Once our father bought a convertible. Don't ask me. I was five. He bought it and drove it home as casually as he'd bring a gallon of rocky road. Picture our mother's surprise. She kept rubber bands on the doorknobs. She washed old plastic bags and hung them on the line to dry, a string of thrifty tame jellyfish floating in the sun. Imagine her scrubbing the cheese smell out of a plastic bag on its third or fourth go-round when our father pulls up in a Chevy convertible, used but nevertheless – a moving metal landscape, chrome bumpers and what looks like acres of molded silver car-flesh. He saw it parked downtown with a For Sale sign and decided to be the kind of man who buys a car on a whim. We can see as he pulls up that the manic joy has started to fade for him. The car is already an embarrassment. He cruises into the driveway with a frozen smile that matches the Chevy's grille.
Of course the car has to go. Our mother never sets foot. My older brother Carlton and I get taken for one drive. Carlton is ecstatic. I am skeptical. If our father would buy a car on a street corner, what else might he do? Who does this make him?
He takes us to the country. Roadside stands overflow with apples. Pumpkins shed their light on farmhouse lawns. Carlton, wild with excitement, stands up on the front seat and has to be pulled back down. I help. Our father grabs Carlton's beaded cowboy belt on one side and I on the other. I enjoy this. I feel useful, helping to pull Carlton down.
We pass a big farm. Its outbuildings are anchored on a sea of swaying wheat, its white clapboard is molten in the late, hazy light. All three of us, even Carlton, keep quiet as we pass. There is something familiar about this place. Cows graze, autumn trees cast their long shade. I tell myself we are farmers, and also somehow rich enough to drive a convertible. The world is gaudy with possibilities. When I ride in a car at night, I believe the moon is following me.

© Farrar, Straus & Giroux / Penguin Books, 1990/1991.

De vrienden Jonathan en Bobby worden vanwege hun eenzame jeugd naar elkaar toegetrokken. De ouders van Jon hebben een verstandshuwelijk: zijn vader Ned werkt altijd in het weinig succesvolle theater dat hij bezit en zijn moeder Alice voelt zich als southern belle uit New Orleans zeer ongelukkig in het koude Cleveland, Ohio. Bobby heeft nog minder geluk in het leven: zijn door hem zeer bewonderde oudere broer sterft op zijn vijftiende, zijn moeder pleegt zelfmoord en zijn vader raakt aan de drank. De trieste Bobby is stil en teruggetrokken; de slimme Jonathan worstelt met zijn seksuele voorkeur voor mannen.
Jaren later treffen we de beide vrienden weer. In New York City heeft Jonathan veel relaties met mannen, hij woont samen met zijn beste vriendin Clare en hij heeft een goede baan bij een tijdschrift. Wanneer Bobby bij die twee komt wonen wordt hij met open armen ontvangen. De drie worden boezemvrienden van elkaar – zo te zien voor het leven …
Maar dat leven is niet altijd even voorspelbaar voor wie eraan deelneemt. Dat merken zowel de ouders van Jonathan die sinds een paar jaar in Phoenix, Arizona, wonen. Maar het wordt ook duidelijker voor Jonathan, Bobby en Clare. Zelfs wanneer ze naar het idyllische Woodstock zijn verhuisd.

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Michael Cunningham

Jaar van uitgave:

1990

Aantal pagina's:

343

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1960-1990

Plaats van handeling:

USA, meerdere staten

Bijzonderheden:

Een roman in 3 genummerde delen en in veel hoofdstukken (die de titel van de vier vertellers hebben).
In het Nederlands heet de roman ‘Een huis aan het einde van de wereld’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De liefdesroman ‘A Home at the End of the World’ beschrijft een periode van zo’n dertig jaar in de Verenigde Staten. Jon en Bobby groeien op in de jaren zestig, te midden van de opwindende popmuziek en een groeiend drugsgebruik. Het decennium daarna beschrijft de toenemende seksuele vrijheid van studenten, terwijl de jaren tachtig die zelfde seksuele vrijheid langzamerhand leidt tot een grote epidemie: aids.

WAT MOET JE WETEN?

‘A Home at the End of the World’ is behalve een kroniek van zo’n dertig jaar vooral een liefdesroman: de liefde tussen echtelieden wordt beschreven (de echtparen Morrow en Glover), tussen jeugdvrienden (Jonathan en Bobby), tussen minnaars (Jonathan en zijn geliefden) en tussen zeer goed bevriende huisgenoten (Jonathan, Bobby en Clare).

DE TAAL

De taal van ‘A Home at the End of the World’ is heel toegankelijk. Michael Cunningham schrijft op een prettige manier, met veel korte beschrijvingen en veel boeiende dialogen.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman nergens erg moeilijk.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Je krijgt een verhaal te lezen dat vanuit vier verschillende perspectieven wordt verteld. De roman geeft een mooi tijdsbeeld van de jaren zestig, zeventig en tachtig van de vorige eeuw.
Op basis van deze eigenschappen is ‘A Home at the End of the World’ een boek met een literair niveau C 4c en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

Het verhaal is vanuit vier verschillende perspectieven geschreven, wat zorgt voor vrij compleet, soms onthutsend, regelmatig ontroerend beeld van de karakters.

Actie:

‘A Home at the End of the World’ bevat een verhaal met vrij veel actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1960-1990. Jonathan en Bobby groeien op met de muziek van The Doors, Jimi Hendrix, Laura Nyro, Jethro Tull, Crosby, Stills & Nash, de musicals ‘West Side Story’ en ‘Hair’ (onder andere).

Plaats:

De setting van ‘A Home at the End of the World’ is de steden Cleveland (Ohio), New York City, Phoenix (Arizona) en het dorp Woodstock (New York State).

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘A Home at the End of the World’: hoe zullen de relaties zich ontwikkelen tussen Jonathan, Bobby en Clare en tussen Alice, Jonathan en Ned Glover?

Verteller:

De roman heeft vier ik-vertellers wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘A Home at the End of the World’ zijn:
• Bobby (Robert) Morrow: de eerste ik-verteller. Hij bewondert zijn oudere broer Carlton, een jongen die jong zal sterven. Daarna valt het kleine gezin min of meer uiteen en Bobby verandert in een stille, eenzelvige jongen;
• Jonathan Glover: de tweede ik-verteller, een slimme jongen die zich al snel afkeert van zijn altijd werkende vader en zijn aandacht eisende moeder. Jonathan is idolaat van de afstandelijke, maar hippie-achtige Bobby, voor wie hij ook erotische gevoelens koestert. Al snel weet hij van zichzelf dat hij homoseksueel is – een reden voor hem om naar New York te verhuizen. Daar breekt hij zijn studie af en gaat werken als recensent van restaurantmaaltijden;
• Alice Glover: de derde ik-verteller, de moeder van Jonathan. Een eenzame vrouw die zich ongelukkig voelt, ver van haar familie in New Orleans, in het koude, winderige Cleveland bij haar hardwerkende, oudere echtgenoot en haar later vrij gevoelloze zoon. Later, wanneer haar man problemen met zijn longen krijgt, verhuizen haar man en zij naar Phoenix, Arizona;
• Clare Stone: de vierde ik-verteller. Ze is elf jaar ouder dan Jonathan met wie ze al een aantal jaren samenwoont. Clare zal op haar veertigste veel geld erven, ze heeft veel relaties en een huwelijk achter de rug. Tegenwoordig werkt ze als een succesvolle sieradenontwerper en ze woont tot volle tevredenheid samen met haar beste vriend, de homoseksuele Jonathan.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘A Home at the End of the World’ zijn:
• Carlton Morrow: de zeven jaar oudere broer van Bobby. Hij is het idool van Bobby, een populaire, vrij roekeloze jongen die enorm van zijn (korte) leven geniet. Carlton is populair en knap en wat dat betreft lijkt hij op zijn moeder;
• Burt(on) Morrow: de vader van Carlton en Bobby, een muziekdocent op een middelbare school. Na de dood van zijn oudste zoon en zijn vrouw verwaarloost hij zichzelf en zijn tweede zoon en raakt hij aan de drank – maar hij blijft functioneren (en werken);
• Isabel Morrow: de moeder van Carlton en Bobby, een vrouw die graag feest en van het leven geniet – totdat haar oudste zoon overlijdt;
• Ned Glover: de vader van Jonathan, de beheerder van een theater/bioscoop in de stad. De baan slokt zijn dagen en avonden op; hij is heel weinig thuis;
• Erich: een barkeeper en weinig succesvolle acteur, de New Yorkse minnaar van Jonathan.
Anderen:
In Cleveland, Ohio:
• Miss Heidegger (de buurvrouw), Frank (de vriend van Carlton), Adam Bialo (de beste vriend van Jonathan), Louis (een zwerver), Beechum (een geldschieter).
In Phoenix, Arizona:
• Mrs. Cohen en Mrs. Black: buren van Ned en Alice Glover;
• Eddie Glover: de jongere broer van Ned.
In Woodstock, New York State:
• Marlys en Gert: de medewerkers van Bobby en Jonathan in hun restaurant.

Website:

https://www.publishersweekly.com/9780374172503

Film:

‘A Home at the End of the World’ is in 2004 verfilmd.

Overig:

‘A Home at the End of the World’ is de tweede roman van Michael Cunningham.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Michael Cunningham.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Hours van Michael Cunningham
• Generation X van Douglas Coupland
• The Corrections van Jonathan Franzen

Citaat:

We are so far into the field that the darkness has closed behind us, blotting out the road and house. All we can see is alfalfa. Crickets make their racket and mosquitoes swarm around our heads, unable to believe their luck. We stand there in a starry, buzzing darkness complete as the end of the world. (p.334)

Vragen over het boek:

1. Hoe kijkt Alice Glover naar de relatie met haar man en met haar zoon?
2. Waarom voelt Clare zich zo goed thuis bij Jonathan Glover?
3. Waardoor is volgens jou Bobby geworden zoals hij is?
4. Welke personen hebben aan het eind van het verhaal het geluk gevonden, denk je?