There isn’t a name for my situation. Firstly because I decided to kill myself. And then because of this idea:
I don’t have to do it immediately.
Whoosh – through a little door. It’s a limbo.
I need never answer the phone again or pay a bill. My credit score no longer matters. Fears and compulsions don’t matter. Socks don’t matter. Because I’ll be dead. And who am I to die? A microwave chef. A writer of pamphlets. A product of our time. A failed student. A faulty man. A bad poet. An activist in two minds. A drinker of chocolate milk, and when there’s no chocolate, of strawberry and sometimes banana.
In times geared to the survival of the fittest – not the fittest.
Ah well. I’ve always avoided mirrors but here, naked in a room with a sink and a mirror, I steal a glance. Whoosh – the weasel is gone. Suddenly I’m a sphinx with choir-boy eyes, as luminous and rude as a decadent old portrait in oils.
Because nothing matters any more.
Rehab isn’t the place for this kind of inspiration, if you can possibly help it.
By way of rejoicing I pee in the sink – after all, a porcelain appliance plumbed into a drain – then flush it with tap water, which I feel shows refinement. Reason and refinement are shown in my last living hours. Proof that I’m not deranged, that I came from good people. Or at least, from stories of good people.
Dressing quickly, I don’t bother to wash, it doesn’t matter. I only pause to stretch at the window and marvel. My depression’s gone. Whoosh – down a rabbit hole it went. Everything’s whoosh. That’s the rush of this limbo. Of course it only works when the decision to die is final. Which mine is.

© Faber and Faber Ltd, 2010.

Gabriel Brockwell is een ongelukkige jongeman. Zijn ouders scheidden toen hij jong was, zijn moeder overleed kort daarna, hij sloot zich aan bij radicaal linkse activisten en hij ging veel drinken en veel drugs gebruiken.
Nu loopt hij sinds een tijdje rond met zelfmoordplannen. Zijn vader vertrouwt het niet – ook al vanwege zijn verslavingen – en hij besluit Gabriel te laten opnemen in een ‘rehab’-instelling. Gabriel vindt dat niks en hij besluit te vluchten uit de instelling. In Engeland wordt het leven nu moeilijk voor hem: zijn politieke vrienden zijn vijanden geworden, zijn relatie is uit en zijn vader en werknemers van het afkickcentrum zoeken naar hem. Daarom besluit Gabriel naar zijn beste vriend in Tokyo te gaan die daar als kok werkt.
Maar dat is geen succes. Dus wanneer Gabriel ontdekt dat zijn vader ooit een restaurant had met een partner in Berlijn lijkt het hem een goed idee die partner op te zoeken: zijn vriend Smuts kan daar gaan werken en Gabriel zou er kunnen gaan wonen – dat heeft hij als kind ook een aantal jaren gedaan. En anders kan hij daar altijd nog zelfmoord plegen ...
Maar ook in Berlijn zijn er nogal wat (nieuwe) problemen …

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

DBC Pierre

Jaar van uitgave:

2010

Aantal pagina's:

319

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

210-2020

Plaats van handeling:

GB (platteland, Londen), Japan (Tokyo), Duitsland (Berlijn)

Bijzonderheden:

Een roman in 23 genummerde hoofdstukken, gevolgd door een aantal losse hoofdstukjes en fragmenten.
In het Nederlands heet de roman ‘Licht uit in wonderland’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De satire ‘Lights out in Wonderland’ gaat over de teloorgang en decadentie van de moderne westerse  maatschappij. De ik-verteller van het verhaal ziet het leven niet meer zitten: vriendschappen, politieke bewegingen, verslavende middelen – niets lijkt hem gelukkig te maken. Alleen door zijn vriend te helpen kan hij nog iets voor de mensheid betekenen. Het is alleen de vraag of de rest van die mensheid op die ik-verteller en zijn hulp zit te wachten.

WAT MOET JE WETEN?

‘Lights out in Wonderland’ speelt in het Verenigd Koninkrijk, Japan en Duitsland. De hoofdpersoon woonde als kind een aantal (gelukkige) jaren in Berlijn en hij voelt zich daarom thuis in het min of meer bekende land waarvan hij ook nog de taal spreekt. Maar dat Berlijn is enorm veranderd: de Muur is weg, moderne gebouwen hebben de bouwvallen vervangen, Oost- en West-Duitsers zijn niet meer van elkaar te onderscheiden. Toch vindt de hoofdpersoon nog sporen van het verleden: zoals in een ondergronds station bij een vliegveld en veel nooit gebruikte ruimten.

DE TAAL

De taal van ‘Lights out in Wonderland’ is goed te begrijpen. In het begin maakt het vage verhaal het lezen nogal moeilijk, maar dat verdwijnt na een paar hoofdstukken. Dan wordt ook de taal duidelijker.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte.
De vele voetnoten – die lang niet altijd met het verhaal te maken hebben – kunnen een probleem vormen voor een aantal lezers.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman niet moeilijk.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf – ondanks het lastige begin. Het is een verhaal over een jongeman die vindt dat zijn leven mislukt is. Hij wil een eind aan dat leven maken, maar voordat hij dat kan doen wil hij eerst zijn beste vriend aan een goede baan helpen.
De vele voetnoten onder aan de pagina’s maken het verhaal soms minder goed leesbaar.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Lights out in Wonderland’ een boek met een literair niveau C 5a en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

Het boek begint heel ingewikkeld. Gabriel vertelt met horten en stoten wat hem in de instelling heeft gebracht. Wanneer hij ontsnapt wordt het verhaal een beetje duidelijker. Vanaf dat moment wordt het verhaal beter – en zeker ook spannender.

Actie:

‘Lights out in Wonderland’ bevat een verhaal met vrij veel actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 2010-2020.

Plaats:

De setting van ‘Lights out in Wonderland’ is het Engelse platteland, de Britse hoofdstad Londen, de Japanse hoofdstad Tokyo en met name de Duitse hoofdstad Berlijn.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Lights out in Wonderland’: zal Gabriel zijn beste vriend Nelson Smuts – en daarmee zichzelf – kunnen helpen?

Verteller:

De roman heeft een ik-verteller wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Lights out in Wonderland’ zijn:
• Gabriel Brockwell: de 25-jarige ik-verteller. Een jongeman die veel problemen heeft gekend die hem gemaakt hebben tot wat hij nu is: de vroege dood van zijn moeder, een ongeïnteresseerde vader als opvoeder, een mislukte studie, verbroken relaties, instabiliteit. Dat alles heeft gemaakt dat zijn vader hem naar een dure instelling op het Engelse platteland heeft gestuurd waar hij behandeld zal worden (een ‘rehab’);
• Nelson Smuts: de 26-jarige, beste vriend van Gabriel. Zij leerden elkaar kennen toen hun vaders elkaars zakenpartners werden. Nelson is een getalenteerde kok die tegenwoordig in Tokyo werkt;
• Thomas Stendhal (en nog een aantal deftige namen), aka ‘The Master Limbo’: een man die aanbiedt Gabriel en Smuts te helpen. Het blijkt later dat hij werkt voor de restauranteigenaar Didier;
• Gerd Specht: de zakelijke partner van Guy Brockwell. Brockwell heeft hem in de steek gelaten en sindsdien ging het bergafwaarts met hem. Tegenwoordig heeft hij een simpele snackbar bij een vliegveld dat nooit in gebruik is geweest.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Lights out in Wonderland’ zijn:
In the United Kingdom:
• Guy Brockwell: de vader van Gabriel. Hij hertrouwde na de scheiding van zijn vrouw toen hij in Berlijn woonde. De band met zijn zoon is niet echt goed te noemen;
• Medewerkers van de rehab-instelling waar Gabriel zich korte tijd bevindt: doctor David West, receptioniste Susannah, verpleger Roman;
• Vrienden en vriendinnen van Gabriel: Sarah (zijn ex-vriendin), Hamish en Yaseen (links politiek actieve vrienden), Alan en Evelyn (flatmates).
In Tokyo (Japan):
• Tomohiro: chef in de keuken van het restaurant waar Smuts werkt;
• Keiko: de 18-jarige vriendin van Smuts (en dochter van de baas van het restaurant);
• Toshiro Satou; de advocaat van Smuts.
In Berlin (Deutschland):
• Gisela: de echtgenote van Gerd, een onvriendelijke, nogal bazige vrouw;
• Anna: het meisje dat werkt in het barretje van Gerd en Gisela, een achternicht van Gisela;
• Didier Le Basque: de eigenaar van meerdere restaurants over de hele wereld, een machtig man in de horecawereld;
• Bettina: de vriendin van Thomas;
• Andere Berlijners: Werner Bauer (een dronkenman), Gottfried Pietsch (een oud-DDR man van de geheime dienst, tegenwoordig een handig mannetje), Magda, Dieter Strassman (kennissen van Gerd), Laura.

Website:

https://www.theguardian.com/books/2010/aug/28/lights-out-wonderland-dbc-pierre

Film:

‘Lights out in Wonderland’ is niet verfilmd.

Overig:

‘Lights out in Wonderland’ is de derde roman van DBC Pierre.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over DBC Pierre.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Goodbye to Berlin van Christopher Isherwood
• Purity van Jonathan Franzen
• Lessons van Ian McEwan

Citaat:

We return to the first mall where archways form vaulted compartments leading one into another, on and on into the distance, each spacious enough for a dinner setting, a dance floor or whatever you will. Mythical underworld decadence, a Gothic palazzo, empty, soundless, windowless.
As still as death's mansion.
With a nimbus idol.
Whoosh.
A wonderland. (pp.199-200)

Vragen over het boek:

1. Waarom wordt Gabriel in een rehab-instelling opgenomen?
2. Waarom besluit Gabriel naar Tokyo te gaan?
3. Hoe kan Gabriel zijn vriend Smuts helpen?
4. In hoeverre helpt de tijd in Berlijn Gabriel uit zijn depressie?