I believe that a well-known anecdote exists to the effect that a young writer, determined to make the commencement of his story forcible and original enough to catch and rivet the attention of the most blasé of editors, penned the following sentence:
‘ ‘Hell!’ said the Duchess.’
Strangely enough, this tale of mine opens in much the same fashion. Only the lady who gave utterance to the exclamation was not a Duchess!
It was a day in early June. I had been transacting some business in Paris and was returning by the morning service to London where I was still sharing rooms with my old friend, the Belgian ex-detective, Hercule Poirot.
The Calais express was singularly empty – in fact, my own compartment held only one other traveller. I had made a somewhat hurried departure from the hotel and was busy assuring myself that I had duly collected all my traps when the train started. Up till then I had hardly noticed my companion, but I was now violently recalled to the fact of her existence. Jumping up from her seat, she let down the window and stuck her head out, withdrawing it a moment later with the brief and forcible ejaculation ‘Hell!’
Now I am old-fashioned. A woman, I consider, should be womanly. I have no patience with the modern neurotic girl who jazzes from morning to night, smokes like a chimney, and uses language which would make a Billingsgate fishwoman blush!
I looked up now, frowning slightly, into a pretty, impudent face, surmounted by a rakish little red hat. A thick cluster of black curls hid each ear. I judged that she was little more than seventeen, but her face was covered with powder, and her lips were quite impossibly scarlet.
Nothing abashed, she returned my glance, and executed an expressive grimace.
‘Dear me, we’ve shocked the kind gentleman!’ she observed to an imaginary audience. ‘I apologize for my language! Most unladylike, and all that, but Oh, Lord, there’s reason enough for it! Do you know I’ve lost my only sister?’
‘Really?’ I said politely. ‘How unfortunate.’
‘He disapproves!’ remarked the lady. ‘He disapproves utterly – of me, and my sister – which last is unfair, because he hasn’t seen her!’
I opened my mouth, but she forestalled me.

© Fontana/Vintage Books, 1923/2019.

Captain Hastings ontmoet in de trein een openhartig meisje. Maar veel tijd om over haar na te denken heeft hij niet: zijn vriend, de Belgische privédetective Hercule Poirot, wordt gevraagd om een klus te klaren in Noord-Frankrijk. Een rijke zakenman wordt daar, volgens eigen zeggen, bedreigd.
Dus gaan beide mannen direct met de boot naar Calais. Maar, wanneer ze bij het landhuis aankomen, blijkt Paul Renauld, de zakenman, te zijn vermoord …
De Franse politie staat voor een raadsel. Verdachten zijn er genoeg. Er zijn drie dienstmeiden, een privéchauffeur, een tuinman en er is een weduwe die alles erft evenals een zoon die niets erft. Maar, om de zaak nog complexer te maken, zijn er minnaressen en vermomde inbrekers. Verdachten en aanwijzingen meer dan voldoende. Maar wie is/zijn de dader(s)?
Gelukkig is daar Hercule Poirot. En hij heeft net iets meer ‘grey cells’ dan de andere speurders …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Agatha Christie

Jaar van uitgave:

1920

Aantal pagina's:

288

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1920-1930

Plaats van handeling:

Frankrijk, het platteland

Bijzonderheden:

Een misdaadroman in 28 getitelde hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman ‘Moord op de golflinks’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De misdaadroman ‘The Murder on the Links’ is de derde roman van Agatha Christie – en tevens de tweede roman met haar beroemde detective Hercule Poirot in een hoofdrol. Er wordt een moord gepleegd en die wordt in de loop van het verhaal opgelost.
Hoewel misdaad het genre van de roman is, wordt het nergens een bloederig of angstaanjagend verhaal: Agatha Christie hield haar verhalen boeiend door een spannende en logische plot.

WAT MOET JE WETEN?

‘The Murder on the Links’ is opnieuw een detective met de Belgische (oud-)detective Hercule Poirot in de hoofdrol. Het is een briljante speurder – die echter veel eigenschappen heeft die tegen hem spreken: arrogantie, ijdelheid, betweterigheid enzovoort. Desalniettemin werd Monsieur Poirot één van de meest geliefde speurders aller tijden.

DE TAAL

De taal van ‘The Murder on the Links’ is heel toegankelijk. Dame Agatha Christie schreef een eenvoudig soort Engels dat door vrijwel iedereen te lezen viel – dat maakt haar boeken na zoveel jaar nog altijd heel populair.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman nergens moeilijk.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Het is een verhaal over een moord en – vooral – over het oplossen van die moord.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Murder on the Links’ een boek met een literair niveau C 4d en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

Het verhaal is mooi geschreven met veel verdachten, veel kleine aanwijzingen en veel afleiders.

Actie:

‘The Murder on the Links’ bevat een verhaal met een beperkte hoeveelheid actie. Het verhaal ontspint zich met name rond (het oplossen van) een moord.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1920-1930.

Plaats:

De setting van ‘The Murder on the Links’ is een landhuis in Noord-Frankrijk, ergens in de buurt van de stad Boulogne.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Murder on the Links’: wie heeft (hebben) de moord gepleegd?

Verteller:

De roman heeft een ik-verteller wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Murder on the Links’ zijn:
• Captain Hastings: de ik-verteller, een militair die gewond raakte tijdens de Eerste Wereldoorlog. Captain Hastings is een aardige man die snel onder de indruk van (mooie) vrouwen raakt. Uit zijn gesprekken met Poirot blijkt al snel dat hij lang niet zo slim is als zijn vriend. In Londen woont Hastings in een appartement met Poirot. In dit verhaal wordt Hastings hevig verliefd – en dat is wederzijds lijkt het;
• Hercule Poirot: een voormalige Belgische detective, nu een privédetective, een goede vriend van Hastings die in the UK woont. Hij is een ijdele man (met een gepommadeerde snor en een hoofd als een ei), maar zijn grote intelligentie en slimheid stellen hem in staat om vrijwel elke misdaad op te lossen. Hij maakt daarbij altijd gebruik van zijn ‘grey cells’.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Murder on the Links’ zijn:
• ‘Cinderella’: een 17-jarige actrice die Hastings in de trein ontmoet. Later ontmoeten ze elkaar opnieuw, maar nu in Frankrijk;
• Paul Renauld: een rijke zakenman met bedrijven en huizen in Frankrijk, Engeland en Chili. Wanneer Poirot en Hastings hem willen bezoeken blijkt hij vermoord te zijn;
• Eloise Renauld: de echtgenote van Paul Renauld;
• Jack Renauld: de zoon van Paul en Eloise Renauld;
• Madame Daubreuil: een vriendin van M. Renauld;
• Marthe Daubreuil: de knappe dochter van Madame Daubreuil;
• Franse politiemensen: Commisary Lucien Bex (inspecteur), Monsieur Hautet (officier van justitie), Marchaud (dorpsagent), Detective Giraud (speurder van de Parijse Sureté);
• Personeel van de familie Renauld: Françoise Arrichet (een oudere dienstmeid), de zussen Leonie en Denise Oulard (dienstmeisjes), Masters (chauffeur), Auguste (tuinman);
• Anderen: Dr. Durand (dorpsarts), Maître Grosier (raadsman), Bella en/of Dulcie Duveen (een mysterieus persoon (of personen), Amelie: de dienstmeid van moeder en dochter Daubreuil, Gabriel Stonor: de Engelse secretaris van Paul Renauld.

Website:

https://www.gutenberg.org/cache/epub/58866/pg58866-images.html

Film:

‘The Murder on the Links’ is door de BBC verfilmd. Ook werden er hoorspelen, toneelstukken en veel vertalingen van het boek gemaakt.

Overig:

‘The Murder on the Links’ is de derde roman van Dame Agatha Christie en de tweede met Hercule Poirot in de hoofdrol.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Agatha Christie.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Poirot Investigates van Agatha Christie
• The Man Who Was Thursday van G.K. Chesterton
• The Man in the Queue van Josephine Tey

Citaat:

‘But how on earth could you know that?’
‘I was right, then? But I knew it. The little grey cells, my friend, the little grey cells! They told me. Thus, and in no other way, could there have been a second death. Now tell me all. If we go down to the left here, we can take a shortcut across the golf links which will bring us to the back of the Villa Geneviève much more quickly.’ (p.145)

Vragen over het boek:

1. Waarom gaan Poirot en Hastings naar Noord-Frankrijk?
2. Welke fouten maakt Hastings met betrekking tot de gepleegde moord(en)?
3. Wie is die geheimzinnige ‘Cinderella’ eigenlijk?
4. Wie heeft/hebben de moord(en) gepleegd?