These are, I should warn you, the words of a dead man.
Or they are at least – the warning stands – nothing more than the ramblings of a prematurely aged one. I have been in this place now barely a year, but I am fully aware from the inside, as I think the public is from the outside, of its effect of induced senescence. There are, these days, those sexy young studs of academe who attempt to go against the grain. But even they, it can be observed, when they reach a certain age – roughly my age, a little past fifty – begin to settle rather quickly into the lean and slippered pantaloon. They look about them at their venerable surroundings, at the privileges they possess, they take stock of their no longer galloping careers, and they decide, consciously or not, that true donhood, like the quality of fine wine, is inseparable from age.
It is something in the air here. Before they are sixty, they are emulating one of the many varieties: the crusty and cantankerous; the bald and bumbling; the silver-haired exquisite; the bespectacled and tousled distrait; the freewheeling eccentric; the wide-eyed, latter-day infant, helpless in all mundane matters but possessed of a profound understanding of Sanskrit. By seventy or eighty – and there is no reason, given the pampering they get, why they shouldn’t go on for decades – they are convinced they have reached their true flowering and that, whatever their status in their particular fields (though eminence may be assumed), they are, in themselves, rare birds, exceptional cases, worthy of living enshrinement.

© Pan Books Limited, 1992.

Bill Unwin studeerde af als literair wetenschapper. Maar vanwege zijn vrouw Ruth, die een succesvol actrice was, werd hij haar manager. Bill kreeg de kans om de fabriek van zijn stiefvader over te nemen, maar ook dat deed hij niet. Nu zijn vrouw, zijn moeder en zijn stiefvader niet meer leven, analyseert hij de dagboeken van een voorouder van zijn moeder.
Deze Matthew Pearce, een prospector die zocht naar delfstoffen in Zuid-West-Engeland, leefde met zijn vrouw en kinderen in Devon. Het leven was gelukkig, totdat zijn zoontje Felix op tweejarige leeftijd overleed. Vanaf dat moment twijfelt hij aan het bestaan van God. In discussie met zijn schoonvader, de dominee Hunt, verdedigt hij de denkbeelden van Charles Darwin. En zo ondergraaft hij de rust van zijn leven tot dan toe.

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Graham Swift

Jaar van uitgave:

1992

Aantal pagina's:

261

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1850-1980

Plaats van handeling:

UK (Cornwall, Devon, Surrey en Londen)

Bijzonderheden:

De roman bestaat uit 22 genummerde hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘Lang en gelukkig’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De relatieroman ‘Ever After’ is een verhaal over familierelaties, complexe verhoudingen en onderhuidse problemen. Het verhaal gaat over ambities, geloofscrises en liefdesperikelen.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘Ever After’ heb je weinig specifieke kennis nodig. Er zijn verwijzingen naar de technische revolutie van de negentiende eeuw: de spoorlijn naar het westen (Great Western Railway van Brunel, de theorie van Charles Darwin), de koper- en tinmijnen en het verlies van een eeuwenoud geloof.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘Ever After’ zijn lastig. De zinnen zijn soms lang, de woorden zijn soms literair. Kortom – niet een geschikt boek voor elke lezer.
De alinea’s en de hoofdstukken hebben een gemiddelde lengte. Er zijn weinig dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Wat taal betreft is ‘Ever After’ niet erg toegankelijk.
Het verhaal is dat wel, maar het vergt de nodige inleving met een verleden van een vrij gewone familie, op het eerste gezicht. Het verhaal is complex; dat wordt veroorzaakt door de ingewikkelde familierelaties en de generaties van elkaar beïnvloedende familieleden.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Ever After’ een boek met een literair niveau C 6a en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

‘Ever After’ is literair geschreven: verzorgd, maar ook wel uitvoerig. Dat kan het leestempo danig vertragen.

Actie:

De roman ‘Ever After’ is een verhaal met een beperkte hoeveelheid actie.

Tijd:

‘Ever After’ speelt zich af in de jaren 1850-1990. Het verhaal over Bills voorouders wordt verteld aan de hand van lange flashbacks.

Plaats:

De setting van ‘Ever After’ is meerdere plaatsen. De voorouders van Bill wonen in Devon en Cornwall. Bill woont zelf met zijn vrouw Ruth achtereenvolgens in Londen en in het graafschap Surrey.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Ever After’: hoe zal het onderzoek van de Notebooks van Matthew Pearce het leven van Bill beïnvloeden?

Verteller:

De roman ‘Ever After’ heeft een ik-verteller, wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Ever After’ zijn:
• Bill Unwin: een docent literatuur die onderzoek doet naar manuscripten (‘Notebooks’) van een voorouder. Bill was lang getrouwd met zijn grote liefde Ruth en jarenlang was hij haar manager. De familierelaties van Bill zijn complex: zijn vader pleegde zelfmoord, zijn stiefvader is bijna een leeftijdgenoot, zijn moeder vertelt hem weinig over haar verleden;
• Ruth Unwin (née Vaughan): een actrice die vrij beroemd is. Zij leeft voor haar vak – en voor haar man Bill. Als het verhaal begint is zij al overleden;
• Sam Ellison (‘Uncle Sam’): een van oorsprong Amerikaan, de minnaar en latere echtgenoot van Sylvia. Hij ziet zijn stiefzoon Bill als een echte zoon, een soort vriend voor wie hij alles over heeft. (Bill doet hem denken aan zijn gesneuvelde broer Ed). Sam is rijk: hij erfde een succesvolle plastics fabriek;
• Sylvia Unwin (néé Rawlinson): de moeder van Bill. Een vrouw die trouwde met een veel oudere man waar ze weinig om gaf. Toen deze zelfmoord pleegde, trouwde ze al snel met haar minnaar Sam.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Ever After’ zijn:
In het ‘heden’:
• Michael Potter: een docent literatuur, collega van Bill – een ambitieuze wetenschapper en tevens rokkenjager;
• Katherine Potter: de vrouw van Michael. Zij en Bill voelen zich tot elkaar aangetrokken.
Tijdens de jaren vijftig van de vorige eeuw in Londen:
• Mr Unwin: de vader van Bill. Een stille, oudere man die veel van huis was. Hij werkte aan vrij duistere opdrachten, meestal in opdracht van de Britse overheid;
• Tubby Baxter: de onderwijzer van Bill (degene die hem de liefde voor toneel en voor Shakespeare bijbracht);
• Miss Rita (beheerder), Mandy (actrice), Diana (actrice), Barbara (actrice), Mr Sylvester (owner): medewerkers van de nachtclub waar Bill als student een tijdje werkt;
• Mrs Nesbitt: de hospita van Bill;
• Bob en Joan Vaughan: de ouders van Ruth;
• Gabriella: een Italiaanse studente van Potter;
• Mrs Docherty: de schoonmaakster in de universiteit waar Bill werkt.
Uit het verdere verleden (in Londen, Cornwall en Devon):
• George Rawlinson: de grootvader van Bill, een hersenchirurg;
• Major Rupert (‘Ratty’) Rawlinson: de broer van George, een militair;
• Matthew Pearce: de overgrootvader van Sylvia, Bills moeder. De schrijver van de ‘Notebooks’;
• Elizabeth Pearce (née Hunt): de echtgenote van Matthew;
• John Pearce: de vader van Matthew, een klokkenmaker;
• Susan Pearce: de moeder van Matthew;
• John, Christopher, Lucy, Felix Pearce: de kinderen van Matthew en Elizabeth;
• Rector Gilbert Hunt: de vader van Elizabeth, een vrome dominee;
• Mrs Emily Hunt; de moeder van Elizabeth:
• James Neale: de eigenaar van een kopermijn, een vriend van Matthew;
• Alice Rawlinson: de dochter van Lucy Pearce, later de moeder van Sylvia Rawlinson.

Website:

http://www.victorianweb.org/neovictorian/gswift/everafter/fabbri1.html

Film:

De roman ‘Ever After’ is niet verfilmd.

Overig:

‘Ever After’ is de vijfde roman van Graham Swift.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Graham Swift.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Hamlet van William Shakespeare
• Armadillo van William Boyd
• On Chesil Beach van Ian McEwan

Citaat:

Good God, I am surrounded by leaves! But only Ruth will do. She represented life to me. I know that, now she is dead. She was life to me. And that isn’t just vain hyperbole, is it? She was an actress, wasn’t she? It was her job: to represent life to people.
I picked up the note. It was meant only for me, but it had to be submitted as evidence to the coroner. ‘I never could stand drawn-out farewells .…’ I stooped over her body. It is almost inspiring, almost uplifting, at first, to be in the presence of such a momentous event. Later the madness, the helplessness, but first the gravity of the situation. I stooped over her body, as if I had rehearsed it all before and knew exactly what to do.
Romantic love. Romantic love. The first, flustered kiss on a wet night in a taxi to Girl Number Three. The last kiss, at the break of dawn, to the Queen of Egypt. ‘Now boast thee, death, in thy possession lies a lass unparallel’d.’
And in between? Happiness. Yes, I commemorate it. Happiness ever after. (p.121)

Vragen over het boek:

1. Hoe heeft Bill zijn benoeming als docent gekregen?
2. Waarom wil Potter de manuscripten van Bill hebben?
3. Wat maakt Matthews leven duidelijk over de moeder van Bill?
4. Wat zorgt voor Bills depressiviteit?