FANTASY:
4/5 - (1 stemmen)

A Series of Unfortunate Events (Book III) – The Wide Window

Niveau:
Genre: fantasy
Thema: family matters

Getagd op:
Verkrijgbaar bij bol.com
var bol_sitebar_v2={"id":"bol_1691837920578", "baseUrl":"partner.bol.com","productId":"1001004002941701","familyId":"","siteId":"30874","target":true,"rating":true,"price":true,"deliveryDescription":true,"button":true,"linkName":"Series%20Of%20Unfortunate%20Events%20Box%3A%20The%20Co%2C%20Lemo...","linkSubId":""};

SNEL NAAR...





Het begin!

If you didn't know much about the Baudelaire orphans, and you saw them sitting on their suitcases at Damocles Dock, you might think that they were bound for an exciting adventure. After all, the three children had just disembarked from the Fickle Ferry, which had driven them across Lake Lachrymose to live with their Aunt Josephine, and in most cases such a situation would lead to thrillingly good times.
But of course you would be dead wrong. For although Violet, Klaus, and Sunny Baudelaire were about to experience events that would be both exciting and memorable, they would not be exciting and memorable like having your fortune told or going to a rodeo. Their adventure would be exciting and memorable like being chased by a werewolf through a field of thorny bushes at midnight with nobody around to help you. If you are interested in reading a story filled with thrillingly good times, I am sorry to inform you that you are most certainly reading the wrong book, because the Baudelaires experience very few good times over the course of their gloomy and miserable lives. It is a terrible thing, their misfortune, so terrible that I can scarcely bring myself to write about it. So if you do not want to read a story of tragedy and sadness, this is your very last chance to put this book down, because the misery of the Baudelaire orphans begins in the very next paragraph.

© HarperCollins, 2000

^ Terug naar boven

Algemeen

'The Wide Window', deel III van 'A Series of Unfortunate Events' begint tamelijk vrolijk: de weeskinderen hebben weer een nieuwe voogd gekregen. Het is Aunt Josephine, een weduwe en een aangetrouwde achternicht van de Baudelaires. Verre familie, maar gelukkig wel een gastvrije vrouw. Eindelijk rust voor de drie pechvogels?
Was dat maar waar. Het is weer allemaal kommer en kwel wat er volgt. Je had het als lezer kunnen weten: de veerboot heet 'Fickle Ferry', waar de boot aanmeert heet het 'Damocles Dock'. En het meer heet 'Lake Lacrymose' … En inderdaad, er staat de drie kinderen een hoop narigheid te wachten.
Aunt Josephine woont weliswaar aan een mooi meer, maar voor datzelfde meer is ze doodsbang. Er zitten bijvoorbeeld akelige bloedzuigers in: de Lacrymose Leeches. Het stormt heel vaak op en rond het meer. Bovendien staat het huis op de rand van een rots en het kan elk moment in de diepte storten. Aunt Josephine geeft de kinderen wel soep te eten, maar niet opgewarmd, want koken in dit gammele huis is levensgevaarlijk. Tante Josephine is echt overal bang voor.
Gelukkig zijn er ook mooie momenten. De kinderen kunnen lekker slapen in het huis en het huis staat boordevol boeken. Klaus vindt het geweldig. Aunt Josephine is een dame die ongelooflijk veel verstand van grammatica heeft; ze zal nooit een taalfout maken. Dat komt onder andere door de vele boeken die ze over grammatica heeft bestudeerd. Dus er is ook voor de kinderen hier veel te lezen en te leren.
Maar op een dag verandert de tamelijk gelukkige sfeer in het huis aan het meer in een bedrukte stemming. Er wordt aangebeld door een charmante bootverhuurder, Captain Sham. Hij zegt dat hij een botenbedrijf aan het meer heeft en hij wil graag bevriend raken met de drie kinderen en met Aunt Josephine. Aunt Josephine voelt zich voor het eerst sinds de nare dood van haar man weer echt een knappe vrouw door die vele complimenten van Captain Sham en ze mag de kapitein zelfs 'Julio' noemen.
Maar de kinderen vertrouwen het niet. Vooral niet omdat ze al snel door de vermomming van die ‘Captain’ heen kunnen kijken: de man lijkt verdraaid veel op Count Olaf …


^ Terug naar boven

Boekinformatie

ERK Niveau:
A2

Schrijver:
Lemony Snicket

Jaar van uitgave:
2000

Aantal pagina's:
214

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:
een fantasietijd

Plaats van handeling:
een fantasieplaats

Bijzonderheden:
‘The Wide Window’ is het derde deel uit een dertiendelige serie van in totaal 3387 pagina’s.
De serie ‘A Series of Unfortunate Events’ bestaat uit:
1 ‘The Bad Beginning’ (1999)
2 ‘The Reptile Room’ (1999)
3 ‘The Wide Window’ (2000)
4 ‘The Miserable Mill’ (2000)
5 ‘The Austere Academy’ (2000)
6 ‘The Ersatz Elevator’ (2001)
7 ‘The Vile Village’ (2001)
8 ‘The Hostile Hospital’ (2001)
9 ‘The Carnivorous Carnival’ (2002)
10 ‘The Slippery Slope’ (2003)
11 ‘The Grim Grotto’ (2004)
12 ‘The Penultimate Peril’ (2005)
13 ‘The End’ (2006)

In het Nederlands heet het boek ‘Ellendige avonturen III: Het rampzalige raam’.


^ Terug naar boven

Het boek - onderwerp

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je houdt van fantasy die regelmatig flink uit de bocht giert dan is dit net een boek voor jou. Ook moet je houden van ietwat melige verhalen.
Wat leuk is voor veel lezers is de hilarische manier waarop Snicket zijn verhaal vertelt. Als je daar van houdt dan heb je meer dan 3000 (!) pagina’s plezier. Lemony Snicket speelt met taal en met literaire stijlen.


WAT MOET JE WETEN?

Het zou mooi zijn als je al veel sprookjes kent. Dan weet je wat je verwachten kunt. En omdat je verwachting juist niet uitkomt (geen happy endings), is dit zo’n origineel verhaal.
Culturele kennis: hoe gaan sprookjes meestal? Taalkundige kennis: wat is goed: My life wil be at it’s / its end? Je kunt opnieuw heel veel leren van dit verhaal.




^ Terug naar boven

Het boek - Moeilijkheid

DE TAAL

Het vocabulaire is uitgebreid, maar goed te volgen. Moeilijke woorden worden keurig door Mr. Snicket uitgelegd (dowager, keeping things in perspective, grammatical error).


DE TAAL EN HET VERHAAL

De zinsconstructies zijn soms lang, maar nooit erg ingewikkeld.
The Wide Window is een sprookje, maar dan wel een sprookje zonder ‘They lived happily ever after’… Toch maakte het sprookjesachtige dat dit een boek op niveau A 2a is: er is een duidelijk verschil tussen goed en kwaad en tussen slim en dom. Je ziet de valkuilen al van ver, maar toch valt iedereen er telkens weer in. Het interessante is dat Lemony Snicket heel veel verklapt en heel veel leed aankondigt. Op zo’n manier dat het verhaal – al hoe triest ook – bijzonder humoristisch is. Maar de taal is wel heel veelzijdig en soms moeilijk. Door het rijke vocabulaire dat uitgebreid wordt uitgelegd is dit een boek op taalniveau A2.


Schrijfstijl:

Je moet ironie begrijpen om het verhaal op waarde te schatten. Lemony Snicket lardeert zijn boek ermee. Zie bijvoorbeeld de eerste twee alinea’s van het boek (hierboven).



^ Terug naar boven

Het boek - het verhaal

Actie:

The Wide Window is een boek met veel spanning. Vrijwel elk hoofdstuk eindigt met een cliffhanger, en dat geldt ook voor elk deel van de serie (ophouden voordat je alle dertien delen hebt gelezen is dan ook geen optie …).


Tijd:

Het verhaal wordt chronologisch verteld. Soms vertellen karakters iets over wat er vroeger gebeurd is. Dat geldt trouwens ook voor de schrijver, die het verhaal soms onderbreekt om te vertellen dat er al eerder iets vreselijks gebeurd is.


Plaats:

De roman speelt zich in een denkbeeldige wereld (die overigens veel op de Verenigde Staten lijkt). Dit derde deel speelt zich volledig af bij of op het meer Lake Lacrymose.


Verhaallijn:

De verhaallijnen zijn simpel: het gaat er uiteindelijk om of de ‘Baudelaire siblings’ hun geluk (en misschien zelfs hun ouders) zullen vinden. Misschien is er in dit avontuur rust te vinden bij hun Aunt Josephine. De kinderen houden hoop. Zij wel …


Verteller:

Er is een alwetende verteller. Lemony Snicket vertelt een verhaal, maar soms onderbreekt hij dat verhaal om delen van zijn eigen – al even ellendige – levensverhaal te vertellen.
Een lezer van niveau A 2a zal dit verhaal wel kunnen begrijpen. Waarderen is iets anders: dat hangt af van het gevoel voor humor (en/of het begrijpen van ironie) van de lezer.




^ Terug naar boven

Het boek - de karakters

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in The Wide Window zijn:
De drie Baudelaire-kinderen:
• Violet Baudelaire (14): zij bedenkt altijd alle slimme plannen;
• Klaus Baudelaire (12): hij kan alles lezen en begrijpen;
• Sunny Baudelaire (1, ongeveer): zij kan alles bijten met haar vier tanden.
En een ander hoofdkarakter. De echte ‘bad guy’:
• Count Olaf: de slechterik van de verhalen. De rest van de wereld vertrouwt Count Olaf meestal meer dan de kinderen. Count Olaf weet zich altijd behoorlijk goed te vermommen (met name Mr. Poe herkent hem nooit).


Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in The Wide Window zijn:
• Mr. Poe: een vriend van de familie Baudelaire. Hij heeft – na de dood van de ouders van de Baudelaires – de zorg over de drie kinderen;
• Aunt Josephine (Mrs. Anwhistle):  de tante bij wie de Baudelaires een tijdje mogen wonen. Zij woont in een huis dat bijna in een meer verdwijnt (het staat op een overhangende rots). Aunt Josephine is een zeer bang uitgevallen dame; vooral voor het meer is zij panisch;
• Captain Sham (‘Julio’, voor zijn vrienden): een botenverhuurder die op Lake Lacrymose zijn handel heeft. Aunt Josephine vindt hem geweldig, maar de kinderen hebben zo hun twijfels;
• Een akelig stelletje bloedzuigers, de Lacrymose Leeches.
De verhoudingen liggen duidelijk. Wij weten als lezer wie te vertrouwen is en wie niet. Voor de bewoners van deze vreemde wereld is dat niet altijd even duidelijk.





^ Terug naar boven

Het boek - verder


Film:

Het verhaal is verfilmd als Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events. Daarin zijn verhalen uit meerdere boeken gecombineerd. De hoofdrol wordt gespeeld door Jim Carrey (als Count Olaf). Verder zijn er bijvoorbeeld rollen voor Meryl Streep (als Aunt Josephine), Jude Law en Billy Connolly.
Denk erom: de film gaat anders (echt: heel anders …) dan het boek (of de boeken).


Overig:

The Wide Window is (net als elk ander boek uit A Series of Unfortunate Events) afwijkend van alle andere boeken die je waarschijnlijk ooit gelezen hebt. Sommige lezers zullen het niks vinden (maar dat merk je al na 1 of 2 bladzijden), andere lezers zullen ervan smullen. Lemony Snicket heeft de gek met literatuur, met sprookjes, met volwassenen, met tijd en plaats.
O ja, en met happy endings …Je bent gewaarschuwd.



^ Terug naar boven

Auteur en Werken

Link naar pagina over auteur
-->Informatie over Lemony Snicket.

Auteur:

Werken:


^ Terug naar boven

Meer

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Miserable Mill van Lemony Snicket
• Artemis Fowl and the Arctic Incident van Eoin Colfer
• The Magician’s Nephew van C.S. Lewis


Citaat:
The youngsters were crying, of course, because they thought Aunt Josephine was dead, and I wish I had the power to go back and tell them that they were wrong. But of course, I cannot. I am not on top of the hill, overlooking Lake Lacrymose, on that gloomy morning. I am sitting in my room, in the middle of the night, writing down this story and looking out my window at the graveyard behind my home. I cannot tell the Baudelaire orphans that they are wrong, but I can tell you, as the orphans cry in Mr. Poe’s arms, that Aunt Josephine is not dead.
Not yet. (pp.80-81)

Vragen over het boek:

1. Welke namen geven aan dat dit weer een ellendig verhaal zal worden? En in hoeverre wordt het ook inderdaad een verschrikkelijk droevig verhaal?
2. Welke rol speelt Mr. Poe in dit verhaal?
3. Waarom is het nodig voor het verhaal dat Captain Sham een botenbedrijf heeft?
4. Voor wie loopt dit verhaal bijzonder vervelend af? Wat vind je van dit einde?




^ Terug naar boven

Comments are closed.