On the green baize notice-board in the corner of the form room, prominently pinned between an appeal for contributions to the school magazine and a tart reminder that Camera Club Subscriptions were Now Overdue, was a notice which read: ‘Would everyone coming to end-of-term party please write their name below (Sgd) E. Walker, Organizer.’
Round the word ‘their’ was a large red circle and an exclamation mark, and ‘Well, Betty, I really must say ‘Hell’s Bells!’ (Sgd) F. Jones, English Mistress.’ Underneath that was a long list of names, starting with Mary-Jane Mountain, who was always the first to sign for anything, and ending with Emily Rivers-Smith, who was never quite sure. Marianne, surreptitiously casting her eye down the list whilst rather too obviously studying the roneoed copy of the Fire Regulations, had no need of counting to show her what she already knew: every name was there save hers. Five from the second-year sixth, ten from the first. Everyone who was entitled to go was going; except her.
‘Have you signed yet?’
Beth Walker. (Organizer.) Always so bustling – always so busy. Marianne, with a creditable start, tore herself away from the Fire Regulations and carelessly said: ‘What?’
‘I said, have you signed yet? End-of-term party? Are you coming?’
‘Oh -‘ She humped a shoulder. Uninterested. Above it all. ‘Probably. Haven’t decided.’
‘Well, I wish you’d make your mind up. I need to know the numbers, I’ve got to get things started.’
Why? thought Marianne. What was all the rush? It was months away yet. They were still only at the beginning of February. Come the end of term -

© Penguin Random House Company / Puffin Books, 1982

Marianne is zestien. Ze woont samen met haar moeder. Een vader is er niet, haar moeder werkt. Om zo nu en dan wat extra geld te verdienen, neemt de moeder soms een kamerhuurder in huis (een ‘kostganger’). Die betaalt de huur voor een kamer, de moeder van Marianne en Marianne zelf maken de kamer schoon en kostganger eet wat de pot schaft. Op die manier kan het schoolgeld van Marianne worden betaald. Ze zit namelijk op een vrij dure middelbare school; haar moeder denkt dat Marianne daarmee later betere kansen in het leven heeft om een succesvolle baan te krijgen.
Marianne heeft een hekel aan kostgangers. Het zijn vaak oudere, ongetrouwde dames: zeurpieten die geen lawaai om zich heen dulden en die altijd van alles en nog wat gedaan willen hebben. Dus Marianne heeft behoorlijk de pest in wanneer haar moeder een nieuwe kostganger aankondigt. Een man – en een blinde man bovendien … Marianne ziet zichzelf weer allerlei klusjes opknappen en boodschappen doen voor zo’n oude lelijkerd.
Maar dat pakt anders uit. Mr Shonfeld is wel blind, maar hij is ook heel jong (een jaar of vierentwintig). Hij is muziekdocent, hij speelt geweldig piano en hij vraagt vrijwel nooit iets.
Maar bovendien is hij heel aardig, heel knap en hij begrijpt precies wat Marianne in het leven dwarszit …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Jean Ure

Jaar van uitgave:

1981

Aantal pagina's:

176

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1980-1990

Plaats van handeling:

UK, een denkbeeldig stadje in de buurt van Londen

Bijzonderheden:

Een jeugdroman in 20 genummerde hoofdstukken

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De jeugdroman ‘See You Thursday’ is een verhaal over een onzeker meisje van zestien jaar oud. Ze heeft weinig vriendinnen en geen vriend. Eigenlijk is ze een beetje een buitenbeentje – terwijl daar helemaal geen reden voor is. De nieuwe kamerhuurder helpt haar langzamerhand over haar minderwaardigheidscomplex heen.
Deze jeugdroman is een positief en eerlijk verhaal over een gewone pubermeid met problemen.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘See You Thursday’ heb je niet zo veel specifieke kennis nodig. Het is een verhaal van al wat langer geleden: er wordt weinig gebeld (en al helemaal niet met een mobiele telefoon) en het Internet was er ook nog niet. Veel van de problemen die Mr Shonfeld tegenkomt vanwege zijn blindheid zouden nu gemakkelijker op te lossen zijn. Maar de manier waarop ‘gewone’ mensen naar blinde mensen kijken is helaas misschien nog altijd dezelfde …

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘See You Thursday’ zijn niet moeilijk, maar Ms Ure gaat wel uit van ervaren lezers – je moet zeker een aantal jaren Engelstalige teksten hebben gelezen. Sommige woorden en uitdrukkingen zullen een beetje ouderwets overkomen (niet zo gek voor een boek uit 1981).
De alinea’s en de hoofdstukken zijn nooit lang en er zijn veel – en vaak grappige – dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Wat taal betreft is ‘See You Thursday’ goed leesbaar, maar het is wel een verhaal voor geoefende lezers.
Het verhaal is grappig en soms ook ontroerend. Je komt veel te weten over de pubermeid Marianne en de problemen die ze met haar moeder heeft. Maar je komt minstens evenveel te weten over de manier waarop er vaak met blinde mensen wordt omgegaan. Zo wordt er heel vaak over Mr Shonfeld gesproken terwijl hij er zelf bij is – mensen die hem niet kennen behandelen zo’n blinde man als iemand die minder goed bij zijn verstand is.
Op basis van deze eigenschappen is ‘See You Thursday’ een boek met een literair niveau B 4b en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

De jeugdroman ‘See You Thursday’ is mooi geschreven. Je bekijkt de wereld vaak door de ogen van Marianne: iedereen lijkt tegen haar te zijn – haar moeder, de buren, haar klasgenoten – en de enige die haar begrijpt is een knappe, rustige, volwassen (maar blinde) man.
Ms Ure maakt goed duidelijk hoe moeilijk het leven van Marianne soms lijkt – maar vooral ook hoe gemakkelijk het soms is om het leven als heel mooi te zien. En dat komt dan door de positieve manier waarop een blind persoon tegen zijn eigen leven aankijkt (en zijn lot accepteert).

Actie:

De young adult novel ‘See You Thursday’ is een verhaal met niet al te veel actie. Nu hoeft dat ook niet in een verhaal dat vooral over relaties gaat; het gaat juist om de gedachten van Marianne – wat moet ze doen met haar gevoelens, met name met haar gevoelens voor Mr Shonfeld?

Tijd:

‘See You Thursday’ speelt zich af in de jaren 1980-1990. Het verhaal leest als een modern verhaal – alleen zijn er geen mobiele telefoons en er is geen Internet. Marianne zit op een public school voor meisjes: een middelbare school (geen kostschool, maar een dagschool) waar tamelijk veel geld voor moet worden betaald. Uit alles blijkt dat Marianne liever op de (goedkopere) middelbare school had gezeten waar haar oud-klasgenoten en de jongeren uit haar wijk naar toe gaan.
Het verhaal wordt chronologisch verteld en het speelt zich af over een periode van bijna een jaar.

Plaats:

De setting van ‘See You Thursday’ is een denkbeeldig stadje in het zuiden van Engeland. Het stadje heet Lucknow – een forensenplaats op ongeveer een klein uur met de trein vanaf Londen. Londen is de plaats waar Mr Shonfeld woonde voordat hij als kostganger bij Marianne en haar moeder kwam wonen.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘See You Thursday’: hoe zal de relatie zich ontwikkelen tussen Marianne en Mr Shonfeld?

Verteller:

De roman ‘See You Thursday’ heeft een alwetende verteller. Deze vertelt het verhaal vanuit het perspectief van Marianne, een meid van zestien jaar. Zij vertelt het verhaal niet zelf, maar je kijkt als lezer de hele tijd over haar schouder mee naar haar leven, met al de moeilijkheden en alle apen en beren die ze op de weg tegenkomt (of denkt tegen te komen). Uit alles is op te maken dat ze zich heel onzeker voelt over zichzelf – over haar uiterlijk, maar ook over de band die ze heeft (of juist niet heeft) met de volwassenen en de leeftijdgenoten in haar omgeving.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘See You Thursday’  zijn:
• Marianne Fenton: een meid van zestien jaar. Ze voelt zich vrij onzeker: ze heeft nauwelijks vriendinnen en al helemaal niet een vriend. Ze zit – tegen haar zin – op een vrij deftige public school. Ze woont thuis bij haar moeder; een vader is er niet;
• Mr Shonfeld (Abraham, oftewel Abe): een 24–jarige muziekleraar. Hij komt als kostganger wonen bij Marianne en haar moeder, nadat hij een aantal weken vanuit Londen dagelijks naar de muziekschool op en neer is gereisd. Mr Shonfeld is blind. Hij is een geweldige pianist. Hij is ook joods, maar dat iets wat hem weinig zegt (de joodse godsdienst en/of het joodszijn);
• Mrs Fenton: de moeder van Marianne. Ze werkt als secretaresse op een advocatenkantoor en zo nu en dan verhuurt ze kamers aan een betalende kostganger. Ze is streng voor Marianne en ze wil haar de best mogelijke opvoeding geven (zoals ook bijvoorbeeld een goede schoolopleiding).

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘See You Thursday’  zijn:
Docenten van de school van Marianne:
• Miss Jones: de mentor van Marianne en haar docente voor Engels;
• Miss Morgan: de docente muziek;
• Miss Warrender, Miss Cooper;
Leerlingen van de school van Marianne:
• Beth Walker: de organisator van de ‘end-of-term party’;
• Mary-Jane Mountain (’The Mountain’): een beetje een feestvierder;
• Emily Rivers-Smith: een beetje een plaaggeest, maar ook een onzeker meisje;
• Meg Monroe: een beetje een plaaggeest;
• Jo Dyer: een meisje dat zo nu en dan feesten organiseert;
De leden van de zanggroep:
• Hilary: een sopraan, een meid met rijke ouders;
• Graham: een bas, een niet al te knappe, maar wel heel aardige jongen;
• Stephen Derwent: een tenor, de kleinzoon van de buurvrouw (en ooit een vriendje van Marianne);
• Ginny: een sopraan;
Andere karakters:
• Mrs Derwent: een oude dame, een buurvrouw van Marianne;
• Sarah Lawrence: het 14-jarige nichtje van Mr Shonfeld, die haar oom vaak helpt met van alles en nog wat;
• Peggy (‘the Peggy woman’): een overbuurvrouw, een vriendin van Mrs Fenton (maar Marianne mag haar niet zo);
• Mrs Lawrence: de zuster van Abe Shonfeld; zij woont met haar man en dochter in Londen en Mr Shonfeld logeert elk weekend bij haar.

Website:

https://www.kirkusreviews.com/book-reviews/jean-ure-7/see-you-thursday/

Film:

‘See You Thursday’ is niet verfilmd.

Overig:

De young adult novel ‘See You Thursday’ is een mooi coming-of-age verhaal over een meid van zestien: ze heeft veel in het leven (zoals een moeder die het beste voor haar wil en een leuke klas met meiden en geïnteresseerde docenten), maar ze lijkt dat zelf niet echt te zien.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Jean Ure.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Forever van Judy Blume
• Sam and Jenny van John Rowe Townsend
• The Guilty Party van Joan Lingard

Citaat:

‘It’s all right,’ said Marianne. Never had she thought the day would come when she would feel sorry for Sarah. ‘I’ve got to go, anyway. If I don’t dash, they’ll close the barriers.’ She touched Abe lightly on the arm. ‘See you Thursday,’ she said. (p.175)

Vragen over het boek:

1. Wat zijn de redenen dat Marianne erg onzeker is over zichzelf?
2. Wat maakt Mr Shonfeld zo aantrekkelijk (ten minste, volgens Marianne)?
3. Voelt Mr Shonfeld hetzelfde voor Marianne als zij voor hem voelt? Waar blijkt dat bijvoorbeeld uit?
4. Wat betekent de laatste zin van het verhaal: ‘See you Thursday’?