Every account of the origins of the state starts from the premise that ‘we’ - not we the readers but some generic we so wide as to exclude no one – participate in its coming into being. But the fact is that the only ‘we’ we know – ourselves and the people close to us – are born into the state; and our forebears too were born into the state as far back as we can trace. The state is always there before we are.
(How far back can we trace? In African thought, the consensus is that after the seventh generation we can no longer distinguish between history and myth.)
If, despite the evidence of our senses, we accept the premise that we or our forebears created the state, then we must also accept its entailment: that we or our forebears could have created the state in some other form, if we had chosen; perhaps, too, that we could change it if we collectively so decided. But the fact is that, even collectively, those who are ‘under’ the state, who ‘belong to’ the state, will find it very hard indeed to change its form; they – we – are certainly powerless to abolish it.
It is hardly in our power to change the form of the state and impossible to abolish it because, vis-a-vis the state, we are, precisely, powerless. In the myth of the founding of the state as set down by Thomas Hobbes, our descent into powerlessness was voluntary: in order to escape the violence of internecine warfare without end (reprisal upon reprisal, vengeance upon vengeance, the vendetta), we individually and severally yielded up to the state the right to use physical force (right is might, might is right), thereby entering the realm (the protection) of the law. Those who chose and choose to stay outside the compact become outlaw.

My first glimpse of her was in the laundry room. It was midmorning on a quiet spring day and I was sitting, watching the washing go around, when this quite startling young woman walked in. Startling because the last thing I was expecting was such an apparition; also because the tomato-red shift she wore was so startling in its brevity.

© Penguin Random House Company / Viking, 2007

Seňor C (Coetzee?), een Zuid-Afrikaanse schrijver, woont in Sydney, Australië. Hij is een alleenwonende man op leeftijd die ingewikkelde boeken schrijft. Bij de wasserette in zijn appartementengebouw treft hij op zekere dag Anya, een heel mooie jonge vrouw. Om beter met haar in contact te komen vraagt hij haar of ze zijn persoonlijke secretaresse wil worden: manuscripten uittypen, aantekeningen ordenen; dat soort zaken. Voor veel geld. Dat doet ze; ze heeft een baan, maar dit betaalt veel beter en het is in hetzelfde gebouw als waar ze woont.
Seňor C schrijft over van alles en nog wat: de staat, democratie, Australië, George W. Bush, Thomas Hobbes, muziek, literatuur, godsdienst, politiek, enzovoort, enzovoort.
Langzamerhand komen Anya en haar man Alan erachter dat Seňor C meer van haar wil. Hij is volledig in haar macht. Alan ziet zo een kans om op een snelle manier aan geld te komen; Seňor C heeft veel geld op de bank, hij heeft geen familie en hij heeft totaal geen verstand van digitale bankzaken. Maar als Alan het aan Anya voorstelt, moet ze wel kiezen tussen hem en Seňor C. Of misschien zijn er meer keuzes voor haar?

ERK Niveau:

C2

Schrijver:

J.M. Coetzee

Jaar van uitgave:

2007

Aantal pagina's:

227

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

2000 – 2010

Plaats van handeling:

Australië, Sydney

Bijzonderheden:

Een roman in twee delen (Strong Opinions en Second Diary) – Maar ook een roman die door drie karakters verteld wordt: door Seňor C de schrijver, Seňor C de verliefde man en door Anya de secretaresse.
In het Nederlands heet het boek ‘Dagboek van een slecht jaar’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De lezer moet een zeer ervaren lezer zijn, die onderscheid kan maken tussen fictie, non-fictie en tussen meerdere literaire conventies (interior monologue, metafoor, ironie).
Een grote algemene interesse is van belang, met name voor wetenschap: politiek, filosofie, godsdienst, muziek, geschiedenis.

WAT MOET JE WETEN?

Wanneer je al het een en ander weet van de wereld (de USA in de rest van de wereld, democratische ideeën, filosofieën) zul je dit boek zeker waarderen. Iemand die deze kennis niet heeft, zal veel details ontgaan.
Coetzee beschrijft de literatuur en andere kunstvormen – muziek bijvoorbeeld – vanuit de grote expertise die hij heeft. Daarnaast maakt hij gebruik van literaire conventies zoals de onbetrouwbare verteller, de interior monologue, de metafoor, ironie, suggestie.

DE TAAL

Het vocabulaire is zeer uitgebreid, met name in de essays die het bovenste deel (en het merendeel) van elke pagina beslaan.
De zinnen zijn vaak complex. Dit geldt opnieuw voor de essays. De dagboekonderdelen zijn eenvoudiger te lezen, maar ook daar staan geen dialogen in die het lezen zouden kunnen vergemakkelijken.

DE TAAL EN HET VERHAAL

‘Diary of a Bad Year’ is een lastig boek om te lezen. Je zou het verhaal van Seňor C en van Anya apart kunnen lezen zonder de essays, maar dan mis je wel een belangrijk deel van de ontwikkeling van de romankarakters: in de essays en in de verhandelingen bespreekt Seňor C zaken als corruptie, geweld, eer, wellust, liefde: onderwerpen die in de loop van het verhaal ook van belang zijn voor de verhouding tussen hem, Anya en Alan. Het is daarom essentieel om de roman als geheel en in zijn geheel te lezen. Omdat die roman – met name in die essays en verhandelingen – bol staat van verwijzingen over en weer en omdat er veel lastige woorden in worden gebruikt, is dit een roman van literair niveau C 6b en van taal-(ERK-)niveau C2.

Schrijfstijl:

De stijl is literair (met name de dagboekdelen), maar ook erg wetenschappelijk (de essays).

Actie:

Het boek kent nauwelijks actie. Er is de ‘verhouding’ tussen de oude man en de jonge secretaresse en tussen de afperser Alan en de oude man, maar zelfs hier is nauwelijks sprake van actie.

Tijd:

Het verhaal wordt chronologisch verteld. Wel wordt aan het eind duidelijk dat het hele verhaal zich al een tijd geleden heeft afgespeeld.

Plaats:

Het verhaal speelt zich geheel af in Australië, in Sydney, en dan ook nog voornamelijk in één gebouw: het appartement waar Señor C woont.

Verhaallijn:

Er zijn twee belangrijke verhaallijnen. Allereerst die van de schrijver Seňor C, die de jonge vrouw Anya beter wil leren kennen (en die zelfs graag een verhouding met haar wil hebben). Later komt Anya’s man Alan erbij, die Seňor C’s vermogen wil stelen. Maar daarnaast zijn er veel verhandelingen over vrijwel elk onderwerp onder de zon.

Verteller:

De essays zijn geschreven door een wetenschapper (Señor C). Het eerste dagboekfragment komt van die zelfde wetenschapper, maar het is heel persoonlijk en het wordt bepaald door gevoelens van verliefdheid en lust. Het tweede dagboekfragment komt van de secretaresse Anya en het wordt bepaald door desinteresse voor de wetenschap en nieuwsgierigheid in menselijke karakters.
De betekenis van het verhaal wordt langzamerhand duidelijk naarmate de essays completer worden. Het gedrag van de ene mens beïnvloedt de ander in positieve of negatieve zin. En dat vindt ook plaats bij de beide dagboekschrijvers, maar dan op een ander niveau.

Hoofdkarakters:

Het verhaal kent drie hoofdkarakters: de schrijver Seňor C, de secretaresse Anya, haar man Alan.

Bijfiguren:

Andere karakters spelen geen rol van betekenis in deze roman.
De verhoudingen lijken duidelijk, maar ze blijken achteraf tamelijk complex te zijn. De lezer denkt dat Seňor C een vieze oude man is, dat Anya op een simpel goedbetaald baantje uit is en dat Alan jaloers is. Later blijken de karakters te veranderen.

Website:

http://literature.britishcouncil.org/j-m-coetzee

Film:

De roman ‘Diary of a Bad Year’ is niet verfilmd.

Overig:

Het is verstandig om eens interviews met Coetzee te lezen of te bekijken (de weinige die er zijn dan). Die maken veel duidelijk over de manier waarop Coetzee denkt en leeft: een denk- en levenswijze die vergelijkbaar is met die van Seňor C.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over J.M. Coetzee.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Sound and the Fury van William Faulkner
• Franny and Zooey van J. D. Salinger
• Happenstance van Carol Shields

Citaat:

One can of course hear stunted and mechanical speech all over the world. But pride in the mechanical mode seems to be uniquely American. For in America the model of the self as a ghost inhabiting a machine goes almost unquestioned at a popular level. (p.133)

Vragen over het boek:

1. J.M. Coetzee wordt gezien als een ‘moeilijke’ schrijver. Geef een voorbeeld uit de tekst waaruit dit blijkt (of juist niet blijkt) en leg wat jij aan dit fragment waardeert (of juist niet waardeert).
2. Wanneer verandert de relatie tussen Seňor C en Anya? Hoe komt dit? Verklaar je antwoord aan de hand van de tekst.
3. Is Alan een onmisbaar karakter voor het verhaal? Verklaar je antwoord aan de hand van de tekst.
4. Kies een essay van Seňor C uit (dus uit ‘Diary of a Bad Year’) en leg uit wat dit met het deel van het verhaal te maken heeft.