The abruptness and the ferocity of the downpour had the urgent quality of a perilous storm in a dream.
Lying in bed beside her husband, Molly Sloan had been restless before the sudden cloudburst. She grew increasingly fidgety as she listened to the rush of rain.
The voices of the tempest were legion, like an angry crowd chanting in a lost language. Torrents pounded and pried at the cedar siding, at the shingles, as if seeking entrance.
September in southern California had always before been a dry month in a long season of predictable drought. Rain rarely fell after March, seldom before December.
In wet months, the rataplan of raindrops on the roof had sometimes served as a reliable remedy for insomnia. This night, however, the liquid rhythms failed to lull her into slumber, and not just because they were out of season.
For Molly, sleeplessness had too often in recent years been the price of thwarted ambition. Scorned by the sandman, she stared at the dark bedroom ceiling, brooding about what might have been, yearning for what might never be.
By the age of twenty-eight, she had published four novels. All were well received by reviewers, but none sold in sufficient numbers to make her famous or even to guarantee that she would find an eager publisher for the next.

© HarperCollins / Harper, 2005

Als Molly Sloan wakker wordt, merkt ze dat het regent. Er valt een hoosbui die meer dan tien uren aanhoudt. De regen zorgt ervoor dat er allerlei vreemde dingen gebeuren: prairiewolven staan als schoothondjes rond Molly’s huis, vreemde klimplanten en mossen bedekken in rap tempo de bomen. Als Molly en haar man Neil naar het stadje in buurt trekken om steun te vinden bij andere mensen, ontdekken ze meer vreemde zaken: honden gehoorzamen Molly, mensen zijn soms geen mensen meer maar vreemde, agressieve wezens in een mensenlichaam. Sommige stadsgenoten verzetten zich tegen het vreemde geweld, anderen accepteren hun vreselijke lot gelaten. En de hel barst echt los, wanneer de kelders, de muren van huizen en de graven opengaan: de eindtijd lijkt aangebroken …

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Dean Koontz

Jaar van uitgave:

2004

Aantal pagina's:

410

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

2000–2005

Plaats van handeling:

USA, Zuid-Californië, stadje

Bijzonderheden:

Een roman in 7 delen en 67 hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘Gegrepen’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De lezer die bekend is met de SF-werken van H.G. Wells, John Wyndham, Peter Straub en Stephen King zal dit boek zeker waarderen. Het onderwerp – overleven bij een buitenaardse dreiging – is bekend, maar de uitwerking is origineel.
De lezer moet interesse hebben voor de bovengenoemde schrijvers en voor boeken over de eindtijd, zoals The War of the Worlds (dit boek wordt meer malen genoemd in deze roman), The Day of the Triffids en This Perfect Day. Voor wie van dit soort boeken houdt is ‘The Taking’ zeker de moeite waard.

WAT MOET JE WETEN?

Algemene kennis is voor dit boek niet nodig, of het zou moeten zijn dat de lezer bekend moet zijn (uit literatuur, van film of TV) met het luxe leventje dat de rijken in Zuid-Californië leiden.
Het boek verwijst zo nu en dan naar literatuur die apocalyptische zaken beschrijft (zoals romans van H.G. Wells en poëzie van T.S. Eliot en Dante), maar er zijn veel vaker verwijzingen naar de Bijbel: het boek Openbaringen, bijvoorbeeld, waarin de eindtijd ook wordt voorspeld en beschreven.

DE TAAL

Het vocabulaire is erg lastig nu en dan, lastiger dan je bij dit soort literatuur zou verwachten. Het zal het verhaal niet moeilijker te begrijpen maken, maar het zal het leestempo van de niveau 4-lezer wel vertragen.
De zinsconstructies zijn niet complex; beschrijvingen worden afgewisseld met veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

‘The Taking’ is een typisch apocalyptisch verhaal: de wereld wordt bedreigd door iets van buiten de aarde en de kleine groep hoofdpersonen (geselecteerden) moet zien te overleven. Het boek lijkt wat onderwerp betreft op soortgelijke boeken van SF- of fantasyschrijvers (zie hierboven). Omdat het onderwerp en de manier waarop het verhaal verteld wordt bekend zal zijn bij de lezer die in dit soort onderwerpen geïnteresseerd is, is het een boek van een literair niveau C 4b.
Het taal-(ERK-)niveau is lastig, lastiger dan je bij dit onderwerp zou verwachten. Koontz heeft soms de neiging om moeilijke woorden bij een eenvoudige scene te kiezen. Een voorbeeld: ‘Her sense of loss, sharpened by every note of the song, grew painful, a knife of emotion twisting in her breast. Yet she remained loath to ask Neil to switch off the radio and thereby deprive them of this tenuous connection to a civilization that seemed to be dissolving rapidly around them in the caustic waters of the preternatural storm.’ (p.104) Op grond van dit soort – ingewikkelde en ook wel enigszins omslachtige omschrijvingen – is het taalniveau C1.

Schrijfstijl:

De stijl van Koontz is (in deze roman) soms lastig, omdat hij vaak (onverwacht, en soms ook onnodig) moeilijke woorden gebruikt.

Actie:

‘The Taking’ is een boek met zeer veel actie. De lezer valt van de ene verbazing in de andere. Natuurrampen worden gevolgd door bedreigingen van buitenaardse (en aardse) wezens en de hoofdpersonen moeten constant op hun hoede zijn voor van alles en nog wat.

Tijd:

Het verhaal wordt chronologisch verteld. Het speelt zich allemaal in één à twee dagen af. Er zijn een paar flashbacks en er wordt aan het eind verteld hoe het verder gaat, maar de roman sec heeft een duur van twee dagen.

Plaats:

De roman speelt zich af in een stadje in het zuiden van de Amerikaanse staat Californië. Het is de bekende wereld (uit films, bijvoorbeeld) van glitter en glamour, de slaperige stadjes en dorpjes in Zuid-Californië, waar het weer altijd mooi is en het geld op straat lijkt te liggen. Het verrassende is uiteraard dat deze wereld volledig op zijn kop wordt gezet.

Verhaallijn:

Er is één verhaallijn: hoe overleven Molly en Neil (en de kinderen die ze in de loop van het verhaal redden) de natuurramp (een soort zondvloed) en de buitenaardse invasie die erop volgt?

Verteller:

Er is een auctoriale verteller. Hij beschrijft het verhaal vanuit de hoofdpersoon, Molly Sloan.
Het verhaal over de eindtijd heeft een overduidelijke boodschap. Wat hebben de mensen met elkaar en met de aarde uitgespookt, en hoe zullen ze daarvoor gestraft worden? Koontz heeft een oudtestamentisch idee over straf en boetedoening: de slechteriken hebben een afschuwelijk einde (en vooral wat daarna volgt) en de goeden komen er goed vanaf (ook als ze sterven).

Hoofdkarakters:

Molly Sloan, een matig succesvolle schrijfster, is de hoofdpersoon, samen met haar man, Neil, een meubelmaker. Er komen veel meer karakters in het boek voor, met name kinderen, maar dat zijn maar bijfiguren.

Bijfiguren:

Er zijn veel karakters in het boek: de mensen in het restaurant, de vele inwoners van het stadje, de verschillende groepen kinderen, maar uiteindelijk gaat het allemaal om Molly en Neil.
Molly en Neil zijn de hoofdpersonen en ook de redders van de kinderen. De kinderen volgen hen. De meeste andere volwassenen gaan hun eigen gang (en dat loopt vaak slecht af). Zo nu en dan komt de agressieve vader van Molly (die trouwens een levenslange gevangenisstraf heeft) in beeld om zijn dochter (en de lezer) de stuipen op het lijf te jagen. Tenslotte is er nog een interessante rol voor de honden in het verhaal.

Website:

http://www.deankoontz.com/

Film:

‘The Taking’ is niet verfilmd.

Overig:

‘The Taking’ is een boek in een lange reeks van apocalyptische verhalen zoals die geschreven werden door (bijvoorbeeld) science fiction– en horrorauteurs, als H.G. Wells, John Wyndham, Arthur C. Clarke en Ray Bradbury (SF) en Edgar Allan Poe, Stephen King en Peter Straub (horror).

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Dean Koontz.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• On the Beach van Nevil Shute
• The Day of the Triffids van John Wyndham
• Cell van Stephen King

Citaat:

‘Them that rule the world’ wanted the children, the innocents, more than anyone, but ‘kids ain’t for sifting’. (p.406)

Vragen over het boek:

1. Wat is de rol van de honden in het verhaal? Beschrijf waarom de schrijver ze op deze manier heeft opgevoerd in ‘The Taking’.
2. Wat is de rol van de vader van Molly in het verhaal? Vind je dit goed gekozen door de auteur?
3. Vergelijk de schrijfstijl van Dean Koontz met een andere schrijver over dit soort thema’s: H.G. Wells, John Wyndham, Ray Bradbury of Stephen King bijvoorbeeld. Leg uit welke schrijfstijl je beter vindt en waarom je dat vindt.
4. Vergelijk ‘The Taking’ met soortgelijke boeken: The War of the Worlds, The Day of the Triffids, Fahrenheit 451, bijvoorbeeld. Wat zijn overeenkomsten en verschillen, welk boek vond je beter, en waarom vond je dat?