The afternoon before I left London for New York – Rachel had flown out six weeks previously – I was in my cubicle at work, boxing up my possessions, when a senior vice-president at the bank, an Englishman in his fifties, came to wish me well. I was surprised; he worked in another part of the building and in another department, and we were known to each other only by sight. Nevertheless, he asked me in detail about where I intended to live (‘Watts? Which block on Watts?’) and reminisced for several minutes about his loft on Wooster Street and his outings to the ‘original’ Dean & DeLuca. He was doing nothing to hide his envy.
‘We won’t be gone for very long,’ I said, playing down my good fortune. That was, in fact, the plan, conceived by my wife: to drop in on New York City for a year or three and then come back.
‘You say that now,’ he said. ‘But New York’s a very hard place to leave. And once you do leave …’ The S.V.P., smiling, said, ‘I still miss it, and I left twelve years ago.’
It was my turn to smile – in part out of embarrassment, because he’d spoken with an American openness. ‘Well, we’ll see,’ I said.
‘Yes,’ he said. ‘You will.’
His sureness irritated me, though principally he was pitiable – like one of those Petersburgians of yesteryear whose duties have washed him up on the wrong side of the Urals.
But it turns out he was right, in a way. Now that I, too, have left that city, I find it hard to rid myself of the feeling that life carries a taint of aftermath. This last-mentioned word, somebody once told me, refers literally to a second mowing of grass in the same season. You might say, if you’re the type prone to general observations, that New York City insists on memory’s repetitive mower – on the sort of purposeful postmortem that has the effect, so one is told and forlornly hopes, of cutting the grassy past to manageable proportions. For it keeps growing back, of course. None of this means that I wish I were back there now; and naturally I’d like to believe that my own retrospection is in some way more important than the old S.V.P.’s, which, when I was exposed to it, seemed to amount to not much more than a cheap longing. But there’s no such thing as a cheap longing, I’m tempted to conclude these days, not even if you’re sobbing over a cracked fingernail. Who knows what happened to that fellow over there? Who knows what lay behind his story about shopping for balsamic vinegar? He made it sound like an elixir, the poor bastard.

© HarperCollinsPublishers / Harper Perennial, 2008/2009.

Hans van den Broek woont in Londen wanneer hij hoort dat een vroegere vriend in New York City is overleden – op gewelddadige wijze. Hans groeide op in Den Haag, hij werkte in Londen en vertrok later met zijn Engelse vrouw en zoontje naar New York. Daar werkten zijn vrouw en hij – maar de relatie tussen hen verkoelde. Rachel ging terug naar Londen met haar zoontje en Hans bleef hen tweewekelijks opzoeken. Zelf bleef hij in New York werken; hij woont in het befaamde, maar oude Chelsea Hotel.
Maar omdat de eenzaamheid aan hem knaagde sloot hij zich aan bij een cricketclub in Staten Island, een club die voor het grootste deel uit West Indiërs en Aziaten bestond. En daar leerde hij zijn nieuwe vriend Chuck Ramkissoon kennen. Chuck vertelde hem over zijn jeugd op Trinidad en over de manier waarop New Yorkers hun geld verdienen. Hans vindt een echte vriend in Chuck – tot op het moment waarop hij erachter komt hoe deze Chuck zijn geld verdient …

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Joseph O’Neill

Jaar van uitgave:

2008

Aantal pagina's:

247

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

2000-2010

Plaats van handeling:

USA (New York City), UK (Londen), NL (Den Haag), Trinidad

Bijzonderheden:

Een roman in enkele lange hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman ‘Laagland’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘Netherland’ speelt zich af op meerdere plaatsen: Den Haag (waar de ik-verteller geboren werd en opgroeide), Londen (waar hij werkte en trouwde) en met name New York City (waar hij heel lang woont, eerst samen met, later zonder zijn vrouw en kind). Die plaatsen zijn belangrijk voor het verhaal: de verteller beschrijft de invloed van de mensen, de huizen, de straten en wijken en de sporten op zijn leven. Dat maakt zo’n stad (als Den Haag of New York City) bijna tot een karakter in het verhaal.
Een aantal flashbacks gaat over het eiland Trinidad, waarover Chuck, de vriend van Hans, vertelt.

WAT MOET JE WETEN?

‘Netherland’ beschrijft de jaren na de aanslag op het WTC in New York en de daarop volgende oorlog in Irak. Maar er zijn ook veel interessante flashbacks waarin de ik-verteller zijn jeugd in Nederland (in Den Haag) beschrijft.

DE TAAL

De taal van ‘Netherland’ is vaak lastig. Mr. O’Neill gebruikt veel moeilijke woorden. De alinea’s en de hoofdstukken spelen daarbij ook mee: ze zijn over het algemeen lang. Het feit dat er veel Nederlands in voorkomt maakt het boek echter iets gemakkelijker voor de Nederlandstalige lezer.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman moeilijk.
Dat geldt veel minder voor het verhaal. Het is een roman over eenzaamheid, over een scheiding, over sport en over vriendschap. Het verhaal geeft een mooi beeld van New York City (ook van minder vaak beschreven stadsdelen zoals Staten Island of Brooklyn) en van de Nederlandse stad Den Haag.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Netherland’ een boek met een literair niveau C 5c en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

Het verhaal is beeldend, maar soms complex geschreven. De roman begint in Londen (in het ‘nu’) en gaat dan via heel veel flashbacks naar New York City, naar Den Haag, naar Londen en later naar Trinidad. Zo nu en dan is die overgang heel abrupt, bijna binnen één alinea soms.

Actie:

‘Netherland’ bevat een verhaal met vrij weinig actie, enkele uitzonderingen daargelaten.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 2000-2010. Het is enkele jaren na de aanslag op de Twin Towers. Aan die gebeurtenis wordt niet echt vaak gerefereerd, maar hij speelt wel mee op de achtergrond. Dat geldt eveneens voor de oorlog in Irak: een oorlog die voortkwam uit de aanslag op de Twin Towers.

 

Plaats:

De setting van ‘Netherland’ is voornamelijk New York City, met name Manhattan en Brooklyn, maar ook Staten Island. Er zijn lange flashbacks over de jeugd van de ik-verteller in de Nederlandse stad Den Haag. Enkele scenes spelen in Londen en op het Caribische eiland Trinidad.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Netherland’: hoe zal de relatie zich ontwikkelen tussen de ik-verteller en zijn vrouw en zoontje en hoe gaat het met zijn vriendschappen met verschillende cricketspelers in New York?

Verteller:

De roman heeft een ik-verteller wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Netherland’ zijn:
• Hans van den Broek: de ik-verteller, een 34-jarige beursanalist bij een bank (‘equities analyst’). Hij groeit op bij zijn moeder in Den Haag waar hij cricket leert spelen (bij ‘Houdt Braef Stand’, ‘HBS’). Na zijn studie gaat hij werken in Londen waar hij trouwt met Rachel. Later woont hij alleen in New York (in het Chelsea Hotel). Hans speelt cricket met West-Indische vrienden op Staten Island;
• Rachel Bolton: een briljante Engelse advocaat die Hans in Londen ontmoet. Zij trouwen en krijgen een zoontje, Jake. Rachel krijgt werk in New York, maar na een paar jaar wil ze (alleen met haar zoontje) terug naar Londen. Het huwelijk komt daarmee op losse schroeven te staan;
• Chuck (Kamraj) Ramkissoon: een cricketfanaat uit Brooklyn. Hij is een zakenman die uit Trinidad afkomstig is, maar hoe hij zijn geld verdient is heel lang onduidelijk. Chuck en Hans raken bevriend wanneer Hans alleen woont.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Netherland’ zijn:
• Mrs Miriam van den Broek: de moeder van Hans. Zij is docent in Den Haag waar ze haar zoon alleen opvoedt na de vroege dood van haar man. Als het verhaal begint is ze al overleden;
• Leden van de cricketclub waartoe Hans behoort: Calvin Pereira, Ramesh, Umar, Behar, Joey, Salim, Shiv;
• Charles Bolton: de Londense schoonvader van Hans, ooit directeur van een bank die failliet ging;
• Collega’s van Hans bij de bank: Appleby, Rivera, Heavey, Pallot, Cardozo, Schulz;
• Mehmet Taspinar; een Turkse huurder van een kamer in het Chelsea Hotel, een lichtelijk gestoorde man. Hij krijgt in het hotel later bezoek van zijn moeder;
• Vinay, food critic: een culinaire journalist en vriend van Hans;
• Andere New Yorkers: Tino (concurrerende cricketspeler), George (waiter), Jesus (hotel employee), Danielle (lady friend), Carl (driving instructor), Tommy, Jennifer, Guillermo (desk man), Marinello (detective);
• Zakenpartners en kennissen van Chuck: Eliza (vriendin van Chuck), Roy McGarrell (vriend van Chuck), Prashanth Ramachandran, Dr. Flavian Seem, Avalon (escort lady), Mikhail (‘Mike’) Abelsky, Tony (maintenance man), Nelson;
• Anne: de echtgenote van Chuck. Met haar is hij vanuit Trinidad geëmigreerd;
• Juliet Schwartz, marriage counsellor: de Londense huwelijksbemiddelaar van Hans en Rachel;
• Andere Londenaars: Matt (een vriend), Paola (nanny);
• Nederandse vrienden en kennissen: Floris en Denise Wassenaar, Jeroen;
• Martin Casey, chef kok: een goede vriend van Rachel.

 

Website:

https://www.theguardian.com/books/2008/jun/01/fiction1

Film:

De roman ‘Netherland’ is niet verfilmd.

Overig:

‘Netherland’ is een roman die voor een deel over Nederland gaat: de ik-verteller komt uit Den Haag waar hij opgroeide en later cricket leerde spelen. Pas na zijn studie (in Leiden) vertrekt hij naar het buitenland. Als hij terugdenkt aan zijn jeugd gebruikt hij veel Nederlandse woorden en citaten (vgl. pp.58-59).

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Joseph O’Neill.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The New York Trilogy: Book I, City of Glass van Paul Auster
• Extremely Loud & Incredibly Close van Jonathan Safran Foer
• Falling Man van Don DeLillo

Citaat:

Which makes me remember my mother. I remember how I turned and caught her – how could I have forgotten this until now? – looking not at New York but at me, and smiling.
Which is how I come to face my family with the same smile.
‘Look!’ Jake is saying, pointing wildly. ‘See, Daddy?’
I see, I tell him, looking for him to Rachel and again to him. Then I turn to look for what it is we’re supposed to be seeing. (p.247)

Vragen over het boek:

1. In welk opzicht helpt de cricketsport Hans om over zijn eenzaamheid heen te komen?
2. Wat levert de vriendschap tussen Hans en Chuck hen beiden respectievelijk op?
3. Waarom is Hans zo gek op de cricketsport?
4. Wat kun je vertellen over de manier waarop Chuck zijn inkomen verwerft?