I sent one boy to the gaschamber at Huntsville. One and only one. My arrest and my testimony. I went up there and visited him two or three times. Three times. The last time was the day of his execution. I didnt have to go but I did. I sure didnt want to. He’d killed a fourteen year old girl and I can tell you right now I never did have no great desire to visit with him let alone go to his execution but I done it. The papers said it was a crime of passion and he told me there wasnt no passion to it. He’d been dating this girl, young as she was. He was nineteen. And he told me that he had been plannin to kill somebody for about as long as he could remember. Said that if they turned him out he’d do it again. Said he knew he was goin to hell. Told it to me out of his own mouth. I dont know what to make of that. I surely dont. I thought I’d never seen a person like that and it got me to wonderin if maybe he was some new kind. I watched them strap him into the seat and shut the door.

© Penguin Random House Company / Vintage, 2006.

Het verhaal speelt zich af in het dorre woestijnlandschap van Zuid Texas, Verenigde Staten. Als Llewyn Moss op jacht is naar antilopen in de woestijn, stuit hij op een plek waar een bloedbad heeft plaatsgevonden. Hij vindt lichamen doorzeefd met kogels, hij vindt kilo’s heroïne en heel, heel veel geld. Llewyn moet van het ene moment op het andere een besluit nemen. Hij eigent zich de koffer met geld toe.
Hiermee neemt hij een beslissing die zijn leven voorgoed verandert. Vrijwel meteen komt de psychopathische huurmoordenaar Anton Chigurh hem op het spoor en wordt Llewyn een voortvluchtige die zijn leven niet meer zeker is.
Ondertussen probeert Sheriff Tom Ed Bell het verhaal van het bloedbad in de woestijn te reconstrueren en al vrij snel heeft hij door wat er gebeurd is.
Het is de vraag wie het eerst succesvol is: Llewyn die zijn vondst veilig wil stellen, Anton die op zoek is naar Llewyn, of Sheriff Tom die hen beiden zoekt.

(Boekbeschrijving gemaakt door Annina Tamis)

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Cormac McCarthy

Jaar van uitgave:

2005

Aantal pagina's:

309

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1980-1990

Plaats van handeling:

USA, het platteland van de Amerikaanse staat Texas en het platteland van Mexico

Bijzonderheden:

Een roman in 13 hoofdstukken; elk (deel van een) hoofdstuk is vanuit het perspectief van verschillende personages geschreven.
In het Nederlands heet het boek ‘Geen land voor oude mannen’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je van spannende actie houdt waarin je op het puntje je stoel zit vind je ‘No Country for Old Men’ vast een boeiend boek. Je moet wel tegen een behoorlijke portie geweld kunnen, want sommige passages zijn wreed. Lang blijf je als lezer in spanning of iemand blijf leven of vermoord zal worden.

WAT MOET JE WETEN?

Eigenlijk hoef je voor dit boek niet zoveel voorkennis te hebben. Misschien is een wegenkaart van Texas en Noord-Mexico handig, zodat je kunt zien waar de personages zich bevinden ten opzichte van elkaar.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in No Country for Old Men zijn meestal niet moeilijk. Maar vaak wel verwarrend op het eerste gezicht. Er wordt in dit boek veel spreektaal gebruikt: ‘em, settin’, killin’, marshmellers’. Als je de woorden uit de dialogen uitspreekt is het wel meteen duidelijk wat er bedoeld wordt; het lezen wordt niet echt bemoeilijkt door het vele slang.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is No Country for Old Men niet erg ingewikkeld, tenminste wanneer je eenmaal gewend bent aan het vele slang. Het gebruik van de spreektaal geeft een idee van de manier waarop de personages in dit boek spreken. Je kunt als het ware de accenten van de Texanen horen; dialogen worden heel knap weergegeven.  De zinnen zijn relatief kort en er zijn veel dialogen. Naast het hoge actiegehalte maakt de taal dat dit boek goed leesbaar is. Het is ook heel spannend omdat je weet dat de moordenaar Llewyn vlak op de hielen zit.
Op grond van deze eigenschappen is No Country for Old Men een roman met een literair niveau C 5a en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

De schrijfstijl van McCarthy is to the point, hij is helder en hij gebruikt nergens te veel woorden. Zijn stijl is recht door zee en hij neemt geen blad voor de mond. Doordat hij de personages veel met elkaar laat praten en deze dialogen de boventoon laat voeren is hij heel erg gericht op spreektaal en dit speelt een belangrijke rol in het bepalen van de sfeer in dit boek.
Net als in zijn andere boeken gebruikt McCarthy bijna geen interpunctie zodat er een minimalistische stijl ontstaat. Dit hindert echter niet in het begrip. Sterker nog, het maakt de dialogen nog krachtiger.
Door zijn beschrijvingen van de woestijnachtige omgeving en de personages van weinig woorden lijkt het soms wel een cowboy verhaal. vandaar dat men deze roman vaak als western aanduidt

Actie:

De roman No Country for Old Men is een aaneenschakeling van momenten vol actie en het verhaal is daardoor heel spannend. Per hoofdstuk en soms zelfs in hetzelfde hoofdstuk beleef je de ontwikkelingen mee met steeds een andere hoofdpersoon. Sommige acties overlappen of volgen elkaar in rap tempo op. Als lezer moet je wel blijven opletten …

Tijd:

Het verhaal van No Country for Old Men wordt chronologisch verteld. Het speelt zich af in 1980:

‘You know what the date is on this coin?
No.
It’s nineteen fifty-eight. It’s been traveling twenty-two years to get here. And now it’s here.’

Er zijn zo nu en dan flashbacks die teruggrijpen naar het verleden van de hoofdpersonen die bedoeld zijn om de situaties uit het heden beter te begrijpen. Uiteindelijk vertelt de sheriff het verhaal als alles achter de rug is, dus dat verhaal is waarschijnlijk een paar jaar later opgetekend.

Plaats:

De gebeurtenissen in No Country for Old Men vinden plaats in een woestijnachtige omgeving in de Amerikaanse staat Texas en in het zuidelijker gelegen Mexico, net over de grens. Omdat het verhaal eigenlijk één grote achtervolging is zijn de personages nooit lang op één plek.

Verhaallijn:

Er is één centrale verhaallijn in No Country for Old Men: hoe loopt het af met Lleywyn Moss, de man die een groot bedrag aan (drugs)geld vindt en besluit dit te houden?

Verteller:

De roman No Country for Old Men heeft een ik-verteller en twee auctoriale vertellers. Het verhaal wordt daardoor vanuit verschillende perspectieven belicht. Sommige gedeelten worden verteld in de ik-vorm door sheriff Bell, en anderen in de derde persoon door bijvoorbeeld Llewyn Moss of door de moordenaar Anton Chigurh. Soms moet je als lezer eerst even verder lezen voordat je weet vanuit welke persoon je nu aan het lezen bent, soms is dat verwarrend.
Elk hoofdstuk begint met een cursief stuk geschreven vanuit het perspectief van sheriff Ed Tom Bell, één van de hoofdpersonen van het boek. Deze passages zijn achteraf geschreven, dus nadat het verhaal is afgelopen. Dit zorgt voor een speciale manier van spanning opbouwen omdat hij soms een soort van aanwijzing geeft over wat er allemaal gebeurd kan zijn.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in No Country for Old Men zijn:
• Llewyn Moss: een man die per ongeluk stuit op een groot bedrag geld en veel lijken, waarna hij besluit het geld te houden. Hij beseft dat hij direct zal moeten vluchten;
• Anton Chigurh; een psychopathische huurmoordenaar die achter Llewyn aangaat en een spoor van dood en verderf achter zich laat;
• Sheriff Tom Ed Bell: de sheriff die vrij snel doorheeft hoe alles in elkaar steekt en probeert Moss van het slechte pad af te houden.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in No Country for Old Men zijn:
• Carla Jean Moss: de vrouw van Llewyn Moss;
• Wells: een huurmoordenaar die door een andere partij is ingehuurd om Anton Chigurh te vermoorden.

Website:

http://www.cormacmccarthy.com/works/no-country-for-old-men/

Film:

De roman No Country for Old Men is in 2007 verfilmd door de beroemde broers Coen, filmregisseurs die veel bekende films hebben gemaakt. De film won vier Academy Awards, onder andere voor de beste film.

Overig:

De titel van het boek, No Country for Old Men, komt de eerste regel van een gedicht van de dichter W.B. (William Butler) Yeats, getiteld Sailing to Byzantium uit 1928. Dit gedicht gaat over het zoeken naar het spirituele in het leven. Je zou kunnen zeggen dat sheriff Bell zichzelf te oud vindt voor al het geweld en dat hij als het ware zijn leven overdenkt zo aan het einde van zijn carrière als sheriff en dat hij op zoek is naar zingeving.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Cormac McCarthy.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Vernon God Little van DNBC Pierre
• Rhino Ranch van Larry McMurtry
• The Son van Philipp Meyer

Citaat:

It’s either heads or tails. And you have to say. Call it.
I dont know what it is I stand to win.
In the blue light the man’s face was beaded thinly with sweat. He licked his upper lip.
You stand to win everything. Chigurh said. Everything.
You aint making sense, mister.
Call it.
Heads then.
Chigurh uncovered the coin. He turned his arm slightly for the man to see. Well done, he said.
He picked the coin from his wrist and handed it across.
What do I want with that?
Take it. It’s your lucky coin.
I dont need it.
Yes you do. Take it.

Vragen over het boek:

1. Als jij in dezelfde situatie als Llewyn Moss terecht zou komen, wat zou jij dan doen en waarom?
2. Denk jij dat Anton Chigurh een psychopaat is? Waarom wel/niet? Geef voorbeelden uit het boek waarmee je je antwoord duidelijk maakt.
3. Een voorbeeld van spreektaal is een dubbele ontkenning. Kun jij voorbeelden uit het boek geven waar deze dubbele ontkenning wordt gebruikt?
4. Sheriff Bell kijkt als het ware terug op de gebeurtenissen. Wat denk jij welke boodschap de sheriff wil geven?