For many years Wilfred Martin collected samples of alternative medicines, homeopathic remedies and herbal pills. Most of them he never used, never even tried because he was afraid of them, but he kept the lot in a cupboard in a bathroom in his house in Falcon Mews, Maida Vale, and when he died they went, along with the house and its contents, to his son Carl.
Carl’s mother recommended throwing it all out. It was junk, harmless at best, possibly dangerous, all those bottles and jars and sachets just taking up room. But Carl didn’t throw it out because he couldn’t be bothered. He had other things to do. If he had known how it, or one particular item among all the rest, would change his life, transform it, ruin it, he would have emptied the lot into a plastic bag, carried the bag down the road and dumped it in the big rubbish bin.

© Penguin Random House Company / Hutchinson, 2015

Carl is een jongeman die na zijn universitaire studie het plan heeft opgevat om schrijver te worden. Zijn vader heeft hem een mooi huis nagelaten in een goede wijk van Londen. Carl wordt fulltime schrijver en hij is van plan de bovenetage van zijn woning te verhuren. Hij heeft een vriendin: Nicola, een mooie, lieve vrouw die veel om hem geeft en met wie hij waarschijnlijk over een tijdje wel een gezin wil stichten.
De eerste roman van Carl wordt gepubliceerd en deze wordt een bescheiden succes. De royalty’s vallen nog tegen, maar wie weet. Carl begint optimistisch aan een tweede manuscript.
Om zo veel mogelijk een vast inkomen te krijgen verhuurt Carl de bovenetage aan Dermot McKinnon, een rustige, ietwat saaie jonge man, die in de buurt bij een dierenartspraktijk werkt (als receptionist). Dermot is erg op zichzelf: hij werkt, hij gaat nooit uit (behalve op zondags naar de kerk). Carl spreekt met hem af dat hij maandelijks het geld voor de huur contant aan Carl geeft: Dermot lijkt een betrouwbare vent en Carl heeft liever contant geld dan een bankoverschrijving.
Bij de nagelaten spullen in het huis van Carl liggen allerlei medicijnen. Er zijn ook vermageringspillen bij. Het toeval wil dat een heel goede vriendin van Carl, Stacey, zichzelf te dik vindt en heel snel wil afvallen. Carl die altijd om geld verlegen zit verkoopt vijftig van die wonderpillen aan Stacey.
Een paar dagen later wordt Stacey in haar huis gevonden: dood. Overleden aan gevaarlijke vermageringspillen. Carl krijgt de zenuwen: zou iemand het weten van die pillen van zijn vader? Het worden spannende weken.
Net wanneer hij denkt dat hij vrijuit gaat, wil Dermot eens met hem over de huur praten. Die betaalt hij liever niet meer. De reden is dat hij een gesprek tussen Carl en de – nu overleden – Stacey heeft gehoord …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Ruth Rendell

Jaar van uitgave:

2015

Aantal pagina's:

279

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

2010-2020

Plaats van handeling:

UK, de Britse hoofdstad Londen

Bijzonderheden:

Een thriller in 37 genummerde hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘Donkere wegen’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De thriller ‘Dark Corners’ is de laatste misdaadroman die Ruth Rendell schreef (hij kwam uit in 2015, in het jaar waarin Mrs Rendell overleed). Maar het is op geen enkele manier het boek van een bejaarde, ingedutte dame: ‘Dark Corners’ is opnieuw een heel verrassend en een boeiend verhaal. ‘You won’t put it down,’ schreef Stephen King over dit boek. En zo is het.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘Dark Corners’ heb je weinig specifieke kennis nodig. Ruth Rendell situeert dit verhaal – zoals de meeste van haar standalone thrillers – in Londen. Maar dat had net zo goed Manchester, Dublin of Amsterdam kunnen zijn. Het is gewoon een spannend verhaal dat zich in een grote stad afspeelt.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘Dark Corners’ zijn nergens erg moeilijk. Mrs Rendell schrijft over het algemeen in bondige zinnen, met korte alinea’s en nooit erg lange hoofdstukken. Er zijn veel dialogen.
Het taalgebruik blijft altijd correct (ook wanneer er geweld wordt gepleegd – en dat komt op onverwachte momenten meestal wel voor in haar verhalen).
Opvallend zijn bij Ruth Rendell de ironische en vaak satirische beschrijvingen van karakters en hun gedragingen: Mrs Rendell kent de slechte kant van de mens goed – en beschrijft deze des te beter.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘Dark Corners’ is heel toegankelijk.
Het verhaal pakt je vanaf de achtste bladzijde (ongeveer): wanneer Carl de medicijnen van zijn overleden vader ontdekt en niet precies weet wat hij daarmee moet doen. Maar dat er iets mee gaat gebeuren is duidelijk.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Dark Corners’ een boek met een literair niveau C 4c en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

De misdaadroman ‘Dark Corners’ is heel mooi geschreven: met veel aandacht voor karakterontwikkeling en opbouw van spanning. Je weet dat er iets staat te gebeuren – maar wat dat is en wanneer het gaat gebeuren is onduidelijk.

Actie:

De thriller ‘Dark Corners’ is een verhaal met een beperkte hoeveelheid actie. Het zijn vooral de relaties tussen de karakters die de spanning in het verhaal houden. Daardoor moet je ook blijven doorlezen: je vraagt je telkens af wat iemand gaat doen – en waarom zij/hij dat gaat doen.

Tijd:

‘Dark Corners’ speelt zich af in de jaren 2010-2020. Het verhaal had ook in een totaal andere tijd kunnen spelen: Ruth Rendell maakt in haar roman nauwelijks gebruik van computers, mobiele telefoons of andere nieuwe media. Toch (of misschien juist wel daarom) leest de roman als een tijdloos verhaal.
Het verhaal speelt zich af over een periode van een aantal maanden en het wordt chronologisch verteld.

Plaats:

De setting van ‘Dark Corners’ is – zoals in heel veel romans van Mrs Rendell – de Britse hoofdstad Londen. Het verhaal speelt zich voornamelijk in de wijken Maida Vale en Willesden af, maar verschillende karakters (zoals de vader van Lizzie) reizen veel door de stad heen en weer.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Dark Corners’: hoe komt Carl van die plaaggeest Dermot af?

Verteller:

De roman ‘Dark Corners’ heeft een auctoriale verteller. Deze vertelt het verhaal vanuit het perspectief van Carl Martin.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Dark Corners’ zijn:
• Carl Martin: een 23-jarige schrijver. Hij heeft één roman gepubliceerd – die een bescheiden succes werd. Nu is hij bezig met een tweede manuscript, maar dat gaat moeizaam. Zijn vader liet hem een mooi huis na in een goede wijk in Londen, in Maida Vale. Carl bewoont het huis, maar hij is van plan om de bovenste etage van de woning te verhuren, aangezien hij behalve zijn royalty’s geen ander (vast) inkomen heeft;
• Dermot McKinnon: de huurder van de bovenetage van Carls huis. Dermot heeft een bescheiden baan bij een dierenartsenpraktijk. Hij is nogal formeel en ouderwets – daarnaast is hij een serieuze kerkganger die ook door de week veel naar geestelijke liederen luistert (iets waar Carl niets van begrijpt);
• Nicola Townsend: de vriendin van Carl. Ze heeft een goede baan bij het Department of Health in Whitehall (de overheidsgebouwen in Londen);
• Lizzie Milsom: een jonge vrouw die bij een kindercrèche van een kostschool werkt (voor een laag loontje). Zij kent Carl nog van vroeger. Tegenwoordig leeft ze een beetje van dag tot dag: haar moeder houdt haar flatje schoon, haar vader betaalt de huur en met vriendjes heeft Lizzie tot nu toe weinig succes.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Dark Corners’ zijn:
• Sybil Soames: een vriendin met wie Dermot in zijn kerk kennismaakt;
• Stacey Warren: een 24-jarige jonge vrouw, een goede vriendin van Carl. Zij is actrice; ze probeert af te vallen omdat ze het laatste jaar nogal in gewicht is gegroeid;
• Yvonne Weatherspoon: de tante van Stacey. Zij nam Stacey in huis toen haar ouders bij een ongeluk omkwamen;
• Gervaise Weatherspoon: de zoon van Yvonne;
• Elizabeth Holbrook, néé Weatherspoon: de (gescheiden) dochter van Yvonne;
• Tom en Dot (Dorothy) Milsom: de ouders van Lizzie;
• Swithin Campbell: een kennis van Lizzie;
• Adam Yates: een kennis van Lizzie;
• Redhead en Scotty: twee ontvoerders.

Website:

https://www.theguardian.com/books/2015/oct/22/dark-corners-ruth-rendell-review

Film:

De thriller ‘Dark Corners’ is niet verfilmd.

Overig:

Van Ruth Rendell kwamen 28 standalone romans uit. Daarnaast schreef zij veel romans onder het pseudoniem Barbara Vine. Ruth Rendell werd echter het bekendst met haar boeken over (Chief) Inspector Wexford.
‘Dark Corners’ is de laatste (28e) van Mrs Rendell’s standalone romans. De titel is een citaat uit een toneelstuk van William Shakespeare, ‘Measure for Measure’.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Ruth Rendell.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• How to Be Good van Nick Hornby
• Sister van Rosamund Lupton
• Sunday Morning Coming Down van Nicci French

Citaat:

Carl watched from the other side Lisson Grove. When he was at university, he had belonged to the dramatic society, and the high spot of his second year had been their performance of ‘Measure for Measure’. A line came back to him, a phrase really, ‘the duke of dark corners’. Dermot looked like that, with his round shoulders and long, thin neck; almost a medieval figure, dressed in a dark jacket, black jeans tucked into black boots. Under the bridge at Lisson Grove and under the bridge at Aberdeen Place were dark corners, footpaths melting into blackness. (pp.160-161)

Vragen over het boek:

1. Waarom krijgt Carl drie verschillende huurders voor zijn bovenverdieping?
2. Waarom is de ontvoering van Lizzie van belang voor de plot van het verhaal?
3. Is dit een verhaal met een happy end? Waarom vind je dat?
4. Wat betekent de titel van het boek ‘Dark Corners’ volgens jou?