‘I’m scared,’ Mum said.
Nona looked down the road. There was no sign of Uncle Brady’s new, metallic, lime-green car coming back before it should have done. The pavement was empty. Curtains were twitching, but they didn’t matter.
‘It’s all right, Mum,’ she said. ‘All clear.’
Mum locked the front door, posted the note she’d written through the letter box, crouching to peer through it down the long hall for the last time.
‘Goodbye!’ she whispered.
‘Let’s go,’ said Nona.
Down in the furniture van, the others waited, packed tight behind the driver’s seat. Mum climbed in. Nona scrambled next to her.
‘No turning back!’ Mum said, with a wobbly smile. She switched on the engine. Drove off without a backward glance.

The day they ran away was Nona’s birthday. What a birthday! Big deal! It was nearly a week before Mum found where she’d packed the birthday cake, and when she did it was all squashed and the damp had got at it and the colours had run. You could still see the pink ‘Thirteen’, but the embarrassing ‘Our Teenage Girl!’ had been flooded, thankfully, with the yellow piping round the side.
Well, at least Mum remembered, Nona thought later – at least she tried. You couldn’t expect much, could you, when you were running away, and your mother had never driven a furniture van before, and all she’d got to help was a ratbag collection of useless children, the oldest of who was just thirteen.

© Lion Publishing plc, 1992

Nona moet met haar moeder, haar twee zusjes en haar broertjes vluchten naar een uithoek van het land. Van het drukke Londen – waar ze woonden met hun agressieve (stief)vader Uncle Brady - vluchten ze naar het uiterste westen van Wales, naar het dorpje Jericho dat aan de Ierse Zee ligt. Zelfs daar wil Mrs Davies nog zo ver mogelijk af wonen van de andere mensen: ze heeft een bouwvallig huisje gehuurd aan de rand van het water, met alleen maar een ander huisje en een klein kroegje in de omgeving. Mrs Davies en haar kinderen wonen nu in een dunbevolkt gedeelte van West-Wales, in de buurt van het dorpje Jericho, in het buurtschap Cwmgwyntog Common – dus vrijwel onvindbaar voor iedereen. Toch …?
Al snel voelen Nona en haar familie zich thuis in het huisje, dat door de dorpelingen ‘Nyth-y-dryw’ (‘The Wren’s Nest’) wordt genoemd. Nona krijgt een vriendin, de broertjes en zusjes hebben het goed op school en zelfs Mrs Davies lijkt iets op te krabbelen na haar moeilijke (derde) relatie. Ze hebben een beetje last van een vervelende buurvrouw, Miss Parry, maar dat is dan ook alles.
In het dorp woont ook Owen, de zoon van de dominee. Hij voelt zich niet zo gelukkig bij zijn strenge vader. Die zou het liefst hebben dat Owen ging studeren en uiteindelijk ook dominee zou worden. Maar Owen wil liever knutselen en iets creatiefs doen.
En dan gaat het goed mis in het dorp. De familie Davies krijgt mot met Miss Parry en haar broer, Mrs Davies kan het allemaal niet meer aan en Owen krijgt slaande ruzie met zijn vader.
Het lijkt erop alsof Nona en Owen alleen maar de zee hebben om mee te praten. Of elkaar misschien …?

ERK Niveau:

B1

Schrijver:

Pauline Fisk

Jaar van uitgave:

1992

Aantal pagina's:

252

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1990-2000

Plaats van handeling:

UK, Wales, het platteland

Bijzonderheden:

Een jeugdroman in 34 genummerde hoofdstukken en in drie delen, afgesloten door een korte epiloog

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Voor liefhebbers van verhalen over het Britse platteland is ‘Telling the Sea’ een aanrader. Het verhaal speelt zich helemaal af op het platteland van Wales, ergens aan de kust (de Ierse Zee). De hoofdpersonen wonen in een armoedig huisje dat samen met een paar huisjes en een café vlak bij de kust staat; het dichtstbijzijnde dorpje ligt op een paar honderd meter afstand.
Het verhaal gaat over een meid van dertien (die zich overigens veel ouder gedraagt, vooral vanwege de rol die ze in haar gezin moet spelen) en over een paar jaar oudere jongen (die het thuis ook niet gemakkelijk heeft).

WAT MOET JE WETEN?

Voor het begrijpen van ‘Telling the Sea’ heb je niet veel specifieke kennis nodig. Het verhaal speelt zich helemaal af in het Britse landsdeel Wales, een groot land in het westen van het Britse eilandenrijk. Aan de namen te zien waan je je in het land van Koning Arthur, aan de natuur te zien kom je in een onherbergzaam (maar prachtig en ongerept) deel van het land terecht. De roman geeft verder een paar mooie voorbeelden van de (zeer oude) taal van de Welshmen.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘Telling the Sea’ zijn nergens echt moeilijk; Ms Fisk schrijft heel duidelijk en in heldere zinnen. Je leert veel van haar taal – die erg mooi en helemaal niet ingewikkeld of erg literair is.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn nooit erg lang en er zijn veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘Telling the Sea’ is heel goed te begrijpen wanneer je een paar jaar Engels hebt gelezen.
Het verhaal is vrij spannend, soms aangrijpend en zo nu en dan ontroerend. Je kunt bijna niet begrijpen hoe Nona het volhoudt – leven in zo’n lastige situatie, te weinig geld en met een moeder die heel veel dingen gewoonweg niet doet of niet wil doen. Nona blijft ondanks alles vrijwel altijd een optimist (hoewel …).
Op basis van deze eigenschappen is ‘Telling the Sea’ een boek met een literair niveau B 3c en een taal-(ERK-)niveau B1.

Schrijfstijl:

De jeugdroman ‘Telling the Sea’ is heel mooi geschreven. Het is een verhaal dat je vast zult willen uitlezen wanneer je eenmaal begonnen bent. Ms Fisk is een goede schrijfster van jeugdboeken, die zich heel goed kan inleven in de situatie van meisjes als Nona, die het behoorlijk moeilijk hebben in het leven.

Actie:

De young adult novel ‘Telling the Sea’ is een verhaal met vrij veel actie. Die actie komt vooral vanwege de vreemde situatie bij Nona thuis: een moeder die met een groot gezin moet zien rond te komen – en die dat maar heel moeilijk aankan.

Tijd:

‘Telling the Sea’ speelt zich af in de jaren 1990-2000. Het is een verhaal van vóór de mobiele telefoon en het Internet (trouwens de televisie speelt sowieso geen rol, want het gezin heeft geen televisie).
Het verhaal duurt in zijn totaliteit meer dan een half jaar en het wordt chronologisch verteld.

Plaats:

De setting van ‘Telling the Sea’ is het platteland van het Britse landsdeel Wales. Het deel van Wales dat beschreven wordt is een niet bij naam genoemde streek langs de kust (van de Ierse Zee). Soms ziet Nona de veerboten naar Ierland varen, soms denkt ze aan haar oude woonplaats Londen aan de overkant van de monding van de rivier de Severn. Het is daarom het meest waarschijnlijke dat het verhaal zich afspeelt aan de kust van zuidwest-Wales.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Telling the Sea’: zal het Nona en haar familie ooit lukken om de rust te vinden waar ze zo op hopen?

Verteller:

De roman ‘Telling the Sea’ heeft een alwetende verteller. Deze vertelt het verhaal meestal vanuit het perspectief van de dertienjarige Nona, maar soms uit het perspectief van de oudere Owen.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Telling the Sea’ zijn:
• Nona Davies: een 13-jarig meisje dat samenwoont met haar moeder, haar twee jongere broertjes en haar twee jongere zusjes. Nona is nog jong, maar ze is heel volwassen voor haar leeftijd. Dat komt omdat ze heel vaak de moederrol in het gezin moet vervullen wanneer haar eigen moeder het even niet meer ziet zitten;
• Owen Lark: een ongeveer 16-jarige jongen. Hij is de zoon van de dominee van het dorp. Zijn vader wil heel graag dat hij gaat studeren, maar zelf zou hij liever iets creatiefs doen (hij is heel goed in modelbouw en in het maken van dingen);
• Mrs Bronwen Davies: de moeder van het gezin. Ze is een lieve vrouw, die echter haar leven heeft laten bepalen door haar besluiteloosheid. Zo had ze drie mannen (met wie ze vijf kinderen kreeg). Die mannen hebben haar verlaten, met uitzondering van de laatste (die zij verlaten heeft). Mrs Davies is niet zo stabiel: soms wordt het drukke gezinsleven haar te veel en dan doet ze vreemde dingen (of ze doet juist helemaal niets).

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Telling the Sea’ zijn:
• Sharon: de ongeveer 10-jarige zus van Nona. Ze heeft prachtig haar, maar verder draagt ze niet veel bij in het gezin Davies;
• Poppy: het jongste zusje van Nona. Zij is acht jaar oud. Sharon, Bryn en Poppy zijn kinderen van dezelfde vader;
• Bryn: het oudste broertje van Nona. Hij is een jaar of zes. Zijn hobby’s zijn pijl-en-boogschieten, kattenkwaad uithalen en in bomen klimmen;
• Cody: de 18-maanden oude baby van de familie. Hij is het zoontje van Uncle Brady, de man die Mrs Davies ontvlucht is omdat hij haar regelmatig mishandelde;
• Mr Lark: de dominee van het dorp, ‘Minister of the Sion Baptists’. Hij is een zeer strenge vader: een goede man, maar heel rechtlijnig;
• Mrs Mary Lark: de vrouw van de dominee. Zij doet haar uiterste best om het iedereen naar het zin te maken;
• Beca Lark: de dochter van de Larks, een vriendin van Nona;
• Miss Parry: de kwaadaardige buurvrouw van de familie Davies;
• Barry Parry: de broer van Miss Parry. Hij heeft een zoontje: Cledwyn;
• Ralph: de eigenaar van de pub, de ‘Mermaid Inn’;
• Griselda: een beetje een kunstzinnige dame die vlakbij de pub woont (en daar soms werkt);
• Harry Llewellyn: een manusje-van-alles; tevens een strandjutter die leeft van wat hij aan het strand vindt (wat hij dan weer opknapt en verkoopt);
• Emlyn Hughes: een vrachtwagenchauffeur (die tevens toeziet op het huisje dat Mrs Davies huurt);
• Mrs Bella Pugh: de eigenaresse van de winkel in het dorp Jericho.

Website:

http://paulinefisk.squarespace.com/books-telling-the-sea/

Film:

‘Telling the Sea’ is niet verfilmd.

Overig:

De jeugdroman ‘Telling the Sea’ is een mooi verhaal over het platteland van Wales. Maar het is veel meer nog een verhaal over een gezin waarvan de kinderen verwaarloosd worden. En die verwaarlozing is niet helemaal de schuld van de verdwenen vaders. Verder geeft de roman goed aan hoe een dorp zich van zijn beste en van zijn slechtste kant kan laten zien tegenover zo’n kansarm gezin.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Pauline Fisk.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Wanderer van Sharon Creech
• Which Way Is Home? van Ian Strachan
• Me and My Shadow van Joan Lingard

Citaat:

Nona shifted back. The sea was finding every nook and crevice beneath her now. She propped her notebook on a new rock and wrote, not at the front with ‘Dear Susie’ but tucked away on the last page under the heading, ‘To the Sea’: ‘I want to cup you in my hands and watch your sparkling drops squeeze out between my fingers like salty tears.’
Embarrassed at herself, she shut the book. What was it about the sea? Why did she feel as though it really was alive, did understand? (p.78)

Vragen over het boek:

1. Hebben Mrs Davies en Uncle Brady beiden schuld aan het einde van hun relatie? Waarom vind je dat?
2. Verandert het karakter van Sharon in de loop van het verhaal? Waarom vind je dat?
3. Geef aan met een drietal voorbeelden uit het boek welke personen de familie Davies het beste helpen.
4. Wat leren Nona en Owen uiteindelijk aan en van elkaar?