Truly, when I was very young, way back in the Fifties, I believed all of life would be like one long and perfect summer day. After all, it did start out that way. There's not much I can say about our earliest childhood except that it was very good, and for that, I should be everlastingly grateful. We weren't rich, we weren't poor. If we lacked some necessity, I couldn't name it; if we had luxuries, I couldn't name those, either, without comparing what we had to what others had, and nobody had more or less in our middle-class neighborhood. In other words, short and simple, we were just ordinary, run-of-the-mill children.
Our daddy was a P.R. man for a large computer manufacturing firm located in Gladstone, Pennsylvania: population, 12,602. He was a huge success, our father, for often his boss dined with us, and bragged about the job Daddy seemed to perform so well. ‘It's that all-American, wholesome, devastatingly good-looking face and charming manner that does them in. Great God in heaven, Chris, what sensible person could resist a fella like you?’
Heartily, I agreed with that. Our father was perfect. He stood six feet two, weighed 180 pounds, and his hair was thick and flaxen blond, and waved just enough to be perfect; his eyes were cerulean blue and they sparkled with laughter, with his great zest for living and having fun. His nose was straight and neither too long nor too narrow, nor too thick. He played tennis and golf like a pro and swam so much he kept a suntan all through the year. He was always dashing off on airplanes to California, to Florida, to Arizona, or to Hawaii, or even abroad on business, while we were left at home in the care of our mother.
When he came through the front door late on Friday afternoons – every Friday afternoon (he said he couldn't bear to be separated from us for longer than five days) – even if it were raining or snowing, the sun shone when he beamed his broad, happy smile on us.
His booming greeting rang out as soon as he put down his suitcase and briefcase. ‘Come greet me with kisses if you love me!’

© Simon & Schuster / Pocket Books, 1979/1987.

Cathy Dollanganger groeit heel gelukkig op met haar lieve vader, haar mooie moeder, haar oudere broer Christopher en de kleine tweeling Carrie en Cory. Maar dat geluk wordt ruw verstoord wanneer hun vader plotseling sterft. Moeder Corinne merkt dat ze geen geld meer heeft en ze besluit met haar vier kinderen terug te keren naar haar ouderlijk huis.
Dat is een riskant besluit. Haar vader heeft haar het huis uit geschopt toen ze met haar man trouwde. Hij onterfde haar en wilde nooit meer iets met haar te maken hebben. Haar moeder haat haar al evenzeer: de oude dame is heel gelovig en ze heeft een hekel aan losbandige vrouwen (zoals ze haar dochter zag). De vader van Corinne heeft zelfs geen idee dat hij al vier keer opa is geworden.
Dus wanneer Corinne en de vier kinderen in het enorme landhuis aankomen, verstopt Corinne de kinderen op een verlaten kamer die toegang geeft tot een enorme zolder waar de kinderen kunnen spelen totdat de oude, zieke man sterft en totdat Corinne al zijn geld erft.
Helaas gebeurt dat niet. De kinderen blijven met zijn vieren achter, van eten en drinken voorzien door een gewelddadige, kwaadaardige oma en bezocht door een hoe langer hoe vrolijker wordende Corinne. Die Corinne komt dagelijks langs – totdat andere, meer interessantere personen op haar pad komen.
Cathy en Christopher zullen als volwassenen voor hun tweelingbroertje en -zusje moeten zorgen. En daardoor gedragen ze zich hoe langer hoe meer als ‘echte’ volwassenen …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

V.C. Andrews

Jaar van uitgave:

1979

Aantal pagina's:

411

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1950-1960

Plaats van handeling:

USA, Virginia, het platteland

Bijzonderheden:

Een roman in 2 delen en in veel getitelde hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman ‘Bloemen op zolder’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De horrorroman ‘Flowers in the Attic’ vertelt een verhaal waarbij de horror niet zozeer bestaat uit monsters of enge gebeurtenissen, maar uit de horror binnen een familie. Die familie woont in een groot en afgelegen landhuis: een oude, invalide man en zijn preutse en kwaadaardige echtgenote, het personeel, en sinds kort vier kinderen – de kleinkinderen van de man en de vrouw. Het angstaanjagende wordt dan ook niet veroorzaakt door surrealistische en onwerkelijke schokkende gebeurtenissen, maar door de onderhuidse angst van de jonge kinderen die niet goed weten hoe ze met hun grootmoeder moeten omgaan (en datzelfde geldt trouwens ook voor die oma).

WAT MOET JE WETEN?

‘Flowers in the Attic’ speelt zich af op het platteland van de staat Virginia, in een bergachtig gebied waar weinig steden zijn en waar weinig mensen wonen.

DE TAAL

De taal van ‘Flowers in the Attic’ is goed te begrijpen maar er worden regelmatig lastige woorden gebruikt. Dat komt voor een deel omdat de ik-verteller weliswaar vertelt over de tijd vanaf het moment dat ze elf jaar oud was, maar ze vertelt het verhaal wanneer ze een volwassen vrouw is.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman niet echt moeilijk.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Het is een heel spannend verhaal met heel veel suspense en meerdere cliffhangers. Toch gebeurt er eigenlijk niet zo heel veel. Daarom zijn de weinige dingen die wel gebeuren juist zo aangrijpend.
Let wel: enkele scenes zijn echt schokkend …
Op basis van deze eigenschappen is ‘Flowers in the Attic’ een boek met een literair niveau C 3d en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

Het verhaal is boeiend geschreven, met veel aandacht voor de karakterontwikkeling en voor het opbouwen van de spanning.

Actie:

‘Flowers in the Attic’ bevat een verhaal met vrij veel actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1950-1960, de tijd waarin de verteller opgroeit als kind en als puber.

Plaats:

De setting van ‘Flowers in the Attic’ is een groot landhuis op het platteland van Virginia in de USA. De stad Charlottesville ligt op een uur afstand van het landhuis dat zich ergens in de Blue Ridge Mountains bevindt.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Flowers in the Attic’: zal het de kinderen lukken om aan de gevangenschap van hun grootouders te ontsnappen?

Verteller:

De roman heeft een ik-verteller wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Flowers in the Attic’ zijn:
• Cathy: de ik-verteller van het verhaal. Cathy vertelt kort over haar eerste levensjaren, maar het echte verhaal begint wanneer zij twaalf jaar oud is – na de dood van haar vader;
• Chris (Christopher): de 14-jarige oudste zoon van het gezin. Chris is slim en hij leest alles wat los en vast zit. Later wil hij arts worden;
• Corinne: de 33-jarige moeder van de vier kinderen. Zij trouwde tegen de wil van haar ouders. Daarom werd ze onterfd en daarom leefde ze ver weg in de anonimiteit, samen met haar man en kinderen. Ze had een heel gelukkig (maar niet echt luxe) leven tot aan de dood van haar man. Het is lange tijd onduidelijk of zij Dollanganger, Patterson of Foxworth heet van haar eigen naam. Wanneer Corinne weer bij haar ouders komt wonen, verandert haar gedrag heel drastisch;
• Cory: de 4-jarige tweelingzoon, een rustig en bedachtzaam ventje;
• Carrie: de 4-jarige tweelingdochter, een driftig en luidruchtig meisje;
• Grandmother Foxworth: een kwaadaardige, achterdochtige oma die niets op heeft met haar dochter of haar kleinkinderen. Grandmother is hardvochtig en ze is altijd bezig met het geloof. Daarnaast is ze zeer bevreesd dat haar kleinkinderen zich te veel met seks zullen bezighouden.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Flowers in the Attic’ zijn:
• Christopher Garland Dollanganger: de 36-jarige vader van de vier kinderen. Hij overlijdt al snel en de moeder en kinderen moeten zonder hem verder. Mr. Dollanganger is een joviale, knappe en vriendelijke vader die heel veel van zijn vrouw en kinderen houdt;
• Buren in Pennsylvania: Mrs. Bertha Simpson, Jim Johnston;
• Grandfather Malcolm Neal Foxworth: de 66-jarige opa van de kinderen en de vader van Corinne. Hij erfde een groot bedrijf (ten koste van zijn broer en neef) en bouwde dat uit tot een nog succesvoller bedrijf. Als de kinderen bij hem komen wonen is hij een zwakke en doodzieke man;
• Kennissen van Corinne van vroeger en nu: Elena (vriendin), Mrs. Helena Brady (typing teacher), Bartholomew Winslow, Albert Donne;
• Personeel: acht bedienden (waaronder John en Livvy).

Website:

https://www.theguardian.com/childrens-books-site/2015/jun/14/flowers-in-the-attic-virginia-andrews-review

Film:

‘Flowers in the Attic’ is meerdere malen verfilmd, bewerkt tot speelfilms en later tot een TV-serie.

Overig:

‘Flowers in the Attic’ is de eerste roman uit een serie over de kinderen Doll (Dollanganger), een serie die Ms V.C. Andrews wereldberoemd zou maken – wat vooral te danken was aan dit eerste, meest succesvolle deel.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over V.C. Andrews.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• I’m the King of the Castle van Susan Hill
• The Haunting of Hill House van Shirley Jackson
• Room van Emma Donoghue

Citaat:

Quickly I raced back to the schoolroom. On the blackboard I wrote very large, using white chalk:

We lived in the attic,
Christopher, Cory, Carrie, and me,
Now there are only three. (p.402)

Vragen over het boek:

1. Waarom besluit moeder Corinne om haar kinderen naar hun grootouders te brengen?
2. In welk opzicht verandert moeder Corinne van karakter?
3. De oudste kinderen veranderen ook op een bepaalde manier, maar weer anders dan de twee jongste kinderen. Wat is het verschil?
4. Hoe eindigt het verhaal? Wat vind je van dit einde?