The stranger came early in February, one wintry day, through a biting wind and a driving snow, the last snowfall of the year, over the down, walking from Bramblehurst railway station, and carrying a little black portmanteau in his thickly gloved hand. He was wrapped up from head to foot, and the brim of his soft felt hat hid every inch of his face but the shiny tip of his nose; the snow had piled itself against his shoulders and chest, and added a white crest to the burden he carried. He staggered into the ‘Coach and Horses’ more dead than alive, and flung his portmanteau down. ‘A fire,’ he cried, ‘in the name of human charity! A room and a fire!’ He stamped and shook the snow from off himself in the bar, and followed Mrs Hall into her guest parlour to strike his bargain. And with that much introduction, that and a couple of sovereigns flung upon the table, he took up his quarters in the inn.
Mrs Hall lit the fire and left him there while she went to prepare him a meal with her own hands. A guest to stop at Iping in the wintertime was an unheard-of piece of luck, let alone a guest who was no ‘haggler,’ and she was resolved to show herself worthy of her good fortune. As soon as the bacon was well under way, and Millie, her lymphatic maid, had been brisked up a bit by a few deftly chosen expressions of contempt, she carried the cloth, plates, and glasses into the parlour and began to lay them with the utmost éclat. Although the fire was burning up briskly, she was surprised to see that her visitor still wore his hat and coat, standing with his back to her and staring out of the window at the falling snow in the yard. His gloved hands were clasped behind him, and he seemed to be lost in thought. She noticed that the melting snow that still sprinkled his shoulders dripped upon her carpet. ‘Can I take your hat and coat, sir?’ she said, ‘and give them a good dry in the kitchen?’
‘No,’ he said without turning.
She was not sure she had heard him, and was about to repeat her question.
He turned his head and looked at her over his shoulder. ‘I prefer to keep them on,’ he said with emphasis, and she noticed that he wore big blue spectacles with sidelights, and had a bush side-whisker over his coat-collar that completely hid his cheeks and face.
‘Very well, sir,’ she said. ‘As you like. In a bit the room will be warmer.’

© Airmont Classics, 1964

Als Mrs Hall in de stille winter een bezoeker krijgt die voor langere tijd een kamer in haar herberg wil huren, is ze maar wat blij. Vooral omdat de gast direct voor een week vooruitbetaalt. Ze wil de man goed verzorgen en het verblijf voor hem aangenaam maken, maar die man heeft daar helemaal geen zin in. Hij stuurt Mrs Hall, haar man en de bedienden regelmatig zijn kamer uit: hij wil alleen zijn en ongestoord kunnen eten en werken. De man is onbeleefd en nogal agressief. Mrs Hall denkt dat hij een zwaar ongeluk heeft gehad: zijn hele hoofd is continu verbonden en hij draagt een bril met donkere glazen.
Maar na een tijdje beginnen de Halls zich te ergeren aan de gast. Hij betaalt zijn rekeningen niet meer, hij smijt met meubels en hij wordt hoe langer hoe agressiever. En weldra barst de bom. Als Mr en Mrs Hall op een dag onverwacht de kamer binnenkomen, zien ze dat de man geen gezicht heeft. En ook zijn handen zijn niet te zien. De paniek is compleet als de man zich uitkleedt: het blijkt dat er niets onder die kleren zit. Mr en Mrs Hall willen de man vastpakken, maar die – nu onzichtbare – man rukt zich los en rent de herberg uit.
De paniek en de chaos breiden zich de komende dagen uit naar het dorp: mensen worden ondersteboven gelopen, spullen en geldstukken worden gestolen en men hoort de onzichtbare man wel maar ziet hem niet. En ook in andere dorpen voelen mensen zich onveilig: de kranten melden de vreemde gebeurtenissen rond de onzichtbare man en er verdwijnt van alles en nog wat. Bovendien zijn mensen bang: bij het minste of geringste slaat de onzichtbare man erop. Hij slaagt er in een tijdlang een zwerver als hulpje te gebruiken.
Dan wordt er op een dag aangeklopt bij een huisarts, Dr Kemp. Er staat een oude studiegenoot voor de deur. Een gesjeesde student medicijnen die scheikunde is gaan studeren. En die nu onzichtbaar blijkt te zijn …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

H.G. Wells

Jaar van uitgave:

1897

Aantal pagina's:

157

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1890-1900

Plaats van handeling:

UK, voornamelijk in het graafschap Sussex

Bijzonderheden:

Een korte roman in 29 getitelde hoofdstukken

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘The Invisible Man’ is een oude roman over een zeer bijzonder (en nog altijd onwerkelijk) onderwerp: onzichtbaarheid. Een man heeft het probleem van onzichtbaar worden opgelost: hij kan als onzichtbare doen en laten wat hij wil. Maar die onzichtbaarheid brengt ook grote problemen met zich mee.
Als je van dit soort – onwerkelijke maar intrigerende – onderwerpen houdt, dan is dit zeker een roman voor jou.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘The Invisible Man’ heb je niet veel specifieke kennis nodig. Wells legt het allemaal goed uit. (Het bestaat uiteraard niet, onzichtbaarheid, maar het wordt wel op een logische manier verklaard.)
Het verhaal speelt zich af op het Engelse platteland van Sussex: dat graafschap was toen (in 1897) een behoorlijk afgelegen gebied: een streek waar zoiets vreemds als onzichtbaarheid lang verborgen zou kunnen blijven.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Invisible Man’ zijn niet echt moeilijk te noemen. De alinea’s zijn kort en er zijn heel veel korte hoofdstukken (met veelzeggende titels). Er zijn veel dialogen. Ondanks het feit dat dit een roman uit 1897 is, leest het verhaal als een behoorlijk modern verhaal: de journalistieke schrijfstijl van Wells maakt de roman heel toegankelijk.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De roman ‘The Invisible Man’ is heel begrijpelijk qua taal qua thema. De taal is eigenlijk nergens verouderd. Uiteraard is de wereld sindsdien drastisch veranderd (zeker in een graafschap dat aan Londen grenst); het verkeer in die tijd is nogal statisch zonder auto’s, er is nog geen internet en geen mobiele telefoon, de medische wetenschap en de scheikunde zijn nog lang niet zo ver als honderd jaar later. Maar het verhaal wordt nergens saai: Wells schrijft als een journalist: van dag tot dag, soms haast van uur tot uur, hoor je wat er allemaal gebeurt daar in dat rustige Sussex.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Invisible Man’ een boek met een literair niveau C 3e en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

‘The Invisible Man’ is geschreven door een zeer bedreven schrijver. H.G. Wells wist precies hoe hij een verhaal goed moest vertellen: hij is nauwkeurig, hij legt goed uit, hij vertelt als een journalist; en vrijwel in ieder hoofdstuk bouwt hij een cliffhanger in. Zijn karakters in deze roman zijn menselijker dan in sommige van zijn andere science fictionromans.

Actie:

‘The Invisible Man’ is een verhaal met veel actie. De lezer rolt van de ene verbazing in de andere: een onzichtbare man, veel woede en agressie, paniek in het dorp, een gijzeling en een bedreigde huisarts. De roman is een avontuur met veel gebeurtenissen.

Tijd:

De roman ‘The Invisible Man’ speelt zich af in de jaren 1890-1900. Een juist jaartal wordt niet gegeven. Wel is het duidelijk dat het verhaal begint in februari en een paar maanden later eindigt. De onzichtbare man vertelt later van het ontstaan van de onzichtbaarheid: het leven van de onzichtbare man voordat hij in Sussex komt, wordt verteld als één lange flashback.

Plaats:

De plaatsen waar ‘The Invisible Man’ zich voornamelijk afspeelt, liggen in het graafschap Sussex, een gebied ten zuiden van Londen. Tegenwoordig is het een vrij dichtbevolkt gebied met voor- en slaapsteden van Londen, maar ten tijde van de roman was het een vrij afgelegen landelijk gebied met weinig grote steden en veel natuur- en landbouwgrond.

Verhaallijn:

De belangrijke verhaallijnen in ‘The Invisible Man’ zijn: hoe kan de onzichtbare man in leven blijven en hoe kan hij goed gebruikmaken van zijn onzichtbaarheid?

Verteller:

De roman ‘The Invisible Man’ heeft voornamelijk een alwetende verteller. Het verhaal volgt voornamelijk de personen om de onzichtbare man heen: Mrs Hall, Mr Marvel en Dr Kemp. De onzichtbare man zelf is een botterik, een gewelddadige machtswellusteling. Een klein deel van het verhaal vertelt hij zelf (als ik-verteller); dat is wanneer hij aan Dr Kemp vertelt hoe hij onzichtbaar geworden is.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Invisible Man’ zijn:
• The Invisible Man: een (lang) anonieme man. Hij streeft naar rust en een eigen ruimte voor onderzoek, maar ook naar macht;
• Dr Kemp: een huisarts in een dorpje in Sussex. Hij is een oud-studiegenoot van de onzichtbare man.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Invisible Man’ zijn:
• Mrs Jenny Hall: de waardin van de herberg ‘The Coach and Horses’;
• Mr George Hall: de waard van de herberg ‘The Coach and Horses’;
• Millie: de dienstmeid van de herberg;
• Mr Teddy Henfrey: een dorpsgenoot in Iping village;
• Rev Mr Bunting: de dorpsdominee;
• Mr Bobby Jaffers: de dorpsagent;
• Mr Thomas Marvel: een zorgeloze zwerver;
• Mr Adye: een dorpsagent.

Website:

http://www.gutenberg.org/ebooks/5230

Film:

De roman ‘The Invisible Man’ is meermalen verfilmd.

Overig:

De roman ‘The Invisible Man’ is een oud, maar nog steeds heel actueel verhaal. Het gaat uiteraard over onzichtbaarheid, maar het gaat ook over eenzaamheid, over normen en waarden, over goed en kwaad, over macht en onmacht. Het verhaal heeft veel latere science fiction– en fantasyschrijvers beïnvloed.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over H.G. Wells.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Dr Jekyll and Mr Hyde van Robert Louis Stevenson
• Frankenstein van Mary Wollstonecraft Shelley
• Thinner van Stephen King (onder het pseudoniem Richard Bachman)

Citaat:

On came the band, bawling with unconscious irony some hymn about ‘When Shall We See His Face?’ and it seemed an interminable time to me before the tide of the crowd washed along the pavement by me. Thud, thud, thud, came the drum with a vibrant resonance, and for the moment I did not notice two urchins stopping at the railings by me. ‘See ‘em,’ said one. ‘See what?’ said the other. ‘Why – them footmarks – bare. Like what you makes in mud.’ (pp.110-111)

Vragen over het boek:

1. Wat zijn de redenen dat de onzichtbare man naar Sussex gaat?
2. Waarom zou Mr Marvel de onzichtbare man willen helpen? En waarom zou hij dat juist niet willen doen?
3. Vind je de onzichtbare man meer een tragische, of meer een gewelddadige figuur (of misschien wel heel iets anders)? Waarom vind je dat?
4. Wat vind je van het karakter van Dr Kemp?