Robert worked nearly an hour after quitting time at five. He had nothing to hurry home for, and by staying on at his desk he avoided the chaos of employees’ cars that left the Langley Aeronautics parking lot between five and five-thirty. Jack Nielson was also working late, Robert noticed, and so was old Benson, who was usually the last. Robert turned off his fluorescent lamp.
‘Wait for me,’ Jack said. His voice sounded hollow across the empty drawing room.
Robert got his coat from his locker.
They said good night to Benson and walked towards the long, glass-enclosed reception hall, where the elevators were.
‘So. You got your space shoes,’ Robert said.
‘Um-m.’ Jack looked down at his big feet.
‘You didn’t have them on at lunch, did you?’
‘No, they were in my locker. You’re not supposed to wear them more than a couple of hours a day at first.’
They got into the automatic elevator.
‘They look fine,’ Robert said.

© William Heinemann, 1962.

Robert is een eenzame man. Hij heeft een goede baan als ingenieur bij een goedlopend bedrijf in een stadje in Pennsylvania, maar veel vrienden, familie of kennissen heeft hij niet. Zijn moeder is hertrouwd na de zelfmoord van Roberts vader en ze woont in Chicago, Robert is gescheiden van tafel en bed van zijn vrouw, de eigenzinnige en vervelende kunstschilder Nickie, en de weinige vrienden die hij heeft wonen in New York. Op zijn werk heeft hij één collega die het beste met hem voor heeft, Jack. Robert is enkele malen behandeld geweest vanwege een depressie, maar nu voelt hij zich al tijden aardig goed.
Zo nu en dan gaat Robert naar binnen gluren bij een jonge vrouw die in een huisje aan de rand van het stadje woont. Robert heeft haar een keer toevallig geobserveerd toen ze met huishoudelijke zaken bezig was en dat heeft hem zodanig geïntrigeerd dat hij regelmatig ‘s avonds na afloop van zijn werk naar haar huisje rijdt en bij haar naar binnen gluurt. Zo ziet hij dat de vrouw heel gelukkig lijkt te zijn met haar vriend die een paar keer per week langs komt om bij haar te eten en TV te kijken.
Maar dan gebeurt er iets vreemds. Op een avond als Robert weer bij haar naar binnen kijkt, ziet ze hem staan. Ze loopt naar buiten en nodigt hem uit bij haar binnen een kopje koffie te komen drinken. De kennismaking van Robert met Jenny is het begin van een nachtmerrie voor hen beiden …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Patricia Highsmith

Jaar van uitgave:

1962

Aantal pagina's:

269

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1960-1970

Plaats van handeling:

USA, een stadje en het platteland in de staat Pennsylvania

Bijzonderheden:

Een thriller in 26 genummerde hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘De roep van de uil’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

‘The Cry of the Owl’ is een broeierig verhaal. Heel lang gebeurt er niet zo veel, maar als lezer heb je telkens het gevoel dat er iets staat te gebeuren. Dit komt met name door de nogal mysterieuze hoofdpersonen Robert, Jenny en Greg.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘The Cry of the Owl’ heb je niet veel specifieke kennis nodig. Het verhaal had zich overal kunnen afspelen: in Engeland, in Nederland, of in een ander land. Het feit dat Robert een New Yorker is die in een klein stadje in Pennsylvania werkt is niet zo belangrijk voor het verhaal.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Cry of the Owl’ zijn heel goed te begrijpen. Ms Highsmith gebruikt weinig moeilijke woorden, haar zinnen en haar alinea’s zijn nergens echt lang. Er zijn veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is ‘The Cry of the Owl’ heel goed te volgen. Weinig lezers zullen problemen hebben met het Engels van Patricia Highsmith.
Datzelfde geldt ook voor het verhaal. Het verhaal is heel goed te volgen. Er gebeurt heel lang weinig spectaculairs en toch moet je blijven doorlezen; het verhaal wordt nergens saai of langdradig.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Cry of the Owl’ een boek met een literair niveau C 4b en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

Patricia Highsmith kan heel goed en spannend vertellen. De spanning in het verhaal wordt veroorzaakt door de ogenschijnlijk gewone gebeurtenissen, waarbij je als lezer voorvoelt dat er elk moment iets kan gebeuren. De belangrijkste hoofdpersoon is weliswaar een beetje een vreemde snuiter: hij gluurt bij een jonge vrouw naar binnen, hij heeft weinig vrienden of kennissen en hij interesseert zich vrijwel nergens voor. Maar wanneer hij kennismaakt met Jenny en met Greg verandert er het een en ander aan het verhaal. En als lezer wil je daarna weten hoe de relatie zich tussen de drie karakters ontwikkelt; dat maakt ‘The Cry of the Owl’ tot een spannend verhaal.

Actie:

‘The Cry of the Owl’ is een verhaal met een beperkte hoeveelheid actie. Er wordt een keer gevochten, maar veel spectaculairs gebeurt er niet in het verhaal. Toch is het verhaal zeker niet saai; er is een onderhuidse spanning (suspense) die het verhaal heel intrigerend houdt.

Tijd:

De thriller ‘The Cry of the Owl’ speelt zich af ergens in de jaren 1960-1970. Dat merk je als lezer bijvoorbeeld aan de trage verbindingen die de verschillende karakters met elkaar kunnen maken: alles gaat via een langzame telefoonlijn (vaak met een telefoniste als tussenpersoon) of via de post (een papieren brief).
Het verhaal duurt in totaal een aantal weken en het wordt chronologisch verteld. Er zijn enkele flashbacks.

Plaats:

De plaatsen die in ‘The Cry of the Owl’ vooral worden beschreven, zijn voornamelijk een aantal plaatsjes in de staat Pennsylvania aan de Delaware River. Sommige scenes spelen zich af in New York City.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Cry of the Owl’: zal Robert het noodlot kunnen ontwijken dat hem boven het hoofd hangt? Dat noodlot kan trouwens ook de andere twee hoofdkarakters – Jenny en Greg – treffen.

Verteller:

De roman ‘The Cry of the Owl’ heeft een auctoriale verteller. Deze vertelt het verhaal meestal vanuit het perspectief van Robert Forester, maar soms vanuit het perspectief van de andere twee hoofdpersonen, Jenny of Greg.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Cry of the Owl’ zijn:
• Robert Forester: een 29-jarige industrieel ingenieur bij een bedrijf dat onderdelen voor vliegtuigen en helikopters maakt. Hij heeft een tamelijk eenzame en ongelukkige jeugd gehad. Robert leed aan een aantal depressies waar hij voor behandeld werd. Hij trouwde, maar dat huwelijk liep spaak. Nu woont en werkt hij – tamelijk onbezorgd en gelukkig, maar wel vrij eenzaam – in een stadje ten zuiden van New York;
• Jenny (Jennifer) Tierolf: een 23–jarige vrouw. Zij komt uit een gewoon gezin met twee broers; een gezin, waar het noodlot toesloeg toen haar jongere broertje op zijn twaalfde eensklaps ziek werd en heel snel overleed. Vanuit de stad Scranton is zij verhuisd naar Langley om daar bij een bank te gaan werken. Als het verhaal begint heeft zijn een relatie met Greg. Greg en zij hebben plannen om te gaan trouwen;
• Greg (Gregory) Wyncoop: een 28-jarige vertegenwoordiger in medicijnen. Hij heeft altijd in de buurt van het stadje Langley gewoond en daar heeft hij ook zijn familie en vrienden. Hij is de verloofde van Jenny.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Cry of the Owl’ zijn:
• Jack Nielson: een collega en goede vriend van Robert;
• Nickie (Veronica): de ex-vrouw van Robert. Zij is kunstschilder (overigens met weinig succes). Na veel geruzie is zij van Robert gescheiden van tafel en bed. Ze hoopt binnenkort te trouwen met de rijke Ralph;
• Peter en Edna Campbell: goede vrienden van Robert uit New York;
• Susie Escham: een vriendin en buurtgenoot van Jenny;
• Ralph Jurgen: de nieuwe verloofde van Nickie. Hij verdient goed in de advertentie-branche;
• Mr. Jaffe en Mr. Gerard: de directeuren van het bedrijf waar Robert werkt;
• Dick en Naomi Tesser: vrienden van Jenny;
• Charles Mitchell (‘Mitch’): een goede vriend van Greg;
• Detective Lippenholz: de politieman die belast is met het onderzoek in Langley;
• McGregor: de collega van Lippenholz;
• Mrs. Rhoads: de hospita van Robert in Langley;
• Mrs. Helen Carroll: de moeder van Robert. Zij woont met haar tweede man in Chicago;
• Mr. Philip Carroll: de man van Helen;
• Dr. Albert Knott: een dokter uit Langley die Robert verzorgt.

Website:

http://www.existentialennui.com/2011/06/cry-of-owl-by-patricia-highsmith.html

Film:

De roman ‘The Cry of the Owl’ is enkele malen verfilmd of gebruikt als idee voor een film, behalve in het Engels (2009) ook in het Frans (1987) en in het Duits (1987).

Overig:

Patricia Highsmith verklaarde dat het idee van een stalker bij haar opkwam, nadat ze zelf iemand – een vrouw die haar intrigeerde – een tijdlang had gevolgd en geobserveerd. Behalve het thema ‘stalking’ is er in de roman ‘The Cry of the Owl’ ook veel aandacht voor de rol die het lot speelt in de levens van mensen: ook een onderwerp dat Ms Highsmith erg bezighield.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Patricia Highsmith.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Killing Me Softly van Nicci French
• Hold Tight van Harlan Coben
• The Girl on the Train van Paula Hawkins

Citaat:

She did not even go to bed Monday night, but wandered around the house, sitting a few minutes to read snatches of poetry out of various books, standing at a black window to look out and listen to an owl – one of the symbols of death, she thought. (pp.157-158)

Vragen over het boek:

1. Waarom zou Robert qua karakter geworden zijn zoals hij is?
2. Wat zorgt ervoor dat Jenny zo veel om Robert geeft?
3. Wie blijven Robert steunen wanneer hij het moeilijk heeft? Wat vind je van de houding van die personen?
4. Verklaar de titel van het boek.