3/5 - (1 stemmen)

Johnny Maxwell Trilogy II – Johnny and the Dead

Niveau:
Genre: adventure
Thema: history

Getagd op:
Verkrijgbaar bij bol.com
var bol_sitebar_v2={"id":"bol_1691953354827", "baseUrl":"partner.bol.com","productId":"9200000000492169","familyId":"","siteId":"30874","target":true,"rating":true,"price":true,"deliveryDescription":true,"button":true,"linkName":"Johnny%20Maxwell%20Trilogy%20%28ebook%29%2C%20Terry%20Pratchett","linkSubId":""};

SNEL NAAR...





Het begin!

Johnny never knew for certain why he started seeing the dead. The Alderman said it was probably because he was too lazy not to. Most people's minds don't let them see things that might upset them, he said. The Alderman said he should know if anyone did, because he'd spent his whole life (1822-1906) not seeing things.
Wobbler Johnson, who was technically Johnny's best friend, said it was because he was nuts.
But Yo-less, who read medical books, said it was probably because he couldn't focus his mind like normal people. Normal people just ignored almost everything that was going on around them, so that they could concentrate on important things like, well, getting up, going to the lavatory, and getting on with their lives. Whereas Johnny just opened his eyes in the morning and the whole universe hit him in the face.
Wobbler said this sounded like ‘mental’ to him.
Whatever it was called, what it meant was this: Johnny saw things other people didn't.
Like the dead people hanging around in the cemetery.
The Alderman – at least the old Alderman – was a bit snobby about most of the rest of the dead, even about Mr Vicenti, who had a huge black marble grave with angels and a photograph of Mr Vicenti (1897-1958) looking not at all dead behind a little window. The Alderman said Mr Vicenti had been a Capo di Monte in the Mafia.
Mr Vicenti told Johnny that, on the contrary, he had spent his entire life being a wholesale novelty salesman, amateur escapologist, and children's entertainer, which in a number of important respects was as exactly like not being in the Mafia as it was possible to get.

© Penguin Random House Company / Doubleday, 1993

^ Terug naar boven

Algemeen

Johnny Maxwell heeft een speciale gave: hij kan dode mensen zien. Dat wist hij nog niet, maar wanneer hij op een dag over de begraafplaats loopt, ziet hij daar mensen in en bij de graven. Hij spreekt met hen, ook wanneer zijn vrienden bij hem zijn (en zij zien die doden uiteraard niet). Iedereen – inclusief Johnny – vindt het maar een beetje raar …
De begraafplaats is door de gemeente doorverkocht aan een groot bedrijf. Dat bedrijf wil de graven ruimen en op de vrijgekomen ruimte een gebouw neerzetten om daar hun werk in te doen (wat dat ook maar wezen mag).
Wanneer Johnny met een paar doden praat, blijkt dat zij geschokt zijn; na al die jaren is het afschuwelijk om je laatste rustplaats te moeten verlaten. Johnny zint op plannen om de doden te helpen.
Daarbij heeft hij de hulp nodig van zijn drie beste vrienden, Wobbler, Yo-less en Bigmac. Maar die vrienden vinden het niet zo’n prettig idee om voor dode mensen aan de slag te gaan; een horrorfilm kijken over zombies is iets anders dan in werkelijkheid met doden op een begraafplaats te overleggen. Johnny zal het meeste werk zelf moeten doen. Gelukkig willen die doden hem er wel bij helpen …


^ Terug naar boven

Boekinformatie

ERK Niveau:
B1

Schrijver:
Terry Pratchett

Jaar van uitgave:
1993

Aantal pagina's:
232

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:
1990-2000

Plaats van handeling:
UK, een denkbeeldige stad (Blackbury)

Bijzonderheden:
Dit is deel II uit de Johnny Maxwell trilogie. De boeken gaan over de 12-jarige Johnny. De verhalen kunnen afzonderlijk van elkaar gelezen worden; het zijn geen vervolgverhalen.
In het Nederlands heet de roman ‘Wij pikken het niet langer’.


^ Terug naar boven

Het boek - onderwerp

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

‘Johnny and the Dead’ gaat over een 12-jarige jongen die met doden contact heeft. Dat is nogal een heftig onderwerp, als je het zo bekijkt. En absurd ook, op het eerste gezicht.
Maar bij Terry Pratchett is zoiets vrij normaal. Het karakter DEATH speelt een hoofdrol in veel van de Discworld-romans van Pratchett (en hij heeft ook in dit boek een rolletje). De dood is iets dat (of heel vaak: iemand die) in Pratchetts werken bij het leven hoort. En dat is in dit jeugdverhaal ook het geval: de doden horen bij het leven van Johnny. En de doden in de stad waar Johnny Maxwell woont vragen Johnny om ervoor te zorgen dat hun laatste rustplaats – de begraafplaats – niet zal worden geruimd om plaats te maken voor een of ander idioot groot kantorencomplex.


WAT MOET JE WETEN?

Voor het begrijpen van ‘Johnny and the Dead’ heb je niet zoveel specifieke kennis nodig. Het verhaal gaat over doden en een begraafplaats, maar ook over oud-strijders in de Eerste Wereldoorlog, over goochelaars en wetenschappers van vroeger. O ja, en ook over de manier waarop Michael Jackson in zijn video’s danste – zoals bijvoorbeeld op zijn beroemde hit ‘Thriller’: een dans met doden …




^ Terug naar boven

Het boek - Moeilijkheid

DE TAAL

De woorden van ‘Johnny and the Dead’ zijn niet echt moeilijk; sommige van de karakters (namelijk zij die overleden zijn) spreken vaak een ouderwets soort Engels. Maar die fragmenten hebben vaak iets humoristisch; bijvoorbeeld wanneer iemand het heeft over ‘Check out my old haunts’, dan willen de anderen graag weten wat zoiets moderns precies betekent.
De alinea’s zijn gemiddeld van lengte en er zijn veel dialogen. De hoofdstukken zijn ook nooit erg lang.


DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘Johnny and the Dead’ zal voor weinig lezers een probleem zijn. Er worden weinig moeilijke woorden gebruikt en zinnen, alinea’s en hoofdstukken zijn nooit erg lang.
Ook het verhaal is boeiend genoeg om de roman te willen uitlezen. Als lezer denk je telkens: wat gaat er gebeuren en hoe lost Johnny dit probleem op? Het is ook heel lang onduidelijk hoe de contacten tussen de wereld van de levenden en de doden zullen verlopen en wat het resultaat van die contacten zal zijn.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Johnny and the Dead’ een boek met een literair niveau B 3b en een taal-(ERK-)niveau B1.


Schrijfstijl:

Mr Pratchett is een boeiende schrijver. Hij is het sterkst in fantasy-verhalen en daartoe behoort ‘Johnny and the Dead’ ook. Het is een soort fantasy, maar echte met een twist: een 12-jarige jongen die doden kan zien en zelfs met hen spreken kan. Pratchett behandelt hiermee onderwerpen als geloof, sterfelijkheid, het hiernamaals, maar ook schuld en boete en verantwoordelijkheid. Het onderwerp zal hoogstwaarschijnlijk orthodoxe gelovigen tegen de borst stuiten.



^ Terug naar boven

Het boek - het verhaal

Actie:

De young adult roman ‘Johnny and the Dead’ kent behoorlijk veel actie. Het verhaal gaat voor een groot gedeelte over doden, maar daarmee is het zeker geen dode boel geworden. De doden zorgen ervoor – via Johnny Maxwell – dat zij de wereld der levenden flink opschudden. En dat gaat dan niet om zombies of zoiets akeligs, maar gewoon om zaken als eerlijkheid en goed omgaan met het verleden.


Tijd:

‘Johnny and the Dead’ beschrijft het leven van Johny Maxwell in het jaar 1993. Het verhaal speelt zich af over een periode van een paar dagen en het wordt chronologisch verteld.
Maar uiteraard is het een fantasieverhaal over een fantasietijd.


Plaats:

De plaats waar ‘Johnny and the Dead’ zich afspeelt is een denkbeeldige stad in Groot-Brittannië, Blackbury geheten. Het is een gewone (en nogal saaie) plaats: belangrijke feiten hebben er nooit plaatsgevonden en beroemde figuren hebben er nooit gewoond.


Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Johnny and the Dead’: hoe kan Johnny Maxwell de doden helpen om hun laatste rustplaats te behouden?


Verteller:

Het verhaal ‘Johnny and the Dead’ wordt verteld door een alwetende verteller. Deze vertelt het verhaal vanuit het perspectief van het belangrijkste karakter, Johnny Maxwell.




^ Terug naar boven

Het boek - de karakters

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Johnny and the Dead’ zijn:
• Johnny Maxwell: een 12-jarige jongen. Hij woont bij zijn opa, samen met zijn moeder (na de scheiding van zijn ouders). Johnny heeft een drietal vrienden; eigenlijk alle drie afwijkende types. Maar Johnny kan goed met alle drie opschieten. Daarnaast heeft hij nog een paar speciale talenten; zo kan hij bijvoorbeeld dode mensen zien. En met ze spreken kan hij trouwens ook …
• ‘Wobbler’ Johnson: de beste vriend van Johnny. Hij doet wel eens dingen die niet mogen. Hij eet graag, vaak en veel;
• ‘Bigmac’ (echte naam: Simon): ook een vriend van Johnny. Hij is erg mager, hij heeft gezondheidsproblemen en hij heeft veel last van astma. Daarnaast heeft hij een vrij criminele en gewelddadige broer;
• ‘Yo-less’: een coole gast. Hij is zwart (hij komt uit de Cariben), maar hij gedraagt zich blanker dan zijn vrienden: hij houdt zich keurig aan alle regels, hij wil later een goede baan hebben en hij is heel gehoorzaam aan zijn zeer gelovige moeder. Hij draagt bij voorkeur een schooluniform.


Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Johnny and the Dead’ zijn:
• De opa van Johnny. Zijn dochter en kleinzoon wonen bij hem in huis. Het liefst kijkt hij de hele dag TV;
• De moeder van Johnny. Zij is gescheiden van Johnny’s vader en ze gaat heel goed met Johnny om;
• De oma van Johnny: ze woont in een tehuis en ze lijdt aan Alzheimer;
• Mr Ronald Atterbury: een oud-fabrikant uit Blackbury;
• Sergeant Comely: de verantwoordelijke dienaar van de wet in Blackbury;
De bewoners van de begraafplaats:
• Mr Antonio Vicenti (1897-1958): een verkoper, artiest en goochelaar (die vaak voor kinderen optrad). Zijn laatste ontsnappingstruc (geboeid met kettingen in een kist te water) mislukte helaas;
• Alderman Thomas Bowler (1822-1906): een deftige en nogal plechtige oud-stadsbestuurder;
• William Stickers (1897-1949): een communistische oproerkraaier;
• Mrs Sylvia Liberty (overleden in 1917): een geëmancipeerde dame (die alles wel graag heel keurig wil houden);
• Mr Eric Grimm (1885-1927): een mysterieuze bewoner, die nogal nors is en zich weinig met de andere bewoners bemoeit;
• Mr Stanley ‘Wrong Way’ Roundway (1892-1936): een oud-voetballer (nooit erg talentvol);
• Solomon Einstein (1861-1932): een amateur-wetenschapper.





^ Terug naar boven

Het boek - verder


Film:

‘Johnny and the Dead’ is verfilmd als TV-serie van de BBC (1995).


Overig:

‘Johnny and the Dead’ is een humoristisch verhaal, maar het heeft ook een ernstige ondertoon: Johnny is in wezen een vrij eenzaam person. En in dat opzicht lijkt hij op de vrienden die hij heeft. De doden op de begraafplaats zijn zijn nieuwe vrienden geworden.



^ Terug naar boven

Auteur en Werken

Link naar pagina over auteur
-->Informatie over Terry Pratchett.

Auteur:

Werken:


^ Terug naar boven

Meer

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Johnny and the Bomb van Terry Pratchett
• The Children of Lir van Michael Scott
• Noah Barleywater Runs Away van John Boyne


Citaat:
I’ve had a good look round the cemetery,’ said Johnny, plunging on. ‘I’ve been … doing a project. I’ve walked around it a lot. It’s full of stuff. It doesn’t matter that no one in there is really famous. They were famous here. They lived and got on with things and died. They were people. It’s wrong to think that the past is something that’s just gone. It’s still there. It’s just that you’ve gone past. If you drive through a town, it’s still there in the rear-view mirror. Time is a road, but it doesn’t roll up behind you. Things aren’t over just because they’re past. Do you see?’ (pp.151-152)

Vragen over het boek:

1. Hoe weet Johnny dat hij de enige is die de doden kan zien en met hen in contact kan komen?
2. Op welke manier communiceren de doden uiteindelijk met de andere levenden?
3. Wat is de rol van Mr Grimm in het verhaal?
4. Welke les – if any – kun je leren uit dit verhaal?




^ Terug naar boven

Comments are closed.