I must be mad.
I should have known it all the time.
If your hobby is death, you must be mad.
Don’t get me wrong. Mad I may be. Crazy I am not.
I am not a weirdo, not some kind of psycho who goes around murdering people.
I have no interest in dead bodies. What interests me is Death. Capital D.
Dead bodies scare me. They do terrible things to me.
Correction: One dead body did terrible things to me.
About, which I am telling you now.
If you want to know about it, that is. If you do not want to read about Death, and if you do not want to read about a dead body that I knew when it was alive and still a he, and if you do not want to read about the things that happened to he and me before he became it, and about how he became it, you had better stop right here. Now.

© Penguin Random House Company / Red Fox, 1982

Henry (Hal) Robinson komt in contact met Barry, na een mislukte zeiltocht op de riviermonding van de Thames. Hal is geïntrigeerd door de charmante, populaire en rijke Barry. Vanaf het moment dat Barry Hal verzorgt in het huis waar Barry met zijn moeder woont, trekken de jongens veel met elkaar op. Mrs Gorman is een warme vrouw die dol is op de vriend van haar zoon. Hal voelt zich goed thuis bij moeder en zoon, die samen een rijkeluisleven leiden in Southend, een kustplaats ten oosten van Londen.
Er ontstaat een hechte vriendschap tussen de twee jongens, waarbij Hal bereid is alles voor Barry op te offeren. Dit roept de nodige spanningen op, omdat de twee jongens erg verschillend zijn en Hal weinig begrijpt hoe Barry eigenlijk in elkaar zit. Hal is erg gevoelig maar ook veeleisend; hij wil Barry zo veel mogelijk voor zichzelf houden, terwijl Barry meer een vrolijke jongen is die het leven als één groot feest ziet. Er ontstaat een explosieve liefdesverhouding tussen de twee, die op een zeker moment tot een uitbarsting moet komen.
Hal is homoseksueel, maar hij is zich nog niet echt bewust van zijn geaardheid. Pas wanneer hij Barry leert kennen, durft hij uit te komen voor zijn gevoelens. Heel behulpzaam daarbij is ook hun beider goede vriendin, Kari.
Intrigerend is dat Hal uiteindelijk gaat dansen op het graf van zijn gestorven vriend. Waarom zou hij dat hebben willen doen? Dat is ook iets wat de politie en de pers zich afvragen.
Hal vertelt het verhaal van deze liefde/vriendschap, omdat Barry al dood is wanneer het verhaal begint.

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Aidan Chambers

Jaar van uitgave:

1982

Aantal pagina's:

253

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1970 – 1980

Plaats van handeling:

UK, Southend-on-Sea, een Britse plaats aan de monding van de Thames

Bijzonderheden:

Een jeugdroman in 4 delen, met genummerde hoofdstukken. Er zijn veel flashbacks, soms afgewisseld door krantenverslagen.
'Dance on My Grave' is het tweede deel uit de 'Dance Sequence', een serie losstaande verhalen over jongeren en de liefde. De 'Dance Sequence' bestaat uit de romans:
- 'Breaktime' (1978)
- 'Dance on My Grave' (1982)
- 'Now I Know' (1987)
- 'The Toll Bridge' (1992)
- 'Postcards from No Man’s Land' (1999)
- 'This Is All: The Pillow Book of Cordelia Kenn' (2005)

In het Nederlands heet het boek ‘Je moet dansen op mijn graf’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

‘Dance on My Grave’ is een boek over liefde, en dan met name over homoseksuele liefde. Het is een zeer integer verhaal over twee jonge mensen, waarbij de liefde van de één veel groter is dan die van de ander.

WAT MOET JE WETEN?

‘Dance on My Grave’ is een lastig boek om te lezen. Er zitten veel taalgrappen in en veel literaire foefjes (flashbacks, flash forwards, wisseling van perspectief, onder andere). Toch is het een zeer boeiend verhaal, omdat de lezer er zeker achter wil komen wat er precies gebeurd is met de twee vrienden Barry en Hal, en wat geleid heeft tot de dood van Barry.

DE TAAL

Er worden veel moeilijke woorden gebruikt in deze roman. De alinea’s zijn van een gewone lengte, maar er zijn veel verwijzingen naar literatuur en naar andere teksten (intertekstualiteit).

DE TAAL EN HET VERHAAL

‘Dance on My Grave’ zal voor een minder ervaren lezer erg moeilijk te begrijpen zijn. Dat komt door de moeilijke woorden en door de vele verwijzingen naar andere literatuur, maar ook door de korte hoofdstukjes die op het eerste gezicht van de hak op de tak springen (maar die achteraf alles met elkaar te maken hebben). Op basis van deze eigenschappen is ‘Dance on My Grave’een boek met een literair niveau B 4c en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

Aidan Chambers is een zeer bekwaam en integer schrijver. Hij weet gevoelens van liefde en vriendschap op een oprechte manier te verwoorden, zodat het verhaal nergens platvloers wordt. Maar ook is Chambers een literaire schrijver die qua schrijfstijl meer lijkt op Jane Austen dan op Charles Dickens.

Actie:

Ondanks het feit dat één van de hoofdpersonen al dood is wanneer het verhaal begint, zul je dit verhaal zeker uitlezen wanneer je een paar pagina’s hebt gehad: er gebeurt heel veel en al snel zul je als lezer je kunnen inleven in de karakters van Hal, Barry of Kari.

Tijd:

Het verhaal wordt niet chronologisch verteld. De roman begint bij het eind van de vriendschap tussen Hal en Barry en langzamerhand gaat de lezer terug in de tijd, aan de hand geleid door Hal en andere vertellers.

Plaats:

Het verhaal speelt zich helemaal af aan de Engelse oostkust, aan de monding van de Thames, in de kuststad Southend.

Verhaallijn:

Er is één verhaallijn in ‘Dance on My Grave’ : die van de vriendschap en de liefde tussen Hal en Barry. Tegelijkertijd komen we veel te weten over het karakter (en de karakterontwikkeling) van Hal.

Verteller:

Hal is meestal de verteller. Hij is een onbetrouwbare verteller, omdat zijn oordeel meestal beïnvloed (of vertroebeld?) wordt door zijn liefde (en soms haat) voor Barry. Maar gelukkig zijn er veel andere vertellers: journalisten die in hun artikelen de gebeurtenissen toelichten, politiemensen die de zaak onderzoeken en politieverslagen die het verhaal verder toelichten.
Bij dat alles is het oordeel aan de lezer: deze moet zelf bepalen waarom de liefde tussen de twee jongens is mislukt en wie daar schuld aan heeft (en of er wel iemand schuld aan heeft).

Hoofdkarakters:

De belangrijkste karakters in ‘Dance on My Grave’ zijn Henry (‘Hal’) Robinson en Barry Gorman. Tussen die twee ontwikkelt zich een hechte vriendschap.

Bijfiguren:

Andere belangrijke karakters zijn:
– Myra Gorman, de moeder van Barry;
– Mr en Mrs Robinson, de ouders van Hal;
– Kari, de vriendin van Hal en Barry;
– Politie-inspecteurs en –agenten.

Website:

http://www.aidanchambers.co.uk/sequence.htm

Film:

De young adult roman ‘Dance on My Grave’ is niet verfilmd.

Overig:

‘Dance on My Grave’ is een liefdesroman, maar het is ook een coming-of-age verhaal over een jongen die uiteindelijk met zich zelf in het reine komt. Eén van de thema’s is homoseksualiteit, een thema dat maar zelden wordt aangeroerd in de jeugdliteratuur (zie ook boeken van David Levithan of John Green).
‘Dance on My Grave’ is het tweede deel in de zogenaamde ‘Dance Sequence’, een serie boeken die Aidan Chambers schreef over jongeren en over de liefde. De boeken zijn afzonderlijk te lezen: ze hebben qua karakters en setting niets met elkaar te maken; alleen het thema (jongeren en relaties/liefde) is hetzelfde.
De ‘Dance Sequence’ bestaat uit de romans:
• Breaktime (1978)
• ‘Dance on My Grave’ (1982)
• Now I Know (1987)
• The Toll Bridge (1992)
• Postcards from No Man’s Land (1999)
• This Is All: The Pillow Book of Cordelia Kenn (2005)

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Aidan Chambers.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
– Will Grayson! Will Grayson! van John Green & David Levithan
– Giovanni’s Room van James Baldwin
– Oranges Are Not the Only Fruit van Jeanette Winterson

Citaat:

‘Isn’t literature useful, miz?’
‘No. Not like physics or chemistry or maths or medicine. The world needs people who know about things like that. Poets it might do without.’
‘I’m not sure about that.’
‘Let’s not argue the point.’
An unforthcoming silence seemed the best reply.
Her eyes narrowed. ‘You’re not thinking of becoming a teacher, are you?’ (p.116)

Vragen over het boek:

1. Is Hal aan het eind van het verhaal een evenwichtig persoon geworden? Waaruit blijkt dat zoal?
2. Analyseer de karakters van Hal en Barry aan de hand van een drietal gebeurtenissen uit het boek. Voor welke van de twee voel je de meeste sympathie en hoe komt dat, denk je?
3. Een belangrijk thema in het boek is homoseksualiteit. Is dit het hoofdthema of vind je dat er andere thema’s in het boek belangrijk(er) zijn? Wat vind je van de manier waarop Chambers zijn thema’s behandelt?
4. Barry zegt op een gegeven moment tegen Hal: ‘If I die first, you dance on my grave.’ (p.151) Waarom zegt hij dit? Is het gedrag van Hal daarom later beter te verklaren (of juist niet)?