It was a cold grey day in late November. The weather had changed overnight, when a backing wind brought a granite sky and a mizzling rain with it, and although it was now only a little after two o’clock in the afternoon the pallor of a winter evening seemed to have closed upon the hills, cloaking them in mist. It would be dark by four. The air was clammy cold, and for all the tightly closed windows it penetrated the interior of the coach. The leather seats felt damp to the hands, and there must have been a small crack in the roof, because now and again little drips of rain fell softly through, smudging the leather and leaving a dark-blue stain like a splodge of ink. The wind came in gusts, at times shaking the coach as it travelled round the bend of the road, and in the exposed places on the high ground it blew with such force that the whole body of the coach trembled and swayed, rocking between the high wheels like a drunken man.
The driver, muffled in a greatcoat to his ears, bent almost double in his seat in a faint endeavour to gain shelter from his own shoulders, while the dispirited horses plodded sullenly to his command, too broken by the wind and the rain to feel the whip that now and again cracked above their heads, while it swung between the numb fingers of the driver.

© Victor Gollancz Ltd, 1936

Mary Yellan groeit op bij haar ouders op een klein boerderijtje in het Engelse graafschap Devon. De Yellans wonen vlak bij een klein, maar heel gezellig dorpje.
Maar dan slaat het noodlot toe. Haar vader overlijdt. En de moeder kan de boerderij nauwelijks draaiende houden. Na een aantal jaren overlijdt ook zij, moegestreden …
Mrs Yellan heeft Mary aangeraden om naar Aunt Patience te gaan, de zus van Mary’s moeder. Daar zal ze worden opgevangen door de vrolijke Patience.
Helaas valt dat tegen: Aunt Patience blijkt een trieste, zenuwachtige vrouw geworden te zijn die geterroriseerd wordt door haar drankzuchtige man Joss. Deze echtgenoot heeft een oude, vervallen herberg gekocht op het dunbevolkte platteland van het graafschap Cornwall, ver weg van alles en iedereen.
Toch maakt Mary er het beste van. Ze gaat hard aan de slag in de herberg en ze helpt haar tante waar ze kan. Jamaica Inn heeft zelden klanten – maar wanneer die komen blijven ze de hele nacht feesten en zuipen. Daarnaast ontdekt Mary dat Uncle Joss smokkelwaar opslaat en verhandelt in zijn herberg.
Mary staat er alleen voor in haar strijd tegen de alcoholische bruut Joss. Of misschien is er hulp te verwachten van de mysterieuze dominee Francis Davey? Of anders – heel misschien – van de paardensmokkelaar Jem, de broer van Joss …?

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Daphne du Maurier

Jaar van uitgave:

1936

Aantal pagina's:

267

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1800-1900

Plaats van handeling:

GB, het Engelse graafschap Cornwall.

Bijzonderheden:

Een roman in 18 genummerde hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman ook ‘Jamaica Inn’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Voor de liefhebbers van de romantische gothic novel is ‘Jamaica Inn’ een must: het verhaal gaat over een jonge meid die bij haar verdrietige tante en haar agressieve oom moet gaan wonen, ergens in de onherbergzame heuvels van de dunbevolkte Engelse landstreek Cornwall. Het verhaal gaat over smokkelaars, paardendieven, drankmisbruik, moord … en over liefde.

WAT MOET JE WETEN?

‘Jamaica Inn’ is een roman uit 1936 die over een vroegere periode gaat: de negentiende eeuw. De roman is daarmee een mooi eerbetoon aan de romans van negentiende-eeuwse schrijvers als Emily Brontë, Charlotte Brontë, Charles Dickens en Thomas Hardy.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘Jamaica Inn’ zijn vrij moeilijk. De taal uit 1936 doet ouder aan dan zij is: Daphne du Maurier deed haar best om aan het verhaal een negentiende-eeuwse sfeer en setting te geven.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn over het algemeen erg lang en er zijn heel weinig dialogen. Dat alles maakt het boek moeilijk leesbaar voor een minder geoefende lezer.
Let op: de roman leest zo nu en dan als een romantisch verhaaltje over de liefde. Maar dat is slechts één facet van ‘Jamaica Inn’: het is een echte gothic story, compleet met angstaanjagende beelden, gewelddadige karakters en gruwelijke moorden.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘Jamaica Inn’ is ouderwets en vaak moeilijk.
Het verhaal daarentegen is razend spannend (en behoorlijk romantisch). Het gaat over mensen die aan de zelfkant leven: smokkelaars, strandjutters, dieven, moordenaars. En daarnaast is het een spannend verhaal over de liefde – compleet met een ruige woesteling en een mysterieuze geestelijke.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Jamaica Inn’ een boek met een literair niveau C 4d en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

‘Jamaica Inn’ is heel mooi geschreven, heel spannend ook. Maar het is wel geschreven in de stijl van een negentiende-eeuwse roman: dus traag qua tempo, met veel uitgebreide beschrijvingen en weinig dialogen. Dat maakt het lezen van de roman voor minder geoefende lezers tot een lastige opgave.

Actie:

De gothic novel ‘Jamaica Inn’ is een verhaal met vrij veel actie. Er zijn heel veel – vaak schokkende – gebeurtenissen. Toch wordt die actie vertraagd door de verteltrant van de roman: het tempo wordt vaak afgeremd door de lange alinea’s.

Tijd:

‘Jamaica Inn’ speelt zich af in de jaren 1800-1900. De roman werd in 1936 gepubliceerd, maar Daphne du Maurier situeert het verhaal ongeveer een eeuw eerder. Dat was dan ook noodzakelijk voor de plot van het verhaal: dit is de tijd van smokkelaars, van onverlichte wegen, van paarden en koetsen.

Plaats:

De setting van ‘Jamaica Inn’ is het dunbevolkte gebied van Cornwall, het graafschap in het uiterste westen van Groot-Brittannië: een landstreek gekenmerkt door talloze heuvels, kale vlakten, onbetrouwbare moerassen en talloze baaien en inhammen van rivieren.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Jamaica Inn’: zal het Mary lukken om zichzelf (en haar tante) gelukkig te maken?

Verteller:

De roman ‘Jamaica Inn’ heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Jamaica Inn’ zijn:
• Mary Yellan: een 23-jarige vrouw die na de dood van haar ouders in Jamaica Inn komt wonen. Mary verhuist van het graafschap Devon naar Cornwall waar ze bij haar Aunt Patience in de herberg komt wonen en werken;
• Aunt Patience Merlyn: de tante van Mary. Patience was een vrolijke meid toen ze met Joss kennismaakte. Na haar huwelijk met hem is ze veranderd in een bange sloof die alles doet om het haar man naar de zin te maken;
• Uncle Joss (Joshua) Merlyn: een drankzuchtige bruut, de herbergier (‘landlord’) van Jamaica Inn, een verwaarloosde herberg in Cornwall. De geruchten gingen dat Joss vroeger een ‘wrecker’ was (of is hij dat nog steeds?): een strandjutter die schepen op de rotsen lokte en de bemanning doodde zodat hij de spullen van het schip kon stelen. Sinds hij in Jamaica Inn woont gebruikt hij de oude herberg als opslagplaats voor allerlei smokkelwaar;
• Jem (Jeremiah) Merlyn: de jongere broer van Joss. Hij is – zoals hij zelf zegt – paardensmokkelaar. Jem woont in de heuvels van Cornwall in het huis van zijn overleden ouders. Jem lijkt erg op Joss, maar hij drinkt niet (en hij pleegt slechts kleine vergrijpen).

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Jamaica Inn’ zijn:
• De ouders van Mary Yellan: ze hadden een boerderijtje in een vriendelijk dorpje in Devon. Eerst overleed de vader, zeventien jaar later de moeder;
• Squire Bassat from North Hill: de grootste landeigenaar in de omgeving. Hij had ooit Jamaica Inn in bezit, maar dat heeft hij verkocht. Squire Bassat is een rechtvaardige man die zich zorgen maakt om de criminaliteit in zijn landstreek;
• Mrs Maria Bassat: de echtgenote van de Squire, een vriendelijke, maar ietwat nerveuze vrouw;
• Richards: de knecht van Squire Bassat – tevens koetsier;
• James: een broer van Mrs Bassat;
• Francis Davey, Vicar of Altarnun: een bleke, eigenzinnige dominee die de geestelijke in een naburig dorpje is. Vicar Davey is een albino: hij heeft spierwit haar, een witte huid en heel lichte ogen;
• Hannah: de huishoudster van de Vicar;
• Smokkelaars en ander gespuis (waaronder de rechterhand van Joss, Harry, the pedlar);
• Stevens en Will: paardenhandelaars in Launceston.

Website:

https://www.theguardian.com/books/2014/apr/19/julie-myerson-daphne-du-maurier-jamaica-inn 

Film:

De roman ‘Jamaica Inn’ is in 1939 door Alfred Hitchcock verfilmd. Later volgden er meerdere TV-series en toneelbewerkingen.

Overig:

De roman inspireerde veel regisseurs, songwriters en auteurs. Zo schreef de Amerikaanse singer-songwriter Tori Amos bijvoorbeeld een song gebaseerd op de roman – ook getiteld ‘Jamaica Inn’.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Daphne du Maurier.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Wuthering Heights van Emily Brontë
• The Hound of the Baskervilles van Sir Arthur Conan Doyle
• The Woman in Black van Susan Hill

Citaat:

Mary watched the little stinging rain blur the glass of the parlour window, and as she sat there, alone, with her chin in her hand, the tears ran down her cheeks in company with the rain. She let them fall, too indifferent to wipe them away, while the draught from the door she had forgotten to close ruffled a long torn strip of paper on the wall. There had once been a rose pattern, but it was now faded and grey, and the walls themselves were stained deep brown where the damp had turned them. Mary turned away from the window; and the cold, dead atmosphere of Jamaica Inn closed in upon her. (p.70)

Vragen over het boek:

1. Waarom wil Mary ondanks alles in Jamaica Inn blijven wonen?
2. Waarom gaat Mary met Jem naar Launceston?
3. Welke rol speelt Vicar Davey in het verhaal?
4. Is dit een romantisch verhaal of eigenlijk meer een gothic novel? Leg uit waarom je dat vindt aan de hand van een drietal voorbeelden uit de roman.