No matter who you are, no matter where you live, and no matter how many people are chasing you, what you don't read is often as important as what you do read. For instance, if you are walking in the mountains, and you don't read the sign that says ‘Beware of Cliff’ because you are busy reading a joke book instead, you may suddenly find yourself walking on air rather than on a sturdy bed of rocks. If you are baking a pie for your friends, and you read an article entitled ‘How to Build a Chair’ instead of a cookbook, your pie will probably end up tasting like wood and nails instead of like crust and fruity filling. And if you insist on reading this book instead of something more cheerful, you will most certainly find yourself moaning in despair instead of wriggling in delight, so if you have any sense at all you will put this book down and pick up another one. I know of a book, for instance, called ‘The Littlest Elf’, which tells the story of a teensy-weensy little man who scurries around Fairyland having all sorts of adorable adventures, and you can see at once that you should probably read ‘The Littlest Elf’ and wriggle over the lovely things that happened to this imaginary creature in a made-up place, instead of reading this book and moaning over the terrible things that happened to the three Baudelaire orphans in the village where I am now typing these very words. The misery, woe, and treachery contained in the pages of this book are so dreadful that it is important that you don't read any more of it than you already have.

© HarperCollins, 2001

‘The Vile Village’, deel VII van ‘A Series of Unfortunate Events’ begint niet al te zielig: de weeskinderen Baudelaire zitten in het kantoor van Mr. Poe en lezen daar de krant, de 'Daily Punctilio'. Nu is die krant niet zo betrouwbaar: hij noemt Count Olaf bijvoorbeeld steeds ‘Omar’, maar Mr. Poe vindt het een goede krant.
En dan krijgt Mr. Poe een telefoontje: de Baudelaires hebben weer onderdak. Ditmaal is het een heel dorp dat de kinderen wil onderbrengen. Het dorp heeft een vreemde naam: V.F.D. Het zijn drie letters die de kinderen al eerder zijn tegengekomen; bijvoorbeeld toen ze spraken met de Quagmire triplets. Er is iets geheimzinnigs aan die naam. Maar ja, ze maken zich nu even niet druk om die naam; ze hebben in ieder geval weer een plek om te wonen.
Helaas is dat dorp minder gastvrij dan het op het eerste gezicht (het gezicht van Mr. Poe, tenminste) leek: de bus brengt hen niet naar het dorp (dus moeten ze een eind lopen) en het dorp ziet er naargeestig uit: een dorp vol kraaien en met weinig mensen.
In het dorp aangekomen, worden de Baudelaires beoordeeld door een soort burgemeester en wethouders, de Council of Elders. Omdat deze Council heeft begrepen dat de Baudelaires de Quagmire triplets hebben ontvoerd, moeten ze vervelende klusjes doen voor alle honderden inwoners van het dorp. Een onbegonnen klus. Gelukkig krijgen ze onderdak bij een vriendelijke man, Hector. Hij vertelt hen dat V.F.D. betekent: 'the Village of Fowl Devotees', een dorp dat zich gewijd heeft aan vogels (de kraaien, dus). De Baudelaires vinden het maar vreemd.
Op een dag worden de Baudelaires en een paar andere dorpsbewoners aangeklaagd. Juist op het moment dat de Baudelaires weer iets horen van de Quagmire triplets. En er komt een detective langs die alles onderzoekt; een detective die heel veel op iemand lijkt …

ERK Niveau:

A2

Schrijver:

Lemony Snicket

Jaar van uitgave:

2001

Aantal pagina's:

256

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

een fantasietijd

Plaats van handeling:

een fantasieplaats

Bijzonderheden:

‘The Vile Village’ is het zevende deel uit een dertiendelige serie van in totaal 3387 pagina’s.
De serie ‘A Series of Unfortunate Events’ bestaat uit:
1 ‘The Bad Beginning’ (1999)
2 ‘The Reptile Room’ (1999)
3 ‘The Wide Window’ (2000)
4 ‘The Miserable Mill’ (2000)
5 ‘The Austere Academy’ (2000)
6 ‘The Ersatz Elevator’ (2001)
7 ‘The Vile Village’ (2001)
8 ‘The Hostile Hospital’ (2001)
9 ‘The Carnivorous Carnival’ (2002)
10 ‘The Slippery Slope’ (2003)
11 ‘The Grim Grotto’ (2004)
12 ‘The Penultimate Peril’ (2005)
13 ‘The End’ (2006)

In het Nederlands heet het boek ‘Ellendige avonturen VII: Het doodenge dorp’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je houdt van fantasy die regelmatig flink uit de bocht giert, dan is dit net een boek voor jou. Ook moet je houden van ietwat melige verhalen.
Wat leuk is voor veel lezers is de hilarische manier waarop Snicket zijn verhaal vertelt. Als je van dit soort humor houdt, dan heb je meer dan 3000 (!) pagina’s plezier. Lemony Snicket speelt met taal en met literaire stijlen.

WAT MOET JE WETEN?

Het zou mooi zijn als je al veel sprookjes kent. Dan weet je wat je verwachten kunt. En omdat je verwachting juist niet uitkomt (geen happy endings), is dit zo’n origineel verhaal.
In dit deel wordt verwezen naar verschillende dichters: William Blake, Ogden Nash.

DE TAAL

Het vocabulaire is uitgebreid, maar goed te volgen. Moeilijke woorden worden keurig door Mr. Snicket uitgelegd (skittish, aphorism, superlative, accomplice).

DE TAAL EN HET VERHAAL

De zinsconstructies zijn soms lang, maar nooit erg ingewikkeld.
The Vile Village is een sprookje, maar dan wel een sprookje zonder ‘They lived happily ever after’… Toch maakte het sprookjesachtige dat dit een boek op niveau A 2b is: er is een duidelijk verschil tussen goed en kwaad en tussen slim en dom. Je ziet de problemen al van ver aankomen, maar toch loopt iedereen telkens weer in elke val. Het interessante is dat Lemony Snicket heel veel verklapt en heel veel leed aankondigt. Op zo’n manier dat het verhaal – al hoe triest ook – bijzonder humoristisch is. Maar de taal is wel heel veelzijdig en soms moeilijk. Door het rijke vocabulaire dat uitgebreid wordt uitgelegd is dit een boek op taalniveau A2.

Schrijfstijl:

Je moet ironie begrijpen om het verhaal op waarde te schatten. Lemony Snicket lardeert zijn boek ermee. Zie bijvoorbeeld de eerste alinea van het boek (hierboven).
Helaas overlijdt er opnieuw iemand in het verhaal …

Actie:

The Vile Village is een boek met veel spanning. Vrijwel elk hoofdstuk eindigt met een cliffhanger, en dat geldt ook voor elk deel van de serie (ophouden voordat je alle dertien delen hebt gelezen is dus ook geen optie …).

Tijd:

Het verhaal wordt chronologisch verteld. Soms vertellen karakters iets over wat er vroeger gebeurd is. Dat geldt trouwens ook voor de schrijver, die het verhaal soms onderbreekt om te vertellen dat er al eerder iets vreselijks gebeurd is.

Plaats:

De roman speelt zich in een denkbeeldige wereld (die overigens veel op de Verenigde Staten lijkt). Dit zevende deel speelt zich volledig af in het dorp V.F.D.

Verhaallijn:

De verhaallijnen zijn simpel: het gaat er uiteindelijk om of de Baudelaire siblings hun geluk (en misschien zelfs hun ouders) zullen vinden. Misschien is er rust te vinden bij de dorpsbewoners van het dorp V.F.D. De Baudelaires houden hoop. Zij wel …

Verteller:

Er is een alwetende verteller. Mr. Snicket vertelt het verhaal, maar soms onderbreekt hij een avontuur om delen van zijn eigen – al even ellendige – levensverhaal te vertellen.
Elke lezer van niveau A 2b zal dit verhaal wel kunnen begrijpen. Waarderen is iets anders: dat hangt af van het gevoel voor humor (en/of het begrijpen van ironie) van de lezer.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in The Vile Village zijn:
De drie Baudelaire-kinderen:
• Violet Baudelaire (14): zij bedenkt altijd alle slimme plannen;
• Klaus Baudelaire (12): hij kan alles lezen en begrijpen;
• Sunny Baudelaire (1, ongeveer): zij kan alles bijten met haar vier tanden.
En een ander hoofdkarakter. De echte ‘bad guy’:
• Count Olaf: de slechterik van de verhalen. De rest van de wereld vertrouwt Count Olaf meestal meer dan de kinderen. Count Olaf weet zich altijd behoorlijk goed te vermommen (met name Mr. Poe herkent hem maar heel zelden).

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in The Vile Village zijn:
• Mr. Poe: een vriend van de familie Baudelaire. Hij heeft – na de dood van de ouders van de Baudelaires – de voogdij over de drie kinderen;
• The Council of Elders: de groep bewoners die de baas zijn in het dorp;
• Mrs. Morrow, Mr. Lesko, Jacques: dorpsbewoners;
• Hector: een vriendelijke dorpsbewoner bij wie de Baudelaires mogen wonen;
• Officer Luciana: een officier van Justitie;
• Detective Dupin: een ‘politieman’ die een moord moet onderzoeken.
De verhoudingen liggen duidelijk. Wij weten als lezer wie te vertrouwen is en wie niet. Voor de bewoners van deze vreemde wereld is dat niet altijd even duidelijk.

Website:

http://snicket.wikia.com/wiki/The_Vile_Village

Film:

Het boek is verfilmd als Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events. Daarin zijn verhalen uit meerdere boeken gecombineerd. De hoofdrol wordt gespeeld door Jim Carrey (als Count Olaf). Verder zijn er bijvoorbeeld rollen voor Meryl Streep, Jude Law en Billy Connolly.
Denk erom: de film gaat anders (echt: heel anders …) dan het boek (of de boeken).

Overig:

The Vile Village is (evenals elk ander deel uit A Series of Unfortunate Events) afwijkend van alle andere boeken die je waarschijnlijk ooit gelezen hebt. Sommige lezers zullen het niks vinden (maar dat merk je al na 1 of 2 bladzijden), andere lezers zullen ervan smullen. Lemony Snicket heeft de gek met literatuur, met sprookjes, met volwassenen, met tijd en plaats.
O ja, en wat betreft happy endings …Je bent gewaarschuwd.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Lemony Snicket.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Hostile Hospital van Lemony Snicket
• Artemis Fowl and the Time Paradox van Eoin Colfer
• The Voyage of the Dawn Treader van C.S. Lewis

Citaat:

If you have reached this far in the story, you must stop now. If you take one step back and look at the book you are reading, you can see how little of this miserable story there is to go, but if you could know how much grief and woe are contained in these last few pages, you would take another step back, and then another, and keep stepping back until ‘The Vile Village’ was just as small and distant as the approaching figure of Detective Dupin was as the Baudelaire orphans embraced their friends in relief and joy. (p.213)

Vragen over het boek:

1. Wat is de rol van de ‘Council of Elders’ in het verhaal?
2. Wat is er zo bijzonder aan de ‘Fowl Fountain’?
3. Wie is die Jacques eigenlijk?
4. Waar staan de letters V.F.D. voor? (En geef meer dan één verklaring.)