All the way up the stairs, the children fought not to carry the envelope. Towards the top, Lydia took advantage of her height to force it down Christopher’s jumper. Christopher pulled it out and tried to thrust it into Natalie’s hand.
‘Here, Natty,’ he said. ‘Give this to Dad.’
Natalie shook her head so violently her hair whipped her cheeks pink. She interlaced her fingers behind her back. So Christopher tucked the envelope down the top of her pinafore dress, behind the yellow felt ducklings. Natalie’s eyes filled with tears, and by the time Daniel Hilliard opened the door to let his children in, she was weeping gently.
He reached down to pick her up in his arms.
‘Why do you always have to make her cry?’ he asked the other two.
Lydia looked away. Christopher blushed.
‘Sorry,’ they said.
Daniel carried Natty through the hall into the kitchen and sat her on the edge of the table. Hearing a soft crumpling of paper inside her dress, he reached in behind the yellow felt ducklings, and pulled out the letter.
‘Aha!’ he cried. ‘Another missive from the Poisoned Pen. How is your mother, anyway?’

© Penguin Random House Company, 1989

Daniel en Miranda zijn al meer dan vier jaar gescheiden. Miranda leidt met veel succes een bedrijfje en Daniel is een werkloze acteur, die zo nu en dan erbij klust als (naakt)model voor amateurschilders.
Het ex-echtpaar heeft drie kinderen: de oudste dochter Lydia, de zoon Christopher en de jongste dochter Natalie. De kinderen wonen bij de moeder, maar zo nu en dan zijn ze een paar uur bij hun vader.
Die ouders – Daniel en Miranda – hebben een enorme hekel aan elkaar. Daniel vindt Miranda een kille, onsympathieke zakenvrouw met weinig hart voor levende wezens (behalve voor haar kinderen): planten gaan bij haar dood, zowel in huis als in de tuin en huisdieren leven niet lang. Miranda vindt Daniel een sloddervos: een werkloze nietsnut die alleen maar let op de tekortkomingen van anderen. Daniel vindt dat Miranda de kinderen te veel opeist – Miranda vindt dat ook.
Waarschijnlijk hebben ze allebei gelijk. En ongelijk.
Als Miranda haar zoveelste oppas is kwijtgeraakt, plaatst ze een advertentie. Er reageert een heel bijzondere dame: Madame Doubtfire. Die blijkt alles te kunnen: kinderen opvoeden, eten koken, het huis schoonhouden, allerlei zaken regelen. Ze ziet er alleen een beetje eigenaardig uit: ze is een grote struise dame met veel make up, een zware stem en veel haar op haar armen …

ERK Niveau:

B1

Schrijver:

Anne Fine

Jaar van uitgave:

1987

Aantal pagina's:

175

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1980-1990

Plaats van handeling:

UK, een niet bij naam genoemde stad

Bijzonderheden:

Een jeugdroman in 10 getitelde hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘Juffrouw Tureluurs’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je houdt van een grappig verhaal over een drietal kinderen van een gescheiden echtpaar, dan is ‘Madame Doubtfire’ voor jou een goede keuze. Het verhaal is helemaal niet sentimenteel (soms wel een beetje zielig), maar vaak heel humoristisch (en dat dan soms op het absurde af).

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘Madame Doubtfire’ heb je niet zo veel specifieke kennis nodig. Het verhaal gaat over vrij gewone mensen. De man en de vrouw kunnen elkaar niet luchten of zien en ze zijn al jaren gescheiden. Maar toch doen ze – elk op hun eigen wijze – hun best om de kinderen goed op te voeden.
Het verhaal werd al in 1987 geschreven, maar het onderwerp is nog steeds heel actueel.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘Madame Doubtfire’ zijn goed te lezen als je paar jaar Engels hebt gehad. Veel moeilijke woorden gebruikt Anne Fine niet. De taal is nergens specialistisch of moeilijk. Daarnaast is Ms Fine heel fatsoenlijk in haar taalgebruik.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een normale lengte en er zijn veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘Madame Doubtfire’ is nergens moeilijk te noemen. Als je een aantal Engelstalige verhalen of boeken hebt gelezen, dan zal dit boek geen probleem zijn voor jou.
Het verhaal is boeiend, grappig en soms ontroerend. Maar het wordt nergens sentimenteel of dramatisch: Ms Fine weet heel goed een ernstig onderwerp op een mooie en eerlijke manier te beschrijven. Als lezer heb je de overtuiging dat het nooit meer goed komt tussen deze vader en moeder – hoewel je er wel op blijft hopen, tot het eind van de roman aan toe.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Madame Doubtfire’ een boek met een literair niveau B 3c en een taal-(ERK-)niveau B1.

Schrijfstijl:

De jeugdroman ‘Madame Doubtfire’ is heel boeiend en heel humoristisch geschreven. Het is een verhaal dat je zeker wilt uitlezen wanneer je eenmaal begonnen bent.

Actie:

‘Madame Doubtfire’ is een verhaal met veel actie. Die actie bestaat vooral uit de vreemde gedragingen van de vader: heel vaak beseft hij niet dat hij verkeerde beslissingen neemt of domme dingen zegt. De acties van de vader leiden vaak tot vreemde situaties in huis, met de kinderen of met de buren of met andere mensen met wie hij in contact komt.

Tijd:

De young adult novel ‘Madame Doubtfire’ speelt zich af in de jaren 1980-1990. Er wordt wel regelmatig gebeld door de beide ouders, maar mobiele telefoons waren er nog niet. Ook spelen nieuwe media en computers geen enkele rol in het verhaal.

Plaats:

De setting van ‘Madame Doubtfire’ is een stadje in Engeland. Het stadje wordt niet bij naam genoemd; wel weten we dat het niet zo groot is. Zo zijn er weinig mogelijkheden voor de vader om werk te krijgen als acteur (hij zelf had liever in Londen gewoond – daar zijn meer theaters en toneelgezelschappen).

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Madame Doubtfire’: zullen Daniel Hilliard, zijn ex-vrouw Miranda en hun drie kinderen ooit gelukkig worden – met of zonder elkaar?

Verteller:

De roman ‘Madame Doubtfire’ heeft een alwetende verteller. Deze vertelt het verhaal vanuit een neutraal perspectief; er wordt geen partij gekozen voor de vader, de moeder of voor de kinderen.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Madame Doubtfire’  zijn:
• Daniel Hilliard: de gescheiden vader. Hij is een werkloze acteur die al veel sollicitaties achter de rug heeft. Hij werkt zo nu en dan als naaktmodel voor amateurschilders. Zijn flat is een rommeltje, maar hij zorgt goed voor de kwartel Hetty en voor de kinderen als die bij hem zijn. Zijn grootste gebrek is dat hij zich enorm kan opwinden, vooral wanneer het over zijn ex-vrouw gaat;
• Miranda: de gescheiden moeder. Zij is een jaar of vijfendertig. Ze heeft alles in haar leven keurig op een rijtje: zij voedt de kinderen op, zij heeft betaalde hulpen, zij leidt een succesvol bedrijfje (zij is Managing Director of ‘Hilliard’s Lighting Emporium’), ze is heel netjes. Haar grootste gebrek is dat ze nogal bazig is: niemand durft haar tegen te spreken (ook haar kinderen en haar ex-man niet);
• Lydia: de oudste dochter. Zij is een jaar of twaalf;
• Christopher: de zoon. Hij is een jaar of tien. Hij heeft thuis bij zijn moeder twee hamsters (Henry en Madge) en thuis bij zijn vader een kwartel (Hetty);
• Natalie (‘Natty’): de jongste dochter. Zij is een jaar of zes.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Madame Doubtfire’  zijn:
• Mrs Hooper: de buurvrouw van Miranda. Zij is een amateurschilder en ze schildert momenteel met haar vriendengroepje de werkloze acteur Daniel Hilliard;
• Sam: een vriend van Miranda. Hij is haar min of meer vaste vriend, maar we komen hem in werkelijkheid niet echt tegen in het verhaal; er wordt alleen over hem gesproken;
• Mr Lennox: een andere vriend van Miranda (die ook niet echt in het verhaal voorkomt).

Website:

http://www.annefine.co.uk/books/doubtfire.php

Film:

‘Madame Doubtfire’ is in 1993 verfilmd onder de Amerikaanse titel ‘Mrs. Doubtfire’. De film was een groot succes; in de hoofdrollen speelden Robin Williams, Sally Field en Pierce Brosnan.

Overig:

De verfilming van ‘Madame Doubtfire’ – onder de Amerikaanse titel ‘Mrs. Doubtfire’ – werd misschien wel bekender dan het boek ooit was. Waarschijnlijk komt dat door de beroemde acteurs. Het is wellicht interessant om de film met de roman te vergelijken. Wel is het noodzakelijk dat je er dan op let dat het verhaal van de film iets anders verloopt dan de roman.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Anne Fine .

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• It’s Not the End of the World van Judy Blume
• Strangers in the House van Joan Lingard
• A Serpent’s Tooth van Robert Swindells

Citaat:

‘They’ll not stop loving me! I am their mother!’
‘And they’ll not stop loving me, either! I am their father!’
There was so much hate between them that each was silenced.
Lydia rose. Her rage lent her an ashen, fierce dignity that neither parent had seen before.
‘I hate you both,’ she informed them in an unsteady voice, and, turning, she walked into her bedroom and shut the door.
Christopher rose, too.
‘So do I,’ he told them. He was in tears. ‘You are disgusting and ugly, both of you!’
Instead of going into his own room, he followed his sister into hers.
Natalie was left alone at the top of the stairs. Her little face crumbled. (pp.154-155)

Vragen over het boek:

1. Vind je dat Miranda een goede reden had om zonder Daniel verder te gaan? Waarom vind je dat?
2. Welke rol spelen huisdieren in deze roman?
3. Zijn de kinderen belangrijk voor de relatie tussen Daniel en Miranda? Waarom vind je dat?
4. De vader en de moeder veranderen in bepaalde opzichten in de loop van het verhaal. In welke opzichten?