The world had teeth and it could bite you with them anytime it wanted. Trisha McFarland discovered this when she was nine years old. At ten o'clock on a morning in early June she was sitting in the back seat of her mother's Dodge Caravan, wearing her blue Red Sox batting practice jersey (the one with 36 GORDON on the back) and playing with Mona, her doll. At ten thirty she was lost in the woods. By eleven she was trying not to be terrified, trying not to let herself think, This is serious, this is very serious. Trying not to think that sometimes when people got lost in the woods they got seriously hurt. Sometimes they died.
All because I needed to pee, she thought … except she hadn't needed to pee all that badly, and in any case she could have asked Mom and Pete to wait up the trail a minute while she went behind a tree. They were fighting again, gosh what a surprise that was, and that was why she had dropped behind a little bit, and without saying anything. That was why she had stepped off the trail and behind a high stand of bushes. She needed a breather, simple as that. She was tired of listening to them argue, tired of trying to sound bright and cheerful, close to screaming at her mother, Let him go, then! If he wants to go back to Malden and live with Dad so much, why don't you just let him? I'd drive him myself if I had a license, just to get some peace and quiet around here! And what then? What would her mother say then? What kind of look would come over her face? And Pete. He was older, almost fourteen, and not stupid, so why didn't he know better? Why couldn't he just give it a rest? Cut the crap was what she wanted to say to him (to both of them, really), just cut the crap.

© Simon & Schuster / Scribner, 1999

De moeder van Trisha en Pete McFarland gaat een lange boswandeling maken met haar beide kinderen. Leuk. Vindt zij. Trisha vindt het best maar Pete vindt het verschrikkelijk.
Na de scheiding van zijn ouders is Pete heel verbitterd en hij maakt constant ruzie met zijn moeder. Trisha kan het met beide ouders goed vinden: ze woont net als Pete meestal bij haar moeder en ze logeert regelmatig bij haar vader. Net als haar vader is ze een enorme honkbal fan. En dan met name van de Boston Red Sox. En bij dat team bewondert ze de sportieve en knappe Tom Gordon het meest; ze draagt zelfs een honkbalpetje met Toms handtekening erop.
Als ze een eindje onderweg zijn in de uitgestrekte bossen van Maine, moet Trisha heel nodig. Ze zoekt een privéplekje op in de struiken en gaat zitten. Even later stapt ze het bospad weer op. En dan loopt ze verder.
Helaas gaat ze de verkeerde kant op – het uitgestrekte bos in …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Stephen King

Jaar van uitgave:

1999

Aantal pagina's:

224

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1990-2000

Plaats van handeling:

USA, de bossen in de staten Maine en New Hampshire

Bijzonderheden:

Een roman in 14 hoofdstukken die titels hebben die verwijzen naar de honkbalsport; ‘First Inning’, ‘Postgame’, ‘Top of the Fourth’, enzovoort.
In het Nederlands heet het boek ‘Het meisje dat hield van Tom Gordon’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je van een verhaal vol suspense houdt (waarin eigenlijk maar heel weinig lijkt te gebeuren), dan moet je ‘The Girl Who Loved Tom Gordon’ lezen: een meisje verdwaalt in de uitgestrekte bossen van de staat Maine en New Hampshire en loopt in haar eentje dagenlang door de angstaanjagend eenzame wouden.

WAT MOET JE WETEN?

De roman ‘The Girl Who Loved Tom Gordon’ is een mooi geschreven verhaal, maar het is niet echt een Stephen King-verhaal voor wat betreft de horror en het geweld (wat vaak immers een belangrijk element is in zijn boeken). Dit is een enorm spannend verhaal, ondanks het feit dat er weinig gebeurt. King weet op een geweldige manier de spanning erin te houden. Dat is dan ook de reden dat dit boek een thriller kan worden genoemd: de spanning is soms bijna ondraaglijk. Om het verhaal spannend te houden, had King ditmaal blijkbaar geen spectaculaire gebeurtenissen of schokkende acties nodig.
Het is wel handig wanneer je van honkbal houdt: Trisha denkt en droomt heel veel over haar favoriete sport (en haar favoriete speler: Tom ‘Flash’ Gordon).

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Girl Who Loved Tom Gordon’ zijn heel goed te begrijpen. Er zijn een paar specialistische woorden, maar die hebben met de natuur of met honkbal te maken (dus je hoeft ze niet echt te kennen). Trisha is een meisje dat weinig slang of onfatsoenlijke woorden gebruikt. Pas wanneer ze echt in angst zit, gebruikt ze een enkele keer een (schokkend) woord als ‘fuck’.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een normale lengte.
Er zijn vrijwel geen dialogen: Trisha is het grootste deel van het avontuur alleen (toch?).

DE TAAL EN HET VERHAAL

De roman ‘The Girl Who Loved Tom Gordon’ is heel goed te volgen wat de taal betreft.
En dat geldt ook voor het verhaal. Het verhaal lijkt op het eerste gezicht saai te worden: een meisje dat alleen negen dagen door een groot bos loopt zonder iemand te ontmoeten. Maar toch is het gruwelijk spannend: Trisha wordt belaagd door insecten en ze ziet verschillende vreemde dieren. En … is ze wel alleen die negen dagen?
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Girl Who Loved Tom Gordon’ een boek met een literair niveau C 4b en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

‘The Girl Who Loved Tom Gordon’ is niet een typisch Stephen King-verhaal: er vindt weinig bloedvergieten, geweld en horror plaats. Toch is deze roman heel goed te vergelijken met andere romans van dezelfde schrijver waarin ook de dreiging veel spannender is dan de platte harde actie. Zie bijvoorbeeld ook de romans Dolores Claiborne en ‘Gerald’s Game’.

Actie:

De roman ‘The Girl Who Loved Tom Gordon’ is een verhaal met zeer weinig actie. Een klein meisje loopt alleen door een bos en ze denkt dat ze van alles en nog wat ziet en hoort. Het is aan de lezer om uit te maken wat er ‘echt’ is aan dit verhaal. Heel knap: een spannend verhaal vrijwel zonder enige actie …

Tijd:

‘The Girl Who Loved Tom Gordon’ speelt zich af aan het eind van de jaren ’90 van de twintigste eeuw. De maand wordt exact aangeduid: het is juni 1998. Het verhaal beschrijft negen dagen uit het leven van de negenjarige Trisha en het wordt chronologisch verteld.

Plaats:

De plaats waar ‘The Girl Who Loved Tom Gordon’ voornamelijk is gesitueerd, is een eeuwenoud bospad: the Appalachian Trail. Het deel van het pad waar Trisha met haar moeder en broer langs wil lopen is een afstand van zes mijl in de noordoostelijke staat Maine. Maar Trisha loopt verder: de staat New Hampshire in …

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Girl Who Loved Tom Gordon’: komt Trisha weer veilig en wel bij haar moeder, vader en broer terug?

Verteller:

De roman ‘The Girl Who Loved Tom Gordon’ heeft een auctoriale verteller, die het verhaal vertelt vanuit het perspectief van de jonge Trisha.

Hoofdkarakters:

Het hoofdkarakter in ‘The Girl Who Loved Tom Gordon’ is:
• Trisha (Patricia) McFarland: een 9-jarig meisje. Ze is het kind van pas gescheiden ouders. Trisha houdt veel van de honkbalploeg Boston Red Sox (en in het bijzonder van pitcher Tom Gordon). Daarnaast is ze erg optimistisch en dapper.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Girl Who Loved Tom Gordon’ zijn:
• Mrs. Quilla Andersen: de moeder van Trisha. Ze is sinds een jaar gescheiden van haar man en ze heeft haar eigen achternaam weer aangenomen. Als de kinderen in het weekend bij haar zijn (in de staat Maine) gaat ze graag met hen lange boswandelingen maken;
• Pete McFarland: de 13-jarige broer van Trisha. Trisha vindt hem vaak maar een negatief figuur: hij wil eigenlijk niks – alleen maar thuisblijven en TV kijken. Vooral boswandelingen vindt hij verschrikkelijk;
• Mr. Larry McFarland: de vader van Trisha en Pete. Als het verhaal begint woont hij alleen in een huisje waar zijn kinderen één keer in de twee weken bij hem logeren. Larry is een lieve vader en een zeer fanatieke honkbal fan (net als Trisha). Hij is echter ook een grote bierdrinker;
• ‘Pepsi’ (Penelope) Robichaud: de beste vriendin van Trisha. Trisha bewondert haar zeer – vooral omdat zij alles durft te zeggen;
• Gramma McFarland en Gramma Andersen: de oma’s van Trisha;
• Travis Herrick (een jager) en een verpleegster.

Website:

http://stephenking.com/library/novel/girl_who_loved_tom_gordon_the.html

Film:

De roman ‘The Girl Who Loved Tom Gordon’ is niet verfilmd.

Overig:

De honkbalspeler Tom Gordon die wordt genoemd in ‘The Girl Who Loved Tom Gordon’ bestond echt: hij was onder andere pitcher in 1998. Toch zegt Stephen King in een nawoord bij de roman dat de Tom Gordon uit de roman een fictioneel karakter is. Beroemde mensen zijn altijd fictionele karakters, weet hij uit eigen ervaring …

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Stephen King.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Hatchet van Gary Paulsen (young adult novel)
• Into the Wild van Jon Krakauer
• Walden van Henry David Thoreau

Citaat:

The moon was down. Tom Gordon was gone. Of course he had never really been there at all, she knew that, but –
‘He sure looked real that time,’ she croaked. ‘Real as real. Wow.’
She got up and walked slowly back to the tree where her shelter had been. Although she wanted nothing except to huddle on the pine needles and go to sleep, she set up the fans of branches again, then crawled in behind them. Five minutes later she was dead to the world. As she slept, something came and watched her. It watched for a long time. It was not until light began to line the horizon in the east that it went away … and it did not go far. (p.129)

Vragen over het boek:

1. Hoe kwam het dat Trisha haar moeder en broer plotseling kwijtraakte in het bos?
2. Wat heeft Trisha aan de wijze lessen van haar vader en moeder wanneer ze alleen is?
3. Hoe kan het dat Tom Gordon bijna fysiek bij Trisha aanwezig is?
4. Was er echt iemand bij Trisha in dat bos toen ze alleen was? Waarop baseer je die mening?