4/5 - (1 stemmen)

The Picture of Dorian Gray

Niveau:
Genre: comedy-of-manners
Thema: growing old

Getagd op:
Verkrijgbaar bij bol.com
var bol_sitebar_v2={"id":"bol_1696069530705", "baseUrl":"partner.bol.com","productId":"9200000000760928","familyId":"9200000000760928","siteId":"30874","target":true,"rating":true,"price":true,"deliveryDescription":true,"button":true,"linkName":"The%20Picture%20of%20Dorian%20Gray%2C%20Oscar%20Wilde","linkSubId":""};

SNEL NAAR...





Het begin!

The studio was filled with the rich odour of roses, and when the light summer wind stirred amidst the trees of the garden, there came through the open door the heavy scent of the lilac, or the more delicate perfume of the pink-flowering thorn.
From the corner of the divan of Persian saddle-bags on which he was lying, smoking, as was his custom, innumerable cigarettes, Lord Henry Wotton could just catch the gleam of the honey-sweet and honey-coloured blossoms of a laburnum, whose tremulous branches seemed hardly able to bear the burden of a beauty so flame-like as theirs; and now and then the fantastic shadows of birds in flight flitted across the long tussore-silk curtains that were stretched in front of the huge window, producing a kind of momentary Japanese effect, and making him think of those pallid, jade-faced painters of Tokyo who, through the medium of an art that is necessarily immobile, seek to convey the sense of swiftness and motion. The sullen murmur of the bees shouldering their way through the long unmown grass, or circling with monotonous insistence round the dusty gilt horns of the straggling woodbine, seemed to make the stillness more oppressive. The dim roar of London was like the bourdon note of a distant organ.
In the centre of the room, clamped to an upright easel, stood the full-length portrait of a young man of extraordinary personal beauty, and in front of it, some little distance away, was sitting the artist himself, Basil Hallward, whose sudden disappearance some years ago caused, at the time, such public excitement and gave rise to so many strange conjectures.
As the painter looked at the gracious and comely form he had so skilfully mirrored in his art, a smile of pleasure passed across his face, and seemed about to linger there. But he suddenly started up, and closing his eyes, placed his fingers upon the lids, as though he sought to imprison within his brain some curious dream from which he feared he might awake.
‘It is your best work, Basil, the best thing you have ever done,’ said Lord Henry languidly. ‘You must certainly send it next year to the Grosvenor. The Academy is too large and too vulgar. Whenever I have gone there, there have been either so many people that I have not been able to see the pictures, which was dreadful, or so many pictures that I have not been able to see the people, which was worse. The Grosvenor is really the only place.’

© Penguin Random House Company / Vintage, 2007

^ Terug naar boven

Algemeen

Als Lord Henry (‘Harry’) Wotton op bezoek is bij zijn vriend, de schilder Basil Hallward, ziet hij daar een schilderij van een bijzonder knappe jongeman, Dorian Gray. Als hij Dorian ontmoet, blijkt de jongeman in werkelijkheid minstens zo knap te zijn als zijn portret. Lord Henry is zeer ingenomen met de jongeman. Hij adviseert hem om heel veel te genieten van zijn jeugd en van zijn schoonheid. De jonge en mooie Dorian zou er alles voor over hebben, als hij net zo mooi en jong kon blijven als zijn portret: hij zou er zijn ziel en zaligheid voor geven. En laat die wens nu, vreemd genoeg, uitkomen …
Dorian Gray kan doen wat hij wil: feest vieren, doorzakken, zich als een beest gedragen. Het maakt niet uit: hij blijft een rimpelloze, knappe jongeling. Alleen, wat heel vreemd is, zijn portret veroudert … Het portret krijgt nare trekjes: de mond wordt wreed en de ogen staan hard. Dorian kan het niet aanzien dat zijn portret er zo lelijk en vol rimpels begint uit te zien. Hij besluit het portret op een zolderkamer achter slot en grendel op te bergen zodat niemand het kan zien.
Maar terwijl niemand de veroudering van Dorian kan zien, verandert de mooie jongeling innerlijk wel. Hij maakt zijn verloving uit, hij bedriegt zijn vrienden en hij ziet zich zelfs gedwongen om misdaden te plegen. Hij is zeer onder de invloed van de decadente edelman, Sir Henry, die hem adviseert om altijd een levensgenieter te zijn en het er zoveel mogelijk van te nemen als hij kan. Het leven voor Dorian is één groot feest: hij lijkt onsterfelijk te zijn en de eeuwige jeugd te bezitten.
Als de schilder Basil op bezoek komt en ervoor wil zorgen dat Dorian zijn vloek verbreekt, vraagt hij Dorian te bidden en om vergiffenis te vragen zodat alles weer wordt zoals het ooit was. Maar Dorian weigert dat. Hij zal drastische maatregelen moeten nemen om ervoor te zorgen dat niemand achter zijn geheim komt …


^ Terug naar boven

Boekinformatie

ERK Niveau:
C1

Schrijver:
Oscar Wilde

Jaar van uitgave:
1891

Aantal pagina's:
150

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:
1850-1900

Plaats van handeling:
UK, Londen

Bijzonderheden:
Een roman in 20 hoofdstukken


^ Terug naar boven

Het boek - onderwerp

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

The Picture of Dorian Gray’ is een klassiek verhaal over iemand die gecorrumpeerd wordt door zijn slechte karaktereigenschappen. Het is een negentiende-eeuws Faust-verhaal van een man die zijn ziel en zaligheid op het spel zet, opdat hij de eeuwige jeugd mag behouden. Als je geïnteresseerd bent in dit soort verhalen, waarin iemand zich voor een groot dilemma geplaatst ziet en moet kiezen voor zichzelf of voor de medemens, dan is deze roman vast iets voor jou.


WAT MOET JE WETEN?

Je moet enige kennis hebben van het negentiende-eeuwse Londen van de rijken: het verhaal speelt zich vooral af in salons van grote huizen en in uitgaansgelegenheden uit die tijd, zoals theaters, operazalen en restaurants. Het is de wereld die Oscar Wilde zelf heel goed kende. Hij was als het ware ook een Dorian Gray: een jonge man geobsedeerd door uiterlijke schoonheid, door de laatste mode, door invloedrijke (mannelijke) vrienden, door de high society van Londen. Een pikant detail is, dat Wilde bekend stond als dandy (een woord dat hij in de roman meermalen gebruikt), een charmeur en een woordkunstenaar, een man die de vriendschap en belangstelling van andere mannen zeer waardeerde.




^ Terug naar boven

Het boek - Moeilijkheid

DE TAAL

De taal is oud en soms verouderd; de roman stamt uit 1891. Sommige beschrijvingen zijn zeer gedetailleerd met lange zinnen en lange alinea’s. Maar Mr Wilde gebruikt ook veel dialogen die het verhaal leesbaar houden. Daarnaast is het een bescheiden roman van 150 pagina’s met maar liefst 20 korte hoofdstukken.


DE TAAL EN HET VERHAAL

The Picture of Dorian Gray’ is een roman met een fascinerend onderwerp: Hoe behoudt iemand de enige jeugd? En welke prijs moet hij daarvoor betalen? We weten allemaal dat zo’n eeuwige jeugd (nog) niet mogelijk is, maar de actualiteit van het onderwerp blijkt uit de vele documentaires over jong zijn en jong blijven, over plastische chirurgie en lichaamscorrecties. Oscar Wilde weet dit onderwerp boeiend te houden tot op het eind van de roman, want we hebben allemaal wel een voorgevoel hoe dit zal aflopen. De interesse in uiterlijke schoonheid van de hoofdpersonen is helder beschreven en komt als zeer natuurlijk over. Wat dat betreft is Wilde een getalenteerde schrijver.
De taal kan een barrière zijn; de woorden zijn zo nu en dan nogal verouderd. Beschrijvingen zijn vaak uitgebreid, wat zorgt voor lange zinnen en lange alinea’s. Wel zijn er veel boeiende dialogen.
Op grond van deze eigenschappen is ‘The Picture of Dorian Gray’ een roman met een literair niveau C 4e en een taal-(ERK-)niveau C1.


Schrijfstijl:

Oscar Wilde is een talentvolle, maar enigszins afstandelijke schrijver. De lezer raakt gefascineerd door het verhaal en door de decadente figuren die in dit verhaal meespelen, maar zal waarschijnlijk weinig mededogen kunnen opbrengen voor de verschillende karakters, ook wanneer het slecht met hen afloopt. Wat dat betreft is Wilde meer een beschrijver van een milieu, een chroniqueur van een negentiende-eeuwse, mondaine wereld.
Maar Wilde weet het verhaal tot het einde zeer spannend te houden. Zijn karakters zitten vaak vol humor (een wit is de term waarmee zo’n humoristisch karakter wordt aangeduid, met name in de verhalen en toneelstukken van Wilde) en ze zijn echte negentiende-eeuwse mondaine, moderne mensen. De lezer leert de wereld van de bohemiens en de gegoede burgerij in Londen in die periode heel goed kennen.



^ Terug naar boven

Het boek - het verhaal

Actie:

The Picture of Dorian Gray’ lijkt een verhaal met weinig actie. Er zijn wat rondhangende, lanterfantende mannen die elkaar van alles en nog wat over van alles en iedereen vertellen. Ook wanneer de wens van Dorian – om de eeuwige jeugd te krijgen – in vervulling lijkt te gaan, gebeurt er eerst nog weinig. Maar dan ontspint het verhaal zich daarna snel. Er wordt een verloving aangekondigd, een verloving verbroken, een zelfmoord gepleegd. En daarna blijft de actie een belangrijk onderdeel van het verhaal, met misdaad en bedrog als belangrijke factor, tot aan het einde toe.


Tijd:

Het verhaal speelt zich af aan het einde van de negentiende eeuw. Van het begin tot het eind duurt het verhaal een twintigtal jaren.
Het verhaal wordt chronologisch verteld.


Plaats:

De roman speelt zich vrijwel geheel af in het centrum van Londen, in de gegoede buurten. De hoofdpersoon brengt nog wel enige tijd in het buitenland door, maar dat is nauwelijks van belang voor het verhaal.


Verhaallijn:

Er is één verhaallijn: kan een mens eeuwig jong blijven? En zo ja, tegen welke prijs is dat dan? Dat is uiteraard een science fiction-/fantasy-gegeven, maar Oscar Wilde maakt er veel meer van dan een simpel toekomstverhaaltje. In zijn roman gaat het over normen en waarden, over levensbepalende keuzes maken, en over goed en kwaad.


Verteller:

Er is een auctoriale verteller. Wilde beschrijft de karakters van een afstand. Niet alleen karakters als de schilder en Sir Henry blijven karikaturen, maar dat is ook het geval met de hoofdpersoon Dorian Gray. Hij is een kille jongeling, die niet goed of slecht, maar eerder onverschillig kan worden genoemd. Zijn enige interesse is eigenlijk Dorian Gray. En dat blijft zo tot aan het eind van de roman.




^ Terug naar boven

Het boek - de karakters

Hoofdkarakters:

De belangrijkste karakters zijn:
• Dorian Gray: een mooie jongeling die populair is bij iedereen. Alleen zijn karakter is minder mooi dan zijn uiterlijk;
• Sir Henry (‘Harry’) Wotton: een rijke bohemien, een dandy. Hij heeft veel invloed op Dorian;
• Basil Hallward: een beroemde portretschilder.


Bijfiguren:

Er is een klein aantal bijfiguren:
• Sybil Vane: een actrice en vriendin van Dorian;
• James Vane: de broer van Sybil;
• Alan Campbell: een bioloog en vriend van Dorian.





^ Terug naar boven

Het boek - verder


Film:

The Picture of Dorian Gray’ is enkele malen verfilmd.


Overig:

Over dit thema zijn veel boeken geschreven en veel films gemaakt. Het thema van de eeuwige jeugd is het thema dat voor het eerst in de Faust-legende aan de orde kwam (de man die zijn ziel aan de duivel verkoopt). Maar er zitten ook elementen in van de mens die de rol van God probeert in te nemen door te manipuleren met mensen (zoals in de roman Frankenstein). Voor de geïnteresseerden in dit thema is het verstandig om zich te oriënteren in genres als science fiction, fantasy en horror, waarin de eeuwige jeugd meermalen aan de orde komt.
Eigenlijk is het thema dus niet ‘growing up’, maar juist ‘not growing up’.



^ Terug naar boven

Auteur en Werken

Link naar pagina over auteur
-->Informatie over Oscar Wilde.

Auteur:

Werken:


^ Terug naar boven

Meer

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
The Tragical History of Dr Faustus van Christopher Marlowe
• Frankenstein van Mary Shelley
• The Island of Dr Moreau van H.G. Wells


Citaat:
For the canons of good society are, or should be, the same as the canons of art. Form is absolutely essential to it. It should have the dignity of a ceremony, as well as its unreality, and should combine the insincere character of a romantic play with the wit and beauty that make such plays delightful to us. Is insincerity such a terrible thing? I think not. It is merely a method by which we can multiply our personalities. (p.112)

Vragen over het boek:

1. In hoeverre denk je dat Dorian Gray zou hebben geleken op Oscar Wilde? Maak je antwoord duidelijk met behulp van het verhaal en de biografische gegevens die je hebt gelezen over Oscar Wilde.
2. ‘The Picture of Dorian Gray’ werd – en  wordt – door sommige lezers gezien als een immoreel boek. Waarom zou dat zijn? Ben je het eens met zo’n karakterisering?
3. Is er een moment in het verhaal dat Dorian zijn leven lijkt te gaan beteren? Zo ja, waar is dat; zo nee, op welk moment zou dat hebben kunnen plaatsvinden?
4. Wie is de persoon / Wie zijn de personen die Dorian Gray weer op het rechte spoor willen zetten? Wat is het resultaat van die inspanning?




^ Terug naar boven

Comments are closed.