I’m just going to tell you the story the way it happened, and I’m afraid it’s going to shock a few people. Most of what I’m going to confess has to do with when I was fifteen years old. But I’m sixteen now, so I’m not as demented as I was then.
First of all you’ve got to know that I’m from Staten Island, which is a piece of land surrounded by water just south of the Statue of Liberty. It’s sort of a geographical version of a detached retina. And we really like each other on Staten Island although once in a while some of the folks borrow car parts from each other without asking, and there’s a little breaking and entering that goes on. Also, ten years ago a seven-year-old girl knocked off her parents with a kitchen knife while they were sleeping, but that was an exception. We also have a zoo with the only albino python on the eastern seacoast, and any day you want you can go at three o’clock in the afternoon and watch them feed it the most expensive, succulent, toxified rats.

© The Bodley Head, 1977

Chris Boyd gaat voor de zoveelste keer met zijn moeder korte tijd bij vreemde mensen in huis wonen. Zo nu en dan wonen ze in een hotel, maar wanneer zijn moeder als privéverpleegster wordt ingehuurd, wonen ze vaak bij mensen in huis. Meestal is er dan iemand ernstig ziek. En dat is nu ook het geval …
Mrs. Dipardi is net uit het ziekenhuis ontslagen en ze brengt haar laatste levensdagen thuis door bij haar (geestelijk) afwezige man en haar onvolwassen zoon. Deze Lloyd is al dertig jaar oud, maar hij heeft nog niet veel van zijn leven gemaakt. Hij drinkt enorm veel, hij organiseert grote feesten voor al die (veel jongere) vrienden van hem; hij maakt zijn ouders – en Chris en zijn moeder – het leven behoorlijk zuur. Soms werkt hij in de haven. Zijn grootste vriend is Harold, een zestienjarige jongen, een soort loopjongen die alles doet wat Lloyd van hem vraagt. Chris heeft al na een paar dagen een grote hekel aan die vent. Toch zal hij een tijdje bij Lloyd in huis moeten wonen, helaas.
Chris vindt die Lloyd maar niks. Hij kan wel aardig met Harold opschieten en ook een vriendin van Lloyd, Rosemary, maakt veel indruk op hem, maar Lloyd vindt hij een lapzwans, een luilak en een bemoeial. Lloyd meent zich ook altijd te moeten bemoeien met het leven van Chris. En Chris vindt zichzelf oud genoeg om uit te maken hoe hij zijn leven leiden wil.

ERK Niveau:

B1

Schrijver:

Paul Zindel

Jaar van uitgave:

1977

Aantal pagina's:

129

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1970-1980

Plaats van handeling:

USA, New York City (Staten Island)

Bijzonderheden:

Een jeugdroman in negentien hoofdstukken

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘Confessions of a Teenage Baboon’ is wel een humoristisch boek – zoals vaker bij de boeken van Zindel – maar het is ook (en vooral) een wrang en (zo nu en dan) een triest boek. Het thema is coming-of-age, maar het volwassen worden van deze hoofdpersoon gaat niet zoals bij de meeste jongeren.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘Confessions of a Teenage Baboon’ is het goed dat je je realiseert waar en wanneer dit verhaal zich afspeelt. Het is de jaren zeventig van de twintigste eeuw: er is nog geen mobiele telefoon of computer. Maar er is wel een eenoudergezin, er zijn problemen met vrienden en vriendinnen, en helaas is er het nodige drankmisbruik.
Het verhaal lijkt lange tijd maar wat door te kabbelen, maar het gaat er nogal heftig aan toe op een gegeven moment.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘Confessions of a Teenage Baboon’ zijn goed te begrijpen. Er zijn veel korte hoofdstukken. De alinea’s zijn zeker niet lang en er zijn geen lange beschrijvingen. Het verhaal heeft veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Zindel heeft de gave om zijn romans heel erg toe te spitsen op zijn (jongere) lezers: nooit belerend of oubollig, maar altijd spannend, uitdagend en vaak humoristisch, met een ernstige ondertoon. Dat is in de roman ‘Confessions of a Teenage Baboon’ vanaf het begin heel duidelijk. Soms is het lastig om erachter te komen wie Chris en Lloyd precies zijn en wat ze eigenlijk willen met hun leven. Maar misschien is dat wel het meest raadselachtige van het verhaal (en daardoor blijft het boeiend).
De taal is helder en to the point. De hoofdstukken zijn kort en het verhaal leest heel prettig, ook vanwege de vele dialogen.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Confessions of a Teenage Baboon’ een boek met een literair niveau B 4a en een taal-(ERK-)niveau B1.

Schrijfstijl:

‘Confessions of a Teenage Baboon’ is heel spannend geschreven. Paul Zindel is een geweldige schrijver die na al die jaren (dit verhaal stamt uit 1977) nog altijd duizenden jongeren weet te boeien. Dat komt omdat hij vrij open schrijft over relaties (met ouders en met vriendjes/vriendinnetjes), over drankmisbruik en over ernstige zaken zoals ziekte en dood.

Actie:

‘Confessions of a Teenage Baboon’ is een verhaal met redelijk veel actie. Chris Boyd komt met zijn moeder in een speciale familie terecht waar van alles en nog wat gebeurt.

Tijd:

De jeugdroman ‘Confessions of a Teenage Baboon’ speelt zich ergens af in de jaren 1970-1980. Het verhaal wordt chronologisch verteld door de hoofdpersoon en het geheel speelt zich af over een periode van een paar weken. Al in de eerste alinea van de roman schrijft Chris dat hij vertelt wat hem ongeveer een jaar geleden is overkomen.

Plaats:

Zoals de meeste romans van Paul Zindel, speelt ook ‘Confessions of a Teenage Baboon’ zich af op Staten Island. Dit is een officieel stadsdeel (een ‘borough’) van New York City: een eiland ten zuiden van Manhattan, via bruggen en veerponten verbonden met de andere stadsdelen Manhattan, Brooklyn en de stad Jersey City. De naam verwijst naar de handelspost die de Hollanders er bouwden in 1609: ‘Staaten Eylandt’. Het eiland – dat overigens vrijwel vast ligt aan het vasteland van de VS – is de woonplaats van ongeveer een half miljoen mensen.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Confessions of a Teenage Baboon’: hoe verloopt de relatie tussen Chris en Lloyd en de andere mensen om hen heen?

Verteller:

De roman ‘Confessions of a Teenage Baboon’ heeft een ik-verteller, wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief. Deze verteller, Chris Boyd, is erg eerlijk over zichzelf; hij is een beetje een buitenbeentje en hij wordt nogal klein gehouden door zijn moeder. Dat is ook één van de thema’s in het boek.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Confessions of a Teenage Baboon’ zijn:
• Chris Boyd: een 15-jarige jongen die samen met zijn moeder op verschillende plekken in de stad woont;
• Mrs. Helen Boyd: de moeder van Chris, zij is een (gescheiden) weduwe; van beroep is ze een ‘private nurse’;
• Lloyd Dipardi: de 30-jarige zoon van Mrs. Dipardi die nog bij zijn ouders woont;
• Harold: een 16-jarige vriend van Lloyd die veel voor Lloyd doet.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Confessions of a Teenage Baboon’ zijn:
• Mrs. Carmelita Dipardi: een ernstig zieke dame die door Mrs. Brown wordt verzorgd;
• Mr. ‘Pops’ Dipardi: de zonderlinge vader van Lloyd, die maar weinig van zijn kamer af komt;
• Vrienden en vriendinnen van Lloyd, zoals: Rosemary, Bob en Quily.

Website:

http://www.paulzindel.com/hisworks/synopsis/classics/baboon.htm

Film:

De roman ‘Confessions of a Teenage Baboon’ is niet verfilmd.

Overig:

De jeugdroman ‘Confessions of a Teenage Baboon’ is een typische Paul Zindel-roman: vol absurde situaties, met een beetje verliefdheid en liefde, over relaties met een ouder, een verhaal dat zich afspeelt in Staten Island, een stadsdeel van New York City. En bovenal is het een triest verhaal dat veel lezers zal raken.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Paul Zindel.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Tiger Eyes van Judy Blume
• Will Grayson, Will Grayson van John Green & David Levithan
• Split van Lori Weber

Citaat:

‘You’re a very sensitive person,’ I said. ‘I never met anyone like you before on Staten Island.’ Rosemary put her arm around me and gave me a big hug. She just sat there, her lips real rosy, and I smelled her gardenia cologne. I leaned toward her and kissed her – and she kissed me back! The kiss took my breath away and I just sat there floating. (p.90)

Vragen over het boek:

1. Waarom gedraagt Mrs. Boyd zich zoals ze doet volgens jou?
2. Wat vind je van het karakter van Harold en waarop baseer je die mening?
3. Rosemary is soms heel aardig en soms helemaal niet. Hoe komt dat volgens jou?
4. Wie van de twee komt het duidelijkst over als karakter, Chris of Lloyd? En hoe komt dat volgens jou?