On the day of the new president’s inauguration, when we worried that he might be murdered as he walked hand in hand with his exceptional wife among the cheering crowds, and when so many of us were close to economic ruin in the aftermath of the bursting of the mortgage bubble, and when Isis was still an Egyptian mother¬goddess, an uncrowned seventy¬something king from a faraway country arrived in New York City with his three motherless sons to take possession of the palace of his exile, behaving as if nothing was wrong with the country or the world or his own story. He began to rule over his neighborhood like a benevolent emperor, although in spite of his charming smile and his skill at playing his 1745 Guadagnini violin he exuded a heavy, cheap odor, the unmistakable smell of crass, despotic danger, the kind of scent that warned us, look out for this guy, because he could order your execution at any moment, if you’re wearing a displeasing shirt, for example, or if he wants to sleep with your wife. The next eight years, the years of the forty¬fourth president, were also the years of the increasingly erratic and alarming reign over us of the man who called himself Nero Golden, who wasn’t really a king, and at the end of whose time there was a large – and, metaphorically speaking, apocalyptic – fire.

© Jonathan Cape Ltd, 2017

De jonge aspirant-filmmaker René woont bij zijn ouders in een deftige wijk in Greenwich Village op Manhattan, New York. Hij zoekt naarstig naar materiaal voor een mogelijk filmscript.
En op een dag dient zich dat zo maar aan bij de buren: de familie Golden komt naast hem wonen. Het zijn een ongeveer zeventigjarige vader, Nero Golden, met drie zoons: Petya, Apu en D. Die zoons zijn vrij bijzonder: Petya is een goeiige lobbes, een autistische, alcoholistische computernerd; Apu is een notoire vrouwenversierder en een talentvolle portretschilder; D. tenslotte is de jongere halfbroer, een onzekere, fijnbesnaarde jongen met de nodige identiteitsproblemen.
De Goldens zijn zeer vermogend. Waar en hoe Nero zijn kapitaal heeft vergaard blijft lang onduidelijk, maar dat hij talentvol is bij het verkrijgen van geld is helder: ook in New York heeft hij allerlei lucratieve zaakjes lopen. Niet altijd even legaal, waarschijnlijk.
De Goldens hebben in eerste instantie een prima leven. Geld is er meer dan genoeg, Nero heeft de nodige vrouwen, Petya is op een bepaalde manier gelukkig in het parkje bij hun huis en thuis bij zijn computers, Apu struint de stad af op zoek naar mooie vrouwen en D. tenslotte vindt een groep gelijkgezinden.
Maar op een gegeven moment wordt het fundament langzaamaan onder het Golden House weggehaald: Nero ontmoet een jonge vrouw, Petya ontmoet een vrouw die haar oog ook op Apu laat vallen en D. weet niet goed wat hij met zichzelf aan moet.

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Salman Rushdie

Jaar van uitgave:

2017

Aantal pagina's:

370

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

2009-2016

Plaats van handeling:

USA (New York City - Manhattan), India (Bombay)

Bijzonderheden:

Een roman in 3 delen en in 36 hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘De familie Golden’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Voor de liefhebbers van de erudiete verteller Salman Rushdie is ‘The Golden House’ verplichte kost: het verhaal doet denken aan eerdere caleidoscopische romans als The Moor’s Last Sigh of Shalimar the Clown: een familie epos met de nodige drama’s.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘The Golden House’ heb je een behoorlijke algemene kennis nodig. Dat betreft niet alleen de taal, maar ook een zekere kennis van wereldgodsdiensten, politiek en cultuur. Zo zijn er veel verwijzingen naar Barack Obama. Maar ook naar de nieuwe presidentskandidaat die in 2016 een gooi naar het hoogste ambt zal doen: een clown met geverfd haar en een veel te jonge vrouw, een charlatan die Rushdie steevast ‘The Joker’ noemt.
De cultuur geldt dan vooral de film en de literatuur, maar Rushdie citeert met even veel gemak Bob Dylan als F. Scott Fitzgerald – en het zou jammer zijn wanneer je te veel van dit soort citaten mist.
Zoals: ‘… Petya moves on, the tambourine man, far from the twisted reach of crazy sorrow … Beneath the diamond sky with one hand waving free …’ (Bob Dylan, ‘Mr. Tambourine Man’) (p.202)

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Golden House’ zijn vaak lastig. Salman Rushdie is een schrijver die heel ‘literair’ schrijft: hij gebruikt heel veel verwijzingen naar andere literatuur: poëzie, proza, Engelstalig, wereldliteratuur, sprookjes, kinderboeken, de Bijbel, oudere religieuze bronnen. Dat maakt het verhaal soms lastig om te lezen.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn over het algemeen lang. Er zijn veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘The Golden House’ is heel rijk, maar ook complex.
Het verhaal daarentegen is heel toegankelijk: het is eigenlijk het verhaal over de opkomst en de ondergang van een rijke familie – een vader met zijn drie zoons. Hun enorme rijkdom en hun grote succes en (gedeeltelijke) populariteit verandert langzaamaan in een nachtmerrie.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Golden House’ een boek met een literair niveau C 6b en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

‘The Golden House’ is heel ‘literair’ geschreven. Dat kan voor veel lezers een probleem zijn – terwijl anderen ervan zullen smullen. Rushdie gebruikt vaak lange zinnen, lange alinea’s, veel verwijzingen naar andere literatuur. Ook is hij iemand die ver van tevoren een drama aankondigt: wie het zal overkomen is onduidelijk, maar dat er iets te gebeuren staat, is onvermijdelijk.

Actie:

De roman ‘The Golden House’ is een verhaal met veel actie. Het verhaal wordt achteraf verteld door een jongeman die alles van dichtbij heeft meegemaakt. Hij kondigt een dramatische gebeurtenis ver van tevoren aan – maar dan blijft de schok voor de lezer vaak nog wel groot. Met name omdat je als lezer niet weet aan wie het drama zich zal voltrekken.

Tijd:

‘The Golden House’ speelt zich af in de jaren 2009-2016. Het is de tijd van het presidentschap van Barack Obama en de verkiezing van Donald Trump als president. De USA zitten in een periode van behoorlijke voorspoed: dat geldt vooral voor de gefortuneerde inwoners van het wijkje in Greenwich Village, waar de roman zich afspeelt.
Eigenlijk kun je het verhaal lezen als één grote flashback: René vertelt over de (op)komst en de ondergang van vader en zoons Golden, de nieuwe bewoners van een groot huis bij hem in de buurt.
Het verhaal wordt chronologisch verteld.

Plaats:

De setting van ‘The Golden House’ is New York City, en dan met name Greenwich Village op Manhattan. Er zijn een paar scenes die op andere plekken spelen: andere delen van Manhattan. Later komen we als lezer alles over de voorgeschiedenis van de Goldens te weten: dat zijn gebeurtenissen die zich in het verleden hebben afgespeeld in de stad Mumbai (Bombay) in India. Die gebeurtenissen werpen hun schaduw over de levens van de mannen in New York.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Golden House’: hoe zal het de familie Golden vergaan?

Verteller:

De roman ‘The Golden House’ heeft een ik-verteller, wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief. De verteller is voornamelijk de buurman van de Goldens, de jonge filmmaker René. Een paar hoofdstukken worden verteld door Nero Golden.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Golden House’ zijn:
• Nero Golden: de vader van drie zoons. Als het verhaal begint is hij een jaar of zeventig. Golden is puissant rijk: hij heeft in zijn oude vaderland heel veel geld verdiend (niet altijd even legaal), en ook in New York houdt hij zich bezig met allerlei (bouw)projecten die veel geld opleveren;
• Petya (Petronius) Golden: de oudste zoon. Hij lijdt aan speciale vorm van Asperger en hij komt in de eerste jaren in New York vrijwel nooit zijn huis uit;
• Apu (Lucius Apuleis) Golden: de tweede zoon. Hij is een charmante vrouwenversierder; daarnaast is hij een gevierd schilder;
• D (Dionysus) Golden: de jongste zoon, een kind van een onbekende vrouw. Hij wordt opgevoed als de volle broer van Petya en Apu, maar hij voelt zich vaak een buitenstaander. D heeft daarnaast de nodige onzekerheden over zijn ‘gender’;
• René Unterlinden: de verteller van het verhaal. Hij stelt zich voor aan de lezer: ‘Call me René’. René is een jongeman die nog altijd bij zijn ouders in huis woont wanneer het verhaal begint. Hij staat aan het begin van een mogelijke carrière als filmmaker: de familie Golden zou een inspiratie kunnen zijn voor een toekomstige film.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Golden House’ zijn:
Karakters in New York:
• Gabe en Darcey Unterlinden: de ouders van René. Zij zijn toegewijde professoren die in een mooi huis in Greenwich Village wonen. Ze zijn dol op elkaar, op hun zoon en op de wetenschap. De Unterlindens zijn geëmigreerde Belgen;
• Ubah Tuur: een van oorsprong Somalische vrouw. Zij maakt met veel succes kunstobjecten van metaal;
• Frankie Sottovoce: een galeriehouder die Ubah en Apu regelmatig laat exposeren;
• Riya Zachariassen: een vrouw met een hoge functie bij een New Yorks museum;
• Vasilisa Arsenyeva: een jonge, betoverend mooie vrouw van Russische afkomst;
• Ms Fuss en Ms Blather: twee assistentes van Nero Golden die hem veel werk uit handen nemen;
• Masha: de fitnesstrainer van Vasilisa;
• Suchitra Roy: een vriendin van René, ook een filmmaker;
• Murray Lett: een Australische psychotherapeut die door Nero wordt ingehuurd om Petya te helpen bij zijn autisme;
• Michael McNally: de butler van de familie Garden;
• Cucchi: de chefkok van de familie Garden;
• ‘Babushka’: de moeder van Vasilisa, waarschijnlijk afkomstig uit Siberië;
• Mr. U Lnu Fnu: een buurman bij wie René een tijdlang in huis woont (hij is afkomstig uit Myanmar);
• Vito Tagliabue: een buurman.
Karakters in Mumbai (India):
• Sultan Ameer (‘Don Corleone’): een maffialeider;
• Zamzama Alankar: een andere leidende onderwereldfiguur;
• ‘Short Fingers’, ‘Big Head’, ‘Little Feet’: werknemers van  verschillende maffiabazen;
• Inspector Mastan: een inspecteur van politie in Bombay.

Website:

https://www.nytimes.com/2017/09/04/books/review-golden-house-salman-rushdie.html 

Film:

De roman ‘The Golden House’ is niet verfilmd.

Overig:

De roman ‘The Golden House’ is een enorme bron vol wetenswaardigheden. Als je ervan houdt, is het geweldig: de tekst heeft citaten van T.S. Eliot, Shakespeare, Bob Dylan, Paul Simon, The Red Hot Chili Peppers, Leonard Cohen, The Eagles en honderden anderen. Er wordt gerefereerd aan honderden films en aan talloze musici en andere artiesten. Voor de liefhebbers een feest van herkenning – maar anderen zullen er wellicht van gruwen.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Salman Rushdie.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Great Gatsby van F. Scott Fitzgerald
• Avenue of Mysteries van John Irving
• 4 3 2 1 van Paul Auster

Citaat:

He [Nero Golden] had his fingers in many pies, with a reputation as a fearsome raider. He cloaked himself in benami anonymity but when he made his move, everyone knew who the player was. He had had a nickname back in the country that could not be named. ‘The Cobra’. If I ever succeeded in making a movie about him, I thought, maybe that should be the title. Or maybe ‘King Cobra’. But after due consideration I set those titles aside. I already had my title.
The Golden House. (p.114)

Vragen over het boek:

1. Waarom heeft Salman Rushdie een ik-verteller als René opgevoerd om dit verhaal te vertellen?
2. Wat is waarschijnlijk de reden dat Nero Golden zijn vaderland zo abrupt verliet?
3. Welke van de zoons van Golden is het meest beschadigd volgens jou? Waaruit blijkt dat?
4. Waarom is de verkiezing van de nieuwe president belangrijk voor de plot van het verhaal?