The way I figure it, everyone gets a miracle. Like, I will probably never be struck by lightning, or win a Nobel Prize, or become the dictator of a small nation in the Pacific Islands, or contract terminal ear cancer, or spontaneously combust. But if you consider all the unlikely things together, at least one of them will probably happen to each of us. I could have seen it rain frogs. I could have stepped foot on Mars. I could have been eaten by a whale. I could have married the queen of England or survived months at sea. But my miracle was different. My miracle was this: out of all the houses in all the subdivisions in all of Florida, I ended up living next door to Margo Roth Spiegelman.
Our subdivision, Jefferson Park, used to be a navy base. But then the navy didn’t need it anymore, so it returned the land to the citizens of Orlando, Florida, who decided to build a massive subdivision, because that’s what Florida does with land. My parents and Margo’s parents ended up moving next door to one another just after the first houses were built. Margo and I were two.
Before Jefferson Park was a Pleasantville, and before it was a navy base, it belonged to an actual Jefferson, this guy Dr. Jefferson Jefferson. Dr. Jefferson Jefferson has a school named after him in Orlando and also a large charitable foundation, but the fascinating and unbelievable-but-true thing about Dr. Jefferson Jefferson is that he was not a doctor of any kind. He was just an orange juice salesman named Jefferson Jefferson. When he became rich and powerful, he went to court, made ‘Jefferson’ his middle name, and then changed his first name to ‘Dr.’ Capital D. Lowercase r. Period.

© Penguin Random House Company, 2008

Margo Roth Spiegelman en Quentin Jacobsen zijn elkaars buren en heel lang waren ze elkaars beste vrienden. Ze hadden een zeer hechte band. Die band werd nog steviger toen ze als kinderen van negen een lijk in het park bij hun huis ontdekten.
Maar later, op de middelbare school, werd die band minder. Quentin (Q) kreeg zijn eigen vrienden (zoals Ben en Radar) en Margo was als populaire en knappe meid zeer gewild bij de jongens; ze had het ene vriendje na het andere. Q bemoeide zich niet zo erg met de meiden; hij was nogal serieus en diep in zijn hart was hij nog steeds heel verliefd op – de meestal bezette – Margo.
Dan klimt op een avond Margo bij Q naar binnen. Ze vraagt hem of hij samen met haar een elftal opdrachten wil uitvoeren. Het gaat er voornamelijk om dat er wraak wordt genomen op een vriendje dat haar bedrogen heeft, op een vriendin die haar bedrogen heeft, en dat er op een paar plekken wordt ingebroken. Kortom, Q schrikt zich rot bij al die wilde plannen van Margo. Maar die dame heeft alles haarfijn uitgezocht en Q gaat die nacht met haar op pad: inbreken, zich wreken, rotgeintjes uithalen, dat soort dingen.
De volgende dag is Q nog steeds verbijsterd over wat Margo en hij hebben gedaan. Hij had nooit gedacht dat hij dit in zich had. Het lijkt hem een goede gelegenheid om opnieuw vrienden te worden met die mooie, onverschrokken en originele Margo.
Maar dat gaat helaas niet. Margo lijkt van de aardbodem verdwenen. Haar ouders, haar vriendinnen, de politie, Q: niemand heeft een idee waar ze is (en zelfs of ze nog wel leeft). Als Q een paar dagen later naar Margo’s slaapkamerraam kijkt, ziet hij een foto van een oude folkzanger met daaronder de tekst THIS MACHINE KILLS FASCISTS. Raadselachtig. Q besluit dat dit een aanwijzing voor hem is. Hij haalt Ben en Radar erbij en gedrieën gaan ze op zoek naar Margo. Die moet ergens zijn: in Orlando, elders in Florida, in New York, in Californië, of heel ergens anders. Levend of dood, wachtend op Q. Of juist helemaal niet …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

John Green

Jaar van uitgave:

2008

Aantal pagina's:

305

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

2000-2010

Plaats van handeling:

USA, voornamelijk in de stad Orlando (Florida)

Bijzonderheden:

Een jeugdroman in verschillende delen met meerdere hoofdstukken:
- ‘Prologue’
- I ‘The Strings’ (9 hoofdstukken)
- II ‘The Grass’ (20 hoofdstukken)
- III ‘The Vessel’ (21 hoofdstukken)

In het Nederlands heet het boek eveneens ‘Paper towns’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De jeugdroman ‘Paper Towns’ lijkt qua sfeer erg op de vorige romans van John Green, Looking for Alaska en An Abundance of Katherines. Alle drie gaan ze over zoektochten, over verliefdheden, over een beetje een serieuze hoofdpersoon die (nog) niet zo veel succes bij de meiden heeft. Maar daar houden de overeenkomsten op. ‘Paper Towns’ is vooral een zoektocht van de hoofdpersoon naar zichzelf: via allerhande aanwijzingen en allerlei literatuur (gedichten). Q komt meer te weten over zichzelf dan over Margo in de loop van het verhaal. Als je van dit soort verhalen houdt, dan is deze spannende, humoristische en ontroerende roman iets voor jou.

WAT MOET JE WETEN?

In ‘Paper Towns’ gaat het over het leven van jonge Amerikanen uit de rijkere (voornamelijk) blanke voorsteden van een typisch Amerikaanse stad. Het verhaal gaat over je eerste auto, je eerste biertje, je eerste vriend(in), over de laatste maanden van de middelbare school (compleet met een ‘prom’). Deze wereld zul je vast wel (her)kennen uit de vele films en verhalen over deze onderwerpen.
Wat misschien lastig is voor sommige lezers, is dat het verhaal ook veel over literatuur gaat, met name over één specifiek gedicht van de Amerikaanse dichter Walt Whitman. Erg mooi, maar je moet wel iets met gedichten hebben.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘Paper Towns’ zijn passend bij het literaire niveau B 4. Je moet al een aantal jaren Engels hebben gelezen, anders zul je dit boek niet echt kunnen waarderen. De alinea’s en de hoofdstukken zijn niet erg lang; er zijn heel veel dialogen.
Mr Green neemt nergens een blad voor de mond, vooral niet wat de contacten tussen de verschillende seksen betreft. De vrienden hebben het open en bloot over allerhande zaken. Toch is dit op geen enkele manier een platvloers verhaal; en ook schuttingwoorden zul je tevergeefs zoeken in deze roman.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De jeugdroman ‘Paper Towns’ past qua taal en onderwerp perfect bij elkaar. John Green weet heel goed de taal van jongeren te laten aansluiten bij het onderwerp. Maar hoewel het een spannend thema is (‘zoektocht’) met veel mysterie en suspense, is het toch niet een simpel verhaal om te lezen. Dat komt vooral door het feit dat Green het verhaal doorspekt met literatuur. Gedichten van de Amerikaanse dichter Walt Whitman komen aan de orde (vooral het gedicht ‘Song of Myself’); Whitman is zeker niet de gemakkelijkste dichter. De literatuur is lastig, maar het geeft wel een extra dimensie aan het verhaal.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Paper Towns’ een boek met een literair niveau B 4c en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

De young adult novel ‘Paper Towns’ is bijzonder mooi geschreven. Het verhaal gaat over verliefdheid en liefde, maar ook over vriendschap door dik en dun. De hoofdpersonen zijn jongeren die volwassen worden. Ze moeten belangrijke keuzes maken: kiezen voor jezelf of voor een ander. Soms is dat een keuze die je wegdrijft van je ouders en je vrienden.

Actie:

De jeugdroman ‘Paper Towns’ is een verhaal met veel actie. De actie zijn de waaghalzerige streken van twee pubers die van alles en nog wat uithalen (deel I van het verhaal). Maar het is ook de spanning van een mysterie oplossen: via foto’s, huizen, gebouwen, posters, internetsites (deel II). En tenslotte is er de spanning van de reis op zoek naar Margo (deel III).

Tijd:

‘Paper Towns’ speelt zich ergens af in de jaren 2000-2010. Het Internet en de mobiele telefoon spelen een belangrijke rol.
De roman wordt chronologisch verteld en het verhaal speelt zich af over een periode van een paar weken.

Plaats:

De plaats waar ‘Paper Towns’ voornamelijk is gesitueerd, is de stad Orlando in de Amerikaanse staat Florida. Orlando ligt in het midden van Florida: niet aan de zee, het is niet echt een stad met indrukwekkende gebouwen, maar wel een stad die iedereen – zeker elke Amerikaan – kent van het Walt Disney World Resort en SeaWorld. De stad zelf wordt in ‘Paper Towns’ beschreven als een saaie stad: een oninteressant centrum omgeven door onafzienbare buitenwijken (‘subdivisions’). Sommige van die ‘subdivisions’ zijn later weer onbewoond geraakt (of nooit geheel afgebouwd); een deel van het verhaal speelt zich in die lege wijken af.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Paper Towns’: waar is Margo? En wanneer Q deze vraag beantwoord heeft, kan  hij haar de volgende vragen stellen: Waarom ben je van huis weggegaan? En waarom ben je bij mij weggegaan?

Verteller:

De roman ‘Paper Towns’ heeft een auctoriale verteller. Deze beschrijft het verhaal vanuit het perspectief van Q.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Paper Towns’ zijn:
– Quentin Jacobsen (‘Q’): een 18-jarige jongen die in de laatste weken van zijn middelbare schoolperiode zit (net als zijn andere vrienden in het verhaal). Hij is een goede leerling en een vrij serieuze jongen;  hij heeft een goede band met zijn ouders en met zijn twee beste vrienden;
– Margo Roth Spiegelman: het 18-jarige buurmeisje van Q. Zij is zeer populair op school en ze heeft veel vriendjes gehad in de loop van de jaren. Ze heeft een tamelijk slechte band met haar ouders en ze is heel zelfstandig;
– Ben Starling: de beste vriend van Q en van Radar;
– Radar: de beste vriend van Q en van Ben. Hij is geweldig goed met computers. Hij is een Afro-Amerikaan. Zijn ouders zijn ontwikkelde mensen, maar ze hebben – tot groot verdriet van Radar – de grootste verzameling zwarte Kerstmannen van de USA.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Paper Towns’ zijn:
– Mr. en Mrs. Jacobsen: de begrijpende ouders van Q. Zij zijn psychologen en ze analyseren van alles en nog wat graag. Maar ze hebben het beste met hun zoon voor;
– Mr. en Mrs. Spiegelman: de ouders van Margo. Ze hebben een tamelijk kille verstandhouding met hun dochter;
– Ruthie: het 11-jarige zusje van Margo;
– Angela: de vriendin van Radar;
– Lacey Pemberton: een vriendin van Margo;
– Jason Worthington: de (ex-)vriend van Margo;
– Chuck Parson: een stoere bink van school (maar niet zo’n aardige gozer);
– Becca Arrington: een vriendin van Jason;
– Gus: een vriend van Margo.

Website:

http://johngreenbooks.com/paper-towns/

Film:

De jeugdroman ‘Paper Towns’ is in 2015 verfilmd, met in de hoofdrollen Nat Wolff en Cara Delevingne.

Overig:

In de roman ‘Paper Towns’ is er veel aandacht voor karakterontwikkeling en voor vriendschappen. Maar ook andere onderwerpen komen aan de orde: het Internet, de laatste schoolweken van de middelbare school, de ‘prom’, de geografie van de USA, oude en nieuwere populaire muziek (Woody Guthrie, The Mountain Goats) en veel, vaak lastige, Amerikaanse literatuur (Walt Whitman, Emily Dickinson, Herman Melville).

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over John Green.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• I Am the Cheese van Robert Cormier
• All the Bright Places van Jennifer Niven
• That Is All van Aidan Chambers

Citaat:

And I had done many of the things she might have done. I had engineered a most unlikely prom coupling. I had quieted the hounds of caste warfare. I had come to feel comfortable inside the rat-infested haunted house where she did her best thinking. I had seen. I had listened. But I could not yet become the wounded person. (p.226)

Vragen over het boek:

1. In welk opzicht komt het verhaal van de ‘prologue’ nog terug in het verhaal?
2. Wat waren de redenen dat Margo juist Q vroeg om haar te helpen?
3. Waarom zijn de ‘paper towns’ belangrijke aanwijzingen voor Q en zijn vrienden?
4. Hoe eindigt het verhaal? Vind je dit een goed einde? Waarom vind je dat?