Monday, 30 January

10.00 a.m.

This is what I know. I’m in a low-ceilinged rectangular building made entirely of whitewashed concrete. It’s about twelve metres wide and eighteen metres long. A corridor runs down the middle of the building, with a smaller corridor leading off to a lift shaft just over halfway down. There are six little rooms along the main corridor, three on either side. They’re all the same size, three metres by five, and each one is furnished with an iron-framed bed, a hard-backed chair, and a bedside cabinet. There’s a bathroom at one end of the corridor and a kitchen at the other. Opposite the kitchen, in the middle of an open area, there’s a rectangular wooden table with six wooden chairs. In each corner of the open area there’s an L-shaped bench settee.
There are no windows. No doors. The lift is the only way in or out.
The whole place looks something like this ...

In the bathroom there’s a steel bath, a steel sink, and a lavatory. No mirrors, no cupboards, no accessories. The kitchen contains a sink, a table, some chairs, an electric cooker, a small fridge, and a wall-mounted cupboard. In the cupboard there’s a plastic washing-up bowl, six plastic dinner plates, six plastic glasses, six plastic mugs, six sets of plastic cutlery.
Why six?
I don’t know.
I’m the only one here.

© Penguin Random House Company, 2013

Linus Weems leeft al een half jaar in Londen op straat. Hij speelt gitaar en zingt liedjes. Soms bedelt hij en soms steelt hij. Zo komt hij aan wat geld om van te leven. Naar huis gaan wil hij niet; hij heeft daar zo zijn redenen voor.
Als hij op een dag een blinde man helpt om een zware koffer in een bestelbus te tillen, wordt hij door de man bedwelmd en geboeid. Als hij weer bijkomt, bevindt hij zich in een bunker. Een bunker met een woonkamer, een keuken, een badkamer met toilet, een gang. En met zes slaapkamers. En Linus is de enige gast …
Maar dat duurt niet zo lang. Na een paar dagen komt er een nieuwe gevangene (want dat zijn de bunkerbewoners) bij. En later nog één. En nog één, en een vijfde en een zesde. En dan is de bunker compleet.
Maar wie is die ontvoerder? En wat zijn zijn/haar/hun pannen met de zes gevangenen …?

ERK Niveau:

B1

Schrijver:

Kevin Brooks

Jaar van uitgave:

2013

Aantal pagina's:

260

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

2010-2020

Plaats van handeling:

Een bunker

Bijzonderheden:

Een jeugdroman in dagboekvorm; de fragmenten worden met data aangegeven.
In het Nederlands heet het boek ‘Bunkerdagboek’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De jeugdroman ‘The Bunker Diary’ gaat over een ontvoering van zes mensen. Het verhaal vertelt – dag na dag – wat die mensen allemaal meemaken. Het is een aangrijpend en ernstig verhaal. Het verhaal is soms naargeestig en heftig, maar het is een verhaal dat zich echt ergens zou kunnen afspelen. Als je van dit soort verhalen houdt, dan is deze bekroonde jeugdroman een goede keuze voor jou.

WAT MOET JE WETEN?

Voordat je ‘The Bunker Diary’ gaat lezen, moet je weten dat het over een ernstig onderwerp – een ontvoering – gaat. De ontvoerder is een mysterieuze persoon; over de ontvoerde personen kom je wel heel veel te weten.
Als je het onderwerp te naar vindt, moet je er niet aan beginnen: het verhaal zal voor veel lezers te hard zijn …

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Bunker Diary’ zijn nooit lang of moeilijk. Soms is de taal specialistisch; bijvoorbeeld wanneer het over ziekten of over filosofie gaat. Maar de schrijver van het dagboek – Linus – legt alles goed uit. Bovendien moet hij veel ingewikkelde dingen uitleggen aan Jenny, een meisje van negen dat lang nog niet alles begrijpen kan.
De alinea’s zijn nergens lang; er zijn veel hoofdstukken in de vorm van dagboekfragmenten. daarnaast heeft de dagboekschrijver ook veel dialogen letterlijk opgeschreven.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘The Bunker Diary’ is heel toegankelijk en meestal niet moeilijk. Sommige woorden zijn moeilijk, maar die worden meestal goed uitgelegd. De alinea’s zijn nooit lang en de dagboekfragmenten (aangegeven per datum) zijn over het algemeen kort.
Het verhaal is heel spannend, maar ook heel confronterend: veel lezers zullen dit verhaal niet willen lezen tot het eind. Het verhaal zal veel lezers schokken; maar helaas gebeuren dit soort dingen in werkelijkheid soms ook …
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Bunker Diary’ een boek met een literair niveau B 4a en een taal-(ERK-)niveau B1.

Schrijfstijl:

‘The Bunker Diary’ is een heel heftig verhaal. Het zal zeker veel lezers schokken: niet alleen het thema, maar ook de uitwerking daarvan. Het is een verhaal wat je zeker zult willen uitlezen. Maar er gebeurt wel het een en ander met de hoofdpersonen: je bent gewaarschuwd …

Actie:

De young adult novel ‘The Bunker Diary’ is een verhaal met soms maar weinig actie. Er gebeurt heel vaak niets in de bunker. Maar wanneer er iets gebeurt is dat zeer heftig. Dus laat je niet in slaap sussen wanneer het verhaal kalm voortkabbelt: op een volgende bladzijde gebeurt er iets zeer heftigs …

Tijd:

‘The Bunker Diary’ speelt zich af ergens in de jaren 2010-2020. Er zijn mobiele telefoons en er is Internet, maar de gevangenen hebben daar geen toegang toe. Het verhaal wordt chronologisch verteld en het speelt zich af over een periode van een maand of twee.

Plaats:

De setting van ‘The Bunker Diary’ is één ruimte: een bunker. De bunker bestaat uit zes slaapkamers, een keuken, een woonkamer, een badkamer met toilet en een gang.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Bunker Diary’: zullen de zes ontvoerde mensen erin slagen om te ontsnappen?

Verteller:

De roman ‘The Bunker Diary’ heeft een ik-verteller, wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief. De 16-jarige Linus schrijft op – als in een dagboek – wat hij meemaakt tijdens zijn gevangenschap.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Bunker Diary’ zijn:
• Linus Weems: een 16–jarige zwerfjongere. Hij woont al een half jaar op straat in Londen, waar hij een beetje geld verdient met gitaarspelen en zingen (‘busking’), met bedelen en met stelen;
• Jenny Lane: een 9-jarig meisje. Ze is heel lief, positief en evenwichtig; bovendien is ze heel verstandig voor haar leeftijd;
• Fred: een grote, sterke man. Hij is ook dakloos (net als Linus). Daarnaast is hij verslaafd aan drank en aan drugs;
• Tanya Mason: een knappe, maar kille vrouw van achter in de twintig. Ze is een succesvolle makelaar in Londen;
• William (Will) Bird: een rijke consulent die in de City van Londen werkt. Hij is achter in de dertig, dik en tamelijk arrogant;
• Russell Lansing: een schrijver en filosoof. Hij is in de zeventig en hij is homoseksueel. Hij heeft slechts één oog, hij is donker van huidskleur.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Bunker Diary’ zijn:
• De anonieme ontvoerder. De ontvoerde hoofdpersonen hebben maar een vaag idee hoe hij eruitziet;
• Charlie Weems: de vader van Linus. Hij is een tekenaar die een fortuin heeft verdiend (en nog steeds verdient) met één stripverhaal.

Website:

http://www.telegraph.co.uk/culture/books/10920101/The-Bunker-Diary-why-wish-this-book-on-a-child.html

Film:

De roman ‘The Bunker Diary’ is niet verfilmd.

Overig:

De jeugdroman ‘The Bunker Diary’ won in 2014 de ‘Cilip Carnegie Medal’, een beroemde prijs voor jeugdliteratuur. Die prijs voor dit boek was wel heel bijzonder (en niet helemaal zonder protesten): het thema van de jeugdroman – en de manier waarop dit thema werd uitgewerkt – werd niet door alle lezers even goed gewaardeerd.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Kevin Brooks.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• I’m the King of the Castle van Susan Hill
• Stone Cold van Robert Swindells
• Room van Emma Donoghue

Citaat:

Hey, Mister, are you reading this? Give me a sign if you are. Knock on the ceiling or something. And by the way, while I’ve got you on the line, let me tell you something. Let me tell you this: I know that I might die in here. I’m well aware of that. I know that you might kill me. In fact, I think you probably will. But you can’t kill my thoughts. Thoughts don’t need a body. They don’t need air. They don’t need food or water or blood. So even if you do kill me, I’ll still be thinking of you. Do you understand what I’m saying? I’ll be thinking of you until the end of time.
And that’s a stone-cold promise.
Think about that, Mister.
You think about that. (p.105)

Vragen over het boek:

1. Wat zijn de redenen dat personen als Linus en Fred zo maar kunnen worden ontvoerd zonder dat het iemand is opgevallen?
2. Wat zijn de verschillen tussen de karakters Jenny, Tanya en Bird?
3. Welke motieven zou de kidnapper kunnen hebben gehad? Waarom vind je dat?
4. Vind je het einde van de roman logisch en/of bevredigend? Waarom vind je dat?