Imagine a young man on his way to a less-than-thirty-second event — the loss of his left hand, long before he reached middle age.
As a schoolboy, he was a promising student, a fair-minded and likable kid, without being terribly original. Those classmates who could remember the future hand recipient from his elementary-school days would never have described him as daring. Later, in high school, his success with girls notwithstanding, he was rarely a bold boy, certainly not a reckless one. While he was irrefutably good-looking, what his former girlfriends would recall as most appealing about him was that he deferred to them.
Throughout college, no one would have predicted that fame was his destiny. ‘He was so unchallenging,’ an ex-girlfriend said.
Another young woman, who'd known him briefly in graduate school, agreed. ‘He didn't have the confidence of someone who was going to do anything special’ was how she put it.
He wore a perpetual but dismaying smile — the look of someone who knows he's met you before but can't recall the exact occasion. He might have been in the act of guessing whether the previous meeting was at a funeral or in a brothel, which would explain why, in his smile, there was an unsettling combination of grief and embarrassment.

© De Bezige Bij, 2001

Patrick Wallingford is een ‘anchor’-journalist bij een commercieel TV-station. Het station is gespecialiseerd in sensationele reportages: hoe smeuïger en hoe ranziger, des te beter. Patrick schaamt zich regelmatig een beetje voor zijn reportages, maar hij is zeer succesvol (en populair) in zijn werk.
De populariteit van Wallingford groeit wanneer zijn linkerhand wordt afgerukt door een leeuw tijdens een reportage bij een circus in India. Vrouwen vallen (nog meer dan vroeger) voor de charmante en knappe Patrick. En Patrick laat zich deze populariteit met genoegen aanleunen: hij deelt enthousiast het bed met talloze (jonge en ietwat oudere) vrouwen.
Maar dan – vijf jaar later – wordt Patrick de kans geboden om een nieuwe hand te krijgen. Een briljante handchirurg wil hem een nieuwe hand bezorgen – afhankelijk van een geschikte donor uiteraard.
En die potentiële donor komt er al snel. Een vrouw uit Wisconsin belooft de hand van haar – nog levende - echtgenoot te laten transplanteren. De kans dat de nog jonge donor zal komen te overlijden is (uiteraard) minimaal.
Daarna raken de gebeurtenissen in een stroomversnelling. Patrick krijgt (figuurlijk) de harten en (letterlijk) de lichamen van meerdere vrouwen in de schoot geworpen, de saaie en onooglijke handchirurg wordt onverwacht verliefd en de donor van de hand gaat naar een teleurstellende sportwedstrijd …

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

John Irving

Jaar van uitgave:

2001

Aantal pagina's:

313

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

2000-2010

Plaats van handeling:

USA (New York City, Boston en Wisconsin), India en Japan

Bijzonderheden:

Een roman in 12 getitelde hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘De vierde hand’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Voor de liefhebbers van John Irving is de roman ‘The Fourth Hand’ een ‘must read’. Voor de lezers die nog nooit iets van Irving hebben gelezen is dit verhaal een mooie kennismaking: de roman is veel dunner – en ook minder complex – dan de andere boeken van deze populaire schrijver.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘The Fourth Hand’ heb je weinig specifieke kennis nodig: John Irving legt veel ingewikkelde zaken uit (het werk van de hoofdpersoon, de perikelen rond transplantaties) en het verhaal is een rechttoe rechtaan verhaal.
Bepaalde expliciete beschrijvingen (vooral op seksueel gebied) kunnen sommige lezers tegen de borst stuiten.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Fourth Hand’ zijn van een pittig niveau, maar ze zijn goed te begrijpen voor een lezer die de Engelse taal na een aantal jaren ervaring redelijk beheerst. John Irving gebruikt een zeer uitgebreid vocabulaire (met soms specialistische woorden, zoals in dit geval medische termen). In zijn taalgebruik kan hij erudiet, maar soms ook grof overkomen: met name de seksueel-getinte passages zullen niet door elke lezer gewaardeerd worden.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte. Er zijn veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘The Fourth Hand’ is lastig, maar niet complex. Voor sommige lezers kan het een bezwaar zijn dat John Irving alle dingen bij de naam noemt: met name ook zaken die met seks te maken hebben.
Het verhaal is zeer boeiend (maar minder caleidoscopisch dan de meeste andere romans van Mr. Irving). Het verhaal choqueert en ontroert regelmatig; maar ook is er een belangrijk element van suspense en er is regelmatig veel ironie en satire te herkennen.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Fourth Hand’ een boek met een literair niveau C 5a en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

De tiende roman van John Irving, ‘The Fourth Hand’, is een typisch John Irving-verhaal (het grote verschil met zijn andere romans lijkt te zijn dat het een dunnere roman is): afwisselend informatief, spannend, ontroerend, grof en humoristisch. Mr. Irving is als geen ander in staat om lezers te laten lachen en huilen – en dat soms op dezelfde pagina.
Opnieuw is het opmerkelijk hoeveel Irving van zijn onderwerpen weet. Het is duidelijk dat hij heel goed zijn (sub)thema’s heeft bestudeerd: medische transplantaties, de Super Bowl kampioenschappen (American football), de (riool)journalistiek.

Actie:

De roman ‘The Fourth Hand’ is een verhaal met veel actie. Het verhaal beschrijft diverse spannende gebeurtenissen – zoals ongelukken met dieren en wapens en hartstochtelijke liefdescontacten.

Tijd:

‘The Fourth Hand’ speelt zich af in de jaren 1995-2000. Het jaar 1999 wordt genoemd: het jaar waarin – ander andere – de zoon van President Kennedy, John F. Kennedy Jr. (‘John-John’), met zijn vrouw en zus verongelukte: een tragedie die grote indruk op veel Amerikanen maakte.
Er is tevens een verwijzing naar een vliegtuigongeluk bij Nantucket Island, waarbij alle 217 passagiers en bemanningsleden omkwamen.
Het verhaal duurt een paar jaar en het wordt chronologisch verteld.

Plaats:

De setting van ‘The Fourth Hand’ is meerdere plaatsen in de wereld (zoals heel vaak bij de romans van John Irving). Het verhaal begint in India en vervolgt daarna in Massachusetts, USA. Later maakt Patrick Wallingford een reis (voor zijn werk) naar Japan.
Veel gebeurtenissen spelen zich af in New York, de stad waar Patrick woont. Maar ook reist hij zo nu en dan naar Boston (voor operaties aan zijn arm) en naar Green Bay, Wisconsin (voor ontmoetingen met Doris Clausen).

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Fourth Hand’: zal het Patrick Wallingford lukken om een doel in zijn leven te vinden, zowel voor wat zijn relaties als zijn werk betreft?

Verteller:

De roman ‘The Fourth Hand’ heeft een auctoriale verteller. Deze vertelt  het verhaal vanuit het perspectief van de hoofdpersoon, Patrick Wallingford.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Fourth Hand’ zijn:
• Patrick Wallingford: een 34-jarige televisieverslaggever. Patrick heeft al jong zijn ouders verloren. Hij heeft geen vaste relatie: hij is na een huwelijk van een paar maanden gescheiden. Patrick werkt aan een reportage in India wanneer zijn hand door een leeuw wordt afgerukt. Vanaf dat moment verandert zijn leven drastisch;
• Mrs. Doris Clausen: de 34-jarige echtgenote van Otto Clausen. Mrs. Clausen verlangt erg naar een kind, maar haar huwelijk is al meer dan tien jaar kinderloos. Net als haar man is zij een enorme American footballfan;
• Dr. Nicholas (‘Nick’) M. Zajac: de handchirurg uit Boston die Patrick aan een nieuwe hand wil helpen. Hij is hoogleraar, maar ook chirurg bij het commerciële medische conglomeraat ‘Schatzman, Gingeleski, Mengerink & Associates’. Dr. Zajac is gescheiden en hij heeft een zoon, Rudy.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Fourth Hand’ zijn:
(Ex-)Minnaressen van Patrick:
• Marilyn: de ex-vrouw van Patrick. Patrick en zij hebben een zeer slechte relatie;
• Monika: een Duitse geluidstechnicus die bij Patrick is wanneer zijn arm wordt afgebeten;
• Een studiebegeleidster van Patrick: de eerste minnares van Patrick;
• Evelyn Arbuthnot: een auteur die Patrick op zijn reis naar Japan ontmoet;
• Sarah Williams: een professor Engelse literatuur die Patrick in Boston ontmoet;
• Mary Shanahan: een collega van Patrick – zij vraagt vaak om Patricks aandacht (en lichamelijke liefde);
• Angie: de grimeuze van Patrick.
Andere personages:
• Vlad or Vlade or Lewis: de ‘doorman’ van Marilyn, een man die moeite heeft namen te onthouden;
• Hildred: de ex-vrouw van Dr. Zajac. Zij haat haar ex-man, na een kort en ongelukkig huwelijk;
• Rudy: de 6-jarige zoon van Dr. Zajac. Rudy is heel verlegen en teruggetrokken en hij heeft een eetprobleem;
• Irma: de huishoudster van Dr. Zajac. Zij is vrij dik en onooglijk wanneer ze bij Dr. Zajac komt werken;
• Otto Clausen: een 39-jarige vrachtwagenchauffeur (die bier vervoert); een footballfan uit Green Bay, Wisconsin;
• The Clausens: familieleden van Otto: ouders, broers, zussen, neefjes en nichtjes.

Website:

The Fourth Hand

Film:

‘The Fourth Hand’ is niet verfilmd.

Overig:

De roman ‘The Fourth Hand’ heeft als motto een citaat uit een kinderboek van E.B. White. John Irving komt in zijn verhaal meerdere malen terug op de twee beroemde kinderboeken die deze E.B. White schreef: Stuart Little en Charlotte’s Web.
Verder wordt in deze roman verwezen naar The English Patient, een roman van Michael Ondaatje.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over John Irving.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Brooklyn Follies van Paul Auster
• Freedom van Jonathan Franzen
• To Rise Again at a Decent Hour van Joshua Ferris

Citaat:

‘Give me your hand,’ Mrs. Clausen commanded.
He naturally thought that she meant the right one – it was his only hand. But when he extended his right hand to her, she said, ‘No, the fourth one.’
Patrick thought he’d misheard her. Surely she’d said, ‘No, the other one’ – the no-hand, as almost everyone called it.
‘The what?’ Wallingford asked, just to be sure.
‘Give me your hand, the fourth one,’ Doris said. (pp.269-270)

Vragen over het boek:

1. Welke indruk krijg je van ex-echtgenoten wanneer je de roman leest?
2. In welk(e) opzicht(en) heeft Patrick Wallingford een hekel aan zijn werk?
3. Wat hebben de fragmenten van de kinderboeken ‘Stuart Little’ en ‘Charlotte’s Web’ met het verhaal te maken?
4. Verklaar de titel van de roman.