A city's blank white concrete slabs, the giant ones ringed by the less giant, gave space in their midst to a broad pink-floored plaza, a playground in which some two hundred young children played and exercised under the care of a dozen supervisors in white coveralls. Most of the children, bare, tan, and black-haired, were crawling through red and yellow cylinders, swinging on swings, or doing group calisthenics; but in a shadowed corner where a hopscotch grid was inlaid, five of them sat in a close, quiet circle, four of them listening and one speaking.
‘They catch animals and eat them and wear their skins,' the speaker, a boy of about eight, said. ‘And they - they do a thing called 'fighting.' That means they hurt each other, on purpose, with their hands or with rocks and things. They don't love and help each other at all.’
The listeners sat wide-eyed. A girl - younger than the boy - said, ‘But you can't take off your bracelet. It's impossible.’ She pulled at her own bracelet with one finger, to show how safely-strong the links were.
‘You can if you've got the right tools,’ the boy said. ‘It's taken off on your linkday, isn't it?’
‘Only for a second.’
‘But it's taken off, isn't it?’
‘Where do they live?’ another girl asked.
‘On mountaintops,’ the boy said. ‘In deep caves. In all kinds of places where we can't find them.’
The first girl said, ‘They must be sick.’
‘Of course they are,’ the boy said, laughing. ‘That's what 'incurable' means, sick. That's why they're called incurables, because they're very, very sick.’
The youngest child, a boy of about six, said, ‘Don't they get their treatments?’
The older boy looked at him scornfully. ‘Without their bracelets?’ he said. ‘Living in caves?’
‘But how do they get sick?’ the six-year-old asked. ‘They get their treatments until they run away, don't they?’
‘Treatments,’ the older boy said, ‘don't always work.’

© Michael Joseph Ltd / Pan, 1971

Chip woont met zijn ouders en zijn zusje op heel veilige plekken op aarde. Soms wonen ze in EUR, soms in USa, soms in Chi (maar dat had ook op planeten als Mars of Venus kunnen zijn). Alle mensen van deze samenleving – ‘members’ heten ze – zijn evenwichtig, keurig, hardwerkend, gezond. Ze krijgen gratis eten, onderdak, werk, ze hebben elke zaterdag seks met een member, ze gaan soms op reis en ze hebben hun vertier bij films, bij de TV, op de fiets of op het strand. Iedereen is tevreden.
Maar Chip voelt dat er iets niet klopt. Hij is een beetje anders dan de andere members. Niet alleen heeft hij een groen en een bruin oog, maar hij heeft ook een kritische opa, Papa Jan, die hem vertelt over de bouw van de UniComp, een enorme computer van waaruit de hele wereld – en een aantal planeten-kolonies - bestuurd wordt.
Om meer gevoelens (emoties) te krijgen, moet Chip ervoor zorgen dat hij zich niet elke maand laat behandelen zoals iedereen doet. Iedere member heeft een armband waarmee iedereen wordt gecontroleerd en bestuurd en een ‘supervisor’ die iedereen helpt. Als Chip erin slaagt dat hij niet behandeld wordt, zal hij zijn gevoelens (terug)krijgen.
Als Chip zevenentwintig jaar oud is, lukt het hem om de scanners en de supervisors om de tuin te leiden. Hij wordt gevoeliger en hij wordt zich veel bewuster van zijn eigen persoon en zijn eigen lichaam. En hij ontdekt dat er meer ‘members’ zijn die ook streven naar hun eigen individuele vrijheid. Maar met die vrijheid komt ook de verantwoordelijkheid. En het gevaar …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Ira Levin

Jaar van uitgave:

1970

Aantal pagina's:

285

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

Een fantasietijd (in de toekomst)

Plaats van handeling:

Veel continenten: Europa, Azië, Amerika, Afrika

Bijzonderheden:

De roman ‘This Perfect Day’ is een roman met veel genummerde hoofdstukken. De roman is opgedeeld in vier delen: ‘Growing up’, ‘Coming alive’, ‘Getting away’ en ‘Fighting back’.
In het Nederlands heet het boek ‘De dag der dagen’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De dystopie ‘This Perfect Day’ is een verhaal over een perfecte maatschappij. Mensen zijn gelijkmatig, ze hebben allemaal werk, een seksuele partner (eens per week); iedereen is fatsoenlijk en rustig, mensen sterven allemaal wanneer ze tweeënzestig jaar oud zijn en ze zijn allemaal tevreden. Maar echte gevoelens hebben ze niet. En als iemand plotseling die gevoelens wel krijgt, zijn daar middelen voor om die gevoelens te laten verdwijnen.
De roman gaat over het streven naar geluk (of naar ongeluk) in zo’n ‘perfecte’ maatschappij.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘This Perfect Day’ moet je begrijpen hoe Ira Levin keek naar de ‘perfecte’ maatschappij. Is het wel zo leuk om alles hetzelfde te hebben, altijd en overal? Die gedachte verwoordde hij in ‘This Perfect Day’ (en een paar jaar later in The Stepford Wives).
Levin maakte gebruik van de ideeën van eerdere verhalen over een perfecte wereld – zoals ‘Utopia’, Brave New World, 1984 en Fahrenheit 451. Maar deze roman is toch zodanig afwijkend van de hierboven genoemde boeken dat hij zeker het lezen waard is.

DE TAAL

De taal van ‘This Perfect Day’ is soms van een pittig niveau. Toch is het niet een moeilijk boek wat het lezen ervan betreft. De zinnen zijn zelden erg lang, moeilijke zinsconstructies worden weinig gebruikt, de alinea’s en de hoofdstukken zijn over het algemeen kort.
Soms is de taal plat. Zo wordt het woord ‘fuck’ te pas en te onpas gebruikt. Maar als je even verder leest merk je dat het woord zeer ‘functioneel’ wordt gebruikt: ‘fuck’ is namelijk wat de bewoners van deze wereld doen – ze gaan zonder enig gevoel voor elkaar te koesteren met elkaar naar bed: elke zaterdagavond. Het woord ‘fuck’ is voor de ‘members’ een gewoon woord – ‘woorden als ‘hate’ of ‘fight’ daarentegen zijn vloekwoorden …

DE TAAL EN HET VERHAAL

Wat de taal betreft is ‘This Perfect Day’ soms lastig, maar door de overzichtelijk zinnen blijft de roman heel leesbaar.
Wat het verhaal aangaat: dit is een heel spannend en origineel verhaal. Er zijn honderden verhalen over utopische werelden, maar de ideeën achter dit verhaal zijn heel origineel en je zou je zo maar kunnen voorstellen dat deze wereld echt zou kunnen ontstaan – als we niet opletten met z’n allen.
Op grond van de bovenstaande eigenschappen is ‘This Perfect Day’ een verhaal met een literair niveau C 5a en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

De anti-utopische roman ‘This Perfect Day’ is geweldig spannend geschreven. Terwijl eerdere romanschrijvers veel moeite deden om het ingewikkelde systeem van zo’n wereld uit te leggen (zie Aldous Huxley en George Orwell), gaat dit Ira Levin heel natuurlijk af: hij begint gewoon midden in deze vreemde maatschappij en maakt langzamerhand duidelijk hoe die maatschappij zo geworden is.

Actie:

De roman ‘This Perfect Day’ is een verhaal met heel veel actie. De hoofdpersoon Chip leidt een  gewoon leven, totdat hij merkt dat er meer is dan deze maatschappij. Vanaf dat moment gebeurt er heel veel.

Tijd:

‘This Perfect Day’ speelt zich af in een toekomstige tijd. Toch is die toekomst – volgens Mr. Levin – niet zo ver weg. Het is nog vrij vroeg in de 21e eeuw – hoewel de jaartelling overnieuw begon toen deze perfecte maatschappij werd ontwikkeld. Deze maatschappij is nog maar ongeveer honderd jaar oud: honderd jaar geleden was de ‘Unification’.

Plaats:

De setting van ‘This Perfect Day’ is een wereld ergens in de toekomst. Chip woont – net als zijn ouders en zijn opa – wisselend op heel veel plaatsen in de wereld. Sommige continenten heten USa, anderen EUR, weer anderen Afr; maar er zijn ook mensen die werken op planeten als Mars en Venus.
Nadat de nieuwe maatschappij is gesticht – de ‘Unification’ – is de leiding van de (wereld)maatschappij in handen van ‘UniComp’, een enorme supercomputer.

Verhaallijn:

De belangrijkste verhaallijn in ‘This Perfect Day’ is: zal het Chip lukken om (indien mogelijk samen met anderen) een ‘echt’ leven (met gevoelens van geluk, jaloezie, vreugde, liefde, haat en emoties) te gaan leiden?

Verteller:

De roman ‘This Perfect Day’ heeft een auctoriale verteller. Deze vertelt het verhaal vanuit het perspectief van de hoofdpersoon, Chip.

Hoofdkarakters:

Het hoofdkarakter in ‘This Perfect Day’ is:
• Chip (officieel Li RM35M4419): een jongeman die we volgen vanaf zijn zesde tot zijn dertigste jaar. Hij wijkt een beetje af van de normale mensen: hij heeft een groen en een bruin oog. Als kind woont hij bij zijn ouders, maar hij heeft een heel goed band met zijn opa. We volgen Chip van zijn kindertijd tot ongeveer zijn 35e jaar.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘This Perfect Day’ zijn:
‘Growing Up’: tijdens de jeugd van Chip (6 tot 25 jaar oud):
• Papa Jan: de opa van Chip. Hij heeft lang geleden meegeholpen aan het bouwen van de computer die alles regelt voor iedereen, de UniComp. Tegenwoordig is hij opzichter in de bouw in Eur;
• Anna (‘Suzu’), Jesus (‘Mike’) en Peace KD37T5002: de ouders en het zusje van Chip;
• Bob, Mary: de ‘supervisors’, degenen die een groep mensen begeleiden en monitoren zodat ze zich gelukkig voelen;
• Vrienden van Chip: Jesus DV, Anna VF, Karl WL.
‘Coming Alive’ (Chip is 27), nieuwe vrienden van Chip;
• Snowflake: een ongeveer 30-jarige vrouw;
• Leopard: een ongeveer 60-jarige man;
• Hush: een ongeveer 60-jarige vrouw, de minnares van Leopard;
• King: de ongeveer 50-jarige leider van de groep waarmee Chip in contact komt;
• Lilac: een ongeveer 20-jarige vrouw, de minnares van King.
‘Getting Away’ (Chip is 34), op het eiland Liberty:
• Hassan en Rita Newman: de verhuurders van de kamer waar Chip woont;
• Julia Constanza: een rijke dame van het eiland;
• Karl (‘Ashi’): een kunstenaar.
‘Fighting Back’ (Chip is 34), in Afr:
• Vrienden van Chip: Vito Newcome (‘Dover’), Lars Newstone (‘Buzz’), Morgan Newmark (‘Karl’), Jack en Rita,
• Wei: een oude man.

Website:

https://www.theguardian.com/commentisfree/2007/nov/16/thisperfectbook

Film:

De roman ‘This Perfect Day’ is in 2009 verfilmd. De film was geen groot succes.

Overig:

Ira Levin schreef maar weinig romans (zeven om precies te zijn). Allemaal zijn ze heel verschillend. Maar ze hebben ook duidelijke overeenkomsten. Ze gaan allemaal over mensen die zich moeilijk kunnen aanpassen in de wereld waarin ze leven. En ze zijn allemaal razend spannend …

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Ira Levin.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook de volgende romans kunnen lezen:
• Brave New World van Aldous Huxley
• Fahrenheit 451 van Ray Bradbury
• The Handmaid’s Tale van Margaret Atwood

Citaat:

Christ, Marx, Wood, and Wei
Led us to this perfect day.
Marx, Wood, Wei, and Christ;
All but Wei were sacrificed.
Wood, Wei, Christ, and Marx
Gave us lovely schools and parks.
Wei, Christ, Marx, and Wood
Made us humble, made us good.

(child’s rhyme for bouncing a ball)

Vragen over het boek:

1. Wat zou er met de titel, ‘This Perfect Day’, kunnen worden bedoeld?
2. Analyseer het karakter van Chip aan de hand van een drietal voorbeelden uit de roman.
3. Wie heeft eigenlijk de leiding over deze maatschappij? Waaruit blijkt dat?
4. Hoe ontdekt Chip waar hij moet zijn om te ontsnappen uit de ‘perfecte’ maatschappij waarin hij woont?