Discworld is a world and a mirror of worlds. This is not a book about Australia. No, it's about somewhere entirley different which just happens to be, here and there, a bit … australian.
Still … no worries, right?

Against the stars a turtle passes, carrying four elephants on its shell.
Both turtle and elephants are bigger than people might expect, but out between the stars the difference between huge and tiny is, comparatively speaking, very small. But this turtle and these elephants are, by turtle and elephant standards, big. They carry the Discworld, with its vast lands, cloudscapes, and oceans.
People don't live on the Disc any more than, in less hand-crafted parts of the multiverse, they live on balls. Oh, planets may be the place where their body eats its tea, but they live elsewhere, in worlds of their own which orbit very handily around the centre of their heads.

© Penguin Random House Company, 1998

Op de Unseen University lopen de zaken een beetje in de soep: The Librarian is zichzelf niet en de bibliotheek wordt dus door niemand bemand (of beaapt). Ten einde raad besluit de Archchancellor de tovenaar Rincewind te vragen tijdelijk bibliothecaris te worden. Maar Rincewind is in geen velden of wegen te bekennen: hij is immers weggestuurd door de staf van de Unseen University?
Verschillende professoren besluiten Rincewind te zoeken. Ze landen op een vreemd eiland. Maar Rincewind bevindt zich op een nog vreemder – en veel groter – eiland: The Last Continent. Een continent met weinig mensen. Maar met veel schapen, spinnen, slangen, kangoeroes en vliegen. Rincewind zou graag terug willen naar Ankh-Morpork. Maar hoe zou dat ooit kunnen? Voorlopig blijft Rincewind – zoals altijd – op de vlucht voor alles en iedereen.

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Terry Pratchett

Jaar van uitgave:

1998

Aantal pagina's:

412

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

Een fantasietijd

Plaats van handeling:

Een fantasieplaats: Discworld

Bijzonderheden:

Een fantasyroman zonder hoofdstukken, maar wel met zo nu en dan witregels.
In het Nederlands heet het boek ‘Het jongste werelddeel’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je van fantasy, van Terry Pratchett en van Australië houdt, dan is ‘The Last Continent’ verplichte kost. Als je meer over één van deze drie onderwerpen wilt lezen, dan is het ook een prima keus. Je zult je zeker niet vervelen – ondanks het van de hak op de tak springende verhaal.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘The Last Continent’ heb je weinig specifieke kennis nodig. Enige kennis van Australië maakt wel dat je het boek nog beter begrijpt, maar die kennis heb je vaak al: uit de media, de bekende Australiërs en uit de films over Australië (die in het boek veel worden gepersifleerd).

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Last Continent’ zijn vaak lastig, zoals we dat van Terry Pratchett gewend zijn. Je moet een ervaren lezer van Engelstalige teksten zijn. Maar als je dat bent, valt er opnieuw geweldig veel te genieten.
De alinea’s zijn van een gemiddelde lengte. Er zijn geen hoofdstukken in het boek, wel witregels zo nu en dan. Er zijn heel veel (grappige) dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Wat taal betreft is ‘The Last Continent’ lastig te lezen.
Het verhaal is opnieuw absurd en hilarisch. Maar ditmaal spelen veel handelingen zich af op ‘The Last Continent’, een werelddeel dat verdraaid veel op Australië lijkt. De subtiele (en minder subtiele) verwijzingen naar Australië maken het boek tot een grappig en informatief verhaal.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Last Continent’ een boek met een literair niveau C 5b en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

‘The Last Continent’ is geweldig grappig geschreven in de overbekende ironische en satirische Pratchett-stijl. Maar deze roman bevat ook veel verwijzingen naar Australië en de flora en fauna (en inwoners) van dat ‘Last Continent’: films, het klimaat, de woestijn, de Aboriginals, de boemerang, het bier (XXXX), The Opera House, enzovoort.

Actie:

De fantasyroman ‘The Last Continent’ is een verhaal met veel actie. Die actie vindt vooral plaats op The Last Continent, waar ‘Wizzard’ Rincewind continu probeert het vege lijf te redden.

Tijd:

‘The Last Continent’ speelt zich af in een fantasietijd. Het verhaal wordt chronologisch verteld en het speelt zich af over een periode van een aantal dagen – maar tijd is op The Last Continent anders dan in Ankh-Morpork.

Plaats:

De setting van ‘The Last Continent’ is de Discworld. Behalve de hoofdstad Ankh-Morpork (waar de Unseen University zich bevindt) is het decor ditmaal het onbekende continent: ‘The Last Continent’, ‘EcksEcksEcksEcks’, ‘The Fatal Shores’, ‘Terror Incognita’, – oftewel een soort Australië (dat uiteraard op de Discworld niet zo heet).

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Last Continent’: hoe zullen Rincewind en de andere wetenschappers weer kunnen terugkeren naar Ankh-Morpork?

Verteller:

De roman ‘The Last Continent’ heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Last Continent’ zijn:
• Rincewind: een mislukte tovenaar wiens leven lijkt te bestaan uit (ongewilde) reizen naar gevaarlijke oorden. Hij is een tovenaar (door hemzelf gespeld als ‘Wizzard’), maar zijn collega’s van de Unseen University zijn hem meestal liever kwijt dan rijk;
• Professor Mustrum Ridcully: de Archchancellor van de Unseen University, de rector magnificus, een functie die hij door eigen toedoen levenslang mag bekleden. Ridcully is soms onbevangen, soms meegaand, soms onnozel – maar altijd doortastend.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Last Continent’ zijn:
Professoren en leden van de Unseen University (die met de Archchancellor mee op reis zijn gegaan):
• The Librarian: een orang-oetan. Eigenlijk is hij de oorzaak van de abrupte reis van de professoren. Hij is al een tijdland depressief en hij verandert zo nu en dan in iets anders dan een orang-oetan (zoals een boek, of een canapé). The Librarian is oersterk, onbenaderbaar en dol op zijn boeken (en op bananen);
• The Bursar, The Dean, The Lecturer of Recent Runes, The Senior Wrangler, Ponder Stibbons: hoogleraren aan de Unseen University;
• The Luggage: een vriend van Rincewind. Formeel geen lid van de academische wereld, maar vanwege zijn trouw aan Rincewind wel een soort van medewerker. The Luggage is een koffer, maar wel een speciale – één op pootjes, met soms vreemde, vrij agressieve neigingen.
Bewoners van The Last Continent:
• Strewth: een mijnwerker;
• Scrappy: een kangoeroe, een tijdelijke ‘mate’ van Rincewind;
• ‘Mad’: een dwerg die een koets bestuurt over het continent;
• Crocodile Dongo: een barkeeper;
• A god: een god die eigenlijk atheïst is;
• Daggy, the gang boss: een cafébezoeker;
• Remorse: een schapenhoeder;
• Dibbler, ‘Fair Go’: een worstverkoper;
• Charley en Ron: koks die een speciaal gerecht moeten maken;
• Letitia, Darleen en Neilette: ‘meiden’ die bij een ‘carnival’ werken;
• Bill Rincewind: de Archchancellor van de universiteit op The Last Continent;
• Dean B. Smoth en Cartwright: de decaan en een professor van de universiteit van The Last Continent.
Anderen:
• Death: de Dood, die overal en nergens – meestal ongenood – opduikt;
• Death of Rats: de Dood – maar dan voor dieren;
• Albert: de assistent van Death, zijn huisknecht.

Website:

http://discworld.wikia.com/wiki/The_Last_Continent 

Film:

De roman ‘The Last Continent’ is niet verfilmd.

Overig:

De fantasyroman ‘The Last Continent’ gaat voor een groot deel over Australië. Uiteraard heet dat continent op de Discworld anders: ‘The Last Continent’, bijvoorbeeld. Maar de tekenen zijn overduidelijk: kangoeroes, gifslangen, grote spinnen, schorpioenen en koalabeertjes. Daarnaast zijn er tekeningen op de rotsen en droge woestijnen. Bewoners spreken elkaar aan met ‘mate’ en adviseren: ‘No worries.’ Tenslotte wordt er vaak verwezen naar Australische films:  ‘Mad Max’ en ‘Crocodile Dundee’ bijvoorbeeld (‘Do you call that een knife?’).
‘The Last Continent’ is de derde roman met de tovenaar Rincewind in de hoofdrol. Voorgaande Discworld-romans over deze befaamde magiër zijn:
• The Colour of Magic
• The Light Fantastic
• The Last Hero (in deze roman is de rol van Rincewind iets kleiner)

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Terry Pratchett.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Carpe Jugulum van Terry Pratchett
• The Fatal Shore van Robert Hughes
• The Songlines van Bruce Chatwin

Citaat:

‘This is the last continent,’ said Scrappy. ‘It was … put together last, and … differently.’
‘Looks pretty old to me,’ said Rincewind. ‘Ancient. Those hills look as old as the hills.’
‘They were made thirty thousand years old,’ said the kangaroo.
‘Come on! They look millions of years old!’
‘Yep. Thirty thousand years ago they were made a million years ago. Time here is,’ the kangaroo shrugged, ‘not the same. It was … glued together differently, right?’ (p.94)

Vragen over het boek:

1. Hoe komt het dat Rincewind op The Last Continent terecht is gekomen?
2. Waarom willen de professoren van de UU hun collega Rincewind zo graag terughalen?
3. Terry Pratchett speelt met tijd en plaats in deze roman. Geef daar een drietal voorbeelden van.
4. Beschrijf tenminste drie scenes uit de roman die je doen denken aan een Australisch filmfragment of aan een typisch Australisch gebruik.