When a day that you happen to know is Wednesday starts off by sounding like Sunday, there is something seriously wrong somewhere.
I felt that from the moment I woke. And yet, when I started functioning a little more smartly, I became doubtful. After all, the odds were that it was I who was wrong, and not everyone else - though I did not see how that could be. I went on waiting, tinged with doubt. But presently I had my first bit of objective evidence - a distant clock stuck what sounded to me just like eight. I listened hard and suspiciously. Soon another clock began, on a hard, decisive note. In a leisurely fashion it gave an indisputable eight. Then I knew things were awry.
The way I came to miss the end of the world - well, the end of the world I had known for close on thirty years - was sheer accident: like a lot of survival, when you come to think of it. In the nature of things a good many somebodies are always in hospital, and the law of averages had picked on me to be one of them a week or so before. It might just as easily have been the week before that - in which case I'd not be writing now: I'd not be here at all. But chance played it not only that I should be in hospital at that particular time, but that my eyes, and indeed my whole head, should be wreathed in bandages - and that's why I have to be grateful to whoever orders these averages. At the time, however, I was only peevish, wondering what in thunder went on, for I had been in the place long enough to know that, next to the matron, the clock is the most sacred thing in a hospital.

© Michael Joseph Ltd / Penguin Books, 1960

Bill Masen werkt als bioloog op een kwekerij. De kwekerij specialiseert zich in het kweken van een nieuwe plant: een driepotige, hoge plant waarvan de zaden uit Rusland geïmporteerd zijn. De plant lijkt veel mogelijkheden in zich te hebben die mensen tot dienst kunnen zijn. Helaas heeft de plant ook een groot nadeel: als je ermee in aanraking komt, krijg je een pijnlijke plek.
Dat merkt Bill ook op zekere dag. Hij wordt gestoken door een triffid en hij is plotseling blind geworden. Men verbindt zijn hoofd en verpleegt hem in het ziekenhuis. Het lijkt erop dat Bill spoedig zal genezen.
Maar dan gebeurt er iets vreemds: meteoren in de mooiste kleuren koersen op de aarde af en alle mensen die kunnen zien vergapen zich aan het schouwspel. Helaas ontdekken ze kort daarna dat ze door de gloed van de meteoren volledig (en voorgoed) blind zijn geworden. De enige zienden zijn degenen die de meteorenregen niet hebben gezien. Zoals Bill.
Bill maakt zijn verband los en hij verlaat het ziekenhuis. Buiten treft hij een chaos aan: mensen lopen blind(elings) over straat, op zoek naar veiligheid en naar eten. De weinigen die nog kunnen zien proberen het leven weer iets ordelijker te maken – of ze proberen daarentegen de blinden te onderwerpen en te gebruiken voor hun eigen belang.
Bill probeert lotgenoten te vinden: mensen die willen helpen deze ontwrichte samenleving weer gezond te krijgen. Maar dat valt niet mee met zo veel agressie, zo veel machteloosheid en zo veel dodelijke, agressieve (en wandelende!) planten …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

John Wyndham

Jaar van uitgave:

1951

Aantal pagina's:

272

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1950-1960 (maar uiteraard een fantasietijd)

Plaats van handeling:

GB: Londen en de graafschappen Wiltshire en Sussex

Bijzonderheden:

Een sciencefictionroman in 17 getitelde hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘De Triffids komen’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘The Day of the Triffids’ is één van de beroemdste sciencefictionromans van de tweede helft van de twintigste eeuw. Het verhaal werd al eens eerder verteld (maar dan een beetje anders): mensen strijden tegen onbekende krachten en proberen met een kleine groep te overleven. Later zou dit soort overlevingsverhalen nog talloze malen worden verteld.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘The Day of the Triffids’ dien je je fantasie de vrije loop te laten: het kan niet wat er hier gebeurt, uiteraard. Een vleesetende plant probeert de mensheid te vernietigen, geholpen door een meteorenregen. Allemaal fantasie (en fantasy) uiteraard, maar bij John Wyndham is dat nooit de kern van zijn verhaal. het gaat hem altijd over het gedrag van de mens: de mens die in uiterst moeilijke omstandigheden allerhande keuzes moet maken. Die dilemma’s – de keuzes tussen goed en kwaad – zijn de essentie van deze roman.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Day of the Triffids’ zijn goed te begrijpen, ondanks het feit dat het verhaal al uit 1951 stamt. John Wyndham schrijft voor een geïnteresseerde lezer (en niet specifiek voor de ‘echte’ literatuurliefhebber): zijn taal is toegankelijk en nergens echt moeilijk.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn over het algemeen kort en er zijn veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘The Day of the Triffids’ is niet moeilijk.
Het verhaal is dat ook niet: het is een razend spannend verhaal dat na al die jaren nog even boeiend is als toen het voor het eerst gepubliceerd werd. Het is een roman over de strijd tussen ‘gewone’ mensen en kwaadaardige, vijandige wezens – in dit geval agressieve, hongerige planten die kunnen lopen.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Day of the Triffids’ een boek met een literair niveau C 4c en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

De roman ‘The Day of the Triffids’ is heel toegankelijk geschreven. Mr Wyndham weet heel goed hoe hij een spannend verhaal moet vertellen: een verhaal over rampen, ontberingen en overleven in zware omstandigheden.

Actie:

De roman ‘The Day of the Triffids’ is een verhaal met heel veel actie. Die actie bestaat uit de strijd van een handjevol mensen tegen kwaadaardige planten.

Tijd:

‘The Day of the Triffids’ speelt zich af in de jaren 1950-1960 (maar uiteraard is het een fantasietijd). Het verhaal wordt chronologisch verteld en het duurt in zijn geheel een aantal maanden.

Plaats:

De setting van ‘The Day of the Triffids’ is het zuiden van Groot-Brittannië: de stad Londen en omliggende graafschappen als Wiltshire en Sussex.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Day of the Triffids’: zal het de verteller lukken om aan de triffids te ontsnappen?

Verteller:

De roman ‘The Day of the Triffids’ heeft een ik-verteller, wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Day of the Triffids’ zijn:
• William (‘Bill’) Masen: de verteller van het verhaal. Hij is een bioloog die een nieuwe plantensoort kweekt en verzorgt (de ‘triffid’). Als hij zijn werk doet als ‘triffidologist’, wordt hij tijdelijk verblind door een plant. Vanuit het ziekenhuis begint hij zijn ontsnapping;
• Josella Playton: een jonge vrouw die door Bill bevrijd wordt.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Day of the Triffids’ zijn:
• Dr Vorless: een professor in de sociologie aan de universiteit van Londen. Hij probeert een nieuwe maatschappij op te zetten nu de wereld drastisch veranderd is;
• Coker: een metgezel en reisgenoot van Bill;
• Miss Durant: de dame die Tynsham Manor beheert, een landgoed dat zij bestuurt onder strikt religieuze regels;
• Michael Beadley: een groepsleider die een tijdlang met Miss Durant optrekt. De twee krijgen onenigheid wanneer blijkt dat Michael bigamie wil toestaan en dat Miss Durant uitsluitend volgens traditionele Bijbelse normen wil leven;
• Susan: een meisje dat haar ouders heeft verloren bij een aanval van de triffids. Bill neemt haar onder zijn hoede;
• Ivan Simpson: een bevriende helikopterpiloot.

Website:

https://triffids.guidesite.co.uk/summary.php 

Film:

De sciencefictionroman ‘The Day of the Triffids’ is een paar maal verfilmd; de eerste verfilming, uit 1962, is nog altijd de bekendste. Ook werden er meerdere hoorspelen, computergames en TV-versies van gemaakt.

Overig:

John Wyndham is de bedenker van het monster (en het woord) ‘triffid’: een driepotige, vleesetende (en lopende) plant. Hoewel hij zijn verhaal duidelijk baseerde op The War of the Worlds, is de roman toch nog altijd vrij uniek gebleven binnen de literatuur.
De roman was en is altijd erg populair. Zo noemde de Engelse band The Triffids noemde zich naar de roman. ‘The Day of the Triffids’ was de eerste en belangrijkste sciencefictionroman van Mr Wyndham.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over John Wyndham.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The War of the Worlds van H.G. Wells
• The Taking van Dean Koontz
• Cell van Stephen King

Citaat:

It did not need more than a glimpse of that lash to tell what had happened. During the work of the past few days I had all but forgotten the triffids. By standing on a box I could see over the heads of the men. There were three triffids in my field of view: one out in the road, and two closer, on the sidewalk. Four men lay on the ground out there, not moving. I understood right then why these shops had been untouched, and why there had been no one to be seen in the neighborhood of the Heath. At the same time I cursed myself for not having looked at the bodies in the road more closely. One glimpse of a sting mark would have been enough warning. (p.82)

Vragen over het boek:

1. Waarom werden sommige mensen niet blind – in tegenstelling tot de meeste inwoners van Engeland?
2. Wat is het verschil tussen de levensvisie van Miss Durant en die van The Colonel?
3. Waarom is de ontmoeting met Susan belangrijk voor de roman?
4. Waarom willen de overlevenden met name naar The Isle of Wight vluchten?