When I was a little girl I actually used to dream of it. I would be in a boat, gliding through sparkling water, and there in the distance I’d see an island. But it wasn’t green like real islands are. It was all dark and brown, as if someone had lit a fire and burnt up the whole place. But of course, I knew differently. And as my boat came nearer I grew more and more excited, until at last, with only a few yards to go, I couldn’t wait any longer. So I’d leap out, feel the water cool on my skin, wade forward, then throw myself on the ground and scoop up the brown pebbles on the beach, cramming them into my mouth.
Only they weren’t pebbles of course.
‘Chocolate.’
The whole island was made of chocolate.
That was what I dreamt of, when I was a little girl. It was much better than a gingerbread house, because there was no wicked witch on my island; there was nobody but me. And in the silence, the absolute silence, I could eat and eat, and never feel sick. Later I’d change the dream so that there was a banana tree in the middle of the island as well. Chocolate and bananas … and not have to share with a soul. I knew what paradise meant, even if only in my dreams.
I once asked the little boy on the floor below what he wanted for Christmas. He pursed his lips and frowned, and thought for a long time. Then a big smile crossed his face, and his eyes shone and he said, “A BANANA!” Despite my own fantasies I thought it a strange thing for a seven-year-old boy to want for his ‘Big’ present: not a car or a train but a banana!

© Reed International Books Ltd / Methuen Children’s Books, 1994/1997.

Flora woont met haar ouders in een armzalig appartement op de tiende verdieping van een troosteloze flat in Boekarest, Roemenië. Een lift is er niet, de ouders van Flora hebben slecht betaalde banen en er is dagelijks tekort aan van alles en nog wat, met name aan eten. Flora is tevreden met wat ze heeft, net als haar ouders en haar beste vriendin – ze weet immers niet anders.
Iedereen is heel voorzichtig en achterdochtig in het Roemenië van de jaren tachtig van de vorige eeuw: in een dictatuur kun je niemand vertrouwen. De macht en de welvaart is in handen van enkele families: terwijl de ouders van Flora nauwelijks geld genoeg hebben om van te kunnen leven – net als miljoenen, zo niet de meeste Roemenen – wonen de president en zijn handlangers in dure paleizen.
Als op een dag Flora een nieuwe klasgenoot krijgt, beseft ze dat er meer is dan alleen armoede voor iedereen. Deze Daniel heeft meer dan al zijn leeftijdgenoten. Maar hoe komt dat?

ERK Niveau:

B1

Schrijver:

Bel Mooney

Jaar van uitgave:

1994

Aantal pagina's:

136

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1980-1990

Plaats van handeling:

Roemenië, de hoofdstad Boekarest.

Bijzonderheden:

De jeugdroman bestaat uit 12 genummerde hoofdstukken.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De jeugdroman ‘The Voices of Silence’ is al oud (hij kwam in 1994 uit), maar het verhaal is echt niet verouderd: het geeft een indringend beeld van het gewone leven tijdens een vreselijke dictatuur. Roemenië werd in die jaren (1967 tot 1989) geregeerd door een meedogenloze dictator (Ceauşescu) die zijn onderdanen afkneep en terroriseerde. Het verhaal beschrijft hoe een gewoon meisje uit een gewoon gezin in deze moeilijke tijd overleefde.

 

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘The Voices of Silence’ heb je weinig specifieke kennis nodig. Misschien zou je eens kunnen nalezen hoe het leven in Roemenië was ten tijde van de dictatuur (1967-1989). Maar ook daarvóór werden de gewone Roemenen in armoede gehouden. En helaas werd het later maar heel langzaam beter. Sinds het land bij de ‘westerse’ wereld hoort, gloort er langzaam iets meer hoop aan de horizon: gewone burgers hebben meer werk, meer welvaart en betere levensomstandigheden.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Voices of Silence’ zijn soms moeilijk, maar als je even doorleest kom je vast wel achter de betekenis van die moeilijke woorden.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte en er zijn veel dialogen.

 

DE TAAL EN HET VERHAAL

Wat taal betreft is ‘The Voices of Silence’ zo nu en dan moeilijk te lezen.
Dat geldt niet voor het verhaal. Dat is spannend met de nodige cliffhangers. En het is heel vaak ontroerend. Bovendien laat het je nadenken over je eigen leven: wat zou jij hebben gedaan als je leefde zoals Flora?
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Voices of Silence’ een boek met een literair niveau B 2c en een taal-(ERK-)niveau B1.

 

Schrijfstijl:

‘The Voices of Silence’ is heel spannend geschreven. En in de loop van het verhaal wordt het hoe langer hoe angstaanjagender.

Actie:

De jeugdroman ‘The Voices of Silence’ bevat een verhaal met redelijk veel actie.

 

Tijd:

‘The Voices of Silence’ speelt zich af in de jaren 1980-1990. In 1989 was de val van de Muur tussen Oost en West (Berlijn en het ‘IJzeren Gordijn’): de meeste voormalige communistische landen in Oost-Europa wierpen de dictatuur van zich af. In Roemenië gebeurde dat ook; maar het ging helaas wel gepaard met zeer veel geweld.

Plaats:

De setting van ‘The Voices of Silence’ is de stad Bucharest (Boekarest), de hoofdstad van Roemenië, een land dat toentertijd (1989) ‘The Socialist Republic of Romania’ werd genoemd. Het land werd geregeerd door een communistische dictator, Comrade Nicolae Ceauşescu, die overigens helemaal geen kameraad van zijn volk was. Hij en zijn vrouw Elena regeerden het land met keiharde hand en met een sadistische geheime politie (de ‘Securitate’).
De hoofdpersonen van het verhaal, Flora en haar ouders, wonen op de tiende verdieping van een triest flatgebouw in een troosteloze buitenwijk van de stad. Werk wordt slecht betaald, eten is er altijd te weinig, mensen vertrouwen elkaar niet en de infrastructuur van het land is verschrikkelijk (zo heeft de flat van Flora geen lift …).

 

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Voices of Silence’: hoe zal Flora met haar ouders kunnen overleven in deze zware omstandigheden?

 

Verteller:

De jeugdroman ‘The Voices of Silence’ heeft een ik-verteller, wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Voices of Silence’ zijn:
• Flora Popescu: de ik-verteller, een 12-, later 13-jarige meid die met haar ouders in de hoofdstad van Roemenië, Boekarest, woont;
• ‘Tata’ Constantin Popescu: de 36-jarige vader van Flora, een fabrieksarbeider (maar net als zijn vrouw heeft hij een universitaire opleiding);
• Mama Rodika (Rodi) Popescu: de moeder van Flora. Zij werkt in een museum;
• Alys Grosu: de beste vriendin van Flora;
• Daniel Ghiban: een nieuwe klasgenoot van Flora. Hij neemt altijd lekkernijen mee naar school en hij heeft mooie kleren en andere spulletjes. Zijn moeder werkt als schoonmaakster bij de Britse Ambassade (vandaar die spullen waarschijnlijk). Zijn vader is portier in een ziekenhuis.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Voices of Silence’ zijn:
• Mr Paroan (‘The Monster’): de klassenleraar van Flora en haar klasgenoten;
• Miss Creanu: een nieuwe docent aan de school van Flora;
• Klasgenoten: Adriana, Ion Babeti, Mariana, Luminitsa, Maryon;
• Stefan en Mircea: vrienden van Mr Popescu;
• Mr en Mrs Grosu: de ouders van Alys.

Website:

https://www.fantasticfiction.com/m/bel-mooney/voices-of-silence.htm

 

Film:

De jeugdroman ‘The Voices of Silence’ is niet verfilmd.

 

Overig:

‘The Voices of Silence’ is een mooi, spannend en ontroerend verhaal over de vrijheidsstrijd van de Roemenen in 1989, toen zij vochten tegen de dictatuur in hun land.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Bel Mooney.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The File on Fraulein Berg van Joan Lingard
• Rose Blanche van Ian McEwan
• The Good Liar van Gregory Maguire

Citaat:

The buses were running again, although the journey to the city centre was far from normal. There was the odd sound of a sniper,; and smoke came from half burnt-out buildings. There were still crowds on the streets. It was easy to pick up all the news from the conversation of people around – because that was the most amazing thing, which stands out almost above everything else. The way people talked. Their gags off at last, they were unstoppable. Silence had found its voice, and would not be shut up. (p.128)

Vragen over het boek:

1. Waarom wordt de vriendschap tussen Flora en Alys op een gegeven moment minder?
2. Waaruit blijkt dat de vader van Flora zich niet wil neerleggen bij de situatie in Roemenië?
3. Hoe komt Daniel aan zijn mooie spulletjes en zijn lekkere eten?
4. Heeft het verhaal een happy end? Voor wie wel en voor wie niet?