Fidelman, a self-confessed failure as a painter, came to Italy to prepare a critical study of Giotto, the opening chapter of which he had carried across the ocean in a new pigskin leather brief case, now gripped in his perspiring hand. Also new were his gum-soled oxblood shoes, a tweed suit he had on despite the late-September sun slanting hot in the Roman sky, although there was a lighter one in his bag; and a dacron shirt and set of cotton-dacron underwear, good for quick and easy washing for the traveler. His suitcase, a bulky two-strapped affair which embarrassed him slightly, he had borrowed from his sister Bessie. He planned, if he had any funds left at the end of the year, to buy a new one in Florence. Although he had been in not much of a mood when he had left the U.S.A., Fidelman picked up in Naples, and at the moment, as he stood in front of the Rome railroad station, after twenty minutes still absorbed in his first sight of the Eternal City, he was conscious of a certain exaltation that devolved on him after he had discovered directly across the many-vehicled piazza the remains of the Baths of Diocletian. Fidelman remembered having read that Michelangelo had helped in converting the baths into a church and convent, the latter ultimately changed into the museum that presently was there. ‘Imagine,’ he muttered. ‘Imagine all that history.’

© Penguin Random House Company, 1972

Als kunstkenner gaat Arthur Fidelman naar Italië, waar hij in Rome een boek over beroemde schilders hoopt te kunnen schrijven. Zijn oudere zuster in New York betaalt zijn reis en verblijf.
Maar het schrijven gaat niet van een leien dakje. En Fidelman gaat proberen geld te verdienen met zijn grote passie: schilderen. Dankzij goede vrienden en mooie modellen gaat dat een tijdlang goed: zowel in Rome als in Milaan heeft hij bescheiden succesjes. Maar dan keert het tij.
Fidelman probeert in zijn levensonderhoud te voorzien door zelfgemaakte beeldhouwwerken en andere zand- of steensculpturen te maken en te verkopen.
Maar het gaat hoe langer hoe verder bergafwaarts: Fidelmans kennissenkring lijkt uitsluitend nog maar te bestaan uit onverschillige en agressieve huisbazen, louche kunsthandelaren en –dieven en hoeren en pooiers …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Bernard Malamud

Jaar van uitgave:

1969

Aantal pagina's:

140

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1960-1970

Plaats van handeling:

Italië, meerdere steden (Rome, Milaan, Florence, Venetië)

Bijzonderheden:

De roman is een verzameling van zes min of meer losstaande verhalen. De eerste drie werden al eerder in verhalenbundels gepubliceerd.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘Pictures of Fidelman’ is interessant voor kunstliefhebbers. Fidelman reist door en woont in belangrijke Italiaanse kunststeden als Rome, Milaan, Florence en Venetië. Hij bewondert en imiteert grote schilders en hij spreekt met veel Italianen over kunst. Voor de lezer die niet zo veel met artistieke verhalen op heeft, is het boek minder geschikt.

WAT MOET JE WETEN?

‘Pictures of Fidelman’ is een soort ‘grand tour’ van een kunstenaar, zoals veel rijkere kunstenaars en kunstkenners die vaak in negentiende eeuw maakten. Naar Italië, bij voorkeur. De hoofdpersoon Fidelman maakt ook zo’n reis: alleen deze reis wordt vertraagd en wordt negatiever door het gebrek aan succes en het tekort aan geld van de hoofdpersoon. En de ‘grand tour’ is een reis langs de zelfkant van het Italiaanse leven.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘Pictures of Fidelman’ zijn soms van een pittig niveau. De alinea’s en de hoofdstukken zijn van en gemiddelde lengte. Er zijn veel, vaak ironische dialogen. De taal is soms vulgair.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘Pictures of Fidelman’ is soms lastig. Malamud noemt de dingen bij naam en dat zal niet iedere lezer kunnen waarderen.
Het verhaal is eigenlijk een verzameling van zes losse verhalen. De verbinding tussen de verhalen is de hoofdpersoon: de kunstkenner/kunstenaar Arthur Fidelman die een lange tijd in Italië doorbrengt. Spannend is het verhaal zelden; de leemten tussen de onderlinge hoofdstukken dient de lezer zelf in te vullen.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Pictures of Fidelman’ een boek met een literair niveau C 5a en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

‘Pictures of Fidelman’ gaat over kunst. Dat is te merken aan de schrijfstijl. De vrij onsuccesvolle kunstenaar Fidelman maakt kunst, hij filosofeert erover met vrienden en vriendinnen. Soms heeft hij een angstdroom (een visioen?), maar over het algemeen gaat het hoe langer hoe minder goed met de geflopte kunstenaar. Het feit dat het verhaal uit zes min of meer losstaande verhalen bestaat maakt het boek minder toegankelijk.

Actie:

De roman ‘Pictures of Fidelman’ is een verhaal met een beperkte hoeveelheid actie. Die actie bestaat vaak uit de contacten die de kunstenaar heeft met minnaressen, maar ook met mannen die de illegaliteit niet schuwen.

Tijd:

‘Pictures of Fidelman’ speelt zich af in de jaren zestig van de vorige eeuw.

Plaats:

De setting van ‘Pictures of Fidelman’ is het land Italië. De hoofdstukken spelen zich af in Rome, Milaan, Florence en Venetië.

Verhaallijn:

Er zijn meerdere verhaallijnen in ‘Pictures of Fidelman’. Maar ze hebben alle te maken met de kunstenaar Fidelman. Nu eens is hij een kunstkenner, dan weer een schilder. Later is hij beeldhouwer en glasblazer. En dat alles met een afnemend succes.

Verteller:

De verhalenbundel ‘Pictures of Fidelman’ heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

Het hoofdkarakter in ‘Pictures of Fidelman’ is:
• Arthur Fidelman: een Amerikaan die op nog jonge leeftijd (hij is nog geen dertig) voor langere tijd naar Italië vertrekt voor een studiereis. Daar aangekomen wil hij kunst bestuderen en erover schrijven. Zijn zus Bessie in New York betaalt zijn reis grotendeels. Fidelman is kunstzinnig, maar een echte artiest wordt hij nooit.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Pictures of Fidelman’ zijn:
• Shimon Susskind: een kennis van Fidelman in Rome. Ondanks het feit dat Fidelman niets met hem te maken wil hebben, volgt Susskind de kunstenaar continu (Rome: ‘Last Mohican’);
• Annamaria Oliovino: een mooie, maar arrogante schilderes (maar een slechte kunstenares). Zij huurt een studio waar Fidelman voor veel geld mag wonen. Fidelman betaalt haar royaal en hij valt onmiddellijk voor haar (Rome: ‘Still Life’);
• Scarpio en Angelo: twee schurken (en elkaars minnaars). Zij hebben Fidelman in hun macht en spannen hem regelmatig voor hun karretje (Milaan: ‘Naked Nude’);
• Esmralda: een hoertje dat Fidelman ontmoet. Hij geeft haar onderdak en krijgt een relatie met haar (Florence: ‘A Pimp’s Revenge’);
• Een anonieme bewonderaar van Fidelmans beeldhouwkunst (Florence: ‘Portraits of the Artist’);
• Margherita en Beppo Fassoli: een echtpaar dat nauwe relaties met Fidelman aanknoopt (Venetië: ‘Glass Blower of Venice’).

Website:

https://www.kenyonreview.org/2015/12/on-failure-and-redemption-bernard-malamuds-pictures-of-fidelman/ 

Film:

De roman ‘Pictures of Fidelman’ is niet verfilmd.

Overig:

‘Pictures of Fidelman’ is een korte roman, gebaseerd op een zestal losstaande verhalen.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Bernard Malamud.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Keep the Aspidistra Flying van George Orwell
• Foe van J.M. Coetzee
• Oracle Night van Paul Auster

Citaat:

‘Here’s a piece of pop sculpture, ’Soft Toilet Seat’, made out of vinylite. It was exhibited for two weeks in New York City. Originally I had a triptych of seats on beaverboard more or less saying, ‘Fuck all art, one must be free of the artistic alibi’, though I don’t wholly subscribe to that. I can just take so much dada, so I cut it down to the single seat you see here before you.’
‘Can you shit through it?’ the glass blower ultimately asked.
‘Art isn’t life,’ Fidelman said. Then he said, ‘Don’t be a wise guy, Beppo.’ (p.133)

Vragen over het boek:

Analyseer de onderstaande verhalen en leg uit wat ze met de kunstzinnige ontwikkeling van Fidelman te maken hebben:
1. ‘Last Mohican’
2. ‘A Pimp’s Revenge’
3. ‘Portraits of the Artist’
4. ‘Glass Blower of Venice’