Mrs. Oliver looked at herself in the glass. She gave a brief, sideways look towards the clock on the mantelpiece, which she had some idea was twenty minutes slow. Then she resumed her study of her coiffure. The trouble with Mrs. Oliver was – and she admitted it freely – that her styles of hairdressing were always being changed. She had tried almost everything in turn. A severe pompadour at one time, then a wind-swept style where you brushed back your locks to display an intellectual brow, at least she hoped the brow was intellectual. She had tried tightly arranged curls, she had tried a kind of artistic disarray. She had to admit that it did not matter very much today what her type of hairdressing was, because today she was going to do what she very seldom did – wear a hat.
On the top shelf of Mrs. Oliver's wardrobe there reposed four hats. One was definitely allotted to weddings. When you went to a wedding, a hat was a ‘must’. But even then Mrs Olver kept two. One, in a round bandbox, was of feathers. It fitted closely to the head and stood up very well to sudden squalls of rain if they should overtake one unexpectedly as one passed from a car to the interior of the sacred edifice, or a so often nowadays, a registrar’s office.

© William Collins / Fontana Books, 1972

Mrs Oliver, een beroemde misdaadschrijfster, ontmoet een vage kennis op een literaire bijeenkomst. Deze vraagt haar naar een dubbele zelfmoord van jaren geleden: schoot de man zijn vrouw dood, of schoot de vrouw haar man dood? Mrs Oliver heeft geen idee. Als ze meer te weten wil komen over die zelfmoorden, ontdekt ze dat er een paar maanden eerder aan dezelfde zuidkust van Engeland een vrouw te pletter is gevallen. Maar viel die vrouw wel echt, of is ze geduwd?
Mrs Oliver besluit haar oude vriend Hercule Poirot om raad te vragen. En deze is maar al te bereid om oude koeien uit de sloot te halen.
Maar daarvoor is het eerst noodzakelijk dat Mrs Oliver en hij veel olifanten opzoeken om hen te kunnen ondervragen. Want olifanten herinneren zich immers alles van lang geleden …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Agatha Christie

Jaar van uitgave:

1972

Aantal pagina's:

160

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1970-1980

Plaats van handeling:

GB, Londen en Zuid-Engeland

Bijzonderheden:

Een misdaadverhaal in 2 delen en in 20 hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘Een olifant vergeet niet gauw’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je een fan van Agatha Christie bent, dan is ‘Elephants Can Remember’ zeker een aanrader. Het boek is minder spectaculair dan vorige romans van de grande dame van de misdaadroman, maar het verhaal is desalniettemin knap geschreven.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘Elephants Can Remember’ heb je weinig specifieke kennis nodig. Wel is het handig wanneer je weet dat de Britten eeuwenlang heersten in grote delen van Azië. Daarom woonden en werkten veel karakters uit het verhaal lange tijd in Malaya (het huidige Maleisië) en daarom zijn er verwijzingen naar Egypte, India en Siam (het huidige Thailand).

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘Elephants Can Remember’ zijn niet echt moeilijk. Agatha Christie schreef kort en bondig en maakte zich nooit druk om onderliggende betekenissen of literaire conventies.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn over het algemeen kort en er veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘Elephants Can Remember’ is heel toegankelijk.
Het verhaal is knap geschreven, maar het mist de nodige spanning. Dat komt voor een deel, omdat de (mogelijke) misdaad al eerder gepleegd is.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Elephants Can Remember’ een boek met een literair niveau C 3d en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

‘Elephants Can Remember’ is compact geschreven: de details zijn belangrijk voor het ontrafelen van de mogelijke misdaad. Wel is het duidelijk dat dit een auteur in haar nadagen is: Ms Christie verwijst vaak naar oudere misdaadromans en het verhaal op zich kabbelt zo nu en dan een beetje voort.

Actie:

De misdaadroman ‘Elephants Can Remember’ is een verhaal met heel weinig actie. De (mogelijke) misdaad heeft twaalf jaar eerder plaatsgevonden.

Tijd:

‘Elephants Can Remember’ speelt zich af in de jaren 1970-1980. Maar eigenlijk gaat het om een drama (een misdaad?) dat in 1960 plaatsvond (die in 1960 gepleegd werd).

Plaats:

De setting van ‘Elephants Can Remember’ is voornamelijk Groot-Brittannië – en dan vooral de hoofdstad Londen en een aantal locaties (zoals een landhuis) aan de zuidkust. Een paar scenes spelen in Zwitserland, wanneer Hercule Poirot een paar getuigen van vroeger wil raadplegen.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Elephants Can Remember’: welke misdaad is er in het verleden gepleegd (oftewel: is er wel een misdaad gepleegd)?

Verteller:

De misdaadroman ‘Elephants Can Remember’ heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Elephants Can Remember’ zijn:
• Hercule Poirot: een al wat oudere, maar nog altijd even ijdele Belgische detective. Hij woont al jaren in Londen waar hij nog altijd misdaden tracht op te lossen;
• Mrs Ariade Oliver: een misdaadschrijfster, een goede vriendin van Hercule Poirot.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Elephants Can Remember’ zijn:
• Mrs Burton-Cox: een vage kennis van Mrs Oliver. Mrs Burton-Cox is een weduwe die een volwassen stiefzoon heeft;
• Desmond: de stiefzoon van Mrs Burton-Cox;
• Celia Ravenscroft: een jonge, onafhankelijke dame. Zij is verloofd met Desmond. De ouders van Celia woonden lang in Maleisië. Twaalf jaar geleden pleegden zij (gelijktijdig) zelfmoord;
• George: de bediende van Hercule Poirot;
• Miss Livingstone: de secretaresse van Mrs Oliver;
• Politiemensen: Superintendent Spence en de gepensioneerde Chief Superintendent Garroway.
De (al in 1960 overleden) familieleden van Celia:
• General Alistair Ravenscroft: een 60-jarige gepensioneerde militair die na zijn werkzame leven in Maleisië nu aan de Engelse zuidkust woont;
• Lady Margaret (‘Molly’) Ravenscroft (née Preston Grey): de 35-jarige moeder van Celia en haar jongere broertje Edward;
• Dorothea (‘Dolly’) Jarrow (née Preston Grey): de 35-jarige tweelingzus van Molly. Zij heeft veel jaren doorgebracht in psychiatrische instellingen.
Getuigen (‘Elephants’) uit 1960:
• Mrs Whittaker: de kok en huishoudster van de Ravenscrofts (nogal doof en slechtziend);
• Julia Carstairs en Mrs Buckham: vroegere kennissen van de Ravenscrofts;
• Mrs Matcham (‘Nanny’), Mademoiselle Rouselle (‘Maddy’) en Mademoiselle Meauhourat (‘Zélie’): een (respectievelijk) Engelse, Franse en Zwitserse gouvernante van Celia en Edward Ravenscroft;
• Doctor Willoughby: een psychiater, zoon van een andere beroemde psychiater;
• Mrs Rosentelle: een pruikenmaakster;
• Mr Goby: een man die veel informatie voorhanden heeft.

Website:

https://web.archive.org/web/20090208234809/http://agathachristie.com/story-explorer/stories/elephants-can-remember-1/

Film:

‘Elephants Can Remember’ is meermalen verfilmd, voornamelijk voor de BBC-TV.

Overig:

De misdaadroman ‘Elephants Can Remember’ is één van de laatste die Agatha Christie schreef. In deze roman verwijst ze een aantal malen naar vorige romans (zoals ‘Hallowe’en Party’ en ‘Five Little Pigs’).

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Agatha Christie.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Valley of Fear van Sir Arthur Conan Doyle
• The Thirty-nine Steps van John Buchan
• The Man in the Queue van Josephine Tey

Citaat:

Poirot looked at her for a moment, then turned away. He rejoined Mrs Oliver.
‘We will drive back to London. We must return to everyday life, forget tragedies and love-affairs.’
‘elephants can remember,’ said Mrs Oliver, ‘but we are human beings and mercifully human beings can forget.’ (p.160)

Vragen over het boek:

1. Welke rol spelt Mrs Oliver in dit verhaal?
2. Waarom is de Zwitserse gouvernante belangrijk voor de plot?
3. Welke misdaad/misdaden is/zijn er uiteindelijk gepleegd?
4. Vind je de titel van de roman belangrijk? Waarom vind je dat?