She always had lunch with him on Saturdays. This always happened, was an absolute, unless one of them was away. It was as certain as that the sun would rise in the morning, sparks fly upwards and water finds its own level. He found comfort and reassurance in it when things were bad. Whatever else might happen to bring him doubts and make him afraid, he knew she would have lunch with him on Saturday.
Usually, when he went to meet her at one o’clock on Saturday, he was optimistic. This time he might persuade her to have dinner with him one evening in the week or let him take her to a theatre. She might agree to see him before next Saturday. One day she would, was bound to, it was only a matter of time. She loved him. There had never been anyone else for either of them.
When he repeated those words to himself as he walked to their meeting, he felt a tremor of apprehension. His heart misgave him. He remembered what he had seen. Then he told himself for the hundredth time that it was all right, he was worrying unnecessarily. He held up his head and braced himself.

© Penguin Random House Company / Arrow Books, 1995

Als Guy Curran, kleine straatboef en stoere bink, op een dag het middle class meisje Leonora Chisholm tegenkomt, is hij direct verkocht. Ze is heel gewoon: niet echt knap, simpele kleren, geen make up. Maar Guy vindt haar geweldig. Leonora vindt hem ook wel stoer: hij is drie jaar ouder en hij leert haar roken, drinken, vrijen en stelen.
Maar de ouders van Leonora zijn niet zo gecharmeerd van Guy. Hij komt uit een twijfelachtig milieu; hij heeft geen vader en hij heeft nauwelijks contact met zijn moeder. Het lijkt erop dat hij zal uitgroeien tot een lid van de penoze. De ouders van Leonora zijn dan ook blij wanneer Leonora naar een Pabo gaat en niet meer zo vaak in de wijk is waar Guy woont.
Guy is een tijdlang zonder Leonora. Maar zodra zij weer terug is in Londen, wil hij opnieuw dat ze zijn vriendin wordt. Leonora voelt er niet zo veel voor; ze heeft nu andere vrienden en belangstelling voor andere zaken zoals kunst, musea en theater. Maar Guy houdt vol. Hij heeft een fortuin verdiend in de drugshandel en hij heeft nu een aantal zeer lucratieve bedrijfjes. Hij heeft een sjiek huis gekocht, compleet met dure schilderijen en kostbare vazen en hij hoopt dat Leonora daar met hem wil wonen. Maar dat wil ze niet. Ze wil alleen één keer per week met hem lunchen en ze vindt het ook niet erg dat hij haar één keer per dag belt. Dat doet hij trouw: hij trakteert haar op de duurste lunches en hij belt haar dagelijks, hetzij thuis bij haar vriendinnen, hetzij bij haar ouders. Verder houdt Guy de moed erin met een aantal minnaressen (zoals de knappe en lieve Celeste), en met drank. Heel veel drank: Guy drinkt van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat.
Dan ontdekt Guy dat Leonora hem vaker ontwijkt. Het lijkt er zelfs op dat ze een vriend heeft. Ze is hoogstwaarschijnlijk opgestookt door die akelige bekakte familie van haar. Guy gaat dat uitzoeken. Als hij weet wie ervoor verantwoordelijk is dat Leonora zich soms van hem afkeert, zal hij zijn maatregelen nemen. Zo iemand moet worden bestraft, en niet zuinig ook. Daar heeft Guy wel een mannetje voor …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Ruth Rendell

Jaar van uitgave:

1990

Aantal pagina's:

250

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1970 – 1990

Plaats van handeling:

UK, Londen

Bijzonderheden:

Een roman in 21 hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘Obsessie’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

‘Going Wrong’ is een misdaadroman. Een misdaadroman zonder detective (zoals Inspector Wexford in veel Rendell-romans). Maar in ‘Going Wrong’ is het wel duidelijk waarom Ruth Rendells boeken vaak whydunits in plaats van whodunits worden genoemd. De misdaad is helemaal niet zo belangrijk: er wordt juist geanalyseerd waarom iemand een misdaad zou willen plegen.
En in ‘Going Wrong’ is dat vanaf de eerste bladzijde duidelijk. Guy is zijn hele leven al verliefd op Leonora. Leonora hield ook heel veel van hem. Maar dat is alweer een aantal jaren geleden. En nu Guy beseft dat ze niet meer van hem houdt maar hem alleen maar tolereert ‘for old times’ sake’, besluit hij uit te zoeken hoe dat komt. Wie ervoor heeft gezorgd dat Leonora niet meer van hem houdt, zal moeten worden gestraft.

WAT MOET JE WETEN?

Voor ‘Going Wrong’ hoef je geen grote kennis te hebben, ook niet van de Engelstalige wereld. Het verhaal speelt zich grotendeels af in Londen, en dan met name vaak in van cafés, restaurants en huizen. De wereld die beschreven wordt is die van de nieuwe rijken (zoals Guy en Danilo), die vaak (half-)illegaal aan hun kapitaal zijn gekomen en die van de veel armere, maar hautainere middle class (zoals Leonora en haar vrienden en familie).

DE TAAL

Omdat ‘Going Wrong’ helemaal geschreven wordt vanuit het perspectief van Guy Curran, zijn er weinig uitgebreide beschrijvingen. Guy is niet zo literair of cultureel ontwikkeld (dat wil hij ook niet zijn) en dat merk je als lezer aan zijn gedachten en aan zijn uitspraken. Die concentreren zich bijna volledig rondom Leonora.
Dat maakt dat de taal, het vocabulaire en de zinnen niet moeilijk te lezen zijn.

DE TAAL EN HET VERHAAL

‘Going Wrong’ is een spannend verhaal. Het is niet spannend omdat er veel gebeurt, maar juist omdat er misschien veel zal gebeuren. Ruth Rendell weet de suspense hiermee tot aan het eind vol te houden.
Levendige dialogen maken het boek boeiend om te lezen. Een bijkomend feit is dat die dialogen vaak vrij humoristisch zijn, vooral wanneer Guy spreekt met een lid van de familie Chisholm. In zulke dialogen komt het klassenverschil op een pijnlijke wijze boven; Guy heeft vaak niet door dat men de gek met hem heeft.
Op grond van deze eigenschappen is ‘Going Wrong’ een roman met een literair niveau C 4b en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

Ruth Rendell weet als geen ander de spanning in een verhaal op te bouwen. Zelfs wanneer er misschien wel helemaal niets zal gebeuren. Dan nog vraagt de lezer zich af, wie in ‘Going Wrong’ het slachtoffer wordt van de onderdrukte razernij van Guy Curran.

Actie:

De misdaadroman ‘Going Wrong’ kent niet echt veel actie. Als je een misdaadroman met veel spannende scenes wilt lezen, moet je dit boek niet hebben. De roman is vooral een verhaal met een grote onderhuidse spanning: elk moment kan er iets ernstigs gebeuren.

Tijd:

Als ‘Going Wrong’ begint, is de hoofdpersoon Guy Curran 29 jaar oud. Het verhaal beschrijft het ‘heden’ van Guy (dus waarschijnlijk uit 1990), maar ook – in flashbacks – het verhaal van een jaar of twintig terug, toen hij Leonora leerde kennen. Daarmee beschrijft de roman de periode van ca. 1970 tot 1990.
Het verhaal wordt chronologisch verteld, maar er zijn zeer veel flashbacks. Het hele verhaal bestrijkt een periode van jaren, maar de nadruk ligt op het 29e jaar van Guy.

Plaats:

‘Going Wrong’ speelt zich vrijwel volledig af in Londen, en dan ook nog voornamelijk in het gebied rond Portobello Road.

Verhaallijn:

‘Going Wrong’ heeft één verhaallijn: hoe zal de liefde tussen Guy en Leonora zich ontwikkelen? (oftewel: zal deze liefde opnieuw opbloeien?) Het manische van Guy zorgt ervoor dat hij alles wil doen om die liefde opnieuw te doen opbloeien. Daarvoor is hij bereid om over lijken te gaan.

Verteller:

De misdaadroman ‘Going Wrong’ wordt verteld door een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

‘Going Wrong’ heeft twee hoofdkarakters:
• Guy Curran: een 29-jarige Londenaar, geboren in 1960. Hij komt uit een laag milieu van een arme Ierse familie, maar met drugshandel heeft hij een fortuin vergaard. Nu handelt hij in kitsch-schilderijen die hij in enorme voorraden laat maken. De liefde van zijn leven is:
• Eleonora Chisholm. Zij is een lerares van 26 jaar oud. Ze komt uit een gegoede familie in Londen. Haar ouders zijn gescheiden, maar ze heeft een heel hechte band met al haar (stief)ouders. Eerst hield ze veel van Guy, maar tegenwoordig tolereert ze hem alleen maar.

Bijfiguren:

‘Going Wrong’ kent veel bijfiguren. De belangrijkste daarvan zijn:
• Anthony Chisholm: de vader van Leonora;
• Susannah Chisholm: de (stief)moeder van Leonora;
• Tessa Mandeville: de moeder van Leonora;
• Magnus Mandeville: de (stief)vader van Leonora;
• Robin Chisholm: de broer van Leonora;
• William Newton: de verloofde van Leonora:
• Maeve Kirkland: een vriendin van Leonora en de geliefde van Robin;
• Rachel Lingard: een vriendin van Leonora;
• Danilo: een vriend van Guy;
• Celeste Seton: de minnares van Guy;
• Con Mulvanney: een verslaafde man;
• Poppy Vasari: de vriendin van Con.

Website:

http://literature.britishcouncil.org/ruth-rendell

Film:

De thriller ‘Going Wrong’ is niet verfilmd.

Overig:

De misdaadroman ‘Going Wrong’ is een standalone roman van Rendell. Het gaat niet alleen maar om het oplossen van een misdaad, maar juist om de motieven voor die misdaad. Rendell analyseert de relaties tussen de hoofdpersonen en maakt daarmee de misdaad begrijpelijker. In dat opzicht lijkt deze roman meer op de boeken van schrijvers als Graham Greene, Ian McEwan en Graham Swift dan op die van haar collega-misdaadauteurs (zoals Nicci French of Agatha Christie).

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Ruth Rendell.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Simisola van Ruth Rendell
• Original Sin van P.D. James
• The Light of Day van Graham Swift

Citaat:

The roofs and spires of Notting Hill lay below him, the looped crescents and the great bow of Ladbroke Grove. Dusty trees made nests of dark green among the custard-coloured Victorian terraces, the new red blocks, the dove grey of stucco and the dark grey of stone. Yes, it would be right for them to live somewhere near here, in the place where they had been born, where they had first met, where their lives had been interlinked. (p.127)

Vragen over het boek:

1. Wat is volgens jou de reden dat Leonora altijd nog met Guy wil spreken en wil lunchen? Maak je antwoord duidelijk aan de hand van fragmenten uit de tekst.
2. Wie is er het meest verantwoordelijk voor het einde van de liefde van Leonora volgens jou? Geef een tweetal voorbeelden uit de tekst waaruit dit blijkt.
3. In hoeverre is Guy een eerlijke zakenman; in hoeverre is hij dat niet?
4. Wat is het verschil eigenlijk tussen figuren als Guy en families als die van Leonora? Maak je antwoord duidelijk aan de hand van een drietal voorbeelden uit de tekst.