The stretch of road that leads out of the city, past Hazy Harbor and into the town of Tedia, is perhaps the most unpleasant in the world. It is called Lousy Lane. Lousy Lane runs through fields that are a sickly gray color, in which a handful of scraggly trees produce apples so sour that one only has to look at them to feel ill. Lousy Lane traverses the Grim River, a body of water that is nine-tenths mud and that contains extremely unnerving fish, and it encircles a horseradish factory, so the entire area smells bitter and strong.
I am sorry to tell you that this story begins with the Baudelaire orphans traveling along this most displeasing road, and that from this moment on, the story only gets worse. Of all the people in the world who have miserable lives – and, as I'm sure you know, there are quite a few – the Baudelaire youngsters take the cake, a phrase which here means that more horrible things have happened to them than just about anybody. Their misfortune began with an enormous fire that destroyed their home and killed both their loving parents, which is enough sadness to last anyone a lifetime, but in the case of these three children it was only the bad beginning. After the fire, the siblings were sent to live with a distant relative named Count Olaf, a terrible and greedy man.

© HarperCollins, 1999

'The Reptile Room', deel II van 'A Series of Unfortunate Events' is al even ellendig als deel I. De Baudelaires worden door Mr. Poe naar een verre oom gebracht die hen met plezier onderdak wil geven. Het is Dr. Montgomery, of ‘Uncle Monty’, zoals hij zich door iedereen laat noemen. Uncle Monty is een heel aardige kerel. Hij staat bekend als een wereldberoemd slangendeskundige. Hij heeft ze al over de hele wereld bestudeerd. En hij heeft er ook heel veel mee naar huis genomen …
Die slangen bevinden zich allemaal in ‘The Reptile Room’. Het zijn kleine en heel grote; zeer giftige en heel ongevaarlijke. Toch, ondanks de slangen, voelen de kinderen zich snel thuis bij Uncle Monty; ze krijgen goed te eten en ze hebben ieder een eigen slaapkamer.
Maar op zekere dag begint de ellende. Er komt een assistent van Uncle Monty in huis werken: Stephano. En deze Stephano is de bron van veel ellende. Het avontuur mondt uit in achterdocht, bedreigingen, en zelfs moord …

ERK Niveau:

A2

Schrijver:

Lemony Snicket

Jaar van uitgave:

1999

Aantal pagina's:

190

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

een fantasietijd

Plaats van handeling:

een fantasieplaats

Bijzonderheden:

‘The Reptile Room’ is het tweede deel uit een dertiendelige serie van in totaal 3387 pagina’s.
De serie ‘A Series of Unfortunate Events’ bestaat uit:
1 ‘The Bad Beginning’ (1999)
2 ‘The Reptile Room’ (1999)
3 ‘The Wide Window’ (2000)
4 ‘The Miserable Mill’ (2000)
5 ‘The Austere Academy’ (2000)
6 ‘The Ersatz Elevator’ (2001)
7 ‘The Vile Village’ (2001)
8 ‘The Hostile Hospital’ (2001)
9 ‘The Carnivorous Carnival’ (2002)
10 ‘The Slippery Slope’ (2003)
11 ‘The Grim Grotto’ (2004)
12 ‘The Penultimate Peril’ (2005)
13 ‘The End’ (2006)

In het Nederlands heet het boek ‘Ellendige avonturen II: De slangenserre’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je houdt van fantasy die regelmatig flink uit de bocht giert is dit net een boek voor jou. Ook moet je houden van ietwat melige verhalen.
Wat leuk is voor veel lezers is de hilarische manier waarop Snicket zijn verhaal vertelt. Je moet ervan houden, en als dat zo is, dan heb je meer dan 3000 (!) pagina’s plezier. Lemony Snicket speelt met taal en met literaire stijlen.

WAT MOET JE WETEN?

Het zou mooi zijn als je al veel sprookjes kent. Dan weet je wat je verwachten kunt. En omdat je verwachting juist niet uitkomt (geen happy endings), is dit zo’n origineel verhaal.
Culturele kennis: hoe gaan sprookjes meestal? Letterkundige kennis: wat is dramatic irony, een cliché? Je kunt hier heel wat leren.

DE TAAL

Het vocabulaire is uitgebreid, maar goed te volgen. Moeilijke woorden worden keurig door Mr. Snicket uitgelegd.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De zinsconstructies zijn soms lang, maar nooit erg ingewikkeld.
The Reptile Room is een sprookje, maar dan wel een sprookje zonder ‘They lived happily ever after’… Toch maakte het sprookjesachtige dat dit een boek op niveau A 2a is: het verhaal zit vol met goeie- en slechteriken, er zijn gevaarlijke dieren, er wordt gevlogen en gevaren, de hoofdpersonen zijn kinderen, die veel rondreizen.
Het taalniveau (ERK) is iets ingewikkelder. Lemony Snicket gebruikt zo nu en dan literaire begrippen (dramatic irony, character, tragedy) die hij gelukkig allemaal uitgebreid uitlegt. Er valt veel te leren. Door het rijke vocabulaire dat uitgebreid wordt uitgelegd is dit een boek op taalniveau A2.

Schrijfstijl:

Je moet ironie en suspense begrijpen om het verhaal op waarde te schatten. Lemony Snicket lardeert zijn boek ermee. Voordat hij iets ellendigs vertelt, geeft hij bijvoorbeeld meestal aan dat er iets ellendigs gaat gebeuren. Het is vervelend dat het gebeurt, maar je kunt als lezer niet zeggen dat je niet gewaarschuwd bent.

Actie:

The Reptile Room is een boek met veel spanning. Vrijwel elk hoofdstuk eindigt met een cliffhanger, en dat geldt ook voor elk deel van de serie. Dit deel gaat onder andere over grote en kleine slangen.
O ja, en er overlijdt ook nog iemand. Dus schrik niet …

Tijd:

Het verhaal wordt chronologisch verteld. Soms vertellen karakters iets over wat er vroeger gebeurd is. Dat geldt trouwens ook voor de schrijver, die het verhaal soms onderbreekt om te vertellen dat er al eerder iets vreselijks op die plaats of met die persoon gebeurd is.
Deel II speelt zich af over een periode van een aantal dagen.

Plaats:

De roman speelt zich in een denkbeeldige wereld (die overigens veel op de Verenigde Staten lijkt). Dit deel speelt zich voornamelijk af in het grote huis van Uncle Monty.

Verhaallijn:

In dit verhaal krijgen de Baudelaires onderdak in het mooie huis van de slangenexpert Uncle Monty. Een prettige tijd. Totdat er een vreemde assistent komt …

Verteller:

Er is een alwetende verteller. Snicket vertelt het verhaal, maar soms onderbreekt hij het verhaal om delen van zijn eigen – al even ellendige – levensverhaal te vertellen.
Een lezer van niveau A 2a zal dit verhaal wel kunnen begrijpen. Waarderen is iets anders: dat hangt af van het gevoel voor humor (en/of het begrijpen van ironie) van de lezer. Soms is dat lastig. Zo legt de schrijver in dit verhaal bijvoorbeeld uit wat een literair begrip als ‘dramatic irony’ inhoudt.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in The Reptile Room zijn:
De drie Baudelaire-kinderen:
• Violet Baudelaire (14): zij bedenkt altijd alle slimme plannen;
• Klaus Baudelaire (12): hij kan alles lezen en begrijpen;
• Sunny Baudelaire (1, ongeveer): zij kan alles bijten met haar vier tanden.
En een ander hoofdkarakter. De echte ‘bad guy’:
• Count Olaf: de slechterik van de verhalen. De rest van de wereld vertrouwt Count Olaf meestal meer dan de kinderen. Het vervelende is dat Count Olaf vaak in vermomming meedoet in een avontuur.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in The Reptile Room zijn:
• Mr. Poe: een vriend van de familie Baudelaire. Hij heeft – na de dood van de ouders van de Baudelaires – de zorg over de drie kinderen;
• Uncle Monty (Dr. Montgomery): een oom van de drie kinderen. Hij is een slangenexpert, een ‘herpetologist’;
• ‘The Incredibly Deadly Viper’: een enorme slang die in het slangenhuis van Uncle Monty woont;
• Stephano: de assistent van Uncle Monty;
• Dr. Lucafont: een arts uit de stad van Uncle Monty.

Website:

http://snicket.wikia.com/wiki/The_Reptile_Room

Film:

Het boek is verfilmd als Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events. Daarin zijn verhalen uit meerdere boeken gecombineerd. De hoofdrol wordt gespeeld door Jim Carrey (als Count Olaf). Verder zijn er bijvoorbeeld rollen voor Meryl Streep, Jude Law en Billy Connolly.
Denk erom: de film gaat anders (echt: heel anders …) dan het boek (of de boeken).

Overig:

The Reptile Room (en elk ander deel uit A Series of Unfortunate Events) is afwijkend van alle andere boeken die je waarschijnlijk ooit gelezen hebt. Sommige lezers zullen het niks vinden (maar dat merk je al na 1 of 2 bladzijden), andere lezers zullen ervan smullen. Lemony Snicket heeft de gek met literatuur, met sprookjes, met volwassenen, met tijd en plaats.
O ja, en met happy endings …Je bent gewaarschuwd.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Lemony Snicket.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Wide Window van Lemony Snicket
• Artemis Fowl van Eoin Colfer
• The Wind in the Willows van Kenneth Grahame

Citaat:

Dramatic irony is a cruel occurrence, one that is almost always upsetting, and I’m sorry to have it appear in this story, but Violet, Klaus and Sunny have such unfortunate lives that it was only a matter of time before dramatic irony would rear its ugly head. (p.32)

Vragen over het boek:

1. In welk opzicht is Uncle Monty is heel slimme man en in welk opzicht is hij dat juist helemaal niet?
2. Wat is de rol van Stephano in het verhaal?
3. Waarom wordt de hulp van Dr. Lucafont ingeroepen? Voor wie is hij uiteindelijk de redding?
4. Wat is het verschil tussen een ‘Incredibly Deadly Viper’ en een ‘Mamba du Mal’?