Lying in bed, I abandoned the facts again and was back in Ambrosia.
By rights, the march-past started in the Avenue of the Presidents, but it was an easy thing to shift the whole thing into Town Square. My friends had vantage seats on the town-hall steps where no flag flew more proudly than the tattered blue star of the Ambrosian Federation, the standard we had carried into battle. One by one the regiments marched past, and when they had gone – the Guards, the Parachute Regiment, the King's Own Yorkshire Light Infantry – a hush fell over the crowds and they removed their hats for the proud remnants of the Ambrosian Grand Yeomanry. It was true that we had entered the war late, and some criticized us for that; but out of two thousand who went into battle only seven remained to hear the rebuke. We limped along as we had arrived from the battlefield, the mud still on our shredded uniforms, but with a proud swing to our kilts. The band played ‘March of the Movies’. The war memorial was decked with blue poppies, the strange bloom found only in Ambrosia.
I put an end to all this, consciously and deliberately, by going ‘Da da da da da da da’ aloud to drive the thinking out of my head. It was a day for big decisions. I recalled how I could always cure myself when I got on one of those counting sprees where it was possible to reach three thousand easily without stopping: I would throw in a confetti of confusing numbers or, if they didn't help, half-remembered quotations and snatches of verse. ‘Seventy-three. Nine hundred and six. The Lord is my shepherd, I shall not want, he maketh me to lie down. Four hundred and thirty-five.’
It was a day for big decisions. I had already determined, more for practical reasons than out of any new policy, to clip the thumbnail which I had been cultivating until it was a quarter of an inch long.

© Michael Joseph Ltd. / Longman Group Ltd., 1959/1975.

Billy Fisher is een figuur bij wie heel veel – zo niet alles – misgaat. Hij heeft weinig van zijn opleiding gemaakt, hij heeft een waardeloos baantje bij een begrafenisonderneming, hij heeft onbetrouwbare vrienden, hij heeft meerdere verloofdes, hij heeft altijd ruzie thuis, hij drinkt te veel en gaat te laat ’s avonds op pad en hij heeft geldgebrek. Gelukkig heeft Billy wel iets ter compensatie. Hij heeft een heel grote fantasie …
Die fantasie zorgt ervoor dat hij meerdere meiden aan het lijntje kan houden met zijn sterke verhalen. Hij heeft een droomwereld gecreëerd waarin hij zelf de grote held is. Op basis van een heel kort briefje gaat hij ervan uit dat hij een baan als tekstschrijver in Londen heeft; Billy is namelijk erg grappig (vindt hij vooral zelf) en hij zal zeker heel veel goede humoristische teksten kunnen schrijven. Dus op naar Londen.
Maar eerst nog even geld zien te krijgen, een paar leugens wegwerken. En iets doen met die verloofdes …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Keith Waterhouse

Jaar van uitgave:

1959

Aantal pagina's:

160

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1950-1960

Plaats van handeling:

GB, Yorkshire, een denkbeeldige stad.

Bijzonderheden:

Een roman in 14 genummerde hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman ‘Billy leugenaar’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De humoristische coming-of-age roman ‘Billy Liar’ vertelt het verhaal van de jonge Billy (overigens vertelt hij het zelf) die problemen heeft: thuis, met zijn vrienden, met geld, met zijn werk. En vrijwel al die problemen zijn door hemzelf veroorzaakt.

WAT MOET JE WETEN?

‘Billy Liar’ speelt in een denkbeeldige stad in Yorkshire. Het milieu is dat van de arbeiders en lagere ambtenaren. Billy is één van hen. Hij probeert aan dit milieu te ontkomen door te dromen over een carrière bij het toneel, bij de film, op de radio of op TV: hij wil tekstschrijver worden. Nou ja, wat dan ook: als het maar in Londen is …

DE TAAL

De taal van ‘Billy Liar’ is heel goed te begrijpen. Soms zijn er dialogen in het dialect van Yorkshire, maar die vormen hoogstwaarschijnlijk geen probleem voor het begrip van het verhaal.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte.
Soms worden er scheldwoorden gebruikt, met name in de vele dialogen, scheldwoorden die de meesten van ons wel zullen herkennen uit TV-series en films (‘bloody’, ‘flaming’, ‘git’), scheldwoorden die op ons tegenwoordig minder hard zullen overkomen dan bij de tijdgenoten van Mr Waterhouse.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman nergens echt moeilijk.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Het is een grappig en vaak hilarisch verhaal over een jongeman die zich hoe langer hoe verder in de nesten helpt. Billy is geen puber meer, maar zo gedraagt hij zich wel: een vriendin nemen terwijl hij al een ander heeft, veel drinken en lang uitgaan, lang uitslapen, weinig tot niets doen op je werk en je baas zo veel mogelijk dwarszitten.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Billy Liar’ een boek met een literair niveau C 4d en een taal-(ERK-)niveau B2.

 

Schrijfstijl:

De roman is heel humoristisch geschreven en hij heeft de tand des tijds heel goed doorstaan, met name wat de humoristische kant van het verhaal betreft.

Actie:

‘Billy Liar’ bevat een verhaal met een beperkte hoeveelheid actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1950-1960.

Plaats:

De setting van ‘Billy Liar’ is Stradhoughton, een denkbeeldige stad in het graafschap Yorkshire.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Billy Liar’: zal het Billy lukken om een succes van zijn (nog jonge, maar nu al gecompliceerde) leven te maken?

Verteller:

De roman heeft een ik-verteller wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Billy Liar’ zijn:
• ‘Billy Liar’ (William Fisher): de ik-verteller, een pathologische leugenaar. Hij werkt bij een begrafenisonderneming op kantoor, maar het liefst doet hij niets. Zijn ambitie is om schrijver van humoristische teksten te worden, maar voorlopig heeft hij een miezerig baantje, een kamertje bij zijn ouders thuis en meerdere vriendinnen (die niets weten van elkaars bestaan);
• Mrs Fisher: de moeder van Billy;
• Mr Geoffrey Fisher: de vader van Billy, de eigenaar van een klein autosleepbedrijf;
• Gran Boothroyd: de oma van Billy, iemand die zich continu bemoeit met Billy, net als zijn ouders (vindt hij);
• Eric Stamp: een vriend en collega van Billy – een goede ontwerper en tekenaar;
• Arthur Crabtree: een vriend en collega van Billy – een goede zanger;
• ‘The Witch’ (Barbara): de vriendin – en verloofde – van Billy, een degelijke jongedame die het huisje-boompje-beestje met Billy al helemaal voor zich ziet;
• Rita: de nieuwere vriendin van Billy, een stoere jongedame die in een pub werkt. Zij is de trotse bezitter van Billy’s verlovingsring, die hij na The Witch (zonder haar medeweten) aan Rita heeft gegeven;
• Liz: eigenlijk de beste vriendin van Billy, maar iemand die hij maar weinig ziet. Liz en Billy hebben hetzelfde gevoel voor humor en zij tolereert zijn vreemde fratsen. Liz werkt soms in een platenzaak, soms is ze in een bar, maar vaak is ze ook zo maar weer verdwenen naar een andere stad.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Billy Liar’ zijn:
• Shadrack: de 25-jarige mede-eigenaar van begrafenisonderneming ‘Shadrack and Duxbury’;
• Councillor Duxbury: de al wat oudere mede-eigenaar van de begrafenisonderneming. Hij bemoeit zich minder met de onderneming dan zijn jongere compagnon;
• Mrs Crabtree: de moeder van Arthur;
• Maurie: de eigenaar van een platenzaak (hij verkoopt LP’s);
• Barbezoekers en -personeel: Freddy Pratt, Johnny (waiter), Mavis, Sam, Jeannie Lewis (singer), John Hardcastle (‘Man o’ the Dales’, een journalist).

Website:

https://www.theguardian.com/books/booksblog/2009/aug/11/50-years-on-billy-liar

Film:

‘Billy Liar’ is in 1963 verfilmd. Verder werd er een toneelstuk, een musical en een succesvolle TV-serie van gemaakt.

Overig:

‘Billy Liar’ was de tweede roman van Keith Waterhouse. Het was tevens het boek dat hem heel beroemd maakte.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Keith Waterhouse.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Lucky Jim van Kingsley Amis
• Look Back in Anger van John Osborne
• The Loneliness of the Long-Distance Runner van Alan Sillitoe

Citaat:

‘Billy Liar!’ laughed Freddy Pratt. He was shouting at the top of his voice to compete with the noise from the concert-room next door; the miming act was climbing up to a screaming, oscillating crescendo, and it needed nothing but a couple of policemen running about blowing whistles to complete the sudden, hysterical chaos. ‘Billy Liar! We’ll call him that, eh? We’ll call him that, Sam! Billy Liar. By! Where’s thi dog, Billy?’ (p.97)

Vragen over het boek:

1. Geef enkele voorbeelden van de manier waarop Billy zijn baan op het spel heeft gezet.
2. Geef enkele voorbeelden van de manier waarop Billy zijn relatie met ‘The Witch’ op het spel heeft gezet.
3. Geef enkele voorbeelden van de manier waarop Billy zijn relatie met Rita op het spel heeft gezet.
4. Geef enkele voorbeelden van de manier waarop Billy omgaat met zijn vriendin Liz (en zij met hem).