You are not the kind of guy who would be at a place like this at this time of the morning. But here you are, and you cannot say that the terrain is entirely unfamiliar, although the details are fuzzy. You are at a nightclub talking to a girl with a shaved head. The club is either Heartbreak or the Lizard Lounge. All might come clear if you could just slip into the bathroom and do a little more Bolivian Marching Powder. Then again, it might not. A small voice inside you insists that this epidemic lack of clarity is a result of too much of that already. The night has already turned on that imperceptible pivot where two A.M. changes to six A.M. You know this moment has come and gone, but you are not yet willing to concede that you have crossed the line beyond which all is gratuitous damage and the palsy of unraveled nerve endings. Somewhere back there you could have cut your losses, but you rode past that moment on a comet trail of white powder and now you are trying to hang on to the rush. Your brain at this moment is composed of brigades of tiny Bolivian soldiers. They are tired and muddy from their long march through the night. There are holes in their boots and they are hungry. They need to be fed. They need the Bolivian Marching Powder.

© Penguin Random House Company / Vintage, 1987

Je gaat van bar naar bar, van vriend naar vriendin en van cocaïne naar whisky. En ondertussen moet je de volgende dag wel weer op je werk zijn. Dat werk leek eerst wel aardig: iets met schrijven. Maar terwijl je hoopte dat je korte verhalen of romans zou kunnen schrijven bij Fiction, zit je non-fictie te controleren op fouten en onjuistheden. Heel vervelend allemaal. Vooral wanneer je een kater hebt en een teef van een leidinggevende. Je hoopt dat je de baan kunt houden, maar je vindt het ook niet erg wanneer je ontslagen wordt. Je vrouw is bovendien bij je weggegaan, je moeder is overleden, je vader zoek je niet meer op en je broer is telkens naar jou op zoek.
Welkom in de helle lichten van de grote stad …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Jay McInerney

Jaar van uitgave:

1984

Aantal pagina's:

238

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1980–1990

Plaats van handeling:

USA, New York City (Manhattan)

Bijzonderheden:

Een roman in 12 hoofdstukken met een tweede-persoon verteller (‘you’).
In het Nederlands heet het boek eveneens ‘Bright Lights, Big City’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

‘Bright Lights, Big City’ is voor degenen die houden van een echt New Yorks verhaal. Het gaat over de tachtiger jaren van de vorige eeuw, over yuppies, over verslaving en over de leegheid van het bestaan van sommige mensen.

WAT MOET JE WETEN?

Voor ‘Bright Lights, Big City’ heb je niet zo veel specifieke kennis nodig. Het verhaal gaat over een man die zich niet gelukkig voelt in zijn omgeving, met zijn vrienden en familie en in zijn werk. De redenen daarvoor worden langzamerhand wel een beetje meer duidelijk, maar er blijft nog veel onzeker. Over het werk dat de hoofdpersoon doet hoef je niet zo veel te weten: het is alleen noodzakelijk dat je weet dat hij dagelijks op zijn werk verwacht wordt (en dat hij daar verwacht wordt zijn werk te doen).

DE TAAL

‘Bright Lights, Big City’ is niet een moeilijk boek om te lezen. Dat komt voor een deel door de gebruikte woorden. Een lezer die het Engels een beetje kan volgen uit de social media, uit kranten en van TV zal dit verhaal zeker kunnen lezen. De alinea’s zijn van een normale lengte; er zijn veel dialogen en het verhaal is overzichtelijk ingedeeld in hoofdstukken.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van de roman is niet moeilijk: de woorden zijn nergens erg complex, de alinea’s zijn van een gemiddelde lengte en er zijn veel dialogen. De hoofdstukken zijn overzichtelijk en niet lang.
Jay McInerney schrijft met veel ironie. Maar het verhaal is ook op een bepaalde manier ontroerend: je weet dat je hier met een loser te maken hebt. De hoofdpersoon verknalt eigenlijk alles bij iedereen met wie hij in aanraking komt: zijn vrouw, vriendinnen, vrienden, familie, collega’s. En toch heb je als lezer wel het gevoel dat alles wel weer goed zal komen.
Op grond van deze eigenschappen is ‘Bright Lights, Big City’ een roman met een literair niveau C 4c en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

‘Bright Lights, Big City’ is een vlot geschreven verhaal. Het is niet erg spectaculair wat er allemaal gebeurt (ondanks de relaties en het drugsgebruik van de hoofdpersoon), maar als lezer wil je wel weten hoe het verhaal verder zal gaan.
De tweedepersoons verteller (‘you’) maakt het verhaal ook extra boeiend. Je weet dat het over de hoofdpersoon gaat, maar het lijkt ook net alsof hij jou als lezer persoonlijk aanspreekt.

Actie:

‘Bright Lights, Big City’ kent de nodige actie, maar het is niet een spectaculair verhaal. De hoofdpersoon komt in netelige situaties: op zijn werk, met vriendinnen, in bars, op straat, maar nergens is de situatie levensbedreigend en telkens voel je dat ook die netelige situaties wel weer opgelost zullen worden.

Tijd:

‘Bright Lights, Big City’ speelt zich af in het jaar waarin het geschreven is of vlak daarvoor (1984). Het is een verhaal over rijke, gestudeerde Amerikanen, die het eigenlijk aan weinig ontbreekt (‘yuppies’). Ondanks het feit dat de hoofdpersoon de kantjes eraf loopt, zal hij vast wel weer een baan kunnen krijgen (na zijn ontslag) en waarschijnlijk ook wel een nieuwe relatie.

Plaats:

De roman speelt zich geheel af in New York City, en voor het grootste deel in Manhattan. De titel, ‘Bright Lights, Big City’, verwijst ook naar de grote stad. De hoofdpersoon werkt bij een tijdschrift op het ‘Department of Factual Verification’, waar hij – zoals de naam al suggereert – moet controleren in hoeverre de artikelen kloppen die het tijdschrift publiceert.

Verhaallijn:

De verhaallijn in ‘Bright Lights, Big City’ is soms moeilijk te onderscheiden. In grote lijnen zou je kunnen zeggen dat het verhaal gaat over een persoon die ongelukkig is, zowel in de liefde als in zijn werk. Hij rommelt zich wel wat door het leven heen, maar ondanks allerlei aardige collega’s en vrienden maakt hij er wel een potje van. Het is geen dramatisch verhaal, maar de tegenvallers stapelen zich in de loop der tijd wel op.

Verteller:

‘Bright Lights, Big City’ kent een tweedepersoons verteller (second-person narrative). De anonieme verteller van het verhaal heeft het de hele tijd over ‘you’ als hij het over zichzelf heeft. Hiermee kweekt hij afstand, terwijl hij toch heel persoonlijk schrijft.

Hoofdkarakters:

Het hoofdkarakter in ‘Bright Lights, Big City’ is:
• De hoofdpersoon: hij is een naamloze corrector bij een tijdschrift waar hij werkt bij de afdeling ‘Department of Factual Verification’. Hij had liever bij de afdeling ‘Fiction’ gewerkt: hij is eigenlijk schrijver (ten minste, dat is zijn droom). Hij is tamelijk ongelukkig en recentelijk gescheiden; zijn trieste vermaak bestaat uit uitgaan en cocaïne snuiven.

Bijfiguren:

Er zijn redelijk veel bijfiguren in ‘Bright Lights, Big City’. De belangrijkste daarvan zijn:
• Clara Tillighast: de hoofdredactrice van de afdeling van het tijdschrift waar de hoofdpersoon werkt. Ook bekend als ‘Clingfast’ of ‘The Clinger’;
• Tad Allagash: een feestvierende vriend;
• Rittenhouse: een aardige, maar zeer plichtsgetrouwe collega van de hoofdpersoon;
• Megan Avery: een sympathieke collega van de hoofdpersoon;
• The Druid: de obscure leidinggevende van het tijdschrift;
• Alex Hardy: een aardige, maar tamelijk alcoholische collega van de hoofdpersoon;
• Yasu Wade: een tamelijk nare collega van de hoofdpersoon;
• Amanda White: de ex-vrouw van de hoofdpersoon;
• Vicky Hollins: een nicht van Tad Allagash.

Website:

http://www.jaymcinerney.com/

Film:

‘Bright Lights, Big City’ is verfilmd.

Overig:

‘Bright Lights, Big City’ is de titel van een song van de blueszanger Jimmy Reed (1961). De roman heeft verder nog verwijzingen naar songs van de New Yorkse tachtiger jaren band Talking Heads.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Jay McInerney.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Great Gatsby van F. Scott Fitzgerald
• Less than Zero van Bret Easton Ellis
• The Hours van Michael Cunningham

Citaat:

Once upon a time, you assumed you were very likable. That you had an attractive wife and a fairly interesting job seemed only your due. You were a good guy. You deserved some of the world’s booty. After you met Amanda and came to New York, you began to feel that you were no longer on the outside looking in. (p.62)

Vragen over het boek:

1. Waarom denk je dat de hoofdpersoon geen naam heeft en waarom noemt de schrijver hem telkens ‘you’?
2. Als de hoofdpersoon ooit gelukkig zal worden, met wie zal dat dan zijn volgens jou? Is er een goede kans dat dit zal gebeuren? Hoe weet je dat?
3. Is de roman een kritiek op de wereld van de rijke New Yorkers? Waarom vind je dat?
4. Wat kun je zeggen over de invloed van een aantal personen op de hoofdpersoon: denk bijvoorbeeld aan Tad, Michael, Megan of Vicky.