Not just summer, either, not this year, but the apotheosis of summer, the avatar of summer, high green perfect central Ohio summer dead-smash in the middle of July, white sun glaring out of that fabled faded Levi’s sky, the sound of kids hollering back and forth through the Bear Street Woods at the top of the hill, the tink! of Little League bats from the ballfield on the other side of the woods, the sound of power-mowers, the sound of muscle-cars out on Highway 19, the sound of Rollerblades on the cement sidewalks and smooth macadam of Poplar Street, the sound of radios – Cleveland Indians baseball (the rare day game) competing with Tina Turner belting out ‘Nutbush City Limits,’ the one that goes ‘Twenty-five is the speed limit, motorcycles not allowed in it’ – and surrounding everything like an auditory edging of lace, the soothing, silky hiss of lawn sprinklers.
Summer in Wentworth, Ohio, oh boy, can you dig it. Summer here on Poplar Street, which runs straight through the middle of that fabled faded American dream with the smell of hotdogs in the air and a few burst paper remains of Fourth of July firecrackers still lying here and there in the gutters. It’s been a hot July, a perfect good old by God blue-ribbon jeezer of a July, no doubt about it, but if you want to know the truth, it’s also been a dry July, with no water but the occasional flipped spray of a hose to stir those last shreds of Chinese paper from where they lie. That may change today; there’s an occasional rumble of thunder from the west, and those watching The Weather Channel (there’s plenty of cable TV on Poplar Street, you bet) know that thunderstorms are expected later on. Maybe even a tornado, although that’s unlikely.

© Dutton / Penguin Books, 1996.

In Wentworth, Ohio, gaat alles zijn gewone gangetje in een gewone, rustige straat in een buitenwijk: een krantenjongen bezorgt de krant, iemand wast zijn auto, kinderen spelen buiten, een man speelt gitaar en iemand steekt alvast de barbecue aan.
Maar dan barst de hel los. Vreemde voertuigen rijden de straat in, machinegeweren komen tevoorschijn uit de omlaag gedraaide ramen en willekeurige mensen (kinderen, volwassenen) worden neergemaaid …
De overblijvers (die voor een deel ook gewond zijn) verzamelen zich in twee huizen. In een ander huis zit een vrouw met haar autistische neefje te kijken naar de moordpartijen. Sommige mensen proberen een verklaring te vinden voor dit geweld: de moordenaars zijn onherkenbaar (zijn het wel mensen?), de auto’s zijn SF- of speelgoedachtig en de telefoons in de straat zijn onbruikbaar.
De moordenaars in de wagens blijven schieten. Maar niet op de vrouw met haar autistische neefje …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Stephen King

Jaar van uitgave:

1996

Aantal pagina's:

472

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1990-2000

Plaats van handeling:

USA, Ohio, een denkbeeldig stadje.

Bijzonderheden:

Een roman in 13 hoofdstukken en veel, korte subhoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman ‘De regelaars’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De horrorroman ‘The Regulators’ gaat over zinloos geweld. Vreemde wezens maaien als moordmachines onschuldige burgers om. Dit is een verhaal voor lezers met een groot incasseringsvermogen. Maar tegelijkertijd is het een verhaal over eenzaamheid, over anders-zijn en over autisme. Dat maakt het verhaal voor een grote groep lezers wel weer interessant.

WAT MOET JE WETEN?

‘The Regulators’ is een soort spiegelverhaal van Desperation, een roman die in hetzelfde jaar uitkwam. ‘The Regulators’ werd – zogenaamd – geschreven door Richard Bachman, het alter ego van Stephen King. Het kwam – opnieuw zogenaamd uiteraard – postuum uit. Maar het doet denken aan die roman van Mr. King, ‘Desperation’: er is een shoot out (zoals in een echte western), er is een wezen dat mensen infiltreert (letterlijk) en karakters hebben dezelfde namen in beide romans. Maar ook daar wordt gespiegeld: sommige kinderen hebben nu de naam van de ouders en omgekeerd, sommige moordenaars in het ene boek zijn the good guys in het andere boek. Verwarrend allemaal – maar heel origineel.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Regulators’ zijn goed te begrijpen. Wel is de taal soms plat: er wordt veel gevloekt en gescholden en de dingen worden bij hun naam genoemd.
De alinea’s en de (sub)hoofdstukken zijn over het algemeen kort. Er zijn veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘The Regulators’ is begrijpelijk.
Het verhaal is dat minder. Je moet, net als de schrijver, over een groot inlevingsvermogen beschikken: vreemde moordenaars, vreemde gebeurtenissen, kan dit wel wat hier gebeurt? Nee, uiteraard kan het niet: het is een soort (wrede) fantasy – maar dan wel weer fantasy met een boodschap.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Regulators’ een boek met een literair niveau C 5a en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

‘The Regulators’ is vlot geschreven: het is een spannend verhaal. Maar ook is het een hard verhaal: karakters sneuvelen bij bosjes, (onschuldige) volwassenen en kinderen worden abrupt vermoord.
Dus zeker niet voor iedere lezer een toegankelijk boek …

Actie:

De horrorroman ‘The Regulators’ is een verhaal met zeer veel actie. Het verhaal leest soms als een western: er wordt enorm veel geschoten en soms zie je in gedachten de houten gevels van de huizen uit de oude spaghettiwesterns voor je.

Tijd:

‘The Regulators’ speelt zich af in de jaren ’90 van de vorige eeuw. Maar uiteraard is dit fantasy en heeft het weinig met de werkelijkheid te maken. Om het verhaal toch geloofwaardig te houden, geeft Mr. King duidelijke data aan: 1995, 1996.

Plaats:

De setting van ‘The Regulators’ is de denkbeeldige stadje Wentworth in de staat Ohio. En eigenlijk vinden alle handelingen in één straat plaats: Poplar Street.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Regulators’: zal het de inwoners van Poplar Street lukken om verlost te worden van de seriemoordenaars.

Verteller:

De roman ‘The Regulators’ heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Regulators’ zijn:
• Johnny Marinville: een 56-jarige schrijver. Johnny had succes met een paar romans, maar hij werd vooral rijk met zijn kinderboeken. Johnny is een beetje een hippieachtig figuur, met lang haar en een gitaar. Hij is gescheiden en woont sinds een aantal jaren in een burgerlijke wijk in Wentworth waar hij boekjes schrijft en zo nu en dan gitaar speelt;
• Collie Entragian: een oud-politieman. Hij woont alleen in de straat in Wentworth, Ohio, waar hij zich vrijwel met niemand bemoeit. Collie komt over als een nukkige kerel, maar dat komt vooral omdat hij teleurgesteld is in de mensen: na jaren bij de politie werd hij ontslagen op verdenking van het in bezit hebben van drugs (onterecht, overigens);
• Steve Ames: een New Yorkse man van 12 ambachten en 13 ongelukken. Hij zou de spullen van zijn werkgever verhuizen, maar belandde per ongeluk op Poplar Street, waar hij middenin de problemen terechtkomt;
• Audrey Wyler: een weduwe (sinds een jaar, ongeveer) die zorgt voor de autistische zoon van haar vermoorde broer. Sinds de komst van deze Seth is haar leven gekanteld: haar man werd ziek en stierf, Seth wordt hoe langer hoe moeilijker en het huis wordt verwaarloosd doordat Audrey niets meer kan en wil;
• Seth Garin: het 8-jarige neefje van Audrey, een zwaar autistische jongen. Hij woont bij de Audrey sinds zijn ouders en broer en zus – kortgeleden – omkwamen bij een auto-ongeluk in de staat Nevada. Seth heeft eigenlijk alleen maar belangstelling voor zijn speelgoed: vrij agressief uitziende poppetjes die in vervaarlijk uitziende voertuigen rondrijden.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Regulators’ zijn:
• Tom (‘Old Doc’) Billingsley: een oud-dierenarts. Tom woont alleen;
• David Carver: een postbeambte, een beetje een dikke, burgerlijke en keurige man (die graag in zijn vrije tijd de auto wast);
• Kirsten (‘Pie’) Carver: de echtgenote van David;
• Ellen (Ellie) Carver: het 11-jarige dochtertje van de Carvers, een lief, zachtaardig en leuk meisje;
• Ralph Carver: het 6-jarige zoontje van de Carvers, een vervelend, verwend ventje dat zijn ouders, maar vooral zijn zusje, tiranniseert;
• Peter Jackson: een universitair docent die aan Ohio State University werkt;
• Mary Jackson: de echtgenote van Peter, een jonge vrouw die op een accountantskantoor werkt;
• Cammie Reed: moeder van een tweeling, echtgenote van Charlie;
• Jim en Dave Reed: een tweeling;
• Kim (Kimberley) Geller: de moeder van Susi, getrouwd met Frank;
• Susi Geller: de dochter van Kim;
• Debbie Ross: een 17-jarig, aantrekkelijk meisje, een vriendin van Susi;
• Cynthia Smith: een twintigjarig punkmeisje dat als winkelhulp werkt in de E-Z Stop 24, de enige winkel in de straat.
• Brad Josephson: een 46-jarige Afro-Amerikaanse man, nogal fors (evenals zijn vrouw);
• Belinda Josephson: de echtgenote van Brad. Zij vormen het enige donkere echtpaar in de verder blanke straat;
• Gary Soderson: een leraar, maar thuis vaak een beetje een losgeslagen type. Gary is veelal al vroeg op de dag flink aangeschoten;
• Marielle Soderson: de echtgenote van Gary, een kwaaie, bazige vrouw;
• Cary Ripton: een 14-jarige krantenjongen die de huis-aan-huis blaadjes keurig op de opritten (of in de handen van de bewoners) mikt;
• The Hobarts: William, een vrome christen, zijn vrouw Irene en hun zoon Hugh;
• Janice Goodlin: een goede vriendin van Audrey Wyler. De twee zijn oude studievriendinnen die alles met elkaar deelden. Het contact is minder geworden, maar Audrey gaat vaak nog in gedachten met Janice in gesprek;
• Motokops: speelgoedfiguurtjes die door (vooral) jongens gespaard worden, een soort SF-poppetjes(aliens, helden), zoals Colonel Henry, Snake Hunter, Laura DeMott, Bounty, Major Pike, Rooty, Cassie, No Face en Countess Lili;
• Leden van oude (zwart-wit) TV-series, westerns, zoals ‘Bonanza’: Father Ben, Adam, Hoss en Little Joe Cartright; Sheriff Streeter, Deputy Laine, Candy, Major Jeb Murdoch, Chuck Connors (‘Rifleman’), Marc McCain, Lucas McCain, Rowdy Yates;
• Allen Symes: een geoloog/technicus van de Deep Erth Mining Corporation, degen die de familie van Seth Garin (Bill, June en drie kinderen) rondleidt in en rond de mijn in Nevada;
• Tak: een wezen (virus?geest?) dat/die zich in Seth genesteld heeft (afkomstig uit een mijn in Nevada).

Website:

http://stephenking.wikia.com/wiki/The_Regulators

Film:

‘The Regulators’ is niet verfilmd.

Overig:

‘The Regulators’ is een soort spiegelroman van het boek dat in hetzelfde jaar uitkwam: Desperation. Niet alleen sluiten de omslagen van de boeken op een perfecte manier op elkaar aan, ook de karakters hebben soms dezelfde namen – hoewel de verhalen zich op totaal verschillende plaatsen afspelen.
Maar, let wel, de namen zijn verwarrend: de good guys in ‘The Regulators’ zijn soms de bad guys in ‘Desperation’ en andersom …

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Stephen King.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Desperation van Stephen King
• King Solomon’s Mines van Sir H. Rider Haggard
• The Bone Clocks van David Mitchell

Citaat:

No one replied, and after a moment Johnny Marinville realized they were all looking at him. He stepped forward, read the little plaque pinned to the pocket of the man’s crisp uniform blouse, and said: ‘Outlaws, Captain Richardson.’
‘I beg your pardon?’
‘Outlaws. Regulators. Renegades from the wastes.’
‘My friend, if you see anything funny about this –‘
‘I don’t, sir. No indeed. And it’s going to get even further from funny when you look in there.’ (p.465)

Vragen over het boek:

1. Wie of wat wordt er bedoeld met ‘The Regulators’?
2. Hoe kan het dat Tak zo veel macht heeft (en lijkt te houden)?
3. Wie of wat heeft de slachting in Poplar Street veroorzaakt?
4. Welk besluit neemt Seth aan het eind van het verhaal?