In 1787, the twenty-eighth year of the reign of King George III, the British Government sent a fleet to colonize Australia.
Never had a colony been founded so far from its parent state, or in such ignorance of the land it occupied. There had been no reconnaissance. In 1770 Captain James Cook had made landfall on the unexplored east coast of this utterly enigmatic continent, stopped for a short while at a place named Botany Bay and gone north again. Since then, no ship had called: not a word, not an observation, for seventeen years, each one of which was exactly like the thousands that had preceded it, locked in its historical immensity of blue heat, bush, sandstone and the measured booming of glassy Pacific rollers.
Now this coast was to witness a new colonial experiment, never tried before, not repeated since. An unexplored continent would become a jail. The space around it, the very air and sea, the whole transparent labyrinth of the South Pacific, would become a wall 14,000 miles thick.
The late eighteenth century abounded in schemes of social goodness thrown off by its burgeoning sense of revolution. But here, the process was to be reversed: not Utopia, but Dystopia; not Rousseau's natural man moving in moral grace amid free social contracts, but man coerced, exiled, deracinated, in chains. Other parts of the Pacific, especially Tahiti, might seem to confirm Rousseau. But the intellectual patrons of Australia, in its first colonial years, were Hobbes and Sade.
In their most sanguine moments, the authorities hoped that it would eventually swallow a whole class – the 'criminal class,' whose existence was one of the prime sociological beliefs of late Georgian and early Victorian England. Australia was settled to defend English property not from the frog-eating invader across the Channel but from the marauder within. English lawmakers wished not only to get rid of the 'criminal class' but if possible to forget about it. Australia was a cloaca, invisible, its contents filthy and unnameable. Jeremy Bentham, inveighing against the 'thief-colony' in 1812, argued that transportation:
‘was indeed a measure of experiment . . . but the subject-matter of experiment was, in this case, a peculiarly commodious one; a set of animae viles, a sort of excrementitious mass, that could be projected, and accordingly was projected - projected, and as it should seem purposely - as far out of sight as possible.’

© Guild Publishing London, 1987.

Nadat Europese ontdekkingsreizigers uit Spanje en Portugal en Nederland (Willem Jansz, Dirck Hartog, Frederick de Houtman, Abel Tasman) Australië hadden bezocht en verder links hadden laten liggen, eisten Engelse zeevaarders als William Dampier en James Cook het gigantische land op voor hun koning. Maar ook de Britten lieten het onherbergzame land lange tijd voor wat het was.
Totdat de Britten ontdekten dat het een uitstekende openluchtgevangenis was: rondom oceaan en een binnenland waar niemand uit vrije wil naar toe zou willen vluchten. Dus werden kleine criminelen (zoals stropers en dieven) er naar toe gestuurd om er te werken en hun verdere leven te blijven.
Een voorbeeld: een vrouw van tweeëntwintig werd verbannen naar de strafkolonie omdat ze van haar werkgever ‘a few shillings worth of raisins with twenty-four ounces weight of butter’ had gestolen (p.72). De oudste ‘crimineel’ was een dame van tweeëntachtig, veroordeeld voor meineed …
De reis naar de ‘gevangenis’ duurde maanden (de eerste reis met gestraften duurde van 13 mei 1787 tot 20 januari 1788) en was zeer gevaarlijk. En je wist vrijwel zeker dat je nooit meer naar je geboorteland zou terugkeren …

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Robert Hughes

Jaar van uitgave:

1986

Aantal pagina's:

688

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1700-1900

Plaats van handeling:

Australië

Bijzonderheden:

Een non-fictie boek in 17 getitelde hoofdstukken.
In het Nederlands heet het non-fictie boek ‘De fatale kust’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Het non-fictieboek ‘The Fatal Shore’ geeft een historisch overzicht van een periode die voordien weinig uitvoerig beschreven was: de kolonisatie van Australië door kleine criminelen in de achttiende en negentiende eeuw.
Nadat Australië werd bevolkt door veel dwangarbeiders en ex-veroordeelden die hun straf hadden uitgediend, werden de ‘nieuwe’ criminelen (want die waren er helaas ook in Australië …) verbannen naar een nog wredere gevangenis: Van Diemen’s Land. Die naam werd zo berucht dat men hem jaren later, in 1853) zou veranderen in de naam die het eiland nog altijd heeft: Tasmanië. Genoemd naar de Nederlandse ontdekker van het eiland, Abel Tasman – die het eiland op zijn beurt naar zijn werkgever Anthony Van Diemen, had genoemd …
Voor liefhebbers van Australië en van de (Britse) geschiedenis is dit boek een absolute aanrader.

WAT MOET JE WETEN?

‘The Fatal Shore’ vertelt hoe de Engelse overheid haar kleine criminelen verbande naar de grootste openluchtgevangenis die er ooit geweest is: de strafkolonie Australië. Echte boeven en moordenaars werden in de achttiende en negentiende eeuw terechtgesteld, maar wat moest men met de kleine dieven en diefjes, de stropertjes en zakkenrollers, de broodrovers en inbrekertjes? Die ongewenste Britten gingen naar een Britse kolonie die toch geen enkel nut had op dat moment: Australië. Een land met een onherbergzaam klimaat, onwillige oorspronkelijke (nomadische) bewoners, gifslangen, schorpioenen en krokodillen en een onvruchtbare grond.
Niemand besefte op dat moment hoe mooi en hoe rijk aan mens en dier dit land ooit zou worden …

DE TAAL

De taal van ‘The Fatal Shore’ is heel goed te lezen. Houd er wel rekening mee dat dit een non-fictieboek is met een behoorlijke wetenschappelijke component.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn over het algemeen lang.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is dit non-fictie boek heel helder, maar het stelt wel de nodige eisen aan de (Nederlandstalige) lezer.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Eigenlijk zijn het heel veel verhalen die allemaal dezelfde boodschap hebben: wat gebeurde er met de arme sloebers die in de strafkolonie Australië terechtkwamen?
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Fatal Shore’ een boek met een literair niveau C 5a en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

Het non-fictieboek is zeer boeiend geschreven: informatief en indrukwekkend, met bijna 100 pagina’s aan aantekeningen en bibliografische bronnen.

Actie:

‘The Fatal Shore’ bevat een verhaal met vrij weinig actie. Toch zijn de historische verhalen indrukwekkend (en vaak schokkend).

Tijd:

De gebeurtenissen in het non-fictie boek spelen zich af in de jaren 1787-1868. Het was de periode (een kleine eeuw) dat Australië gebruikt werd als openluchtgevangenis voor kleine criminelen uit Groot-Brittannië.

Plaats:

De setting van ‘The Fatal Shore’ is het land Australië.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Fatal Shore’: hoe verliep de kolonisatie van Australië in de achttiende en negentiende eeuw?

Verteller:

Het non-fictie boek heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Fatal Shore’ zijn:
• De eerste kolonisten in Australië: veroordeelden, kruimeldieven, kleine criminelen;
• Hun bewakers en degenen die de kolonie bestuurden.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Fatal Shore’ zijn:
• De oorspronkelijke bewoners van Australië, de ‘indigenous people’, in de jaren tachtig van de vorige eeuw meestal ‘Aboriginals’ genaamd;
• Europese ‘ontdekkingsreizigers’: Portugezen, Spanjaarden, Nederlanders, Britten.

Website:

https://www.kirkusreviews.com/book-reviews/a/robert-hughes-3/the-fatal-shore/

Film:

‘The Fatal Shore’ is niet verfilmd.

Overig:

‘The Fatal Shore’ heeft als veelzeggende subtitel: ‘A History of the Transportation of Convicts to Australia, 1787-1868.’

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Robert Hughes .

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Rites of Passage van William Golding
• The Songlines van Bruce Chatwin
• True History of the Kelly Gang van Peter Carey

Citaat:

‘The very day we landed upon the fatal shore,
The planters stood around us, full twenty score or more,
They ranked us up like horses and sold us out of hand,
They chained us up to pull the plow, upon Van Diemen’s Land.’
(convict ballad, ca.1825-1830)

Vragen over het boek:

Leg uit wat bedoeld wordt met de onderstaande zinnen/zinsneden (tevens de titels van verschillende hoofdstukken):
1. ‘The Starvation Years’
2. ‘Who Were the Convicts?’
3. ‘Bunters, Mollies and Sable Brethren’
4. ‘To Plow Van Diemen’s Land’