In a distant and second-hand set of dimensions, in an astral plane that was never meant to fly, the curling star-mists waver and part ...
See ...
Great A'Tuin the Turtle comes, swimming slowly through the interstellar gulf, hydrogen frost on his ponderous limbs, his huge and ancient shell pocked with meteor craters. Through sea-sized eyes that are crusted with rheum and asteroid dust He stares fixedly at the Destination.
In a brain bigger than a city, with geological slowness, He thinks only of the Weight.
Most of the weight is of course accounted for by Berilia, Tubul, Great T'Phon and Jerakeen, the four giant elephants upon whose broad and startanned shoulders the disc of the World rests, garlanded by the long waterfall at its vast circumference and domed by the baby-blue vault of Heaven.
Astropsychology has been, as yet, unable to establish what they think about.
The Great Turtle was a mere hypothesis until the day the small and secretive kingdom of Krull, whose rim-most mountains project out over the Rimfall, built a gantry and pulley arrangement at the tip of the most precipitous crag and lowered several observers over the Edge in a quartzwindowed brass vessel to peer through the mist veils.
The early astrozoologists, hauled back from their long dangle by enormous teams of slaves, were able to bring back much information about the shape and nature of A'Tuin and the elephants but this did not resolve fundamental questions about the nature and purpose of the universe.
For example, what was A’Tuin's actual sex? This vital question, said the Astrozoologists with mounting authority, would not be answered until a larger and more powerful gantry was constructed for a deep-space vessel. In the meantime they could only speculate about the revealed cosmos.
There was, for example, the theory that A'Tuin had come from nowhere and would continue at a uniform crawl, or steady gait, into nowhere, for all time. This theory was popular among academics.
An alternative, favoured by those of a religious persuasion, was that A'Tuin was crawling from the Birthplace to the Time of Mating, as were all the stars in the sky which were, obviously, also carried by giant turtles. When they arrived they would briefly and passionately mate, for the first and only time, and from that fiery union new turtles would be born to carry a new pattern of worlds. This was known as the Big Bang hypothesis.
Thus it was that a young cosmochelonian of the Steady Gait faction, testing a new telescope with which he hoped to make measurements of the precise albedo of Great A'Tuin's right eye, was on this eventful evening the first outsider to see the smoke rise hubward from the burning of the oldest city in the world.
Later that night he became so engrossed in his studies he completely forgot about it. Nevertheless, he was the first. There were others ...

© Penguin Random House Company, 1983

Als de gesjeesde tovenaar Rincewind zijn laatste stuiver weer eens zit te verdrinken in een café in Ankh-Morpork, komt er plotseling een interessante figuur binnen. Het is Twoflower, een toerist uit verre oorden. Hij spreekt de taal van Ankh-Morpork niet, maar hij zoekt het avontuur en de romantiek in deze stad die vol gevaren is. Als Rincewind ziet dat hij een kist heeft waarin heel veel gouden munten zitten – en als Rincewind merkt dat alleen hij een taal spreekt die Twoflower ook verstaat – besluit hij zijn diensten aan te bieden aan de naïeve en roekeloze toerist.
Twoflower heeft de houten kist altijd bij zich en dat is zijn redding, maar ook die van Rincewind. Want deze kist, The Luggage, levert alles wat zijn bezitter nodig heeft (geld, kleding, kaarten), maar het is ook een moorddadig wezen dat aanvallers van Twoflower vingers afhapt of voorgoed in de kist doet verdwijnen. Daarnaast heeft The Luggage nog een eigenaardige eigenschap: hij kan heel hard lopen op zijn honderden pootjes en hij volgt zijn bezitter overal.
Bij het avontuur in Ankh-Morpork dat zich voor een deel in café 'The Broken Drum' afspeelt, brandt de halve stad af. Rincewind vlucht met Twoflower en The Luggage. Op hun tocht door het land ontmoeten ze trollen, boeven en draken. En deze tocht zal hen voeren naar een holle boom, een kwaadaardig klooster en een drakenberg. En uiteindelijk naar de rand van Discworld: the Rim. Zelfs daar wonen nog Discworlders, zoals een seatroll. Hij woont in een huisje op the Rim. De plek waar je niet te dicht bij de rand moet komen. Want dan val je van die Discworld af …

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Terry Pratchett

Jaar van uitgave:

1983

Aantal pagina's:

285

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

Een fantasietijd

Plaats van handeling:

Een fantasieplaats: Discworld – de grootste stad daar (Ankh-Morpork), het platteland, The Wyrm, the Land of Krull

Bijzonderheden:

Dit is de eerste roman over Discworld – het is een verhaal in 6 delen, zonder hoofdstukken.
De Nederlandse titel van het boek luidt ‘De kleur van toverij’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De lezer moet houden van absurde verhalen over een niet-bestaande wereld. De romans van Pratchett zijn soms lastig te lezen vanwege de originele ideeën en het complexe woordgebruik, maar voor de liefhebber van intelligente fantasy is de Discworld-serie een must.
The Colour of Magic is de eerste Discworld-roman. Dat betekent dat sommige karakters nog niet duidelijk zijn uitgewerkt; ook gedragen bepaalde karakters iets anders dan ze later doen. Zo is bijvoorbeeld Death een nogal wrede persoonlijkheid, terwijl hij later veel milder wordt. Ook hebben de goden – die een grote invloed hebben op de handelingen van de bewoners van Discworld – een grotere rol dan in latere Discworld-verhalen.

WAT MOET JE WETEN?

Pratchett veronderstelt een zekere kennis van de wereld. Zijn Discworld is weliswaar heel anders dan onze wereld, maar er zijn veel raakvlakken: er is corruptie, jaloezie, misdaad, geldzucht, carrièreplanning. Kortom, de Discworld is net de gewone wereld. Pratchett neemt individuen, beroepsgroepen, naties (zoals de Engelsen), overtuigingen (godsdienstige, filosofische, politieke) en wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen regelmatig op de hak.
Verder gebruikt Pratchett veel literaire middelen die de ervaren lezer zal herkennen en waarderen: ironie, satire, metaforen, flashbacks, perspectiefwisselingen, enzovoort.
Een deel van de roman gaat over draken: een mythisch wezen dat veel lezers zullen kennen uit andere sprookjes (maar deze draken zijn weer net iets anders dan in de traditionele sprookjes).

DE TAAL

De woorden in de romans van Pratchett zijn vaak moeilijk, het is vaak een C1-niveau. Soms zijn de zinnen lang. Hoofdstukken zijn er vrijwel nooit in zijn romans.
Wel zijn er heel veel dialogen. Bovendien is het tempo van het verhaal bijzonder hoog en er is veel actie.
In dit eerste deel is de roman opgedeeld in 6 delen: 4 verhalen en 2 prologen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De fantasyromans van Terry Pratchett over Discworld zijn zonder meer de moeite van het lezen waard: ze zijn humoristisch, origineel en ze zijn een prachtige satire op onze wereld. Maar ze zijn vaak ook lastig om te lezen. Pratchett legt veel uit (met name aan het begin van een roman) en hij gebruikt daar vaak moeilijke woorden voor. Daarnaast maakt Pratchett gebruik van diverse literaire middelen om zijn boodschap helder te krijgen: veel vormen van humor (satire, sarcasme, kolder), beeldspraak (metaforen), tijdssprongen (flashbacks en flash forwards), interior monologues en stream-of-consciousness. Tenslotte is het fantasy: het is een genre dat een beperkte groep lezers zal aanspreken.
Op grond van deze karakteristieken is The Colour of Magic een boek met een literair niveau C 5a en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

Terry Pratchett schrijft soms moeilijk. Hij gebruikt regelmatig ingewikkelde woorden en hij heeft afwijkende ideeën en filosofieën over de wereld en over de mensheid. Die filosofieën en ideeën beschrijft hij in zijn Discworld-romans. Daarnaast heeft hij een absurd gevoel voor humor: situaties worden vaak hilarisch beschreven.
Datgene wat veel lezers zal afschrikken (de hierboven genoemde kwaliteiten van Pratchett), heeft Terry Pratchett miljoenen fans voor het leven opgeleverd.
Soms is de schrijfstijl van Pratchett in dit eerste deel iets krampachtiger dan in latere delen, waarin er veel meer plaats ingeruimd is voor karakterontwikkelingen en voor hilarische humor.

Actie:

‘The Colour of Magic’ zit boordevol actie. Het verhaal begint nogal bespiegelend en zet de lezer op een verkeerd spoor, maar al snel beginnen de avonturen. En de actie houdt pas op wanneer het verhaal uit is (terwijl de lezer weet dat er zo weer een volgend verhaal kan komen in de schier onophoudelijke serie over de Discworld).
‘The Colour of Magic’ is het eerste deel van de Discworld-serie – Mr Pratchett heeft nog veel uit te leggen: hoe ziet die Discworld eruit, wat is er aan het eind van de ‘disc’, wie bestuurt dit alles, hoe is het leven in Ankh-Morpork, wat is de Unseen University, enzovoort.

Tijd:

De verhalen vinden plaats in een fantasietijd. Wel doet deze tijd het meeste denken aan een soort Middeleeuwen: er is geen industriële revolutie geweest, het vervoer gaat met karren, koetsen en paarden, de post wordt soms per postduif of per albatros bezorgd, mensen en andere wezens bestrijden elkaar met zwaarden, dolken, knotsen en andere primitieve vernietigingswapens.
In dit eerste deel gaat het vervoer veelal per paard en per draak (maar een uurtje wordt er ook in een vliegtuig gevlogen …). Als technologisch snufje is er een doosje dat foto’s maakt: een imp zit in het toestel die snel tekeningetjes maakt van het landschap.
‘The Colour of Magic’ bestrijkt bijna een jaar: de tijd dat Rincewind en Twoflower als toerist en als begeleider over de Discworld zwerven.

Plaats:

De roman is gesitueerd op de Discworld. Dit is een platte, ronde schijf, die, gedragen door vier olifanten, die, gedragen door een reusachtige schildpad, zich door het heelal beweegt. Wie zich te ver waagt naar de randen van de Discword (‘The Rim’), valt er geheid af.
‘The Colour of Magic’ speelt zich voor een deel af in de grote stad Ankh-Morpork, een tweelingstad aan de oevers van de vervuilde rivier Ankh, waar misdaad en corruptie welig tiert. Het tweede verhaal gaat over het platteland: Rincewind en Twoflower gaan op reis van de brandende stad Ankh-Morpork naar de stad Chirm. Het derde deel gaat over The Wyrm, een landstreek waar de Wyrmberg ligt, een berg die aan draken onderdak biedt. En het laatste deel speelt zich af vlak bij The Rim, de rand van Discworld, waar water en veel levende wezens met een noodgang over de rand kieperen. Gelukkig worden Rincewind en Twoflower net op tijd gered door een seatroll; maar die wil hen weer als offer leveren aan de vorst van Krull.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn: Rincewind de tovenaar begeleidt de buitenlandse toerist Twoflower, een naïeve, steenrijke man met een dekenkist op pootjes, waarin alles zit wat een mens maar kan wensen (behalve als die mens verkeerde wensen heeft).
Daarnaast zijn er talloze andere verhaallijntjes (die soms in een volgend deel verder worden uitgewerkt): het leiderschap van de stad, de onderlinge strijd tussen de (on)georganiseerde misdadigers, de academische wereld, de middenstand.

Verteller:

Er is een alwetende verteller. Pratchett vertelt over zijn wereld, Discworld, waarover hij in stukjes en beetjes telkens iets kwijt wil. In elk deel komen er personen uit andere verhalen terug, maar in elk deel spelen er ook unieke karakters eenmalig mee. Het verhaal wordt in dit deel verteld vanuit het perspectief van Rincewind, maar de verteller spaart deze egocentrische tovenaar niet.

Hoofdkarakters:

De belangrijkste karakters in ‘The Colour of Magic’ zijn:
• Rincewind: een niet-afgestudeerde tovenaar. Hij is een beetje een mislukkeling, overal waar hij komt gaat het mis. Maar toch weet hij altijd weer het vege lijf te redden;
• Twoflower: een toerist. Hij is voor het eerst in Ankh-Morpork en hij spreekt de taal niet. Maar hij verwacht veel van deze stad, waarover hij gelezen heeft dat het een moorddadige, opwindende en romantische stad is. Verder is hij in alles op de Discworld geïnteresseerd: draken, angstaanjagende kloosters, gewetenloze moordenaars en de rand van Discworld (dit allemaal tot groot verdriet van Rincewind);
• The Luggage: een soort dekenkist gemaakt van zeer kostbaar hout. De kist heeft honderden pootjes, waarmee hij zeer snel kan lopen, klimmen en zwemmen. Als de kist opengaat en hij is je goedgezind, dan zitten er goudstukken, schoon ondergoed en sokken, voedsel of andere prettige zaken in. Als de kist je niet goedgezind is, kun je maar beter maken dat je wegkomt: het deksel is dodelijk en wie zich eenmaal heeft laten kisten, is voor eeuwig verdwenen

Bijfiguren:

Er zijn talloze bijfiguren die een rol hebben in de roman, zoals bijvoorbeeld:
• The Patriarch: de officiële vorst van de stad;
• The imp: een wezen in een doosje dat foto’s maakt voor Twoflower;
• Druellae: een leidster van de ‘dryads’, elfachtige boombewoners;
• Hrun the Barbarian: een vrijbuiter die alles doet voor een roofoverval;
• Liessa: een koningsdochter die de draken van de Wyrmberg beheert;
• Tethis: een zeetrol die aan de rand van Discworld woont;
• The Arch-astronomer of Krull: de dictatoriale leider van het land Krull;
• Een aantal goden, die hun dodelijke spel spelen met Rincewind en de zijnen;
• Trollen, draken, goblins, wolven en ‘dryads’.

Website:

https://www.terrypratchettbooks.com/book/the-colour-of-magic/

Film:

‘The Colour of Magic’ is verfilmd.

Overig:

Dit is het eerste deel van de uitgebreide Discworld-serie. De karakters zijn soms nog wat onduidelijk, maar de absurde humor is al evident in dit boek. Pratchett wordt soms ‘Tolkien-met-humor’ genoemd. Volgende delen gaan soms over Rincewind, maar vaker over de stad Ankh-Morpork, over de Patrician (hier nog Patriarch genoemd) en Death.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Terry Pratchett.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Light Fantastic van Terry Pratchett
• The Hobbit van J.R.R. Tolkien
• The Hitchiker’s Guide to the Galaxy van Douglas Adams

Citaat:

Rincewind jumped as something touched his leg, and brought his heel down on a questing tentacle.
‘Come on,’ he said. ‘Time to go zoom.’ He grabbed Twoflower’s arm, but the tourist resisted.
‘Run away and leave Hrun with that thing?’ he said.
Rincewind looked blank. ‘Why not?’ he said. ‘It’s his job.’
‘But it’ll kill him!’
‘It could be worse,’ said Rincewind.
‘What?’
‘It could be us,’ Rincewind pointed out logically. ‘Come on.’ (p.133)

Vragen over het boek:

1. Waaruit blijkt dat Rincewind een slecht karakter heeft? En waaruit blijkt dat hij ook wel een goed karakter heeft? Geef een voorbeeld van elk van deze karaktertrekken aan de hand van fragmenten uit het boek.
2. Waarom wil de Patriarch de toerist Twoflowers beschermen? En waarom wil hij dat later juist niet meer doen?
3. In welke opzichten lijkt Discworld op onze wereld? En in welke opzichten verschilt deze wereld van de onze?
4. Veel lezers waarderen Pratchett omdat hij in zijn romans onze wereld en de mensen daarin op de hak neemt. Dat is ook al in deze eerste roman over Discworld het geval. In welke opzichten dan?