4/5 - (1 stemmen)

Disgrace

Niveau:
Genre: relations
Thema: discrimination

Getagd op:
Verkrijgbaar bij bol.com
var bol_sitebar_v2={"id":"bol_1694256580192", "baseUrl":"partner.bol.com","productId":"30170181","familyId":"30170181","siteId":"30874","target":true,"rating":true,"price":true,"deliveryDescription":true,"button":true,"linkName":"Disgrace%2C%20J.%20M.%20Coetzee","linkSubId":""};

SNEL NAAR...





Het begin!

For a man of his age, fifty-two, divorced, he has, to his mind, solved the problem of sex rather well. On Thursday afternoons he drives to Green Point. Punctually at two p.m. he presses the buzzer at the entrance to Windsor Mansions, speaks his name, and enters. Waiting for him at the door of No. 113 is Soraya. He goes straight through to the bedroom, which is pleasant-smelling and softly lit, and undresses. Soraya emerges from the bathroom, drops her robe, slides into bed beside him. `Have you missed me?' she asks. `I miss you all the time,' he replies. He strokes her honey-brown body, unmarked by the sun; he stretches her out, kisses her breasts; they make love.
Soraya is tall and slim, with long black hair and dark, liquid eyes. Technically he is old enough to be her father; but then, technically, one can be a father at twelve. He has been on her books for over a year; he finds her entirely satisfactory. In the desert of the week Thursday has become an oasis of luxe et volupté.
In bed Soraya is not effusive. Her temperament is in fact rather quiet, quiet and docile. In her general opinions she is surprisingly moralistic. She is offended by tourists who bare their breasts (`udders', she calls them) on public beaches; she thinks vagabonds should be rounded up and put to work sweeping the streets. How she reconciles her opinions with her line of business he does not ask.
Because he takes pleasure in her, because his pleasure is unfailing, an affection has grown up in him for her. To some degree, he believes, this affection is reciprocated. Affection may not be love, but it is at least its cousin. Given their unpromising beginnings, they have been lucky, the two of them: he to have found her, she to have found him.
His sentiments are, he is aware, complacent, even uxorious. Nevertheless he does not cease to hold to them.
For a ninety-minute session he pays her R400, of which half goes to Discreet Escorts. It seems a pity that Discreet Escorts should get so much. But they own No. 113 and other flats in Windsor Mansions; in a sense they own Soraya too, this part of her, this function.

© Penguin Random House Company / Vintage, 2000

^ Terug naar boven

Algemeen

David Lurie is Professor in de Engelse Literatuur aan een universiteit in Kaapstad. Men dwingt hem tegenwoordig ook cursussen zoals ‘Communication Skills’ en ‘Advanced Communication Skills’ te geven, zeer tot zijn verdriet. Het liefste zat hij thuis gedichten te analyseren of libretto’s van opera’s door te nemen.
Lurie is gescheiden. Hij heeft een maîtresse en alles gaat wat de liefde betreft voor hem op rolletjes. Maar als hij na een tijdje een verhouding met een studente begint – die niet echt vrijwillig met hem meegaat – gaat het mis: de vriend van het meisje bedreigt hem, en het College van Bestuur voelt zich genoodzaakt hem op non-actief te stellen. Lurie besluit zich neer te leggen bij de schorsing: hij bekent schuld.
Om enigszins in de luwte te komen van al dit gedoe, gaat Lurie werken op de boerderij van zijn dochter Lucy. Maar daar gaan de zaken nog verder escaleren: Lucy heeft een knecht die haar bedrijf wil overnemen, Lurie begint een verhouding met de gehuwde kennis van Lucy, Bev Shaw, en dan breken zwarte jongeren in op de boerderij van Lucy. De eens zo zekere wereld van David Lurie stort in elkaar ...


^ Terug naar boven

Boekinformatie

ERK Niveau:
B2

Schrijver:
J.M. Coetzee

Jaar van uitgave:
1999

Aantal pagina's:
220

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:
1990 – 2000

Plaats van handeling:
Zuid-Afrika: Kaapstad en de Oostkaap (het platteland)

Bijzonderheden:
Een roman in 24 hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘In ongenade’.


^ Terug naar boven

Het boek - onderwerp

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Je moet als lezer geïnteresseerd zijn in de (soms zonderlinge) gedragingen van een oudere professor, een man die zich meer verwant voelt met handgeschreven libretto’s en met geannoteerde gedichten van Lord Byron dan met relatiefunctionarissen of communication skills. Bovendien is de hoofdpersoon een nogal bezitterig type, vooral wat vrouwen betreft.
Een zekere interesse in (Zuid-)Afrika en in het postkoloniale tijdperk is handig: dit is de wereld waar ‘Disgrace’ zich afspeelt.


WAT MOET JE WETEN?

De roman veronderstelt enige kennis van Zuid-Afrika. Wie er de leiding hadden, wie er op het moment van de roman de leiding hebben en welke consequenties de politieke situatie voor de inwoners – blank en zwart – zou kunnen hebben.
Coetzee verwijst naar Engelstalige literatuur zoals die van Lord Byron en William Wordsworth en hij schrijft over klassieke muziek (Mozart), maar het is niet echt noodzakelijk dat je deze namen of hun werken herkent.




^ Terug naar boven

Het boek - Moeilijkheid

DE TAAL

Het vocabulaire is niet uitzonderlijk moeilijk voor een niveau 5-lezer. Wel laat Coetzee regelmatig professor Lurie aan het woord: een erudiete geleerde met een grote kennis van literatuur en (klassieke) muziek. Desalniettemin is over het algemeen de taal goed te begrijpen.
De zinsconstructies zijn redelijk eenvoudig; de zinnen zijn vaak kort. De alinea’s en de hoofdstukken zijn eveneens niet lang. Dat maakt ‘Disgrace’ tot een uiterst leesbaar boek.


DE TAAL EN HET VERHAAL

Voor een werk van Coetzee is de roman ‘Disgrace’ eigenlijk een uitzondering: het verhaal is goed te begrijpen, er zit veel actie in het verhaal, er worden naar verhouding weinig moeilijke woorden en begrippen in gebruikt. Er zijn weinig literaire uitstapjes of literaire kunstgrepen toegepast.
Toch is ‘Disgrace’ een boek voor de ervaren lezer: het lezen vergt zo nu en dan veel inspanning, het boek doet een beroep op culturele en literaire kennis, personages en thematiek staan veraf van de leefwereld van jonge lezers. ‘Disgrace’ is een boek met een literair niveau C 5c.
De taal is niet uitzonderlijk moeilijk. Soms wordt er gesproken over het (universitaire) onderwijssysteem in Zuid-Afrika, dan weer over de rechtspraak in dat land. Maar nergens zal een beperkt begrip van deze terreinen leiden tot een misvatting over het verhaal. Het verhaal is voor de gemiddelde niveau 5-lezer prima te begrijpen. Met name door de directe manier van vertellen en door het gebruik van korte alinea’s en veel dialogen. Het taal-(ERK-)niveau komt daarmee op niveau B2.


Schrijfstijl:

De stijl van het boek is bondig en to the point. In tegenstelling tot sommige romans van Coetzee verzandt het verhaal nergens in uitgebreide filosofieën: alles wat de auteur wil duidelijk maken doet hij aan de hand van de karakters en hun handelingen.



^ Terug naar boven

Het boek - het verhaal

Actie:

Er zit veel actie in het verhaal. De handelingen verplaatsen zich van Kaapstad naar het platteland van de Oostkaap; de gebeurtenissen concentreren zich rond Professor Lurie en daarna rond Lurie en zijn dochter, en het tempo blijft hoog in het verhaal.


Tijd:

Het verhaal wordt chronologisch verteld. Soms zijn er korte flashbacks die ons iets meer leren over het huidige gedrag van een karakter, maar vaak komen deze flashbacks niet voor.
De roman speelt zich af aan het eind van de twintigste eeuw.


Plaats:

De roman is gesitueerd in Zuid-Afrika: eerst in de grote stad (Kaapstad) en later in de Oostkaap (op het platteland).


Verhaallijn:

Er zijn een paar verhaallijnen die door en in elkaar verweven raken. Allereerst is er het verhaal van de seksuele intimidatie van Professor Lurie, die hem in ongenade (‘in disgrace’) stort. Dan is er het geluk, het noodlot en tenslotte het harde leven van zijn dochter Lucy. En daarnaast zijn er de levens van de zwarte en blanke mensen rond Lucy’s boerderij.


Verteller:

Er is een auctoriale verteller, maar deze vertelt wel continu vanuit het perspectief van Professor Lurie. Met hem kijken we als vrouwonvriendelijke, superieure geleerde blanke man naar de ietwat (vindt hij) domme witte, bruine en zwarte medemensen om hem heen (veel van hen zijn bovendien vrouwen). Het perspectief blijft verraderlijk; we ervaren ook hoe moeilijk Lurie het heeft met deze ongefundeerde superioriteit: hij heeft zijn dochter en haar complexe leven nodig om een ander mens te worden.
Het boek heeft zeker een boodschap. Maar deze heeft minder met rassengelijkheid of met postkolonialisme dan met medemenselijkheid te maken.




^ Terug naar boven

Het boek - de karakters

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters zijn David Lurie, professor in de Engelse letterkunde en zijn dochter Lucy, boerin in de Oostkaap.

 


Bijfiguren:

Er zijn veel, minder belangrijke, karakters. De collega’s, studenten en vriendinnen van David Lurie in Kaapstad aan het begin van het verhaal maken plaats voor de buren, de kennissen en de zwarte arbeiders rond de boerderij van Lucy.
Langzamerhand raken de levens van David Lurie en Lucy verweven – soms op een heel vervelende manier – met die van Bev Shaw, haar man, met Petrus en zijn familie en bekenden.





^ Terug naar boven

Het boek - verder


Film:

De roman ‘Disgrace’ is verfilmd.


Overig:

‘Disgrace’ is een afwijkend verhaal binnen het oeuvre van Coetzee. Het is veel meer een rechttoe-rechtaan verhaal dan zijn eerdere en latere romans. Dat verklaart ook het (commerciële) succes van de roman; de roman was zo toegankelijk dat hij al snel werd verfilmd.



^ Terug naar boven

Auteur en Werken

Link naar pagina over auteur
-->Informatie over J.M. Coetzee.

Auteur:

Werken:


^ Terug naar boven

Meer

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
The Honorary Consul van Graham Greene
The Grass Is Singing van Doris Lessing
Jump and Other Stories van Nadine Gordimer

 


Citaat:
He is silent. Then: ‘Do you know why my daughter sent me to you?’
‘She told me you were in trouble.’
‘Not just in trouble. In what you suppose one would call disgrace.’ (p.85)

Vragen over het boek:

1. Wat leert deze roman de lezer over Zuid-Afrika in de periode 1999-2000?
2. De karakters van David Lurie en Petrus spiegelen elkaar in deze roman. In welk opzicht? Wat heeft deze overeenkomst van karakters met het verhaal te maken?
3. Verandert David Lurie in de loop van het verhaal? Waarom vind je dat? Geef aan, aan de hand van fragmenten uit de tekst, in hoeverre hij (niet) verandert.
4. Als Coetzee de lezer iets wil leren met deze roman, wat zou dat dan kunnen zijn, volgens jou? Geef voorbeelden uit de tekst om je antwoord toe te lichten.




^ Terug naar boven

Comments are closed.