A man of my acquaintance once wrote a poem called ‘The Road Less Traveled’, describing a journey he took through the woods along a path most travelers never used. The poet found that the road less traveled was peaceful but quite lonely, and he was probably a bit nervous as he went along, because if anything happened on the road less traveled, the other travelers would be on the road more frequently traveled and so couldn't hear him as he cried for help. Sure enough, that poet is now dead.
Like a dead poet, this book can be said to be on the road less traveled, because it begins with the three Baudelaire children on a path leading through the Mortmain Mountains, which is not a popular destination for travelers, and it ends in the churning waters of the Stricken Stream, which few travelers even go near. But this book is also on the road less traveled, because unlike books most people prefer, which provide comforting and entertaining tales about charming people and talking animals, the tale you are reading now is nothing but distressing and unnerving, and the people unfortunate enough to be in the story are far more desperate and frantic than charming, and I would prefer to not speak about the animals at all. For that reason, I can no more suggest the reading of this woeful book than I can recommend wandering around the woods by yourself, because like the road less traveled, this book is likely to make you feel lonely, miserable, and in need of help.

© HarperCollins, 2003

‘The Slippery Slope’, deel X van ‘A Series of Unfortunate Events’ begint angstaanjagend: de Baudelaire weeskinderen zijn wreed gescheiden door Count Olaf en zijn bende. Hij heeft Sunny meegenomen in een auto de bergen in, terwijl Violet en Klaus in een caravan volgen. De bergen zijn de woeste Mortmain Mountains: een onherbergzaam gebied. Count Olaf heeft daar snode plannen met Sunny: hij wil haar eigenlijk zien kwijt te raken …
Violet en Klaus slagen er gelukkig ondertussen in de caravan – die losgekoppeld is van de auto – tot stilstand te brengen. Ze gaan ook de bergen in; op zoek naar Sunny.
Hoog in de bergen vinden ze geen Sunny, maar wel een groep padvinderachtige types, de Snow Scouts. Bij die Snow Scouts zit één slechte bekende, de schreeuwlelijk Carmelita Spats, die de Baudelaires nog kennen van de Prufrock Preparatory School. Gelukkig ontmoeten ze ook een goede onbekende (die ze echter wel van naam kennen): Quigley Quagmire, één van de Quagmire triplets. Hij is gelukkig niet omgekomen bij de brand zoals gevreesd. En hij gaat de Baudelaires helpen Sunny te bevrijden.
Al pratend komen Violet en Klaus heel veel te weten over vroeger. Bijvoorbeeld over die geheimzinnige Jacques Snicket, die zo jammerlijk omkwam (in ‘The Vile Village’). Veel zaken worden opgehelderd. Andere jammer genoeg nog niet.
Bij de bevrijding van Sunny gaat het er spectaculair aan toe. Helaas gaat er ook weer van alles en nog wat mis …

ERK Niveau:

A2

Schrijver:

Lemony Snicket

Jaar van uitgave:

2003

Aantal pagina's:

337

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

een fantasietijd

Plaats van handeling:

een fantasieplaats

Bijzonderheden:

‘The Slippery Slope’ is het tiende deel uit een dertiendelige serie van in totaal 3387 pagina’s.
De serie ‘A Series of Unfortunate Events’ bestaat uit:
1 ‘The Bad Beginning’ (1999)
2 ‘The Reptile Room’ (1999)
3 ‘The Wide Window’ (2000)
4 ‘The Miserable Mill’ (2000)
5 ‘The Austere Academy’ (2000)
6 ‘The Ersatz Elevator’ (2001)
7 ‘The Vile Village’ (2001)
8 ‘The Hostile Hospital’ (2001)
9 ‘The Carnivorous Carnival’ (2002)
10 ‘The Slippery Slope’ (2003)
11 ‘The Grim Grotto’ (2004)
12 ‘The Penultimate Peril’ (2005)
13 ‘The End’ (2006)

In het Nederlands heet het boek ‘Ellendige avonturen X: Het grimmige gebergte’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je houdt van fantasy die regelmatig flink uit de bocht giert, dan is dit net een boek voor jou. Ook moet je houden van ietwat melige verhalen.
Wat leuk is voor veel lezers is de hilarische manier waarop Snicket zijn verhaal vertelt. Als je van dit soort humor houdt, dan heb je meer dan 3000 (!) pagina’s plezier. Lemony Snicket speelt met taal en met literaire stijlen.

WAT MOET JE WETEN?

Het zou mooi zijn als je al veel sprookjes kent. Dan weet je wat je verwachten kunt. En omdat je verwachting juist niet uitkomt (geen happy endings), is dit zo’n origineel verhaal.
In dit deel van de serie worden er werken geciteerd van de Engelse dichter Algernon Charles Swinburne (‘The Garden of Porserpine’) en van de Amerikaanse psychiater M. Scott Peck, ‘The Road Less Traveled’. De laatste (boek)titel verwijst naar het gedicht ‘’The Road Less Taken’ van Robert Frost.

DE TAAL

Het vocabulaire is uitgebreid, maar goed te volgen. Moeilijke woorden worden keurig door Mr. Snicket uitgelegd (facinorous, drag chute, ambiguous, ominous).

DE TAAL EN HET VERHAAL

De zinsconstructies zijn soms lang, maar nooit erg ingewikkeld.
The Slippery Slope is een sprookje, maar dan wel een sprookje zonder ‘They lived happily ever after’… Toch maakte het sprookjesachtige dat dit een boek op niveau A 2c is: er is een duidelijk verschil tussen goed en kwaad en tussen slim en dom. Je ziet de problemen al van ver aankomen, maar toch loopt iedereen telkens weer in elke val. Het interessante is dat Lemony Snicket heel veel verklapt en heel veel leed aankondigt. Op zo’n manier dat het verhaal – al hoe triest ook – bijzonder humoristisch is. Maar de taal is wel heel veelzijdig en soms moeilijk. Door het rijke vocabulaire dat uitgebreid wordt uitgelegd is dit een boek op taalniveau A2.

Schrijfstijl:

Je moet ironie begrijpen om het verhaal op waarde te schatten. Lemony Snicket lardeert zijn boek ermee. Zie bijvoorbeeld de eerste twee alinea’s van het boek (hierboven).

Actie:

The Slippery Slope is een boek met veel spanning. Vrijwel elk hoofdstuk eindigt met een cliffhanger, en dat geldt ook voor elk deel van de serie (ophouden voordat je alle dertien delen hebt gelezen is dus ook geen optie …).

Tijd:

Het verhaal wordt chronologisch verteld. Soms vertellen karakters iets over wat er vroeger gebeurd is. Dat geldt trouwens ook voor de schrijver, die het verhaal soms onderbreekt om te vertellen dat er al eerder iets vreselijks gebeurd is.

Plaats:

De roman speelt zich in een denkbeeldige wereld (die overigens veel op de Verenigde Staten lijkt). Dit tiende deel speelt zich volledig af in de Mortmain Mountains, in de buurt van de Valley of Four Drafts en op en bij Mount Fraught.

Verhaallijn:

De verhaallijnen zijn simpel: het gaat er uiteindelijk om of de Baudelaire siblings hun geluk (en misschien zelfs hun ouders) zullen vinden. Misschien zijn er aanwijzingen te vinden in de bergen. De Baudelaires houden hoop. Zij wel …

Verteller:

Er is een alwetende verteller. Mr. Snicket vertelt het verhaal, maar soms onderbreekt hij een avontuur om delen van zijn eigen – al even ellendige – levensverhaal te vertellen.
Elke lezer van niveau A 2c zal dit verhaal wel kunnen begrijpen. Waarderen is iets anders: dat hangt af van het gevoel voor humor (en/of het begrijpen van ironie) van de lezer.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in The Slippery Slope zijn:
De drie Baudelaire-kinderen:
• Violet Baudelaire (14): zij bedenkt altijd alle slimme plannen;
• Klaus Baudelaire (12): hij kan alles lezen en begrijpen;
• Sunny Baudelaire (1, ongeveer): zij kan alles bijten met haar vier tanden.
En een ander hoofdkarakter. De echte ‘bad guy’:
• Count Olaf: de slechterik van de verhalen. De rest van de wereld vertrouwt Count Olaf meestal meer dan de kinderen. Count Olaf weet zich altijd behoorlijk goed te vermommen (met name Mr. Poe herkent hem maar heel zelden).

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in The Slippery Slope zijn:
• Esmé ’Squalor: de ingemene vriendin van Count Olaf;
• Hugo, the hunchbacked man, Kevin, the white-faced women, the hook-handed man, Colette: allemaal ongure trawanten van Count Olaf;
• Carmelita Spats: een oude vijandin van de Baudelaires en nu een Snow Scout;
• Uncle Bruce en anderen: Snow Scouts;
• Quigley Quagmire: de oudste – en lang doodgewaande – van de triplets Quagmire.
De verhoudingen liggen duidelijk. Wij weten als lezer wie te vertrouwen is en wie niet. Voor de bewoners van deze vreemde wereld is dat niet altijd even duidelijk.

Website:

http://snicket.wikia.com/wiki/The_Slippery_Slope

Film:

Het boek is verfilmd als Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events. Daarin zijn verhalen uit meerdere boeken gecombineerd. De hoofdrol wordt gespeeld door Jim Carrey (als Count Olaf). Verder zijn er bijvoorbeeld rollen voor Meryl Streep, Jude Law en Billy Connolly.
Denk erom: de film gaat anders (echt: heel anders …) dan het boek (of de boeken).

Overig:

The Slippery Slope (evenals elk ander deel uit A Series of Unfortunate Events) is afwijkend van alle andere boeken die je waarschijnlijk ooit gelezen hebt. Sommige lezers zullen het niks vinden (maar dat merk je al na 1 of 2 bladzijden), andere lezers zullen ervan smullen. Lemony Snicket heeft de gek met literatuur, met sprookjes, met volwassenen, met tijd en plaats.
O ja, en wat betreft happy endings … Je bent gewaarschuwd.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Lemony Snicket.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Grim Grotto van Lemony Snicket
• The Wind in the Willows van Kenneth Grahame
• The Water Babies van Charles Kingsley

Citaat:

‘Esmé’s right,’ Olaf said, giving Sunny a cruel smile. ‘Get in the casserole dish. You’re such an ugly, helpless creature. I can scarcely stand to look at you.’
‘You said it, handsome,’ Esmé said, and chuckled meanly as she sat at the top of the waterfall. The two white-faced women scurried to help, and gave the toboggan a big push as Sunny did as she was told, and disappeared from Olaf’s sight. (p.267)

Vragen over het boek:

1. Wat doen die vreemde Snow Scouts in de bergen?
2. Wat zoekt Quigley eigenlijk?
3. Wat is de rol van Carmelita Spats in dit verhaal?
4. Welke nieuwe aanwijzingen krijgen de Baudelaires over hun ouders en andere bekenden?