Whenever Henry Wilt took the dog for a walk, or, to be more accurate, when the dog took him, or, to be exact, when Mrs Wilt told them both to go and take themselves out of the house so that she could do her yoga exercises, he always took the same route. In fact the dog followed the route and Wilt followed the dog. They went down past the Post Office, across the playground, under the railway bridge and out on to the footpath by the river. A mile along the river and then under the railway line again and back through streets where the houses were bigger than Wilt’s semi and where there were large trees and gardens and the cars were all Rovers and Mercedes. It was here that Clem, a pedigree Labrador, evidently feeling more at home, did his business while Wilt stood looking around rather uneasily, conscious that this was not his sort of neighbourhood and wishing it was. It was about the only time during their walk that he was at all aware of his surroundings. For the rest of the way Wilt’s walk was an interior one and followed an itinerary completely at variance with his own appearance and that of his route. It was in fact a journey of wishful thinking, a pilgrimage along trails of remote possibility involving the irrevocable disappearance of Mrs Wilt, the sudden acquisition of wealth, power, what he would do if he was appointed Minister of Education or, better still, Prime Minister. It was partly concocted of a series of desperate expedients and partly in an unspoken dialogue so that anyone noticing Wilt (and most people didn’t) might have seen his lips move occasionally and his mouth curl into what he fondly imagined was a sardonic smile as he dealt with questions or parried arguments with devastating repartee. It was on one of these walks taken in the rain after a particularly trying day at the Tech that Wilt first conceived the notion that he would only be able to fulfil his latent promise and call his life his own if some not entirely fortuitous disaster overtook his wife.

© Martin Secker & Warburg Ltd, 1976.

Henry Wilt is al twaalf jaar getrouwd met Eva. Maar niet echt gelukkig, dat niet: hij wordt soms een beetje onpasselijk als hij zijn hysterische, nogal gezette eega ziet.
En ook in zijn werk is hij niet echt gelukkig. Hij geeft literatuurlessen aan metselaars, monteurs, secretaresses, slagers, dat soort studiebollen. Promotie maakt hij nooit; hij zal waarschijnlijk tot aan zijn pensioen boeken moeten lezen met types die nooit een boek opendoen. Vreemd genoeg is hij wel een goede docent; de meeste studenten tolereren hem wel in de klas.
Het college waar Wilt lesgeeft zal gaan uitbreiden; er wordt een vleugel aangebouwd. De leiding wil bovendien een echte hogeschool of universiteit worden; veel docenten zijn gepromoveerd (Wilt niet, helaas).
Op een feest bij een vriendin van Eva wordt Wilt belaagd en vrijwel aangerand door die vriendin. Hij kan ontsnappen aan haar avances. Maar wel met achterlating van zijn kleren en onheus bejegend door een opblaasbare pop. Als Wilt diezelfde nacht naakt en dronken thuiskomt, stuurt zijn vrouw hem de pop toe met een briefje dat zij voorlopig bij haar vriendin blijft.
De maat is nu vol voor Wilt. Hij besluit Eva te vermoorden. Maar zo'n moord zal hij eerst moeten oefenen. Waar laat je bijvoorbeeld een lijk?
Gelukkig heeft Wilt die pop. Met de kleren van Eva lijkt ze net echt …

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Tom Sharpe

Jaar van uitgave:

1976

Aantal pagina's:

221

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1970-1980

Plaats van handeling:

UK, East Anglia

Bijzonderheden:

Een roman in 21 genummerde hoofdstukken

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘Wilt’ is een aanrader voor de lezer van harde en enigszins absurde humor. Het verhaal zit mooi in elkaar en je zult je verbazen over de wendingen die het zo nu en dan neemt.
Wel is het nodig dat regelmatig de logica en je goede smaak aan de kant zet: er gebeuren veel gekke dingen die niet allemaal even netjes zijn.

WAT MOET JE WETEN?

Het verhaal van ‘Wilt’ is heel mooi bedacht. Het is een soms schokkende kijk op onderwijs, op relaties, op vriendschap, liefde en seks. Als je een romantisch verhaal zoekt, moet je dit boek niet lezen. Ook lezers die zich ergeren aan expliciete beschrijvingen van relaties of aan platte taal moeten zich niet aan ‘Wilt’ wagen. Maar voor de liefhebber van absurde humor is dit een prima keus.

DE TAAL

De taal van ‘Wilt’ is regelmatig heel lastig. Het verhaal zit vol stekelige ironie – het sarcasme druipt er regelmatig vanaf. De satire is vooral gericht op ambtenaren: zoals het onderwijspersoneel (en vooral hun leiding) en de politie.
De humor houdt het verhaal begrijpelijk, maar je moet de Engelse taal goed beheersen wil je die humor kunnen waarderen. De humor is zoals gezegd satirisch en sarcastisch, maar ook heel vaak hilarisch en vrij absurd. Het zal niets ieders gevoel voor humor zijn: Tom Sharpe neemt nooit een blad voor de mond en hij gebruikt veel platte taal (‘shit’, ‘fuck’, ‘arse’, dat soort woorden).

DE TAAL EN HET VERHAAL

Wat taal betreft is ‘Wilt’ soms nogal moeilijk om te lezen. Het is echt een boek voor een niveau-5 lezer.
Het verhaal is heel hilarisch en het heeft een originele plot. Maar het is ook een plat verhaal: het gaat regelmatig over seks, overspel, kinky speeltjes en dat soort vrijgevochten zaken. Veel lezers zullen dit misschien niet waarderen.
Op basis van deze eigenschappen is de roman van ‘Wilt’ een boek met een literair niveau C 5c en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

De roman ‘Wilt’ is met heel veel vaart geschreven. Het verhaal zit uitstekend in elkaar: een man die de moord op zijn vrouw voorbereidt en dan voor die moord wordt gearresteerd, terwijl die moord (nog) niet eens gepleegd is. Hilarisch – maar ook wel morbide zo nu en dan.

Actie:

Het verhaal van ‘Wilt’ kent behoorlijk veel actie. Wilt zelf haalt allerlei vreemde streken uit – streken die hij met een arrestatie moet bekopen. Verder zijn de Pringsheims nogal ondernemende types, zowel wat hun relaties met elkaar en met anderen betreft, als wat hun vaartocht aangaat.

Tijd:

De roman ‘Wilt’ speelt zich ergens af in de periode 1970-1980. Een mobiele telefoon bestond nog niet: vandaar dat de vaartocht van de Pringsheims nogal moeizaam verloopt.

Plaats:

De setting van ‘Wilt’ is het Engelse graafschap East Anglia, in het oosten van Groot-Brittannië. De stad waar Wilt woont en werkt wordt Ipford genoemd (maar het zou in werkelijkheid Norwich kunnen zijn). De Pringsheims en Eva Wilt varen op een gegeven moment door de Fens (of Fenlands), een waterrijk gebied ten westen van Norwich.

Verhaallijn:

De belangrijkste verhaallijn van ‘Wilt’ is: zal Wilt erin slagen om zijn onschuld te bewijzen (en later – om ‘het geluk te vinden’)?

Verteller:

De roman ‘Wilt’ heeft een auctoriale verteller. Deze vertelt het verhaal voornamelijk vanuit het perspectief van Henry Wilt, maar soms vanuit dat van zijn echtgenote Eva.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Wilt’ zijn:
• Henry Wilt: een docent aan een middelbare beroepsopleiding. Hij geeft literatuur aan jonge mannen en vrouwen die met hun handen willen werken (metselaars, loodgieters, kapsters, dat soort studenten). Hij vindt het een uitzichtloze baan (hij doet het al tien jaar zonder ooit promotie te maken), maar hij is er eigenlijk wel goed in. Hij is al twaalf jaar (vrij ongelukkig) getrouwd en hij heeft een hond (Clem);
• Eva Wilt: de vrouw van Henry. Zij heeft wekelijks een andere hobby, sport of bevlieging. Eva is de baas in huis – ze is niet alleen een enorme kletskous, maar ook lichamelijk is ze letterlijk en figuurlijk de meerdere van Henry;
• Sally Pringsheim: een Amerikaanse die tijdelijk met haar man in Groot-Brittannië woont. Sally is oversekst; ze is vooral geïnteresseerd in vrouwen;
• Gaskell Pringsheim: de echtgenoot van Sally. Hij is biochemicus (en komt uit een heel rijke familie). Hij is meer geïnteresseerd in plastic dan in vrouwen (of eventueel wel: vrouwen gehuld in plastic).

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Wilt’ zijn:
• Collega’s van Wilt op The Fenland College of Arts and Technology: The Principal, The Vice-Principal, Mr Morris (Head of Liberal Studies), Head of Catering, Head of Mechanical Engineering, Head of English, Head of Geography, Dr Board (Head of Modern Languages), Dr Mayfield (Head of Sociology), Bob Fenwick, Major Millfield, de conciërge (caretaker), Dr Cox (Head of Science), Bill Trent, Dr Lomax (Head of Commerce);
• Studenten van de school, meestal aangeduid door de docenten via hun beroep: Meat One, Printers Three, Senior Secretaries, Gasfitters One, Day Release Motor Mechanics;
• Peter Braintree: een collega en de beste vriend van Henry Wilt;
• Betty Braintree: de echtgenote van Peter;
• Bouwvakkers bij de College: driver Chris, foreman, workman Barney;
• Politiemensen: Inspector Flint CID, Detective Sergeant Yates;
• Mr Gosdyke, Solicitor: een advocaat;
• Dr Scheimacher: een collega van Gaskell Pringsheim;
• Mr MacArthur: een misdaadverslaggever (crime reporter) van The Sunday Post;
• Dr Pittman: een psychiater van het Fenland Hospital, tevens Professor Psychology van de universiteit;
• Reverend St John Froude: de dominee van het gehucht Waterswick;
• Mr Kidley: de directeur van Sweetbreads, een vleesverwerkend bedrijf;
• Mavis Mottram: een vriendin van Eva, gehuwd met Patrick.

Website:

http://www.goodreads.com/book/show/420966.Wilt 

Film:

De roman ‘Wilt’ is verfilmd.

Overig:

De roman ‘Wilt’ is het eerste boek met Henry Wilt in de hoofdrol. Er zouden nog vier boeken volgen.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Tom Sharpe.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook de onderstaande romans kunnen lezen:
• Lord of the Flies van William Golding
• Lucky Jim van Kingsley Amis
• Solar van Ian McEwan

Citaat:

Inspector Flint gazed at him demonically. ‘You did what?’
‘Well, there was no toilet paper in the lavatory so I …’ He stopped. The Inspector was lighting yet another cigarette. His hands were shaking and he had a distant look in his eyes that suggested he had just peered over some appalling abyss. ‘Mr Wilt,’ he said when he had managed to compose himself, ‘I trust that I am a reasonably tolerant man, a patient man and a humane man, but if you seriously expect me to believe one word of your utterly preposterous story you must be insane. First you tell me you put a doll down that hole. Then you admit that it was dressed in your wife’s clothes. Now you say that she went away without telling you where she was going and finally to cap it all you have the temerity to sit there and tell me that you wiped your arse with the one piece of solid evidence that could substantiate your statement.’
‘But I did,’ said Wilt.
‘Balls,’ shouted the Inspector. ‘You and I both know where Mrs Wilt has gone and there’s no use pretending we don’t. She’s down at the bottom of that fucking hole and you put her there.’ (p.102)

Vragen over het boek:

1. Waarom halt Wilt van die vreemde fratsen uit met de pop Judy?
2. Welke kritiek – if any – verwoordt Tom Sharpe in deze roman voor wat betreft het (beroeps)onderwijs?
3. Analyseer het karakter van Eva Wilt. Maak je antwoord duidelijk aan de hand van een drietal fragmenten uit de roman.
4. Waarom is de setting belangrijk voor dit verhaal?