2.5/5 - (2 stemmen)

Moving Pictures

Niveau:
Genre: fantasy
Thema: art

Getagd op:
Verkrijgbaar bij bol.com
var bol_sitebar_v2={"id":"bol_1691955859919", "baseUrl":"partner.bol.com","productId":"30300231","familyId":"30300231","siteId":"30874","target":true,"rating":true,"price":true,"deliveryDescription":true,"button":true,"linkName":"Moving%20Pictures%2C%20Terry%20Pratchett","linkSubId":""};

SNEL NAAR...





Het begin!

Watch...
This is space. It's sometimes called the final frontier.
(Except that of course you can't have a final frontier, because there'd be nothing for it to be a frontier to, but as frontiers go, it's pretty penultimate...)
And against the wash of stars a nebula hangs, vast and black, one red giant gleaming like the madness of gods...
And then the gleam is seen as the glint in a giant eye and it is eclipsed by the blink of an eyelid and the darkness moves a flipper and Great A'Tuin, star turtle, swims onward through the void.
On its back, four giant elephants. On their shoulders, rimmed with water, glittering under its tiny orbiting sunlet, spinning majestically around the mountains at its frozen Hub, lies the Discworld, world and mirror of worlds.
Nearly unreal.
Reality is not digital, an on-off state, but analog. Something gradual. In other words, reality is a quality that things possess in the same way that they possess, say, weight. Some people are more real than others, for example. It has been estimated that there are only about five hundred real people on any given planet, which is why they keep unexpectedly running into one another all the time.
The Discworld is as unreal as it is possible to be while still being just real enough to exist.
And just real enough to be in real trouble.

© Penguin Random House Company, 1990

^ Terug naar boven

Algemeen

Als de alchemisten van de Discworld de film hebben uitgevonden, noemen ze deze uitvinding ‘clicks’. De eerste filmopnamen worden gemaakt in een oud en mysterieus woud, Holy Wood. Holy Wood is een gevaarlijke plaats, niet alleen omdat het zo oud is, maar ook omdat via deze plek de levensgevaarlijke wezens uit de Dungeon Dimensions naar de Discworld kunnen komen.
Degenen die iets lucratiefs met de film denken te kunnen doen, hebben daar echter niet zo’n boodschap aan. Het zijn louche handelaars zoals Cut-Me-Own-Throat Dibbler, of ambitieuze oppervlakkige schoonheden als Theda ‘Ginger’ Withel, of luie nietsnutten als Victor Tugelbend. Als deze profiteurs hulp krijgen van echte talenten zoals de honden Gaspode en Laddie en trollen zoals Detritus wordt de film pas echt populair. Holy Wood krijgt een aanzuigende werking voor allerlei Discworld-bewoners: demonen, dwergen, mensen en andere vreemde wezens.
Maar wanneer de eerste films in Ankh-Morpork worden vertoond, gaat er van alles mis, tot grote ergernis van de Patrician en tot grote angst van de tovenaars van de Unseen University. Ze zullen maatregelen moeten nemen, anders zullen Ankh-Morpork en de Discworld voorgoed veranderen (en zeker niet in gunstige zin) door de komst van de film.


^ Terug naar boven

Boekinformatie

ERK Niveau:
C1

Schrijver:
Terry Pratchett

Jaar van uitgave:
1990

Aantal pagina's:
333

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:
Een fantasietijd

Plaats van handeling:
Een fantasieplaats, Discworld geheten

Bijzonderheden:
Een fantasyroman zonder hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘Rollende prenten’.


^ Terug naar boven

Het boek - onderwerp

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

‘Moving Pictures’ is een verplicht boek voor de Discworld-fanaten: het is een hilarisch verhaal over de film en over alles wat met film te maken heeft. Als je houdt van films en je houdt van fantasy, is deze roman een heel goede keuze: voor kenners van (klassieke) films is het verhaal een feest van herkenning.


WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘Moving Pictures’ is het handig (maar niet verplicht) wanneer je iets van films afweet. Er zijn verwijzingen naar klassieke films als ‘Gone with the Wind’ en ‘King Kong’ en sommige acteurs lijken wel heel veel op oude, maar wereldberoemde filmsterren als Marilyn Monroe, Humphrey Bogart of John Wayne.




^ Terug naar boven

Het boek - Moeilijkheid

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘Moving Pictures’ zijn pittig. Er wordt opnieuw – zoals gewoonlijk bij Pratchett – veel getoverd, geroofd, bekonkeld en samengezworen, waardoor het vocabulaire vaak als lastig kan worden ervaren. Het begin van de roman is – zoals al die eerste roman over de Discworld – een beetje saai en meer van hetzelfde, maar het loont de moeite om door te lezen totdat het echte verhaal begint.
De alinea’s zijn van een gemiddelde lengte. Zoals gebruikelijk bij de meeste Discworld-romans kent het boek geen hoofdstukken. Wel zijn er de nodige (meestal hilarische) dialogen.


DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘Moving Pictures’ is vaak lastig en vereist een grote woordkennis van de lezer. Het verhaal zit zoals gewoonlijk vol met puns en ironie, vaak een hindernis voor ongeoefende lezers.
Het verhaal van deze roman is zeker één van de betere Terry Pratchett-bedenksels. Het is een prachtige persiflage op de film, op filmmensen en op Hollywood. Uiteraard is het verhaal humoristisch, maar er zit ook de nodige maatschappijkritiek in.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Moving Pictures’ een boek met een literair niveau C 5a en een taal-(ERK-)niveau C1.


Schrijfstijl:

De roman ‘Moving Pictures’ is zeer humoristisch geschreven. Er zijn heel veel verwijzingen naar de filmwereld. Het loont de moeite om namen van personen en filmtitels uit te pluizen om erachter te komen wie of wat er met een naam bedoeld wordt: waar lijkt de film ‘Blown Away’ ook maar weer op, in welke film speelde een reuzenaap een hoofdrol, welke honden werden geliefde acteurs en wie zongen ook al weer de hele tijd ‘Hi-ho-hi-ho’…?



^ Terug naar boven

Het boek - het verhaal

Actie:

De fantasyroman ‘Moving Pictures’ is een verhaal met heel veel actie. De actie is vaak een opeenstapeling van idiote gebeurtenissen, onzinnige handelingen of woeste avonturen. Actie die de meeste inwoners van Ankh-Morpork en wijde omtrek in grote problemen brengt.


Tijd:

‘Moving Pictures’ speelt zich af in een fantasietijd. Het verhaal wordt chronologisch verteld en het geheel speelt zich af over een periode van een aantal weken.


Plaats:

De setting van ‘Moving Pictures’ is de denkbeeldige Discworld, een platte schijf die verraderlijk veel op onze aarde lijkt, ten minste voor zover het over onnozele bewoners gaat. De schijf wordt bewoond door dwergen, trollen en andere wezens, die zich gedragen als (even onnozele) mensen.
‘Moving Pictures’ heeft als hoofdlocatie het mysterieuze woud Holy Wood, een gevaarlijke locatie waar door rücksichtsloze ondernemers en louche handelaren allerlei filmsets, -dorpen en –studio’s worden gebouwd. Andere gebeurtenissen spelen zich af in de grootste, belangrijkste en vuilste stad van de Discworld, Ankh-Morpork.


Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Moving Pictures’: welke zegeningen (of vloek) zal de film de bewoners van de Discworld brengen?


Verteller:

De roman ‘Moving Pictures’ heeft een auctoriale verteller.




^ Terug naar boven

Het boek - de karakters

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Moving Pictures’ zijn:
• Cut-Me-Own-Throat Dibbler: een lichtelijk onbetrouwbare handelaar. Nu heeft hij de filmindustrie ontdekt;
• Theda ‘Ginger’ Withel (a.k.a. Delores De Syn): een mooie vrouw, nu actrice, een dame met meer haar dan hersens. Beroemde uitspraak: ‘I come from a little town you’ve probably never heard of’;
• Victor Tugelbend (a.k.a. Victor Maraschino): een nietsnut, maar nu acteur geworden. Beroemde uitspraak: ‘Can’t sing. Can’t dance. Can handle a sword a little’;
• Thomas Silverfish: de president van het alchemisten-gilde;
• Laddie the Wonder Dag: een filmhond, nogal dom;
• Gaspode: een filmhond, iets slimmer;
• The Librarian: ooit een professor en tovenaar, nu de bibliothecaris van de Unseen University (maar ook filmliefhebber);
• Gaffer Bird: een filmtechnicus/cameraman, manus-van-alles;
• Detritus: ooit een trol, nu voor even een geliefde acteur;
• Mustrum Ridcully: de nieuwe Archchancellor van de Unseen University;
• Death: opnieuw – onvermijdelijk – een aanwezige in dit verhaal over normale stervelingen.


Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Moving Pictures’ zijn acteurs:
• Breccia, Galena (‘Rock Cliff’), Ruby, Morraine: acteurs (oorspronkelijk trollen);
• Sniddin: acteur (oorspronkelijk een ‘gnome’);
• Evil-Minded Son of a Bitch: acteur (oorspronkelijk een kameel);
• Vitoller’s Men (nu acteurs), zoals Bratsley, Dafe, Gumridge, Tomjon, Wimsloe en de directeur-acteur Olwyn Vitoller;
• De Morris Men van Lancre: een groep komische acrobaten (nu ook acteurs): zoals Obidiah Carpenter, Bestiality Carter, Jason Ogg, Tailor, Tinker, Thatcher, Weaver;
• SF-acteurs, zoals: Adalric Cessius Brandl, Jaalib Brandl, Syal Antilles Fel, Nallu Koras, Flim, Garik ‘The Face’ Loran, Roons Sewell, Shantee Ree, Romeo Treblanc, Epoh Trebor en Palleus Chuff.





^ Terug naar boven

Het boek - verder


Film:

De roman ‘Moving Pictures’ is niet verfilmd.


Overig:

‘Moving Pictures’ is de tiende Discworld-roman van Terry Pratchett. Het hoofdthema is de film; karakters hebben in deze roman een minder grote rol, hoewel er ook wel bekende karakters als de Patrician, de Librarian, Cut-Me-Own-Throat Dibbler en Death in dit verhaal voorkomen. In deze roman speelt voor het eerst de Archchancellor Mustrum Ridcully mee, de rector van de Unseen University die in latere romans van Pratchett ook nog vaak een grote rol zal hebben.



^ Terug naar boven

Auteur en Werken

Link naar pagina over auteur
-->Informatie over Terry Pratchett.

Auteur:

Werken:


^ Terug naar boven

Meer

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Small Gods van Terry Pratchett
• Life of Pi van Yann Martel
• Juliet, Naked van Nick Hornby


Citaat:
The giant figure on the slab sat upright slowly, dust cascading off it in slow streams. Underneath it was gold, untarnished by the years.
It moved slowly but deliberately, as though propelled by clockwork. One hand grasped the giant sword. The other grabbed the edge of the slab to steady the figure as its long, tapering legs swung to the ground.
It stood upright, ten feet tall, rested its hands on the hilt of the sword, and halted. It didn’t look very much different from its posture on the slab, But this time there was an air of alertness about it, a sense of huge energies idly ticking over. It paid no attention at all to the four who had awoken it. (p.319)

Vragen over het boek:

1. Welke verwijzingen zijn er in de roman naar romantische films?
2. Welke verwijzingen zijn er in de roman naar avonturenfilms?
3. Welke verwijzingen zijn er in de roman naar sprookjesfilms?
4. Welke verwijzingen zijn er in de roman naar science fiction-films?




^ Terug naar boven

Comments are closed.