There were four of us – George, and William Samuel Harris, and myself, and Montmorency. We were sitting in my room, smoking, and talking about how bad we were – bad from a medical point of view I mean, of course.
We were all feeling seedy, and we were getting quite nervous about it. Harris said he felt such extraordinary fits of giddiness come over him at times, that he hardly knew what he was doing; and then George said that he had fits of giddiness too, and hardly knew what he was doing. With me, it was my liver that was out of order. I knew it was my liver that was out of order, because I had just been reading a patent liver-pill circular, in which were detailed the various symptoms by which a man could tell when his liver was out of order. I had them all.
It is a most extraordinary thing, but I never read a patent medicine advertisement without being impelled to the conclusion that I am suffering from the particular disease therein dealt with in its most virulent form. The diagnosis seems in every case to correspond exactly with all the sensations that I have ever felt.
I remember going to the British Museum one day to read up the treatment for some slight ailment of which I had a touch – hay fever, I fancy it was. I got down the book, and read all I came to read; and then, in an unthinking moment, I idly turned the leaves, and began to indolently study diseases, generally. I forget which was the first distemper I plunged into – some fearful, devastating scourge, I know – and, before I had glanced half down the list of ‘premonitory symptoms,’ it was borne in upon me that I had fairly got it.
I sat for awhile, frozen with horror; and then, in the listlessness of despair, I again turned over the pages. I came to typhoid fever – read the symptoms – discovered that I had typhoid fever, must have had it for months without knowing it – wondered what else I had got; turned up St. Vitus’s Dance – found, as I expected, that I had that too, – began to get interested in my case, and determined to sift it to the bottom, and so started alphabetically – read up ague, and learnt that I was sickening for it, and that the acute stage would commence in about another fortnight. Bright’s disease, I was relieved to find, I had only in a modified form, and, so far as that was concerned, I might live for years. Cholera I had, with severe complications; and diphtheria I seemed to have been born with. I plodded conscientiously through the twenty-six letters, and the only malady I could conclude I had not got was housemaid’s knee.

© Penguin Books 1957/1977.

Drie Londense jongemannen gaan met elkaar een vaartocht over de Thames maken. Het drietal is rijk, redelijk ondernemend, onhandig en nogal verwend. De verteller (Jerome K. Jerome) neemt zijn hond mee. Geld kan nooit een gebrek zijn; mocht er iets gebeuren, dan zijn er altijd overnachtingen in hotels of herbergen te boeken.
Maar de mannen willen in principe overnachten op de boot (en eventueel kamperen op de wal). Ze reizen naar Kingston upon Thames (ten westen van het centrum van Londen) en varen vandaar stroomopwaarts richting Oxford. De tocht is zwaar: er moet gezeild, geroeid, geboomd en getrokken worden. De boot is een soort kruising tussen een roeiboot, een zeilboot en een trekschuit. En dan zijn er onderweg nog de nodige stroomversnellingen, waterkeringen en sluizen te overwinnen. Tenslotte hebben de mannen uiteraard te maken met het Engelse weer: veel regen.
Desondanks houdt iedereen de moed erin: verhalen verluchtigen de saaie avonden (evenals een pijp en een goed glas whiskey) en uitgebreide maaltijden overdag versterken het lichaam. Dus geniet iedereen – min of meer. (Zelfs de hond …)

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Jerome K. Jerome

Jaar van uitgave:

1889

Aantal pagina's:

185

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1850-1900

Plaats van handeling:

UK, Greater London en Oxfordshire

Bijzonderheden:

Een roman in 19 hoofdstukken die in kernwoorden worden samengevat (zoals Dickens in zijn tijd ook deed).
In het Nederlands heet de roman ‘Drie mannen in een boot’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

‘Three Men in a Boat’ wordt hier als ‘romance’ gekarakteriseerd. Die ‘romance’ heeft niet betrekking op een liefde tussen mensen, maar op de liefde van de mens voor de natuur – ditmaal voor de rivier de Thames. Drie mannen reizen stroomopwaarts en beleven allerlei (onnozele en minder onnozele) avonturen, maar het gaat uiteindelijk om de vaartocht die de mannen van Londen stroomopwaarts naar Oxford voert. Wij denken tegenwoordig aan reizen per auto, trein of vliegtuig (zelfs over korte afstanden), maar dit verhaal maakt duidelijk hoe zeer een landschap verandert over korte afstanden en hoe verschillend de dorpen en de steden langs die rivier zijn. Daarmee krijg je een mooi (maar ietwat idyllisch) beeld van zuidwest Engeland en de kronkelige rivier die hier doorheen stroomt.

WAT MOET JE WETEN?

‘Three Men in a Boat’ geeft een mooi beeld van het gebied ten westen van Londen, van Kingston upon Thames tot Oxford. Kingston wordt beschreven als de oude koningsstad (‘Kyningestun’), terwijl er ook wordt verteld over de doolhof (‘Maze’) in de uitgestrekte tuinen van paleis Hampton Court, evenals de vele sluizen (‘weirs’, ‘locks’), dorpen en steden langs de rivier.

DE TAAL

De taal van ‘Three Men in a Boat’ is al oud, maar zeker niet verouderd. Het verhaal is nog altijd heel goed leesbaar ondanks het feit dat het boek al in 1889 uitkwam.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn over het algemeen kort.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman toegankelijk.
Dat geldt voor een groot deel ook voor het verhaal zelf. Het is een humoristisch verslag van een bootreis van Londen naar Oxford en weer terug. Maar die humor is wel behoorlijk achterhaald. Het verhaal wordt verteld door een keurige meneer die eigenlijk alleen maar heel keurige dingen doet met zijn twee vrienden – soms drinken ze iets te veel whiskey, maar dat is het dan wel.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Three Men in a Boat’ een boek met een literair niveau C 4d en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

Het verhaal is heel humoristisch geschreven. Tegenwoordig vinden we dit soort verhalen nogal oubollig en ook de recensenten in 1889 vonden het verhaal vaak plat, vulgair of onnozel. Maar de lezers smulden ervan en de roman werd een enorm succes.

Actie:

‘Three Men in a Boat’ bevat een verhaal met vrij weinig actie. De ik-verteller vertelt heel breedvoerig over van alles en nog wat en voor de echte vaartocht blijft dan weinig tijd over. Bovendien is het niet echt een avontuur: de drie mannen-van-stand hebben hun spulletjes (en hun geld…) goed bij en voor elkaar.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1850-1900. De boot wordt niet mechanisch voortbewogen, dus wordt er geroeid (‘rowing’), getrokken (‘towing) en geboomd (‘punting’).

Plaats:

De setting van ‘Three Men in a Boat’ is Greater London en het gebied ten westen daarvan. Het betreft met name de regio waar de rivier de Thames doorheen stroomt. De tocht begint in het stadje Kingston upon Thames, een plaats die gelegen is in het westen van Greater London. Vandaar varen de mannen naar Oxford en later weer terug naar Kingston.
Er zijn beschrijvingen van veel plaatsen en sluizen: Windsor, Moulsey Lock, Sunbury, Walton, Reading, Weybridge, Staines, Runnymede, Maidenhead, Marlow, Oxford.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Three Men in a Boat’: hoe zal de vaartocht van de drie mannen verlopen?

Verteller:

De roman heeft een ik-verteller wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Three Men in a Boat’ zijn:
• Jerome K. Jerome: de ik-verteller, tevens de werkelijke schrijver van het verhaal. Hij wordt vergezeld door zijn twee vrienden en door zijn hond:
• George: een bankemployee – die graag lang uitslaapt. Het karakter is gebaseerd op George Wingrave, een goede vriend van de auteur, een man die later bankdirecteur zou worden (en dus minder lui was dan je op grond van de beschrijvingen van Mr Jerome zou denken);
• William Samuel Harris: een nuchtere man, iemand die zich niet snel druk maakt. ‘Harris’ is de andere vriend van Jerome, een man die eigenlijk Carl Hentschel heette – hij werd later de eigenaar van een drukkerij;
• Montmorency: de hond van Jerome, een onverschrokken fox-terrier.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Three Men in a Boat’ zijn:
In Londen:
• Mrs Poppets: de hospita van Jerome;
• Uncle Podger en Aunt Maria Podger: een oom en tante van Jerome;
• Bigg’s boy: een bediende bij de groenteboer.
Onderweg:
• Veel naamloze dorpelingen en stedelingen die de drie mannen ontmoeten.

Website:

https://www.bookscharming.com/2019/10/book-review-three-men-in-boat-by-jerome.html

Film:

‘Three Men in a Boat’ is meerdere keren verfilmd (zelfs in het Russisch); de eerste film van het boek kwam al uit in 1920. Ook werd het boek bewerkt voor het theater als toneelstuk en als musical en er werden TV-series van het boek gemaakt.

Overig:

‘Three Men in a Boat’ was een enorm succes voor de schrijver Jerome K. Jerome. Hij schreef later een vervolg: ‘Three Men on the Bummel’ (aka ‘Three Men on Wheels’).
De subtitel van ‘Three Men in a Boat’ is ‘To say nothing of the Dog!’

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Jerome K. Jerome.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Man Who Was Thursday van G.K. Chesterton
• The Wind in the Willows van Kenneth Grahame
• Jeeves in the Offing van P.G. Wodehouse

Citaat:

‘Well,’ said Harris, reaching his hand out for his glass, ‘we have had a pleasant trip, and my hearty thanks for it to old Father Thames – but I think we did well to chuck it when we did. Here’s to Three Men well out of a Boat!’
And Montmorency, standing on his hind legs, before the window, peering out into the night, gave a short bark of decided concurrence with the toast. (p.185)

Vragen over het boek:

1. De drie mannen willen een reis maken. Waarom gaan ze de oceaan niet over per schip?
2. Waaruit blijkt dat de drie mannen hun reis heel goed kunnen betalen?
3. Welke anekdotes van de ik-verteller vond je het meest passen binnen het verhaal en waarom vind je dat?
4. Is de reis een succes voor de drie mannen? Waar blijkt dat uit?