Becks though about kind houses. Welcoming, with friendly windows. Flowery curtains fluttered in the breeze. They had proper front doors, never locked but always open for running in and out any time you wanted. These houses had twisty wooden stairs that people could chase up and down, or just sit on and chat. They had warm, wide kitchens, always set for tea with coloured check table-cloths and fruit-cake on a plate.
All Becks’ houses in her mind were safe and sunny. Cheerful families lived and played together. There was no fighting in Becks’ houses.
Beck lived with Sharon in Flat 43, on Level 5, of Block 4, on the Wellend Estate which was well-known for its goings-on. You could read about them in ‘The Courier’ on Fridays. Sometimes there was even something about Wellend Estate on the telly, but only on local news.

Over on the other side of town, in a quiet tree-lined avenue called The Avenues, where sensible people lived with purpose and dignity in large villas, Patrick was thinking about sport. He thought about running without pain, about healthy lungs inhaling, strong thighs powering, nimble feet, winged as Hermes, flying over the springy turf. He thought about the cross-country the term they won. He thought about the Lake District last August when he and dad set out early to conquer Hopegill Head.
And did.

© Oxford University Press, 1995

De 12-jarige Becks zwerft het liefst een beetje over straat: ze vindt het vervelend om bij haar vittende en scheldende moeder thuis te zijn en op school voelt ze zich ook maar dom en ongewenst. Dus loopt ze wat rond en pakt ze dingen die haar nuttig lijken. Op een gegeven moment breekt ze in in een deftig huis, waar ze een oud poppenhuis vindt.
De 17-jarige Patrick heeft een ernstige immuunziekte waardoor hij vrijwel continu aan zijn bed gekluisterd is. Hij is heel slim (hij was een heel goede leerling toen hij nog naar school ging) en hij komt uit een keurige familie. Maar daar heeft hij nu allemaal maar weinig aan met zo’n akelige ziekte. Hij heeft een oude dame uit de buurt beloofd om haar poppenhuis te repareren, maar ook daarvoor heeft hij momenteel de kracht niet.
Miss Winters heeft bijna haar hele leven in het buitenland gewerkt met minder bedeelde kinderen. Ze is nu bijna tachtig en ze heeft niet lang meer te leven. Ze heeft een kater, Marmalade; haar enige familielid is een achterneef die in Australië woont (en die ze nog maar een enkele keer gezien heeft). Nu hoopt ze alleen nog maar dat die keurige, maar nogal luie jongen haar poppenhuis wil maken.
Deze drie ontmoeten elkaar vanwege het poppenhuis. Becks denkt het liefst eigenlijk alleen maar aan zichzelf, Patrick denkt alleen maar aan zijn akelige ziekte, en Miss Winters denkt aan de naderende dood. Maar alle drie denken ze aan het poppenhuis.

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Rachel Anderson

Jaar van uitgave:

1995

Aantal pagina's:

129

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1990-2000

Plaats van handeling:

UK, een stad die niet bij naam genoemd wordt

Bijzonderheden:

Een jeugdroman in 4 delen en 25 getitelde hoofdstukken. De delen zijn:
• ‘Tuesday in the Morning’
• ‘It’s Wednesday’
• ‘Seven Days Make One Week’
• ‘Half-term and After That’

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je wilt weten hoe het is om kennis te maken met iemand uit een heel andere bevolkingsgroep, dan is ‘The Doll’s House’ vast en zeker een mooi boek voor jou. De hoofdpersonen zijn arm of rijk, gezond of ziek, jong of oud. Het verhaal zet je aan het denken over geld en geluk, over goed en kwaad en over vriendschap en liefde voor een ander.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het begrijpen van ‘The Doll’s House’ heb je niet veel specifieke kennis nodig. Het gaat over gewone mensen – die alle drie ook wel een beetje bijzonder zijn. Er zit een beetje een element van suspense in het verhaal; bijvoorbeeld wanneer de poppen in het poppenhuis tot leven lijken te komen.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Doll’s House’ zijn regelmatig heel lastig. Eén van de hoofdpersonen is een jong meisje en een poppenhuis speelt een belangrijke rol, maar dit is zeker niet een roman voor kinderen. Het verhaal gaat over vriendschap tussen verschillende mensen (in leeftijd, maar ook in klasse), maar het gaat ook over heel ziek zijn en over de dood en ouder worden.
Wat het lezen misschien ook moeilijk maakt, is dat de drie hoofdpersonen elk op hun eigen manier nadenken (en dat lees je ook): Becks denkt als een kind dat niet veel opvoeding heeft gehad, Patrick is een keurige, maar een beetje een bekakte jongen en Miss Winters is een heel keurige oude dame die altijd positief over iedereen denkt, vooral over kinderen. Maar die bejaarde Miss Winters denkt en praat als een deftige oude dame; en dat is vaak aan haar – ouderwetse – woorden te merken.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn heel kort, wat het lezen heel prettig maakt. Er zijn veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘The Doll’s House’ is zo nu en dan moeilijk (vooral wanneer Miss Winters de hoofdpersoon is). Maar de hoofdstukken zijn vaak heel kort en er zijn heel veel witregels.
Het verhaal wordt in stukken verteld. Telkens komt er één hoofdpersoon aan het woord: Becks, Patrick of Miss Winters. Dat maak het verhaal in het begin misschien wat lastig, maar als je verder in het verhaal bent, begin je het allemaal beter te snappen. En dan is juist dat verhaal van drie kanten bekeken heel boeiend.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Doll’s House’ een boek met een literair niveau B 3c en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

De young adult novel ‘The Doll’s House’ is heel intrigerend geschreven. Je krijgt het verhaal bij stukjes en beetjes te horen, vanuit drie verschillende hoofdpersonen. Dat is eerst misschien niet zo duidelijk, maar het maakt het verhaal juist spannend.

Actie:

‘The Doll’s House’ is een verhaal met vrij veel actie. Het meisje Becks is een vrijgevochten kind, dat maar een beetje doelloos over straat zwerft, zo nu en dan iets te eten steelt of wat geld pikt en desnoods inbreekt als ze dat nodig vindt. De saaie levens van Patrick en van Miss Winters worden plotseling een stuk spannender – maar ook vreemder – wanneer ze Becks leren kennen.

Tijd:

De jeugdroman ‘The Doll’s House’ speelt zich af in de jaren 1990-2000. Het verhaal duurt in totaal een aantal dagen (een week ongeveer), met een epiloog die een aantal weken later speelt. Het geheel wordt chronologisch verteld, maar er zijn veel flashbacks. Die flashbacks gaan over Miss Winters, die heel vaak terugdenkt aan de tijd dat ze zeven jaar oud was en het poppenhuis kreeg.

Plaats:

De setting van ‘The Doll’s House’ is een stad in Engeland. De naam van de stad wordt niet genoemd (maar waarschijnlijk is het Londen). Becks woont in een slechte, criminele wijk in een vieze, slecht onderhouden flat (in een wijk die ‘Wellend Estate’ heet), Patrick en Miss Winters wonen in een deftige wijk (die ‘The Avenues’ heet). Becks reist heen en weer tussen haar wijk en die van de anderen. Het huis waar Patrick woont is de plek waar de meeste gebeurtenissen plaatsvinden.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Doll’s House’: zullen de drie elkaar goed leren kennen en zullen ze ook iets aan elkaar hebben?

Verteller:

De roman ‘The Doll’s House’ heeft een alwetende verteller. Deze vertelt het verhaal vanuit drie perspectieven (om beurten): vanuit het perspectief van de jonge en ongemanierde Becks, vanuit het perspectief van de zieke en heel nette Patrick en vanuit het perspectief van de oude en heel vriendelijke Miss Winters.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Doll’s House’  zijn:
• Becks (eigenlijk Rebecca): een ongeveer 12-jarig meisje dat met haar moeder in een mindere wijk van de stad woont (‘Wellend Estate’), in een troosteloze flat. Ze is een zwakke leerling, ze spijbelt veel, maar ze weet zich op straat goed te redden (onder andere door regelmatig iets te stelen);
• Patrick Chambers: een 17-jarige puber die bijna alleen maar in bed ligt: hij heeft een immuunziekte, waar nog geen genezing voor is. Hij heeft heel rijke ouders en hij woont in het deftigste deel van de stad (‘The Avenues’);
• Miss Amy Winters: een bijna tachtig jaar oude dame. Ze woont net als Patrick in ‘The Avenues’. Heel haar leven heeft ze op veel plekken op de wereld gewerkt. De laatste tijd denkt ze vooral aan haar gelukkige jeugd terug (en met name aan het poppenhuis waar ze mee speelde).

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Doll’s House’  zijn:
• Mr en Mrs Chambers: de ouders van Patrick. Ze zijn hardwerkend en heel rijk; ze maken zich wel zorgen om de ziekte van hun zoon, maar ze blijven optimistisch;
• Sharon: de moeder van Becks. Zij is een alleenstaande moeder die weinig om haar dochter lijkt te geven;
• Mrs Whitton: een docente van de school van Becks;
• Mrs Murphy: een werkster in het huis van Patrick. Zij woont in Wellend Estate, de wijk waar Becks ook woont;
• Father O’Brien: de pastoor die de familie Chambers vaak bezoekt;
• Buurtgenoten van Becks met wie ze soms omgaat: Dean, Craig, Warren;
• Nasreen Ahmed: een klasgenootje van Becks. Een heel serieus meisje;
• Mr en Mrs Ahmed: de ouders van Nasreen. Het zijn heel nette, hardwerkende mensen (hoewel Becks moeder het eigenlijk alleen maar luie Pakistanen vindt);
• Mr Ahmed: de oom van Nasreen, de eigenaar van de ‘All-Nite All-Rite Stores’;
• Mr en Mrs Hawthorn, Miriam, Laura, Abbie, Willum en Ruth: het boerengezin bij wie Becks een weekje logeert;
• Marmalade: de kater van Miss Winters. Hij wordt enorm verwend door haar vrouwtje;
• Attila the Hound: de hond van Patrick. Een sullig beest.

Website:

http://www.rachelanderson.co.uk/books/

Film:

‘The Doll’s House’ is niet verfilmd.

Overig:

Hoewel de jeugdroman ‘The Doll’s House’ drie hoofdpersonen heeft, zou je kunnen zeggen dat de ‘doll’s house’ ook een belangrijk karakter is: dit poppenhuis – waarvan de poppen soms tot leven lijken te komen – brengt drie heel verschillende karakters bij elkaar.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Rachel Anderson.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Gooseberry (a.k.a. The Odd Girl Out) van Joan Lingard
• The Byzantium Bazaar van Stephen Elboz
• Batman Can’t Fly van David Hines

Citaat:

It was a miniature house. She felt sure she’d seen it before. But that was weird. She’d never been up this way before. Then she realized it was one of those dream houses from inside her mind.
It had a grey roof, with four decorated chimney pots along the top. The front door had a tiny brass knocker shaped like a fancy lady in a wired hat, fixed on with screws so small you could scarcely see them. There was a letter-box that really flapped open so you could post miniature envelopes through, not that you’d need to because the door stood a little bit open, just as it should, so that children could run in and out as they wanted. (p.31)

Vragen over het boek:

1. Aan welke drie gebeurtenissen merk je dat Miss Winters een heel lieve vrouw is?
2. Becks is in het begin een vrij ongevoelig meisje. In welk opzicht verandert zij in de loop van het verhaal?
3. Heeft de roman een happy end voor Patrick? Waarom vind je dat?
4. Hoe beïnvloedt het poppenhuis de karakters van Becks, Patrick en Miss Winters?