No one has to tell Leon that this is a special moment. Everything else in the hospital seems to have gone quiet and disappeared. The nurse makes him wash his hands and sit up straight.
‘Careful, now,’ she says. ‘He’s very precious.’
But Leon already knows. The nurse places the brand-new baby in his arms with its face towards Leon so that they can look at each other.
‘You have a brother now,’ she says. ‘And you’ll be able to look after him. What are you? Ten?’
‘He’s nearly nine,’ says Leon’s mum, looking over. ‘Eight years and nine months. Nearly.’
Leon’s mum is talking to Tina about when the baby was coming out, about the hours and the minutes and the pain.
‘Well,’ says the nurse, adjusting the baby’s blanket, ‘you’re nice and big for your age. A right little man.’
She pats Leon on his head and brushes the side of his cheek with her finger. ‘He’s a beauty, isn’t he? Both of you are.’
She smiles at Leon and he knows that she’s kind and that she’ll look after the baby when he isn’t there. The baby has the smallest fingers Leon has ever seen. He looks like a doll with its eyes closed. He has silky white hair on the very top of his head and a tiny pair of lips that keep opening and closing. Through the holey blanket, Leon can feel baby warmth on his belly and his legs and then the baby begins to wriggle.
‘I hope you’re having a nice dream, baby,’ Leon whispers.

© Penguin Random House Company / Viking, 2016.

Leon is bijna negen jaar oud wanneer zijn moeder Carol de zeggenschap over haar kinderen kwijtraakt. Ze heeft een paar maanden geleden een baby gekregen (Jake) en ze kan niet voor haar kinderen zorgen. De vader van Leon zit in de gevangenis, de vader van Jake wil niets van zijn kind weten en Carol is een vrij labiele vrouw die haar kinderen en haar huishouden verwaarloost.
Leon wordt naar een voorlopige pleegmoeder gestuurd: de al wat oudere (maar wijze) Maureen. Maureen heeft heel veel pleegkinderen opgevangen in de loop der jaren en ze geeft Leon een veilig huis. Leon is erg in paniek; hij begrijpt niet dat zijn moeder zo maar uit zijn leven verdwijnt en hij heeft geen idee wat hij misschien verkeerd gedaan heeft. Als zijn babybroertje Jake een paar weken later ook nog wordt opgehaald – om te worden geadopteerd – is Leon helemaal diep ongelukkig.
Maureen heeft er weinig hoop op dat Leon ooit in een gewoon gezin zal komen te wonen: hij is al negen jaar oud (en heel groot voor zijn leeftijd) en in tegenstelling tot zijn blanke broertje is hij het kind van een blanke moeder en een West-Indische vader.
Als Maureen later in het ziekenhuis terechtkomt, gaat Leon weer naar een ander huis: dat van Sylvia, de zus van Maureen. Sylvia is killer en onverschilliger en Leon voelt zich bij haar niet echt thuis.
Misschien wordt zijn leven beter wanneer hij de buurt kan verkennen op de fiets die hij van een maatschappelijk werker heeft gekregen …

ERK Niveau:

B1

Schrijver:

Kit de Waal

Jaar van uitgave:

2016

Aantal pagina's:

262

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1980-1990

Plaats van handeling:

GB, een niet bij name genoemde stad (maar het zal Birmingham zijn)

Bijzonderheden:

Een roman in 42 genummerde hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘Mijn naam is Leon’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘My Name Is Leon’ is een verhaal over een acht-, negenjarig jongetje dat zich moet leren aanpassen in gastgezinnen: zijn moeder kan niet voor hem zorgen en zijn vader ziet hij vrijwel nooit. Een extra verdriet is dat zijn babybroertje al snel wordt geadopteerd, zodat hij die ook niet meer kan zien.
‘My Name Is Leon’ is een bijzonder verhaal over een dapper kind – een verhaal dat heel goed op een echt jongetje gebaseerd zou kunnen zijn.

WAT MOET JE WETEN?

‘My Name Is Leon’ werd geschreven door Kit de Waal. Deze Britse schrijfster weet heel goed waar ze over praat: ze werkte jaren lang met en voor adoptieouders en –kinderen. Dat maakt het verhaal heel geloofwaardig. De roman beschrijft op een nuchtere manier welke types zich zoal om kinderen als Leon bekommeren: zorgverleners die het beste met een kind voorhebben en anderen voor wie zo’n kind eigenlijk alleen maar lastig is.
Hoewel ‘My Name Is Leon’ over een negenjarig jongetje gaat, is het zeker geen kinderboek: het beschrijft het leven van een kind door de ogen van volwassenen (zoals pleegouders en verzorgers). Dat maakt het verhaal complexer, maar ook gelaagder: wij weten meer over de thuissituatie van Leon dan Leon zelf.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘My Name Is Leon’ zijn nooit moeilijk. Dat komt voor een deel omdat de auteur zich verplaatst in de rol van een negenjarig jongetje. Zijn wereld is maar klein en een grote woordkennis heeft hij ook niet. De taal is eenvoudig, maar nergens kinderachtig. Zo wordt er in simpele taal verteld over het verbouwen van groenten op een moestuin; en rassenrellen in Birmingham worden beschreven alsof ze door de ogen van een naïef jongetje worden gezien.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn over het algemeen erg kort en er zijn veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De roman ‘My Name Is Leon’ is heel gemakkelijk te lezen wat de taal betreft.
En eigenlijk geldt dat ook voor het verhaal. Het verhaal is op het eerste gezicht heel eenvoudig: een moeder kan niet voor haar twee kleine kinderen zorgen en we volgen het oudste kind op zijn reis van gastgezin naar gastgezin.
Maar zo samengevat klinkt het verhaal wel iets te simpel. Het is juist het eenzame van het jongetje dat dit verhaal tot een echte en ontroerende vertelling maakt; de eenvoudige taal en de ogenschijnlijk simpele plot maakt het allemaal des te schrijnender.
Op basis van deze eigenschappen is ‘My Name Is Leon’ een boek met een literair niveau C 3c en een taal-(ERK-)niveau B1.

Schrijfstijl:

‘My Name Is Leon’ is een aangrijpend en ook ontroerend verhaal. Maar het wordt nergens sentimenteel verteld: Ms De Waal blijft heel objectief. Het lijkt alsof de dingen die Leon meemaakt langs hem afglijden. Dat maakt het verhaal juist des te schrijnender – je begrijpt als lezer dat dit jongetje totaal geen invloed op zijn eigen leven en op zijn eigen levensgeluk heeft.

Actie:

De roman ‘My Name Is Leon’ is een verhaal met vrij veel actie. We volgen Leon op zijn reis door verschillende huizen, opgevoed door zijn moeder en door welwillende verzorgers.

Tijd:

‘My Name Is Leon’ speelt zich af in de jaren 1980-1985. Het verhaal geeft een goed beeld van Groot-Brittannië in de tachtiger jaren van de twintigste eeuw: de steden worden bewoond door een grote verscheidenheid aan nationaliteiten, rassen en culturen.
In de roman zijn verwijzingen naar rassenrellen in de grote steden (zoals in Birmingham), naar Ierse hongerstakers (gevangenen die tot het Iers Republikeinse Leger – Irish Republican Army, IRA – behoorden en die door de Engelsen gevangen waren genomen, en naar het huwelijk tussen Prins Charles van Groot-Brittannië en (de latere prinses) Diana (‘Lady Di’).

Plaats:

De setting van ‘My Name Is Leon’ is een niet bij name genoemde stad in Groot-Brittannië. Maar uit straatnamen en andere aanwijzingen is op te maken dat het Birmingham is. De wereld van Leon is nog maar klein: hij is vaak binnen. Maar wanneer hij een fiets krijgt, gaat hij er vaak op uit in de omgeving van het huis waar hij (tijdelijk) woont.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘My Name Is Leon’: zal Leon ooit gelukkig worden – in een adoptiegezin, of met zijn moeder en/of kleine broertje?

Verteller:

De roman ‘My Name Is Leon’ heeft een auctoriale verteller. Deze vertelt het verhaal vanuit het perspectief van de negenjarige Leon. Het verhaal wordt helemaal in de tegenwoordige tijd verteld, waardoor het lijkt alsof je als lezer aanwezig bent bij de gebeurtenissen.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘My Name Is Leon’ zijn:
• Leon Rycroft: een jongen die niet door zijn labiele moeder opgevoed kan worden. Zijn (blanke) moeder zorgt niet goed voor hem en zijn babybroertje, terwijl zijn (zwarte) vader niet aanwezig is (hij zit waarschijnlijk voor langere tijd in de gevangenis). Als het verhaal begint is Leon acht jaar oud; aan het eind van de roman is hij tien;
• Carol Rycroft: de 25-jarige moeder van Leon en baby Jake. Zij verwaarloost haar kinderen, vooral vanwege het feit dat ze alleen voor de opvoeding staat: de vader van Leon zit gevangen, de vader van Jake is al getrouwd en hij wil niets met haar te maken hebben;
• Maureen (‘Mo’) Richards: een pleegmoeder die zich ontfermt over Leon. Zij heeft kinderen en kleinkinderen, maar ze heeft ook veel pleegkinderen in huis gehad. Maureen snoept veel en ze is veel te zwaar, waardoor ze een hartkwaal heeft gekregen;
• Sylvia Thorne Richards: de jongere zus van Maureen. Ze is onverschilliger dan haar zuster. Ze rookt veel en ze heeft behoefte aan een nieuwe relatie (na haar twee mislukte huwelijken). Ze woont in een kleine bungalow;
• Linwood Burrows (‘Tufty’): een West-Indische man die een moestuin heeft . Hij fietst graag en veel en verder werkt hij veel op zijn tuin. Tufty (een bijnaam die benadrukt dat hij kaal is en juist niet ‘tufty’) is zachtmoedig van karakter;
• Mr Victor Devlin (‘Mr Devlin’): een oudere, verbitterde man die ook een moestuin heeft. Hij komt oorspronkelijk uit Ierland; voordat hij naar Engeland kwam, woonde hij jarenlang in Brazilië waar hij les gaf aan een jongensschool.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘My Name Is Leon’ zijn:
• Byron Francis: de vader van Leon. Hij is van Caribische afkomst. Hij heeft weinig contact met zijn moeder (en later ook met zijn vrouw Carol en met hun kind Leon);
• Tony: de biologische vader van Jake. Hij is getrouwd en heeft ook al een kind. De zwangerschap van zijn vriendin Carol komt hem heel slecht uit;
• Tina (‘Auntie Tina’) Moore: een overbuurvrouw en vriendin van Carol. Zij ontfermt zich soms over Leon en Jake;
• Salma, Judy (‘The Zebra’), Mike Dent, Beth: ambtenaren van de sociale dienst (‘social workers’, ‘Independent Reviewing Officers’) die Leons thuissituatie moeten beoordelen;
• Alan: een nieuwe vriend van Carol. Hij heeft een beetje geld en hij runt een snooker hall;
• Mr en Mrs Atwal: een Indiaas echtpaar dat een moestuin heeft;
• Earl Parchment (‘Castro’), Marvo, Waxy, Stump, Darius White (‘Rainbow’) en Mr Johnson: Caribische vrienden van Tufty;
• Martin: een schoolvriendje van Leon;
• Mrs Smith, Mrs Percival: docenten van Leon;
• Detective Constable (DC) Ronald Green: de politieman van het bureau van Springfield Road;
• Timmy: de zoon van een vriendin van Sylvia;
• Mrs Francis: de oma van Leon. Hij ontmoet haar pas na jaren.

Website:

https://www.ft.com/content/d868c0ec-4ceb-11e6-8172-e39ecd3b86fc

Film:

‘My Name Is Leon’ is niet verfilmd.

Overig:

De roman ‘My Name Is Leon’ is de eerste roman van Kit de Waal. Het verhaal komt heel eerlijk en ontroerend over – dit komt voor een deel omdat Ms De Waal heel goed weet waarover zij het heeft: zij werkte jaren met adoptiekinderen en met de (pleeg)ouders en verzorgers die met deze kinderen te maken hebben.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Kit de Waal .

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Man Who Wasn’t There van Pat Barker
• That Eye, the Sky van Tim Winton
• Pigeon English van Stephen Kelman

Citaat:

‘You listening?’ she says.
Leon nods and Maureen leans forward.
‘You are not going anywhere,’ she says and she says it slowly like he’s five years old.
‘You are staying here,’ she repeats with her heavy chest flat on the table.
‘At the seaside?’
‘Leon,’ says Maureen with a little shake of her head, ‘I’ll tell you what the danger is in hearing half a conversation.’ (p.255)

Vragen over het boek:

1. Beschrijf drie gebeurtenissen die Carol zouden kunnen hebben gemaakt tot de vrouw die zij geworden is.
2. Waarom is Sylvia zo’n ontevreden vrouw?
3. Wat is de reden (zijn de redenen) dat je als lezer Mr Devlin misschien niet zo erg vertrouwt?
4. Welke historische gebeurtenissen spelen een rol in deze roman?