After a great deal of time examining oceans, investigating rainstorms, and staring very hard at several drinking fountains, the scientists of the world developed a theory regarding how water is distributed around our planet, which they have named ‘the water cycle.’ The water cycle consists of three key phenomena - evaporation, precipitation, and collection - and all of them are equally boring.
Of course, it is boring to read about boring things, but it is better to read something that makes you yawn with boredom than something that will make you weep uncontrollably, pound your fists against the floor, and leave tearstains all over your pillowcase, sheets, and boomerang collection. Like the water cycle, the tale of the Baudelaire children consists of three key phenomena, but rather than read their sorry tale it would be best if you read something about the water cycle instead.
Violet, the eldest phenomenon, was nearly fifteen years old and very nearly the best inventor the world had ever seen. As far as I can tell she was certainly the best inventor who had ever found herself trapped in the gray waters of the Stricken Stream, clinging desperately to a toboggan as she was carried away from the Valley of Four Drafts, and if I were you I would prefer to focus on the boring phenomenon of evaporation, which refers to the process of water turning into vapor and eventually forming clouds, rather than think about the turmoil that awaited her at the bottom of the Mortmain Mountains.

© HarperCollins, 2004

‘The Grim Grotto’, deel XI van ‘A Series of Unfortunate Events’ begint angstaanjagend: de weeskinderen Baudelaire drijven met een noodgang langs de Stricken Stream de berg af, op een onbestuurbaar sleetje. Gelukkig worden ze gered door de onderzeeboot ‘Queequeg’, die bestuurd wordt door Captain Widdershins en zijn twee bemanningsleden.
Van de kapitein, maar ook van de bemanningsleden Fiona en Phil, horen de siblings veel over vroegere avonturen en karakters: over de houtzagerij, over Lake Lacrymose, over de Snickets en de Quigleys. Maar net wanneer ze denken meer te weten en uiteindelijk te kunnen ontsnappen aan Count Olaf en zijn trawanten, komt deze snoodaard weer tevoorschijn via hun periscoop: ook hij heeft een onderzeeër. En nog altijd heeft hij het voorzien op de drie Baudelaires: hij wil hen koste wat kost uitschakelen en/of beroven van hun erfenis …

ERK Niveau:

B1

Schrijver:

Lemony Snicket

Jaar van uitgave:

2004

Aantal pagina's:

323

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

een fantasietijd

Plaats van handeling:

een fantasieplaats

Bijzonderheden:

‘The Grim Grotto’ is het elfde deel uit een dertiendelige serie van in totaal 3387 pagina’s.
De serie ‘A Series of Unfortunate Events’ bestaat uit:
1 ‘The Bad Beginning’ (1999)
2 ‘The Reptile Room’ (1999)
3 ‘The Wide Window’ (2000)
4 ‘The Miserable Mill’ (2000)
5 ‘The Austere Academy’ (2000)
6 ‘The Ersatz Elevator’ (2001)
7 ‘The Vile Village’ (2001)
8 ‘The Hostile Hospital’ (2001)
9 ‘The Carnivorous Carnival’ (2002)
10 ‘The Slippery Slope’ (2003)
11 ‘The Grim Grotto’ (2004)
12 ‘The Penultimate Peril’ (2005)
13 ‘The End’ (2006)

In het Nederlands heet het boek ‘Ellendige avonturen XI: De gruwelgrot’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je houdt van fantasy die regelmatig flink uit de bocht giert, dan is dit net een boek voor jou. Ook moet je houden van ietwat melige verhalen.
Wat leuk is voor veel lezers is de hilarische manier waarop Snicket zijn verhaal vertelt. Als je van dit soort humor houdt, dan heb je meer dan 3000 (!) pagina’s plezier. Lemony Snicket speelt met taal en met literaire stijlen.

WAT MOET JE WETEN?

Het zou mooi zijn als je al veel sprookjes kent. Dan weet je wat je verwachten kunt. En omdat je verwachting juist niet uitkomt (geen happy endings), is dit zo’n origineel verhaal.
In dit deel zijn er opnieuw verwijzingen naar Engelstalige schrijvers en literatuur, bijvoorbeeld naar Herman Melville, Robert Browning (‘My Last Duchess’), Lewis Carroll, T.S. Eliot (‘The Waste Land’).

DE TAAL

Het vocabulaire is uitgebreid, maar goed te volgen. Moeilijke woorden worden keurig door Mr. Snicket uitgelegd (‘mycologist’, ‘fungus’, ‘encounter’, ‘shut-eye’, ‘evaporation’, ‘volatile’).

DE TAAL EN HET VERHAAL

De zinsconstructies zijn soms lang, maar nooit erg ingewikkeld.
‘The Grim Grotto’ is een sprookje, maar dan wel een sprookje zonder ‘They lived happily ever after’… Toch maakte het sprookjesachtige dat dit een boek op niveau A 2c is: er is een duidelijk verschil tussen goed en kwaad en tussen slim en dom. Je ziet de problemen al van ver aankomen, maar toch loopt iedereen telkens weer in elke val. Het interessante is dat Lemony Snicket heel veel verklapt en heel veel leed aankondigt. Op zo’n manier dat het verhaal – al hoe triest ook – bijzonder humoristisch is. Maar de taal is wel heel veelzijdig en soms moeilijk. Door het rijke vocabulaire dat uitgebreid wordt uitgelegd is dit een boek op taalniveau B1.

Schrijfstijl:

Je moet ironie begrijpen om het verhaal op waarde te schatten. Lemony Snicket lardeert zijn boek ermee. Zie bijvoorbeeld de eerste drie alinea’s van het boek (hierboven).

Actie:

‘The Grim Grotto’ is een boek met veel spanning. Vrijwel elk hoofdstuk eindigt met een cliffhanger, en dat geldt ook voor elk deel van de serie (ophouden voordat je alle dertien delen hebt gelezen is dus ook geen optie …).

Tijd:

Het verhaal wordt chronologisch verteld. Soms vertellen karakters iets over wat er vroeger gebeurd is. Dat geldt trouwens ook voor de schrijver, die het verhaal soms onderbreekt om te vertellen dat er al eerder iets vreselijks gebeurd is.

Plaats:

De roman speelt zich in een denkbeeldige wereld (die overigens veel op de Verenigde Staten lijkt). Dit elfde deel speelt zich volledig af in en onder het water (van de Stricken Stream en Lake Lacrymose), grotendeels in een onderzeeër.

Verhaallijn:

De verhaallijnen zijn simpel: het gaat er uiteindelijk om of de Baudelaire siblings hun geluk (en misschien zelfs hun ouders) zullen vinden. Misschien is er rust te vinden in een onderzeeër. De Baudelaires houden hoop. Zij wel …

Verteller:

Er is een alwetende verteller. Mr. Snicket vertelt het verhaal, maar soms onderbreekt hij een avontuur om delen van zijn eigen – al even ellendige – levensverhaal te vertellen.
Elke lezer van niveau A 2c zal dit verhaal wel kunnen begrijpen. Waarderen is iets anders: dat hangt af van het gevoel voor humor (en/of het begrijpen van ironie) van de lezer.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Grim Grotto’ zijn:
De drie Baudelaire-kinderen:
• Violet Baudelaire (14): zij bedenkt altijd alle slimme plannen;
• Klaus Baudelaire (12): hij kan alles lezen en begrijpen;
• Sunny Baudelaire (1, ongeveer): zij kan alles bijten met haar vier tanden.
En een ander hoofdkarakter. De echte ‘bad guy’:
• Count Olaf: de slechterik van de verhalen. De rest van de wereld vertrouwt Count Olaf meestal meer dan de kinderen. Count Olaf weet zich altijd behoorlijk goed te vermommen (met name Mr. Poe herkent hem maar heel zelden).

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Grim Grotto’ zijn:
• Mr. Poe: een vriend van de familie Baudelaire. Hij heeft – na de dood van de ouders van de Baudelaires – de voogdij over de drie kinderen;
• Captain Widdershins: de onderzeebootkapitein van de ‘Queequeg’;
• Fiona: de stiefdochter van Captain Widdershins;
• Phil: een bemanningslid (en vroeger fabrieksarbeider in de houtzagerij);
• Esmé Squalor, Carmelita Spats, Fernald (the hook-handed man): ongure trawanten van Count Olaf.
De verhoudingen liggen duidelijk. Wij weten als lezer wie te vertrouwen is en wie niet. Voor de bewoners van deze vreemde wereld is dat niet altijd even duidelijk.

 

Website:

http://snicket.wikia.com/wiki/The_Grim_Grotto

Film:

De boekenserie over de Baudelaires is verfilmd als ‘Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events’. Daarin zijn verhalen uit meerdere boeken gecombineerd. De hoofdrol wordt gespeeld door Jim Carrey (als Count Olaf). Verder zijn er bijvoorbeeld rollen voor Meryl Streep, Jude Law en Billy Connolly.
Denk erom: de film gaat anders (echt: heel anders …) dan het boek (of de boeken).

 

Overig:

‘The Grim Grotto’ (evenals elk ander deel uit ‘A Series of Unfortunate Events’) is afwijkend van alle andere boeken die je waarschijnlijk ooit gelezen hebt. Sommige lezers zullen het niks vinden (maar dat merk je al na 1 of 2 bladzijden), andere lezers zullen ervan smullen. Lemony Snicket heeft de gek met literatuur, met sprookjes, met volwassenen, met tijd en plaats.
O ja, en wat betreft happy endings …Je bent gewaarschuwd.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Lemony Snicket.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Penultimate Peril van Lemony Snicket
• His Dark Materials (Book I) – Northern Lights van Philip Pullman
• The Hunger Games (Book I) – The Hunger Games van Suzanne Collins

Citaat:

The water cycle consists of three phenomena – evaporation, precipitation and collection – and collection, the third of these phenomena, is the third of the phenomena that make up what is generally known as ‘the water cycle’. This phenomenon, known as ‘collection’, is the process of the gathering of water in the oceans, lakes, rivers, ponds, reservoirs, and puddles of the world, so that it will eventually go through the phenomena of evaporation and precipitation, thus beginning the water cycle all over again. (pp.283-284)

Vragen over het boek:

1. Wat weet Captain Widdershins van Lake Lacrymose?
2. Wat is het belang van de onderwatergrot onder de fabriek?
3. Waarom is Fiona zo geïnteresseerd in één van de trawanten van Count Olaf?
4. Waarom zijn gedichten zo belangrijk voor de Baudelaires in dit deel van het verhaal?