Dolores Claiborne

Niveau:
Genre: crime
Thema: family matters

Getagd op:
Verkrijgbaar bij bol.com
var bol_sitebar_v2={"id":"bol_1692563577955", "baseUrl":"partner.bol.com","productId":"30171908","familyId":"30171908","siteId":"30874","target":true,"rating":true,"price":true,"deliveryDescription":true,"button":true,"linkName":"Dolores%20Claiborne%2C%20Stephen%20King","linkSubId":""};

SNEL NAAR...





Het begin!

What did you ask, Andy Bissette?
Do I 'understand these rights as you've explained em to me'?
Gorry! What makes some men so numb?
No, you never mind – still your jawin and listen to me for awhile. I got an idear you're gonna be listenin to me most of the night, so you might as well get used to it. Coss I understand what you read to me! Do I look like I lost all m'brains since I seen you down to the market? That was just Monday afternoon, in case you lost track. I told you your wife would give you merry hell about buying that day-old bread – penny wise and pound foolish, the old saying is – and I bet I was right, wasn't I?
I understand my rights just fine, Andy; my mother never raised no fools. I understand my responsibilities too, God help me.
Anything I say might be used against me in a court of law, you say? Well will wonders never cease! And you can just get that smirk off your face, Frank Proulx. You may be a hot-shot town cop these days, but it hasn't been too long since I seen you runnin around in a saggy diaper with that same foolish grin on your face. I'll give you a little piece of advice – when you get around an old biddy like me, you just want to save that grin. I c'n read you easier'n 'an underwear ad in the Sears catalogue.
All right, we've had our fun; might as well get down to it. I'm gonna tell you three a hell of a lot startin right about now, and a hell of a lot of it prob'ly could be used against me in a court of law, if anyone wanted to at this late date. The joke of it is, folks on the island know most of it already, and I'm just about half-past give-a-shit, as old Neely Robichaud used to say when he was in his cups. Which was most of the time, as anyone who knew him will tell you.
I do give a shit about one thing, though, and that's why I come down here on my own hook. I didn't kill that bitch Vera Donovan, and no matter what you think now, I intend to make you believe that. I didn't push her down that frigging staircase. It's fine if you want to lock me up for the other, but I don't have none of that bitch's blood on my hands. And I think you will believe that by the time I'm finished, Andy. You was always a good enough boy, as boys go – fair-minded, is what I mean – and you've turned into a decent man. Don't let it go to your head, though; you grew up same as any other man, with some woman to warsh your clothes and wipe your nose and turn you around when you got y'self pointed in the wrong direction.
One other thing before we get started – I know you, Andy, and Frank, accourse, but who's this woman with the tape-recorder?

© Penguin Random House Company / Signet, 1993

^ Terug naar boven

Algemeen

Dolores Claiborne meldt zich vrijwillig bij de politie. Ze heeft er genoeg van door iedereen op het eiland beschuldigd te worden van twee moorden, één uit 1963 en één van vorig jaar (1992). Ze wordt verhoord door de twee plaatselijke agenten van het eiland Little Tall Island (voor de kust van de Amerikaanse staat Maine) en door een agente van het vasteland. Haar ‘bekentenis’ wordt opgenomen.
Dolores begint met te ontkennen dat ze haar werkgeefster, Vera Donovan, heeft vermoord. Ze werkt al meer dan dertig jaar voor deze dame en ze heeft volgens eigen zeggen geen enkele reden om haar te vermoorden. Vera is in de loop der jaren behoorlijk dement geworden en Dolores is zo’n beetje het hoofd van de huishouding geworden in het enorm grote landhuis. Vera is weduwe, haar man kwam om bij een auto-ongeluk. Haar twee kinderen, Donald en Helga, wonen elders in de Verenigde Staten. Ze komen nooit bij hun moeder op bezoek.
Het grootste deel van de monoloog van Dolores gaat echter over haar gezin. Ze vertelt hoe ze trouwde met de gewelddadige, drankzuchtige, en ultrarechtse luiaard Joe St. George, met wie ze drie kinderen kreeg. In 1963 zijn Selena, vijftien, Joe Jr. is dertien, en Little Pete is negen. De vader Joe houdt veel van kleine Pete – die hem in alles wil nadoen – en hij veracht de studiebol Joe Jr. Maar de band tussen dochter en vader is de reden dat Dolores drastische stappen onderneemt. Of doet ze dat juist niet?


^ Terug naar boven

Boekinformatie

ERK Niveau:
B2

Schrijver:
Stephen King

Jaar van uitgave:
1993

Aantal pagina's:
305

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:
1963 – 1992

Plaats van handeling:
USA, Maine, eiland (het denkbeeldige eiland Little Tall Island)

Bijzonderheden:
Een gesproken monoloog zonder aparte delen of hoofdstukken


^ Terug naar boven

Het boek - onderwerp

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De lezer moet er tegen kunnen een verhaal te lezen dat meer dan 300 pagina’s geen witregels kent en geen (sub)hoofdstukken. ‘Dolores Claiborne’ is een lange alleenspraak van één persoon.
Het verhaal gaat over een zonsverduistering en over een dunbevolkt eiland voor de kust van de Amerikaanse staat Maine. Maar vooral gaat het over de werkster Dolores Claiborne, een vrouw uit het volk: arm maar hardwerkend, mishandeld maar doorvechtend.


WAT MOET JE WETEN?

Veel algemene kennis is er niet nodig voor het begrijpen van dit verhaal. Het is een verhaal over mishandelingen binnen een gezin, over geweld en drankmisbruik. Maar vooral ook over overleven.
De beschreven wereld is de armoedige wereld van de eilandbewoners die weinig werk en veel zorgen hebben. Het verhaal is dan ook in het dialect van die bewoners geschreven.
Stephen King heeft er één lange alleenspraak (monoloog) van gemaakt, één lange bekentenis van 300 pagina’s. Weliswaar met de nodige ironie, enig sarcasme, en zeer veel cliffhangers.




^ Terug naar boven

Het boek - Moeilijkheid

DE TAAL

Het vocabulaire is niet echt lastig. Maar wel gebruikt Dolores veel platte taal en spreekt ze in een dialect, waarbij ze de letters aan het eind van woorden soms inslikt (‘livin’), terwijl ze andere letters toevoegt waar ze dat nodig acht (‘arskin’).


DE TAAL EN HET VERHAAL

‘Dolores Claiborne’ is als verhaal niet echt moeilijk te lezen. Het vertelt een spannend verhaal, weliswaar over een periode van zo’n dertig jaar, maar in heldere, van elkaar duidelijk te onderscheiden episoden.
Enkele problemen zullen sommige lezers misschien tijdens het lezen wel ervaren. Allereerst is het zo dat Dolores, een laagopgeleide dame, in een dialect spreekt. Dat houdt niet alleen in dat ze plat spreekt als ze dat nodig vindt (‘I do give a shit about one thing, though, and that’s why I come down here on my own hook. I didn’t kill that bitch Vera Donovan.’), maar dat ze ook in het dialect van het eiland aan de kust van de staat Maine spreekt: ze slikt vaak letters in aan het eind van woorden (‘liftin’) en ze voegt letters toe in sommige gevallen (‘warshin the clothes’). Op grond van deze feiten heeft het boek een taal-(ERK-)niveau B2.
Als roman is ‘Dolores Claiborne’ niet echt moeilijk te lezen: Stephen King is een begenadigd schrijver die de spanning er altijd inhoudt, ook wanneer er misschien niet zo veel te vertellen valt. Maar toch zullen sommige lezers met deze King-roman moeite hebben. Het verhaal wordt namelijk door één persoon verteld: door Dolores. Niet alleen is zij een onbetrouwbare verteller, maar vooral wordt de moeilijkheid veroorzaakt door het feit dat het boek geen witregels of hoofdstukken kent. De roman is één grote, lange bekentenis, een gesproken monoloog, die het levensverhaal van Dolores Claiborne in haar eigen woorden weergeeft. Eigenlijk zou het een boek op literair niveau C 4a kunnen zijn, ware het niet dat deze lange monoloog het tot literair niveau C 4c maakt.


Schrijfstijl:

Stephen King is een schrijver die weet hoe hij een verhaal moet vertellen. Ook wanneer er niet zoveel gebeurt op een bepaald tijdstip in het leven van Dolores, weet hij er nog een spannende draai aan te geven.
Een complicerende factor is wel dat het boek geen hoofdstukken kent: het is één lange monoloog van Dolores, de hoofdpersoon.



^ Terug naar boven

Het boek - het verhaal

Actie:

De actie in de roman heeft al plaatsgevonden wanneer het verhaal begint. Er is dertig jaar geleden een persoon overleden (vermoord?) en er is vorig jaar nog een persoon overleden (vermoord?). In beide gevallen was Dolores Caliborne daar in de buurt.


Tijd:

Het verhaal wordt in 1992 verteld. In een persoonlijk verslag – in de vorm van een monoloog, een soort bekentenis – vertelt Dolores over de gebeurtenissen van iets meer dan een jaar geleden en over een gebeurtenis in 1963, die cruciaal voor haar leven is geweest.


Plaats:

De roman speelt zich af in de Amerikaanse staat Maine, op een (denkbeeldig) eiland: Little Tall Island.


Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn: die van Dolores Claiborne. Zij vertelt hoe ze het geluk in haar gezin moet trachten te bewaken. Daarnaast is er het werk van Dolores en via dat werk horen we over die andere verhaallijn – die het verhaal van Dolores raakt: over het leven van Vera Donovan, de rijke dame uit het landhuis.


Verteller:

Het verhaal wordt verteld door de hoofdpersoon, Dolores Claiborne. Zij is een onbetrouwbare verteller, een dame met weinig opleiding bovendien. We komen te weten over de dood van haar man en van haar werkgeefster uit haar mond, en we hebben geen mogelijkheid om te controleren of zij de waarheid vertelt. Het is aan de lezer om eigen conclusies te trekken.
Het verhaal gaat over overleven. Een sterke vrouw die het niet gemakkelijk heeft gehad in haar leven, laat zien hoe ze er toch in slaagt om te overleven en een zekere mate van geluk te bereiken.




^ Terug naar boven

Het boek - de karakters

Hoofdkarakters:

De hoofdpersoon van de roman is Dolores Claiborne, een werkster van 66 jaar. Ze woont met haar man en kinderen op een eiland voor de kust van de staat Maine in de Verenigde Staten. Andere karakters behoren direct tot haar familie of kennissenkring:
– Vera Donovan, de werkgeefster, een rijke, maar heel lastige tante;
– Joe St. George, de echtgenoot van Dolores, een domme en niet al te aardige man;
– Selena, de dochter van Dolores en Joe;
– Joe Jr., de zoon en het tweede kind van Dolores;
– Little Pete, de jongste zoon van Dolores.


Bijfiguren:

In het verhaal komen nog meer karakters voor (eilandbewoners, werknemers in het landhuis, politiemensen), maar zij hebben allemaal een ondergeschikte rol in het verhaal.
Van de meeste personen is het wel voor de hand liggend of ze goed (Selena) of slecht (Joe) zijn, maar bij de hoofdpersonen Dolores en Vera is dat heel lang onduidelijk.





^ Terug naar boven

Het boek - verder


Film:

De roman ‘Dolores Claiborne’ is in 1995 verfilmd met in de hoofdrollen Kathy Bates, Jennifer Jason Leigh, Judy Parfitt en Christopher Plummer.


Overig:

‘Dolores Claiborne’ is een afwijkend verhaal in het oeuvre van Stephen King. Dat komt allereerst door de schrijfwijze: het is één (bijna interior) monologue, die het lezen lastig maakt: er zijn geen hoofdstukken, geen alinea’s en geen witregels.
Daarnaast is het qua onderwerp anders dan de meeste andere boeken van King: de verteller is een oudere dame die haar levensverhaal vertelt. Het is dan wel een verhaal met een bepaalde dosis horror, maar toch met een andere horror dan we gewend zijn: ditmaal zijn het geen vampiers, monsters of weerwolven, maar mensen die elkaar het leven zuur maken.



^ Terug naar boven

Auteur en Werken

Link naar pagina over auteur
-->Informatie over Stephen King.

Auteur:

Werken:


^ Terug naar boven

Meer

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Color Purple van Alice Walker
The Little Friend van Donna Tartt
• Vernon God Little van DBC Pierre

 


Citaat:
‘Dolores?’ Joe says. ‘I think this is what you n all the rest of the fools’ve been waitin for.’
‘Ayuh,’ I says. ‘I guess.’ The light in the dooryard had gone from that strong afternoon yellow it has in July to a kind of faded rose, and the shadow of the house layin across the driveway had taken on a funny thin kind of look I’d never seen before and never have since. (p.183)

Vragen over het boek:

1. Wat is de uitkomst van de onderzoeken naar de twee slachtoffers, Joe en Vera? Wat vind je daarvan? Had de politie die onderzoeken anders moeten (kunnen) aanpakken?
2. Welke redenen zou Dolores hebben kunnen gehad om zowel Joe als Vera te vermoorden? Geef ten minste twee redenen per (mogelijk) slachtoffer.
3. Beschrijf de twee ‘ongevallen’: die van Joe en die van Vera. Als Dolores daar één of twee moorden heeft gepleegd, welke ‘fouten’ heeft ze dan gemaakt?
4. Is deze alleenspraak een goede manier om het verhaal van Dolores te vertellen? Waarom vind je dat? Geef aan waarom het (niet) beter zou zijn om het verhaal in de derde persoon te vertellen.




^ Terug naar boven

Comments are closed.