In case you didn’t read the first memorial epic Lorraine and I wrote about the Pigman, don’t worry about it. I never used to like reading either because a lot of teachers made me read stuff I didn’t need. I may be retarded and selfish but I only like to read things that are going to help me in my life. I mean Lady Macbeth says a lot of brilliant things, but Shakespeare or no Shakespeare, I don’t know what she’s talking about, and I’m not a stupid boy. Maybe someday I’ll be ready for characters like her and Coriolanus and that girl who had to wear the scarlet letter. But right now I find them so boring I could barf. In fact, whenever my English teachers tell me I have to read a book and write a book report about it, I go straight to the library and look for the thinnest book on the shelf. Consequently I have given books reports on such subjects as the tulips of Alaska, Peruvian baseball, and the poetry of Rimbaud – a wild boy who croaked so young he didn’t have time to write all that much. Also, nobody calls me the Bathroom Bomber at all anymore because it’s been ages since I gave up setting off firecrackers in the boys’ john. The only practical jokes I do now are those designed to show the warm foibles of being human. Like a couple of months ago I tied the end of a catgut line from my fishing reel to one of Lorraine’s old pocketbooks and left it around for kids to rip off. When somebody would pick it up, I’d let them get about a hundred yards before I’d start reeling them in and you should have seen the surprised looks on their faces when I snapped them around.

© The Bodley Head, 1980

John en Lorraine voelen zich nog steeds schuldig over hun behandeling van Mr. Pignati (zie de roman ‘The Pigman’ van Paul Zindel). Als ze op een dag langs het lege huis van de Pigman lopen, zien ze een gezicht voor het raam. Het blijkt dat er een zwerver in het huis is gaan wonen. Hij noemt zich ‘Gus’ en het is een chagrijnige, zieke oude man. Ondanks zijn onvriendelijkheid komen Lorraine en John telkens opnieuw bij hem op bezoek.
Als ze meer over de oude man te weten komen, lijkt het hun verstandig om de hulp in te roepen van een volwassene. En daarvoor vragen ze de schoonmaakster van de schoolkantine, Dolly.
En terwijl Dolly en ‘Gus’ elkaar beter leren kennen, ontdekken Lorraine en John ook meer over elkaar. Bijvoorbeeld, dat ze elkaar misschien wel erg aardig beginnen te vinden …

ERK Niveau:

B1

Schrijver:

Paul Zindel

Jaar van uitgave:

1980

Aantal pagina's:

156

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1960-1970

Plaats van handeling:

USA, New York City (Staten Island) en Atlantic City (in de staat New Jersey)

Bijzonderheden:

Een jeugdroman in veertien hoofdstukken, elk verteld door één van de twee hoofdkarakters

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De jeugdroman ‘The Pigman’s Legacy’ gaat over coming-of-age. De coming-of-age van een jongen en een meisje, maar het verhaal gaat ook over de vriendschap tussen twee jongeren en een oude, eenzame man. Het verhaal lijkt in eerste instantie op de voorganger, The Pigman. Maar later gaat het verhaal een heel andere kant op. Dat gebeurt wanneer Lorraine en John meer weten over de oude man en de hulp inroepen van hun schoolschoonmaakster.

WAT MOET JE WETEN?

‘The Pigman’s Legacy’ speelt zich grotendeels af in een stadsdeel van New York, Staten Island. De setting is voor een groot dezelfde als in The Pigman. Maar op een gegeven moment gaan John en Lorraine met de oude man en met Dolly naar de gokpaleizen in Atlantic City, een beroemde (en beruchte) uitgaansplek voor New Yorkers aan de kust van de staat New Jersey.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Pigman’s Legacy’ zijn zeker niet moeilijk. De taal is nog steeds heel modern te noemen, vooral omdat het een verhaal van lang geleden betreft. Er zijn veel korte hoofdstukken en veel korte alinea’s met heel veel dialogen.
Dit verhaal gaat over ziekte en gezondheid, over ziekenhuizen en medicijnen. Maar de taal blijft vaak humoristisch. Daarnaast speelt een deel van het verhaal zich af in de gokhallen van Atlantic City.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De jeugdroman ‘The Pigman’s Legacy’ is heel leesbaar qua taal. Ook het verhaal is heel speciaal en het is goed te volgen.
Het is een humoristisch verhaal dat op een gegeven moment tamelijk ernstig wordt. Het thema is vaak ‘ouderdom’, met alle gebreken en ziekten die zoiets met zich meebrengt. Toch weet Zindel de ongemakken van de oude man op een onsentimentele, eerlijke, maar ook humoristische manier te vertellen. Dat maakt het verhaal geloofwaardig.
En tenslotte is dit verhaal – in tegenstelling tot The Pigman – ook nog een romantisch verhaal. Lees het maar eens.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Pigman’s Legacy’ een boek met een literair niveau B 4b en een taal-(ERK-)niveau B1.

Schrijfstijl:

De jeugdroman ‘The Pigman’s Legacy’ is heel boeiend geschreven. Het verhaal zit vol humor. Maar wat lang overheerst is een gevoel van triestheid. Als lezer vraag je je telkens af of dit de beste manier is om met een bejaarde om te gaan. Vooral John is een persoon die nogal eens behoorlijke risico’s neemt. Je moet als lezer maar beslissen wat je van zijn acties vindt.

Actie:

‘The Pigman’s Legacy’ is een verhaal met de nodige actie. Het gaat over verzorging, ziekte en verpleging. Maar ook gaat het over stevig gokken en de treurige uitgaansplekken voor de – niet al te rijke – New Yorkers (zoals Atlantic City).

Tijd:

De jeugdroman ‘The Pigman’s Legacy’ speelt zich af in de jaren 1960-1970. Het verhaal is een sequel van The Pigman dat zich aan het eind van de zestiger jaren van de twintigste eeuw afspeelde. Lorraine schrijft dat dit verhaal begint vier maanden na het avontuur met The Pigman.
Het verhaal duurt een paar weken en het wordt chronologisch verteld.

Plaats:

De plekken die in ‘The Pigman’s Legacy’ worden beschreven, liggen voor een groot deel op Staten Island, een stadsdeel van New York City. Een kort, maar belangrijk deel van het verhaal speelt echter in Atlantic City, een stad aan de kust van New Jersey, waar de New Yorkers heen gaan om hun geluk te beproeven aan pokertafels en fruitmachines.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Pigman’s Legacy’: kunnen Lorraine en John (met deze oude man) goedmaken wat ze verkeerd hebben gedaan met de Pigman?

Verteller:

De jeugdroman ‘The Pigman’s Legacy’ heeft twee ik-vertellers (John en Lorraine). Zij vertellen elk hun deel van het verhaal. soms vertellen ze over zichzelf, soms over elkaar, maar altijd vervolgt het hoofdstuk het verhaal waarmee de vorige verteller geëindigd was.
Wat erg leuk is in dit deel zijn de ‘privé’-stukjes die de twee schrijven over elkaar (stukjes die de ander niet, maar de lezer wel mag lezen).

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Pigman’s Legacy’ zijn:
• John Conlan: een ‘sophomore’, een leerling van de tweede klas van een Amerikaanse high school. John woont bij zijn ouders thuis: hij is knap (lang bruin haar en heel grote ogen, volgens Lorraine), maar hij is ook soms nogal roekeloos. Het drinken heeft hij gelukkig nu afgezworen, maar andere slechte eigenschappen heeft hij nog steeds;
• Lorraine Jensen: de klasgenote van John. Eerst vond John haar maar gewoontjes (en ook een beetje aan de stevige kant), maar nu is het een knappe meid aan het worden (opnieuw volgens John);
• ‘Gus’: een oude zwerver die wordt ontdekt door John en Lorraine in het leegstaande huis van de Pigman. Hij is nu een soort dakloze, maar hij heeft een interessant verleden.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Pigman’s Legacy’ zijn:
• Dolly Racinski: de schoonmaakster van de schoolkantine. Zij is een beetje een sloof. Ze had een slecht betaalde baan in de zorg en nu maakt ze de schoolkantine schoon. Hierbij wordt ze door iedereen gepest, behalve door John en Lorraine. Dus als die haar vragen hun te helpen, staat Dolly direct voor hen klaar;
• Doktoren en verplegend personeel in de ziekenhuizen waar ‘Gus’ terechtkomt;
• Personeel in de gokpaleizen van Atlantic City.

Website:

http://www.paulzindel.com/hisworks/synopsis/classics/pigmanlegacy.htm

Film:

De roman ‘The Pigman’s Legacy’ is niet verfilmd.

Overig:

De jeugdroman ‘The Pigman’s Legacy’ is de negende jeugdroman van de bijzonder succesvolle schrijver Paul Zindel. Zijn verhalen werden en worden heel veel gelezen. Boeken die over ‘the Pigman’ gaan zijn:
The Pigman (1968)
‘The Pigman’s Legacy’ (1981)
The Pigman & Me (1992) (non-fictie)

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Paul Zindel .

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Pigman & Me van Paul Zindel
• The Catcher in the Rye van J.D. Salinger
• An Abundance of Katherines van John Green

Citaat:

Now I began to feel ashamed for a different reason. I was ashamed because I could see that Dolly was being very supportive while I was doing nothing for John. I was suffering in my own shame, worried about myself when I should have been able to reach out and do something to help him. I could see in John’s eyes, as they froze ahead on the highway, that he was dying a thousand deaths. (p.142)

Vragen over het boek:

1. Wie is ‘Gus’ in werkelijkheid en waarom doet hij zich voor als iemand anders?
2. Is Dolly de redding voor ‘Gus’ of juist niet? Waarom vind je dat?
3. Wat vind je van de beslissingen die Lorraine en John nemen als ze met ‘Gus’ omgaan?
4. Over welke aardige en minder aardige aspecten van de Amerikaanse maatschappij lees je in deze roman?